Rozdział H

#2H11. Badania prowadzone przez radiestetów ujawniają, że obszary w których ich różdżki podlegają uginaniu, charakteryzują się także niewielką różnicą w intensywności pola magnetycznego. Niektóre wyniki w tych badaniach opublikowane są w artykule [2H11] pióra Tom'a Williamson'a, "A sense of direction for dowsers?", NEW SCIENTIST, 109 March 1987, strony 40 do 43. W artykule tym opisany też został eksperyment, w którym magnes umocowany do czoła ludzi spowodował dramatyczne zakłócenia ich zdolności ESP.

#3H11. Punkty akupunkturowe wykrywalne są w elektromagnetyczny sposób. Obecnie można już nabyć specjalne wykrywacze komersyjne, jakie przy przesuwaniu wzdłuż skóry danej osoby szybko identyfikują i wskazują położenia kolejnych z tych punktów. Z drugiej strony Koncept Dipolarnej Grawitacji definiuje te punkty jako obszary w przeciw-świecie w których przeciw-materialne duplikaty ciał wymieniają przeciw-materię (energię) ze swym otoczeniem. Ponieważ wymiana taka przyjmuje formę przepływu grawitacyjnie niewzbudzonej przeciw-materii, punkty poprzez jakie ona następuje (t.j. meridiany i czakramy - patrz #3H3) muszą wykazywać odpowiednie zmiany w swoich własnościach elektromagnetycznych.

H12. Magnetyczna interpretacja czasu w Koncepcie Dipolarnej Grawitacji
Jak to było już wyjaśnione w podrozdziale H4, przeciw świat (niekiedy zwany tu także światem intelektu) zawiera przeciw-materialne duplikaty i rejestry naszej rzeczywistości. Duplikaty te i rejestry są odpowiedzialne za przebieg wszystkich zdarzeń następujących w naszym świecie, w sposób podobny jak komputer i jego programy są odpowiedzialne na przebieg zdarzeń w maszynie z komputerowym sterowaniem. Stąd też kluczem do zrozumienia działania przeciw-świata, jest wyjaśniana w podrozdziałach H4 i H10 analogia przeciw-świata do programu komputerowego działającego w czasie rzeczywistym.

Rozważmy teraz działanie programu w czasie rzeczywistym. Program taki składa się z szeregu elementarnych rozkazów wykonawczych jakie zestawione zostały razem w jedną ciągłą sekwencję. Wykonanie tych rozkazów osiągane jest w krokach, każdy z nich będąc realizowany w izolacji od innych. Podczas tego procesu realizacyjnego, urządzenie kontrolne komputera oddaje moc wykonawczą do kolejnych z tych rozkazów, jeden po drugim. Stąd też w takim programie komputerowym zawsze istnieje jeden rozkaz jaki jest właśnie w procesie realizacji. Wszystkie rozkazy położone przed tym własnie realizowanym zostały już wprowadzone w życie, natomiast wszystkie położone za nim będą zrealizowane dopiero w przyszłości. Stąd też przepływ sterowania egzekucyjnego przez taki program spełnia tą samą funkcję jak przepływ czasu w rzeczywistych zdarzeniach. Powyższe wykazuje więc że w programach komputerowych działających w tzw. czasie rzeczywistym, przepływ kontroli wykonawczej jest odpowiednikiem upływu czasu w rzeczywistych zdarzeniach.

Istnienie analogii pomiędzy przeciw-światem oraz programem komputerowym pracującym w czasie rzeczywistym umożliwia nam wydedukowanie zasad realizacji rzeczywistych zdarzeń następujących w naszym świecie. Zdarzenia te będą bowiem realizowane przez przeciw-świat w sposób bardzo podobny do tego jak rozkazy wykonawcze są realizowane w dzisiejszych programach komputerowych. Stąd też można wywnioskować, że modele przeciw-materialne i rejestry również zawierają w sobie ciągi elementarnych rozkazów. Rozkazy te realizowane są w krokach, jeden po drugim. Stąd też zawsze istnieje krok który jest aktualnie w procesie realizowania, a także inne kroki - część z których już została zrealizowana w przeszłości, część zaś oczekuje swojej realizacji w przyszłości. Taki więc przepływ kontroli wykonawczej przez przeciw-materialne modele zawarte w przeciw-świecie, w naszym świecie jest obserwowany jako upływ czasu. Powyższe dostarcza więc interpretacji czasu w Koncepcie Dipolarnej Grawitacji. Interpretacja ta nazywana będzie tu "magnetyczną interpretacją czasu". Stwierdza ona, że: "czas jest przepływem kontroli wykonawczej przez modele przeciw-materialne zawarte w przeciw-świecie".

