Рассказы (На азербайджанском языке) Redaktoru İlyas Tapdıq Bədii redaktoru Y. Ağayev Nexniki redaktoru B. X. Qurbanova
Yüklə 480,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
49
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları xudpəsəndlə nə ki, kəllə kəlləyə gəldi, daha birbaşa buynuz-buynuza çaqqışıb, əməlli- başlı çarpışmağa başladı. Arada bir onun buynuzları hər necə əzilsə də buynuzlarının dibindən hər necə isti qan süzələnsə də o daha çəkilmədi, qırağa qaçmadı. Bala qoç dözdü, tabladı, duruş gətirdi. Onlar dildə bir cürə danışsalar da gözdə daha barışmaz düşmən oldular. Bu barışmaz düşmənçilik də gündən-günə aşkara çıxıb artdı, şiddətləndi. Yenə də buynuzlu qoç istədi ara versin, bəlkə də yayınsın, öz buynuzlu başını götürüb meydandan qaçsın, Arasbardan uzaqlaşsın, bir yanda gizlənib, öz kəlləsini salamat saxlasın... Ancaq olmadı!.. Əvvəlcə buynuzları nizələşən, sonra da yavaş-yavaş buynuzları bərkiyib burulan qoç xudpəsəndə aman vermədi, onun gözlərinin odunu aldıqca aldı, daha bir gün buynuzlu qoçun gözlərində olan-qalan odu da tamam söndürdü. Bundan sonra bu buynuzlu qoç, o biri buynuzlu qoçun qabağını kəsib girəvəsini aldı. —
—
Qəsdim düşmənlə çaqqışmaq, çarpışmaq buynuz-buynuza döyüşməkdir! —
Sən bil ki, mən buynuzu burma bir qoçu yox, bir əfəl qoçu öldürmüşəm! —
Sən buynuzsuzu öldürmüsən! —
Mən bizim pərnəyimizdə qoç nəslimizin başını batıranı başdan eləmişəm!.. —
Yox, sən kəmfürsətlik eləyib özünün bu burma buynuzlarınla bir buynuzsuza zülm eləmisən! —
Bəs indi necə? —
İndi buynuzlu buynuzlu ilə çaqqışıb-çarpışacaqdır! —
Qoy olsun, — deyə üstünlüyə inamı olmayan, buynuzlu qoç odu sönən gözləri ilə ağlamaq istəsə də, intiqam alovu ilə qan-qan deyən, artıq buynuzları buruq-buruq burulan qoç düşməni ilə kəllə-kəlləyə gəlib, qəti döyüşə girişdi. Çaqqışma-çarpışma xeyli davam etdi. Axırıncı tutarlı zərbədən xudpəsəndin başı parçalandı, beyninin qatığı düzə dağıldı, burma buynuzunun hərəsi bir yana atılıb, düşdü!..
50
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları Ə FSAN Ə V İ L Ə P İ RL Ə R
Qədim zamanda Nardaran qalasının qırağında, Xəzər dəryasının axar- baxarında tikilən tağbənddə Piri baba adlı qoca ilə onun nəvəsi
Gülbala olurdu.
Baba və
nəvə
gün çıxandan gün
batana, qonum-qonşu bağ- bağatında günəmuzd işləyir, meynələrin diblərini belləyib-becərir, güzəran
keçirirdilər.
Bir yol sübh tezdən yerindən qalxan, həyətə düşən baba-nəvə qum üstündə qəribə-qəribə ləpirlər gördülər. Onlar bir-birinin üzünə heyrətlə baxıb, dinməz-söyləməz bu əfsanəvi ləpirlərin izinə düşdülər. Gedib-gedib dəryanın kənarında ucalan, sallaq ətəklərini ağ köpüklü dalğalar döyəcləyən sıldırımlı çal qayaya çatdılar... Gördülər ki, bəs bu qayanın üstündə üç ləpir qərar tutubdur. Piri baba nəfəsini dərib birisindən soruşdu: —
— Var-dövlət! Gülbala, babasının ətəyindən tutub dedi: —
Piri baba əlini qaldırdı, nəvəsini səbirli olmağa çağırdı. 51
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları —
Qoy bu birisindən soruşaq! — İkinciyə döndü, — sənin adın nədi? —
Xoşbəxtlik! —
Ay baba, daha bundan gözəl nə olar? — Gülbala sevincdən atılıb-düşdü. — Gəl bunu götürüb qaça-qaça tağbəndimizə aparaq, bu dünyada bizim də üzümüz gülsün, xoşbəxt olaq! Piri baba üçüncü ləpirə müraciət etdi. —
Bəs sənin adın? — Dostluq-doğruluq! Nəvə duruxunca babası tərəddüd etmədən bildirdi. —Bax bala, yapış bundan götürüb tağbəndimizə aparaq! —
doğruluqdan ətəyimizə nə töküləcəkdir? Piri baba göy damarları çıxan düyümlü əlini dümağ saqqalına aparıb şişpapaqlı başını hikmətamizliklə tərpətdi. —
Dostluq-doğruluq, heç də quru, boş şey deyildir, Gülbala! —
Sübut, baba! Dəlil, baba!.. —
Sübut-dəlil budur ki, bala, bir gün var-dövlət tufana düşər, oynayıb əldən gedər! — Piri baba misal üçün yan-yörədən bir neçəsinin adını tutdu. Onların birdən necə var-dövlətdən çıxıb yoxsullaşdığını, boyunlarına torba salıb, əl açıb dilənməyə məcbur olduqlarını dedi. —
—
Oğlum hər necə xoşbəxtlik olsa da baxarsan bir gün elə naqafil bədbəxtlik baş verdi ki, çox çətin ki, ömrün uzunu altından çıxa bildin! — Piri baba yenə də ətrafdan bir neçəsinin əzəlcə necə xoşbəxt olduqlarından, sonra necə fəlakətə düçar olub bədbəxt hala düşdüklərindən danışdı. Babasının gətirdiyi bu misallar da nəvənin beyninə batdı. —
—
Dostluq-doğruluq hər zaman sənin karına gələ bilər. Var-dövləti itirib yoxsullaşanda doğru dost sənin qolundan yapışıb sənə dayaq durar. Qoymaz ki, Yüklə 480,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|