Рассказы (На азербайджанском языке) Redaktoru İlyas Tapdıq Bədii redaktoru Y. Ağayev Nexniki redaktoru B. X. Qurbanova
Yüklə 480,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
37
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları Ağzı köpüklənən Şir bar-bar bağırdı: —
Yalan deyirsən! Gözlərinin içinə, bəbəyinin ortasına qədər yalan deyirsən! —
Şaһın öz başına and içirəm! —
Mən səni indicə parçalayacağam!.. Şələquyruq Tülkü Şirin pəncələrini tumarlayıb, dabanlarını yaladı: —
gör necə xoşbəxt doğulmuşam ki, Şaһ dağının böyük şaһına xörək oluram! Şələquyruq Tülkünün yağlı dili qəzəbli Şirin ürəyinə yatdı: —
Tülkü əlləri üstə dikəldi: —
Yox, siz məni yeyin!.. Axı siz acsınız! —
Əgər səni bağışlasam, necə?.. —
Onda ömrüm uzunu sizin qulunuz ollam! Şələquyruq Tülkünün sözləri Şirin xoşuna gəldi, Tülkü sağ qaldı. Getdikcə Şirin qılığına girdi, onun ürək dostu oldu. Şirin mağarasını öz yumşaq quyruğu ilə silib- süpürdü, itaətində durub bir sözünü iki eləmədi... Şir һər nə ovladısa, gətirib süfrəyə tökdü. Şələquyruq Tülkü Şirin bollu süfrəsindən doyunca yedi. Ağası başını qoşa pəncəsinin üstünə qoyub istirahət edəndə, şələquyruq Şirin misilsiz igidliklərindən söz açdı, basıb-bağladı, olanı- olmayanı onun adına yazdı. Vaxt dolandı, vədə ötdü bir gün Şir ovdan yaralı döndü... Tülkü Şirin yüngül yarasına baxıb gözlərindən qanlı yaş axıtdı. Tezcə də şahın yarasını yüngülcə bağladı. Bir müddət sonra yarası sağalan Şir yenə də həmin-həmin ova çıxdı. Bu dəfə ağır yaralanan Şirin mağarasına qayıtdı. Tülkü diqqətlə yaralı Şirə baxıb, bu yaradan da birtəhərlə ölməyəcək deyə yenə də ağasına qulluq göstərdi, birbaşa Şirin pəncələrinə sərildi: —
Şir hər necə ac olsa da Tülkünün tükünü də tərpətmədi. Sınaqlardan çıxan şələquyruq Tülkü, Şah dağı şahının vəziri oldu. İndi daha artıq ərklə Şahın 38
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları süfrəsindən yedi, içdi, get-gedə yağlanıb şişdi. Bir gün Şir, Şah dağının ətəyində qılınclı-qalxanlı bir pəhləvanla üzləşdi, çox ağır yara aldı, sürünə-sürünə mağarasına gəldi. Bu dəfə də Tülkü zəndlə Şirə baxdı, baxdı: «Yox daha yüz canı da olsa, biri də qalxa bilməz!» — dedi. Tülkü çevik tərpənib heydən düşən Şirin başının üstünü aldı. Ağır yaradan ürəyi od tutub yanan Şir dostunu səslədi: —
Su!.. Mənə bir qurtum, su!.. Toy-bayram edən Tülkü, caynaqları boşalan şirin ağzını əydi: —
—
Səndən başqa bu Şah dağında mənim kimim vardır?! —
Sən məni özünə əbədi bir nökərmi tutmusan?! —
Məgər sən bir zaman mənim bu pəncələrimə sərilib demirdinmi, «qulunam»? Şələquyruq iri bir daş qucaqlayıb üstdən aşağı Şirin yarasına çırpdı. —
Tülkünün kəmfürsətliyini görən caynaqlı Şir öz dirsəyini yerə dayayıb axırıncı dəfə sifəti üzə çıxan Tülkünün cəzasını vermək istədi. Tülkü isə sıçrayıb mağaranın qayalarına qalxdı, əlini-əlinə vurub qah-qah güldü: —
Bunca müddət ərzində mən sənin dərini gözləyirdim, sarsaq! Yoxsa, mən əzəl gündən belə sənin atanın nökəri-zadı deyildim!.. Kim bilir, bəlkə də Şah dağı Şirinin ağır yarası sağalacaq, o dizlərinə dayanıb ayağa qalxacaqdı!.. Ancaq Şir daha qalxmadı. Pəhləvanın qılınc yarası yox, şələquyruq Tülkünün dil yarası onu bir daha qalxmağa qoymadı...
39
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları K Ə K
LL
TOYUQ V
Ə CAYNAQLI ÇALA Ğ AN
Çiyin-çiyinə söykənən sıldırım dağların ortasında nəhəng gövdəli Səngər dağı dayanmışdı. Bu dağı qalın meşə bürümüşdü. Dağın təpəsində qədim zamanlardan qalan uçuq qalaçalar, sökük qüllələr, dağılan divar və hörgülər var idi. Səngər dağılın ətəyindən çıxan «Orta bulağ»ın başında on-on iki evdən ibarət bir oba salınmışdı. Səngərlinin tüstüsü üzüyuxarı uzanır, dağın təpəsindəki xarabalıq içində itirdi. Səngərlinin qışı çıxıb, yazı girmişdi. Novruz bayramından sonra kürt yatan kəkilli fərə də on beş cücəsi ilə düzə çıxıb anaş olmuşdu. Kəkilli toyuq bəzən özünü unudub, yanlarını asa-basa yeriyir, subay-salıx bir xanım kimi sallana-sallana gedirdi. Ancaq bir az sonra o, ağlı-qırmızılı, sarılı-qaralı cücələrinə baxıb qırt-qırta başlayır, balalarını toplayıb dənlədirdi. Kəkilli toyuq arada bir subay günlərini yadına salırsa da, anaşlığı ilə öyünür, rəngarəng cücələrilə fərəhlənirdi. O, balalarını yanına alıb həyətdən çıxır, çəməndə gəzdirir, gözünə dəyən xırda böcəklərdən utub, cücələrinə verirdi. Kefi kökələn kəkilli toyuq birdən balaları ilə
Yüklə 480,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|