Powyższa interpretacja wprowadza liczne zmiany do naszego zrozumienia czasu. Po pierwsze uświadamia nam ona, że nasze dotychczasowe zrozumienie czasu jako jednostajnie przepływającej rzeki jest błędne. W rzeczywistości bowiem "czas stoi bez ruchu, natomiast nasza kontrola wykonawcza porusza się przez niego". Także interpretacja ta wskazuje, że szybkość upływu czasu może się zmieniać od obiektu do obiektu oraz od sytuacji do sytuacji (t.j. czas nie upływa z tą samą szybkością dla każdego i w każdej sytuacji). Ponadto, interpretacja ta postuluje, że w przeciw-świecie czas może być natychmiast cofnięty do tyłu (t.j. sterowanie egzekucyjne może być cofnięte do tyłu do dowolnego poprzedniego kroku) lub popchnięty do przodu, a także że szybkość upływu czasu może być zwiększana (t.j. czas może być przyspieszany) lub zmniejszana (t.j. czas może być opóźniany). Interpretacja ta też informuje, że klucz do manipulowania czasem kryje się w stanach przeciw-materii których manifestacjami w naszym świecie są pola magnetyczne. Stąd w Koncepcie Dipolarnej Grawitacji podróżowanie w czasie oraz budowanie magnetycznych "wehikułów czasu" jest możliwe - patrz podrozdział M1.

Już obecnie zakumulowane zostały obserwacje jakie potwierdzają poprawność powyższej "magnetycznej interpretacji czasu". Poniżej przytoczono kilka przykładów materiału dowodowego z tego zakresu.

#1H12. Upływ czasu jest odczuwany różnie przez odmienne obiekty oraz w odmiennych sytuacjach. Przykładowo owady przechodzą przez czas ze znacznie większą szybkością niż ludzie, podczas gdy ciała niebieskie (np. planety, gwiazdy) posiadają znacznie wolniejsze przejście przez czas niż ludzie. Także w naszym życiu często obserwujemy odmienne szybkości upływu czasu. Przytoczmy tu kilka bardziej znanych przykładów takich obserwacji:

- Jak to żartobliwie opisał Albert Einstein: "jedna minuta spędzona na gorącym piecyku czuje się jak godzina, podczas jedna godzina spędzona z ukochaną partnerką czuje się jak minuta".

- W każdej cyklicznej działalności zajmującej taki sam przedział czasu, pierwsze powtórzenie tej działalności zawsze zdaje się zajmować dłuższy okres czasu niż kolejne następne jej powtórzenia. Tak więc przykładowo podróż na miejsce zawsze zdaje się trwać dłużej niż podróż z powrotem, pierwsza kostka mydła czy pierwszy zwój papieru toaletowego w nowym mieszkaniu zdaje się wystarczać na znacznie dłużej niż druga/i i następne, pierwszy dzień w nowej pracy jest najdłuższy, itp.

- Wyraźne zwalnianie czasu rejestrowane jest i żywo opisywane przez uczestników wypadków samochodowych.

- Starsze osoby prawdopodobnie zauważyły, że szybkość upływu czasu zwiększa się też z wiekiem (t.j. jeden dzień u dzieci jest znacznie dłuższy niż jeden dzień u starszych osób).

