Osmanlı dövlətinin müharibə, o cümlədən, Qafqaz və Azərbaycan
planlarını reallaşdırmasma mane olmaq üçün Antanta dövlətləri, ilk
növbədə, Rusiya hücuma keçərək müxtəlif vasitələrdən istifadə etdilər. Baş
komandan Rusiya ali baş komandanlığındakı ingilis generalı Vilyamsa
Qafqaz cəbhəsində türklərin təzyiqlərini zəiflətməkdən ötrü Türkiyənin
xeyli çox olan hissiyyatlı və zəif yerlərinə təsir etməyin arzu olunan
olduğunu söylədi'*^''. Lakin Rusiya tarixçisi V. A. Yemets rus qərargahının
strateji planda Qafqaza ikinci dərəcəli cəbhə kimi baxdığım yazır.
Müttəfiqlərin ümumi mənafeyi isə Qafqazda türklərin uğur qazanmasına
yol verməməyi tələb edirdi. Buna görə də Osmanlının həssas yerindən
vurmaq lazımdı. V. A. Yemets bununla əlaqədar olaraq yazır ki, böyük
Knyaz Nikolay Nikolayeviç rus qərargahmdakı ingilis generalı Vilyamsa
Türkiyənin daha zəif və hissiyyatlı yerlərinə təsir etməyi tövsiyə etdi'™.
İngilis tarixçisi V. V. Qotlib isə bu məsələni belə şərh edir. 1914-eü ilin
payızında Qafqazda mürəkkəb vəziyyət yarandı. Ordu S. D. Sazo- novun
ümidlərini müstəqil surətdə doğrulda bilmədi. Ali baş komandan Nikolay
Nikolayeviç dekabrın 30-da öz qərargahında ingilis nümayəndəsi
Vilyamsdan soruşdu ki, İngiltərə “Osmanlı ordusunu onun daha ineə və
həssas yerlərindən ayırıb Türkiyəyə təsir edə biləmıi?”’’’.
Digər ingilis tarixçisi A. L. Makfai də bunu təsdiq edir. Lakin təklifin
edildiyi tarixi fərqli göstərir. O yazır ki, yanvarın 21-də Qafqazda rus
ordularına komandanlıq edən böyük hersoq Nikolay Qafqazda türklərin
təzyiqini yüngülləşdirmək üçün Qərb müttəfiqlərinə türklərin bu və ya digər
“ən ineə və təsirli yerinə” təzyiq göstərəcəklərini və bununla da, ona kömək
edə biləcəklərini öyrənmək üçün müraciət etdi. Növbəti həftə ərzində
Böyük Britaniya və Fransa bir neçə mümkün aksiyaları gözdən keçirərək
müsbət cavab verdilər’’^ Müttəfiqlər ilk növbədə. Osmanlının həssas
nöqtələrini vurmaq üçün Güney İraqda, sonra isə Çanakkalada iki cəbhə
açdılar. Beləliklə, Osmanlı dövləti müharibənin başlanğıcından dörd
cəbhədə savaşmaq məcburiyyətində qaldı. Sonralar cəbhələrin sayı daha da
artırıldı. İkinci, müharibə başlanmazdan hələ çox əvvəl çarizm tərəfindən
təşkilatlandırılmış və silahlandırılmış ermənilər hərəkətə keçərək dinc türk
əhalisini qırmağa və ölkə daxilində yeni cəbhə açmağa başladılar. Üçüncü,
çarizm Azərbaycandakı türkçüləri və islamçıları pantürkçü və panislam- çı
adı ilə sıxışdırmaq, azərbaycanlıları müxtəlif bəhanələrlə işdən çıxartmaq
işinə girişdi. Dördüncü, Osmanlı imperatorluğu ərazisində
98
kəşfiyyat işi güclonclirildi. Beşinci, tayfalararası ixtilaflar qızışdırıldı və s.
Türkiyə ilə müharibə başlayan kimi rus hökuməti imperiyanın hər
yerində Azərbaycan türklərini sıxışdırmağa, işdən çıxartmağa və gö-
zümçıxdıya salmağa başladı.
Rusiya Qafqazda və Quzey Azərbaycanda əlan almanlara qarşı da ən
ciddi cəza tədbirlərinə əl atdı. 1915-ci ildə Rusiya hökuməti alman
millətindən olan təbəələrin torpaq mülkiyyətini ləğv etmək barədə qanun
verdi. Almanlar, o cümlədən, Azərbaycan almanlarının böyük əksəriyyəti
Sibirə sürgün edildi'”. Yalnız 1917-ci il fevral inqilabından sonra bu proses
dayandırıldı. “Тифлисский листок” qəzetinin məlumatına görə, Qafqazda,
o cümlədən, Tiflisin Mesxet rayonunda alman dilində danışanlar 3.000 rubl
cərimə edilməli idilər’”.
