Рассказы (На азербайджанском языке) Redaktoru İlyas Tapdıq Bədii redaktoru Y. Ağayev Nexniki redaktoru B. X. Qurbanova
Yüklə 480,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
55
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları zəhmlə xəncərini qınından sivirdi. Sarısaçağın kəlləsinin ortasındakı Sarı saçağından yapışıb göy zağlı xəncərini onun boğazına dayadı. Sarısaçaq sarı kirpiklərini qaldırıb saralan gözlə ağladı: —
«İgid basdığını kəsməz, Sarıbaba!» —
Bəs sən?.. Sən necə, Sarısaçaq? —
Mən ayıyam, qanmazam! —
Axı, mən bu Sarıbaba dağında sən Sarısaçağa dəyib-dolaşmaq istəmirdim! —
Düzü mən anlamamışam, Sarıbaba! Düzü bu gümanda olmuşam ki, məndən qorxursan, yayınırsan! —
—
İndi fürsət sənindir, Sarıbaba! —
Başını kəssəm, Sarısaçaqlı dərini boğazından çıxarıb oğul-uşağın ayaqlarının altına atsam necə? —
İxtiyarın, haqqın vardır, Sarıbaba! —
Sonuncu sözün, Sarısaçaq? —
Sonuncu söz də sənindir, Sarıbaba! —
Nə söz?.. Necə söz? —
Ya başımı kəs, ya da məni bağışla! —
Sən hansını istərdin? —
Mən bağışlanmağımı istərdim, Sarıbaba! —
Niyə bir çömçə qanına görə belə zağ-zağ əsirsən, Sarısaçaq? —
Balalarım-potalarım üçün, Sarıbaba!.. Görünür çoxusu da onlara görə üstünə atılmışam ki, sən bu dağı qoyub öz aranına enəsən! Daha burada mənim balalarıma-potalarıma dəyib dolaşmayasan! —
Bəs mənim balalarım-potalarım? —
Düzdür, Sarıbaba, sənin də balaların-potaların vardır! —
Bəs indi necə olsun, Sarıcaçaq? —
Sən məni həm öz balalarına-potalarına,həm də mənim balalarıma- potalarıma bağışla, Sarıbaba! 56
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları —
Şayəd... bağışlasam? —
Qulun ollam, Sarıbaba! —
Qul yox! —
Bəs necə? —
Qoy qardaş olaq! —
Belə də möcüzə olarmı, Sarıbaba? —
Çünki qulla ağanın arasında hey-həmişə savaş gedir, ədavət alovu sönmür. —
Əgər mən qardaşlığa layiqəmsə, qol qoyuram. —
Onda dur dalımca gəl! —
Qan məni heydən salıb, Sarıbaba! —
Məni də qan aparır, - deyə Sarıbaba qabağa düşdü, Sarısaçaq güclə ayağa qalxıb onun dalınca addımladı. Bir qədərdən sonra onlar Sarıbabanın qızılı daşlardan düzəltdiyi dəyəsinə çatdılar. Oğul-uşaq bu işə heyran qaldı. Gördülər ki, nə Sarıbabada, nə də onun dalına düşüb gələn Sasrısaçaqda qan qalmayıbdır. Qeyzə dolan uşaqlar istədilər ki,adama bir dəyənək götürüb Sarısaçağın başını əzib aşını bişirsinlər. Amma Sarıbaba əlini qaldırıb işarə ilə qoymadı. O özünün, həm də Sarısaçağın ağır yaralarının sarınmağını dedi. Oğul-uşaq həm Sarıbabanın, həm də Sarısaçağın yaralarının sarıdılar, hər birisinə özünə görə yer düzəldib yemək verdilər. Üstündən üç ay ötəndən sonra Sarıbaba da, Sarısaçaq da hala gəldi. —
—
Bəs sən demirdinmi Sarıbaba dağında qardaş olaq, Sarıbaba? —
Deyirdim, Sarısaçaq! —
Bəs indi necə? —
İndi mən öa ixtiyarını özünə verirəm! —
Mən sənin mərdliyinə itaət edirəm, Sarıbaba! —
Didim ki, azadsan, Sarısaçaq! Mən burada öz balalrınımın-potalarımın içində, sən də orada öz balalarının-potalarınıniçində... Nə sən mənə dəy, nə 57
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları mən sənə. Nə sənin nəslin mənim nəslimə dəyib-dolaşsın, nə də mənim nəslim sənin nıslinə dəyib-dolaşsın! —
Sarısaçaq törəməsi ilə Sarıbaba nəslinin arasında əmələ gəlsin? —
Mən əhdimə vəfa edənəm, Sarısaçaq! —
Mən də Sarıbaba!, - deyə Sarıısaçaq gözlərindən gildir-gildir yaş tökdü... Başını qaldırmadan ağır addımlarla ğz mağarasına yollandı. Oğul-uşaq ağır yaraları güclə sağalan Sarıbabnı qabalarına qoyub qınadı.Üstründən bir həftə ötməmişdi, bir gün gördülər bə budur Sarısaçaq sarıqundaq çaxmaqlını da qoltu\una vurub, balalarını-potalarını da yanına salıb gəlməkdədir. Bu vaxt Sarıbaba da, onun özünə oxşayan oğul-uşağı da qonaqları qarşılamaq üçün qabağa çıxdılar... Sarısacaq Sarıbabanın əlindən saldırdığı sarıqundaq çaxmaqlını sahibinə qaytardı, öz başını mərd ovçunun qədəmlərinə qoydu...
19 dekabr, 1966.
PALID VƏ QARATİKAN Qədim zamanda, ildırımlı dağların ətəyində bir palıd, bir də bu palıddan bir qədər aralıda bir qaratikan var idi... Bu palıd dünya üzündə az-az görünən nəhəng palıd idi. Neçə-neçə örkəni bir-birinə düyünləyib bu palıdın gövdəsinə gətirən olsaydı, çətin ki, uc-uca çatılardı. Bu palıd çox dərinlərə kök atmışdı. Hətta palıdın çox kökü sal- sıldırım qayalardan da keçib, ildırımlı dağların dərin qatlarına işləmişdi. Kökdən möhkəm, gövdədən müstəhkəm palıd bir qədər yuxarıya qalxandan sonra yeddi yana bölünüb, ucalmışdı. Demək olardı ki, bu yeddinin hər birisi elə bütöv, böyük bir palıd idi ki, durmuşdu. Bir kök bir gövdə üstündə, ucalan palıdlar tufanda-çovğunda bir- birinə arxa olub, dayaq durmuşdular. Buna görə də el arasında bu palıda «Yeddi
Yüklə 480,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|