#2H12. W doznaniach podczas krótkiej śmierci klinicznej (near death experiences - NDE), a także u osób spadających z dachu podczas ich krótkiego lotu, czy u niektórych uczestników ciężkich wypadków samochodowych, w bardzo małym przedziale czasu następuje ponowne przeżywanie szczegółów niemal całego życia. Ogromna ilość obrazów i przeżyć przelatujących przez umysł takich osób byłaby niemożliwa do przeglądnięcia gdyby czas upływał z "normalną" szybkością.

#3H12. Osoby zahipnotyzowane mogą cofać się w czasie do dowolnego wydarzenia ze swej przeszłości i przeżyć to wydarzenie w odmienny sposób niż przeżyły je w rzeczywistości. Przykładowo jeśli kiedyś tylko raz w życiu odwiedziły one czyjeś mieszkanie nie zaglądając jednak do określonego pokoju i nie zadając określonego pytania, po zahipnotyzowaniu mogą wrócić do tego mieszkania, zaglądnąć do niewidzianego przez siebie pokoju, oraz uzyskać odpowiedź na niezadane uprzednio pytanie. Podany przy tym opis tego pokoju będzie się zgadzał z tym jaki istniał w chwili faktycznych odwiedzin, zaś odpowiedź uzyskana na pytanie będzie zgodna z tą jaka udzielona byłaby w rzeczywistości (np. patrz rozdział S monografii [3] i [3/2], ustępy H-95 i H-111). Takie cofanie czasu do tyłu i przeżycie pod hipnozą zdarzeń jakie nie zaistniały w rzeczywistości możliwe jest tylko jeśli czas działa tak jak to sugeruje Koncept Dipolarnej Grawitacji, t.j. jest on nieruchomy, zaś to nasza kontrola wykonawcza przemieszcza się przez niego.

#4H12. Istnieje też już zakumulowany obiektywny materiał dowodowy jaki udowadnia zdolność przedstawicieli zaawansowanych cywilizacji do zwalniania, zatrzymywania, cofania do tyłu, przyspieszania, lub przestawiania do przodu czyjegoś upływu czasu. Materiał ten pochodzi z obserwacji tzw. "wehikułów czasu" w trakcie ich działania. Jego przykłady (np. tzw. "stan zawieszonego filmu", twierdzenia samych UFOnautów, czy zwalnianie lub przyspieszanie zegarów u UFO abductees) zaprezentowane zostały w podrozdziałach T3 i U2. Jedną z konsekwencji tej zdolności okupujących nas UFOnautów do podróżowania do przyszłości i ponownego cofania się do naszych czasów jest, że już obecnie wiedzą oni jakie nasze dzisiejsze działania zaszkodzą im w przyszłości, i stąd już obecnie są w stanie sabotażować nasze realizowanie tych działań - patrz podrozdział V2.3.

H13. Wyjaśnienie Konceptu Dipolarnej Grawitacji dla mechanizmu telepatii

Nasza dotychczasowa znajomość fizyki podpowiada, że w określonych warunkach każda substancja musi wpadać w ruch wibracyjny. Jeśli więc istnieje nieznana nam wcześniej substancja (przeciw-materia) wypełniająca przeciw świat, ona również w określonych okolicznościach musi być nośnikiem przenikających ją fal wibracyjnych. Owe fale wibrowań przeciw-materii propagujące się w przeciw-świecie są odpowiednikiem dla fal akustycznych (dźwiękowych) z naszego świata. Można przewidzieć, że odznaczają się one następującymi własnościami:

A. Podobnie jak fale akustyczne (dźwiękowe) z naszego świata, owe fale wibracji przeciw-materii również dają się modulować. W ten sposób są one także zdolne do przenoszenia w sobie informacji typu język mówiony u ludzi, czy porozumiewawcze sygnały akustyczne u zwierząt.

B. Przenikają one cały przeciw-świat, w ten sposób są zdolne do przenoszenia informacji jakie zostały na nie nałożone. Stąd umożliwiają one wymienianie informacji (myśli) pomiędzy wszystkimi duplikatami przeciw-materialnymi.

C. Z uwagi na odmienną konfigurację przeciw-świata, jaka różni się od trójwymiarowości naszego świata, z powodu braku w przeciw-świecie upływu czasu, a także z uwagi na własności przeciw-materii (np. brak masy, inercji i tarcia), fale te przemieszczają się natychmiastowo, doręczając nałożone na nie informacje bez żadnego opóźnienia czasowego.