Osmanlı imperatorluğunun Qafqaz siyasətini həyata keçirməyə mane
olmaq üçün işə salman digər incə və həssas yeri ölkədə fəaliyyət göstərən
missioner təşkilatları idi. Birinci dünya müharibəsi ərəfəsində Amerika
Missionerlər Cəmiyyətinin 70 əsas stansiyası, 256 filialı, 9 qospitah, 25 min
şagirdi olan 426 məktəbi mövcud idi. Türkiyə ərazisində iki iri xristian
gənclər assosiasiyası fəaliyyət göstərirdi: “The Younq Mcn's Christian
Assosiation” və “The Younq Womens Christian Assosiation. Onların hər
birinin 1000 nəfər üzvü var idi. Assosiasiyanın çoxlu filialları da
yaradılmışdı. Bu və ya digər təşkilatlar əsasən amerikan agentləri
hazırlayırdı. Onlar agentlərini başlıca olaraq Türkiyədə yaşayan
ermənilərdən seçirdilər'”. Bununla əlaqədar olaraq Türkiyə tarixçisi Ömər
Turan yazır ki, birinci dünya savaşı öncəsində Osmanlı imperatorluğunda
1500-ə qədər missionerlik məktəbində 120.000-dək şagird təhsil alırdı.
Müəllif Türkiyədəki bulqar, erməni və yunanların bölücülük fəaliyyətində
missionerlik hərəkətlərinin bilavasitə təsiri olduğunu göstərir'”. Bütün bu
təşkilatlar Osmanlı imperatorluğunun Qafqaz, o cümlədən, Azərbaycan
siyasətinin həyata keçirilməsinə ölkə daxilində əngəllər yaradırdı.
Sarıqamış döyüşündən sonra ruslar Qafqaz cəbhəsindəki ordularının
üçdə birini çıxarıb başqa tərəfə apararaq yerinə dəyərsiz kazak dəstələri
yerləşdirdilər'”. Ayrılan ordu hissələrinin bir qismi İstanbulu işğal etmək işi,
digər bir qismi isə Avstriya və Almaniya ilə müharibə üçün göndərildi'”.
Bununla belə, Qafqazda Rusiya üçün təbii savaş yeri türk cəbhəsi idi.
1915-ci ilin yanvarın əvvəllərində rusların Qafqazda vəziyyəti
99
ağırlaşdığına görə çarizm əlavə tədbirlər gördü”’. Bu dövrdə Qafqaz
cəbhəsi Qara dənizdən Təbrizə qədərki ərazini əhatə edirdi. Burada
Rusiyanın 111 batalyonu, 212 yüzlüyü, 364 topu var idi. Kars rayonunda
ehtiyat üçün 28 batalyon, 36 yüzlük, 64 top hazırlandı""’. Azərbaycanda
əsir düşərgələri yaradıldı. 1915-ci ilin fevralında Nargin adasında hərbi
əsirlər üçün həbsxana-kazarma tikintisinə başlanıldı'"'. Türk əsirlərinin Bakı
şəhəri küçələrindən keçərək gəmi ilə Nargin adasına aparılması və rus
ordularının qələbəsi şərəfinə dualar oxunması azərbaycanlıların dini və
milli hisslərinə mənfi təsir edirdi. Rus hakimiyyət orqanlarının təqibləri
azərbaycanlıları türk əsirləri ilə görüşməkdən çəkindirə bilmirdi.
Azərbaycan türkləri xəlvəti yolla türk əsirləri ilə əlaqələr qumr, yardım edir
və hətta öz həyatlarını təhlükədə qoyaraq həbsxanadan qaçırılmasma
çalışırdılar. Bakı Müsəlman Xeyriyyə Cəmiyyətinin üzvü Sona Xanım
Hacıyeva, Comiyyətin sədri İsmayıl bəy Səfərəliyevlə birlikdə şəhər
lazaretinə gedərək xəstə türk əsirlərinə yardım etdi. O, hər həftənin cümə
günləri Nargin adasına gedərək əsirlərə baş çəkirdi
Azərbaycanlılar türk əsirlərinə təkcə mənəvi yardımçı olmurdular, eyni
zamanda böyük xərclər və risk hesabına onları qaçırmağa da səylər
edirdilər. 1915-ci ilin iyulunda Nargindəki həbsxanadan türk zabitlərinin
qaçırılması yalnız Qafqazda deyil, bütün imperatorluqda böyük əks-səda
doğurdu. Nargin adası həbsxanasının komendantı, polkovnik Poltoratski
Bakı şəhər jandarma idarəsinə verdiyi raportda yazırdı ki, həbsxanadan
qaçırılan türk zabitləri kapitanlar Süheyl İzzet, Ferqat Turşun, Şükrü Şaban
bəy, poruçik Osman Nuri Abdulla, podporuçik Yusuf Ziya, praporşik
Hüseyn Helmi, Fikret Şakir və Yusuf İbrahimdir'"". Lakin Bakı quberniya
Jandarma idarəsinin axtarış üzrə rəisi, polkovnik Leontyev Qafqaz
canişinliyinə göndərdiyi 1915-ci il 3 sentyabr tarixli məxfi məktubunda
həbsxanadan qaçırdanlar arasında Osman Nuri Abdullanın adının səhv
göstərildiyini yazırdı. Əslində onun əvəzində poruçik Mustafa oğlu
qaçınimışdı'*''.
Çarizm hakimiyyət orqanları qaçırdanların məsələsi ilə əlaqədar cinayət
işi qaldırdı. Qaçqınlara baş çəkən Sona xanım Hacıyeva, şəhər milyonçuları
İsmayıl bəy Səfərəliyev, Murtuza Muxtarov və Acar bəy Aşurbəyov
istintaqa cəlb edildilər'"".
Qaçırılma işinin təfərrüatını öyrənmək üçün agentura fəaliyyəti
gücləndirildi. Erməni A. B. Akopovun Qafqaz canişinliyinə yazdığı
məktubda əsirlərin qaçırılması prosesi barədə məlumat vardır. Ako-
100
Dostları ilə paylaş: |