D. Z uwagi na fakt iż w przeciw świecie każdy duplikat zbudowany jest z przenoszącej je przeciw-materii, fale te osiągają każdy obiekt i nie istnieją osłony lub ekrany jakie mogłyby całkowicie powstrzymać ich dotarcie (t.j. fale te rozprzestrzeniają się inaczej niż fale elektromagnetyczne które nie są przecież w stanie dotrzeć np. do wnętrza stalowych łodzi podwodnych lub do środka innych zamkniętych komór wykonanych z blachy ferromagnetycznej).

E. Z uwagi na odmienne własności poszczególnych form przeciw-materii, podobnie jak nasze fale akustyczne fale telepatyczne będą również:

- Wytłumiane i rozpraszane przez przeciw-materialne duplikaty jednych materiałów i obiektów zaś wzmacniane i koncentrowane przez duplikaty innych. Z podrozdziałów H9, H9.1 i H11 wynika, że decydujące o stopniu tego odbijania lub pochłaniania będą własności magnetyczne i elektryczne danej substancji. I tak przykładowo folia lub blacha z materiału ferromagnetycznego (np. ze stali) w stosunku do wibracji przeciw-materii będzie działała podobnie jak płytka filcu czyni to z falami akustycznymi (t.j. będzie je rozpraszała i tłumiła). Natomiast folia lub blacha aluminiowa będzie działała na te wibracje w sposób podobny jak powierzchnia wyszlifowanej płytki kamiennej czyni to z falami akustycznymi (t.j. będzie je odbijała i wzmacniała). Z kolei przedmioty wykonane z miedzi będą podobnie oddziaływały na te fale, jak przedmioty przeźroczyste oddziaływują z falami świetlnymi, zaś nadprzewodniki czynią to z polem magnetycznym, t.j. przechwytywały i uginały one będą wibracje telepatyczne, więziąc i rozprzestrzeniając je w swoim obrębie. Stąd folia miedziana będzie też rodzajem ekranu dla tych wibracji, natomiast drut miedziany może być dla nich folowodem.

- Odbijane od powierzchni płaskich. Stąd możliwe jest formowanie różnego rodzaju komór i pudeł rezonansowych, soczewek, oraz innych urządzeń akustyczno-podobnych. Urządzenia te będą rezonowały, skupiały, interferowały, nakładały, lub rozpraszały owe wibracje przeciw-materii. Przykładowo można wydedukować, że kształt powszechnie znanej piramidy stanowi doskonałą komorę rezonansową dla tych fal, a jednocześnie ogniskował je będzie w jednym punkcie. Stąd z przedstawionych tu rozważań wynika, że zjawisko w dotychczasowej literaturze znane pod nazwą "energia piramidy" - patrz [1K2.4] (w niektórych opracowaniach dla tego samego zjawiska używana jest też nazwa "orgone" - patrz [1H3], oraz nazwa "energia tachionów"), które przy podwyższonej koncentracji powoduje mumifikację masy biologicznej, uśmiercanie mikroorganizmów i roślin, zmianę struktur i konsystencji, ostrzenie żyletek, itp., jest to po prostu stojąca fala wibracji przeciw-materii ogniskująca się w określonym miejscu odpowiednio ukształtowanych komór rezonansowych wykonanych przez człowieka lub powstałych w sposób naturalny. (Warto tutaj dodać, że zgodnie z rozważaniami przytoczonymi w dalszej części tego rozdziału - np. patrz punkt 13 w podrozdziale H16 - wszelkie "promieniowanie radiestezyjne" jest falą wibracji przeciw-materii, tyle tylko że w przypadkach jej bezpośredniej emisji z substancji lub obiektów fala ta nie zawsze jest stojącą.)

- Ogniskowane. Zgodnie z tym co wyjaśniono w podrozddziale H9.1, wibracje telepatyczne muszą poddawać się uginaniu w obecności silnego pola magnetycznego. Generalnie rzecz biorąc będą one wykazywały tendencje do podążania wzdłuż linii tego pola. Stąd możliwe jest budowane soczewek magnetycznych jakie ogniskowały będą te wibracje podobnie do tego jak soczewki optyczne ogniskują światło. Dla wibracji telepatycznych funkcję takiej soczewki wypełniała będzie praktycznie każda cewka elektromagnesu przez której prześwit przepuści się te fale. Ponieważ wibracje telepatyczne można również uwidaczniać poprzez wywoływanie nimi zjawiska zwanego "jarzeniem pochłaniania" (patrz podrozdziały J2.2 i J2.2.1), stąd istnienie takich soczewek telepatycznych umożliwia budowanie "telepatycznych teleskopów" i "telepatycznych mikroskopów", czyli urządzeń w których nośnikiem obrazu będą fale telepatyczne - patrz podrozdział N5. W sensie zasady działania takie teleskopy będą więc zbliżone do dzisiejszych sond ultradźwiękowych w których nośnikiem obrazu jest fala dźwiękowa (przykładem takiej sondy ultradźwiękowej może być urządzenie używane przez dzisiejszych lekarzy do uwidaczniania płci i wyglądu płodów ciągle zawartych w macicy ich matki). W przyszłości takie telepatyczne teleskopy umożliwiały będą oglądanie odległych systemów gwiezdnych i planet w stanie w jakim znajdują się one w chwili obecnej, bez potrzeby odczekiwania aż dotrą od nich do nas wolne w swoim ruchu fale elektromagnetyczne. Z uwagi, że komora oscylacyjna jest właśnie między innymi bardzo silną soczewką dla wibracji telepatycznych, stąd obok wielu różnorodych innych funkcji, pędniki magnokraftu wypełniać w przyszłości także mogą zadania niezwykłe silnego teleskopu umożliwiającego nawet oglądanie indywidualnych ludzi znajdujących się na odległych planetach - patrz podrozdział F1.6.

- Przesyłane w specjalnie skonstruowanych falowodach. Podobnie jak fale akustyczne mogą być efektywnie przesyłane w długich rurach megafonów powietrznych, zaś fale świetlne we włóknach optycznych, istnieje również możliwość wprowadzenia fal telepatycznych w różnego rodzaju falowody, poprzez które będą one przesyłane na znaczne odległości prawie że bez rozproszenia. Już obecnie wiadomo, iż takim doskonałym falowodem dla wibracji telepatycznych będzie zwykły drut miedziany.

F. Podczas przenikania przez małe obiekty o zgodnej z nimi częstości drgań własnych, będą one powodowały wibrowanie duplikatów przeciw-materialnych tych obiektów. Z kolei wibrowanie tych duplikatów, za pośrednictwem oddziaływań grawitacyjnych, przeniesione zostanie na materialną strukturę tych obiektów. Z użyciem tego mechanizmu, fale wibracji przeciw-materii spowodują więc wibrowanie niektórych obiektów materialnych. Umożliwiają więc one ewolucyjne formowanie "uszu" pozwalających na ich "słuchanie" przez organizmy żywe, lub techniczne budowanie "mikrofonów" służących do ich odbioru. Przykładowo takim "mikrofonem" odbierającym wibracje przeciw-materii i transformującym je na modulowane drgania elektryczne powinien być zwykły kryształ kwarcowy umieszczony w ognisku pudła rezonującego te fale i posiadającego tą samą co kryształ częstość - t.j. pudła o wymaganych kształtach i wymiarach wykonanego np. z blachy aluminiowej.

G. Zgodnie z tym co wyjaśniono w podrozdziale H9.1, każdy ruch przeciw-materii objawia się w postaci pola magnetycznego. Stąd na codzienny użytek, wibracje przeciw-materii nazywane tutaj falami telepatycznymi należy też rozumieć jako wibracje pola magnetycznego. To z kolei posiada istotne następstwo. Wytwarzanie bowiem wibracji telepatycznych musi następować m.in. i w każdym przypadku kiedy pojawi się jakiekolwiek zafalowanie lub zaburzenie pola magnetycznego.

Zgodnie z tym co już kilkakrotnie podkreślono uprzednio, jeśli istnieją jakieś fale zdolne do takiego efektywnego przenoszenia informacji, oczywiście organizmy żywe w toku swojej ewolucji nieuchronnie musiały wypracować w sobie zdolność do ich praktycznego wykorzystywania. I faktycznie zdolność ta znana jest nam już od dawna. W jej najbardziej jawnej formie nazywamy ją "telepatią". Powyższe ujawnia nam więc definicję telepatii w Koncepcie Dipolarnej Grawitacji. Definicja ta podaje, że "telepatia jest to przekazywanie informacji pomiędzy duplikatami przeciw-materialnymi za pośrednictwem modulowanych wibracji przeciw-materii". Oczywiście definicję tą można też wyrazić innymi słowami, jakie korzystają z ujawnionego powyżej podobieństwa wibracji przeciw-materii do fal dźwiękowych z naszego świata oraz posługują się konceptem języka DMLT omówionego już poprzednio w podrozdziale H5. Jeśli wyrażona w takim odmiennym sformułowaniu, wtedy podaje ona, że "łączność telepatyczna jest to 'rozmowa' prowadzona w języku DMLT przez dwa lub więcej duplikaty przeciw-materialne, w której nośnikiem informacji ('głosem') są modulowane wibracje przeciw-materii". Ponieważ zgodnie z "modelem mózgu jako urządzenia nadawczo-odbiorczego" (patrz podrozdział H5) każda myśl z naszego mózgu w przeciw świecie ujawnia się w formie "głośnego" monologu fal telepatycznych, gdybyśmy więc mogli przestawić się na słuchanie poprzez nasze duplikaty przeciw-materialne, wtedy myśli innych ludzi odbieralibyśmy jako wypowiadane przez nich głośne zdania roznoszące się po przeciw-świecie.

Z uwagi na powyższe definicje telepatii i łączności telepatycznej, dla uproszczenia dalszej terminologii wszystkie rodzaje wibracji przeciw-materii nazywane tu będą "falami telepatycznymi", bez względu na to czy przenoszą one jakieś informacje czy też nie. Jak to łatwo wydedukować z poprzednich opisów, fale telepatyczne w sensie swoich własności i zachowań najbardziej są zbliżone do fal akustycznych z którymi wykazują największe podobieństwo. Niemniej z uwagi na fakt, że fale akustyczne rozprzestrzeniają się w materii natomiast fale telepatyczne w przeciw-materii (której własności są odwrotnością własności materii), oczywiście niektóre atrybuty obu tych wibracji muszą być odmienne. Przykładowo z uwagi, iż przeciw-materia jest nieważka (nie posiada masy) i idealnie sprężysta, stąd fale telepatyczne będą przemieszczać się z prędkością nieskończenie wielką (natychmiast osiągną więc one swój cel bez względu na odległość). Z kolei z uwagi na brak tarcia w przeciw-materii, fale telepatyczne nie będą zanikać tak jak fale akustyczne (t.j. nie wystąpi w nich zjawisko tłumienia tarciowego, aczkolwiek wystąpi zjawisko rozproszenia/tłumienia objętościowego wynikającego z ich rozbiegania się w objętościowo rosnącej przestrzeni). Ponadto z uwagi na wysoką zależność zachowania się przeciw-materii od oddziaływań grawitacyjnych, fale telepatyczne będą wykazywały tendencję do poddawania się polaryzacji grawitacyjnej (t.j. do ustawiania płaszczyzny swych wibracji odpowiednio do przebiegu pola grawitacyjnego) oraz do faworyzowania grawitacyjnie zależnych kierunków swej propagacji.

Jak to już wspomniano poprzednio, fale telepatyczne muszą być odbierane przez wszelkie organizmy żywe. Z uwagi jednak na to, że każdy z tych organizmów istnieje aż w dwóch duplikatach (materialnym i przeciw-materialnym), odbiór ten może następować na jeden z dwóch odmiennych sposobów, które możnaby nazwać: fizycznym i poza-zmysłowym. Podczas fizycznego odbioru fal telepatycznych, ich wibracje zostają transformowane na zjawiska elektromagnetyczne zachodzące w naszym świecie, stąd zawartość informacyjna tych fal może zostać "usłyszana" przez mózgi fizyczne i następnie poddana odczytowi oraz odpowiedniej analizie logicznej. Przykładem odbioru fizycznego jest zjawisko zdalnej wymiany myśli tradycyjnie nazywane "komunikacją telepatyczną". Natomiast przy odbiorze poza-zmysłowym, fale telepatyczne "słyszane" są przez duplikaty przeciw-materialne nie zaś przez mózgi fizyczne. Stąd w celu przekazania zawartości informacyjnej tych fal do naszej świadomości konieczne jest zaprzęgnięcie jakiegoś sposobu wymiany informacji pomiędzy duplikatem przeciw-materialnym a ciałem fizycznym. Jak to wynika już z podrozdziału H6, wymiana taka jest procesem dosyć złożonym i nie może się odbywać w sposób świadomy. Wymaga więc ona co najmniej użycia jakiejś techniki ESP, snu, hipnozy, itp. Przykładem poza-zmysłowego odbioru fal telepatycznych jest każda forma radiestezji.

Skoro mózgi i ciała fizyczne wszystkich organizmów żywych są w stanie przechwytywać fale telepatyczne, oraz - jak wyjaśniono to w podrozdziale II4, nieustannie to czynią, muszą one w tym celu wykorzystywać opisane przy początku niniejszego podrozdziału mechanizmy odbijania i koncentrowania fal telepatycznych oraz ich transformowania na wibracje elektryczne. Sposób i mechanizm z użyciem jakich to przechwytywanie może następować dostarcza interesującej prognozy wynikającej z teorii zaprezentowanych w niniejszym rozdziale. Prognozę tą warto tutaj przytoczyć, bowiem w przypadku jeśli w przyszłości zostanie ona przez kogoś eksperymentalnie potwierdzona, wtedy może dostarczyć kolejnego dowodu na prawdziwość teorii tu zaprezentowanych (zgodnie z wiedzą autora nikt dotychczas nie wpadł jeszcze na pomysł przeprowadzenia takich badań - co zresztą jest dosyć zrozumiałe zważywszy ich przedmiot). Otóż przeanalizowanie własności fal telepatycznych sugeruje, że ich efektywny odbiór fizyczny nakłada na czaszki (a ściślej na kompletne głowy) istot żyjących wymóg aby kształt, struktura, i dobór materiałów tych czaszek/głów reprezentował sobą telepatyczną komorę rezonansową selektywnie ogniskującą na szyszynce niektóre (wybrane) wibracje telepatyczne (patrz opisy głównych podzespołów oraz zasady działania telepatycznej stacji nadawczo-odbiorczej omówionej w podrozdziale N2). Stąd czaszki/głowy wielu istot żyjących, włączając w to czaszkę ludzką, w punkcie umieszczenia szyszynki powinny wykazywać wiele efektów podobnych do tych jakie wykazują piramidy w swych punktach ogniskowych (efekty te opisane są w obszernej literaturze poświęconej tematowi piramid, przykładowo we wspomnianej wcześniej [1K2.4]). Przewidywanie to można nawet posunąć jeszcze dalej i stwierdzić, że poprzez estymację efektywności danej czaszki do ogniskowania wibracji przeciw-materii (w dotychczasowej literaturze najczęściej nazywanych "energią piramidy") możliwe jest oszacowanie stopnia wykorzystania fizycznej telepatii w życiu jej nosiciela (t.j. znaczenia jakie świadome/fizyczne odczytywanie informacji telepatycznej posiada dla danej istoty). Z kolei poprzez analizę spektrum wibracyjnego ogniskowanego przez daną czaszkę można ustalić rodzaj informacji telepatycznej na odbiór której dana istota jest nastawiona. Przykładowo wysoko wyspecjalizowane drapieżniki powinny mieć czaszki bardzo zbliżone do czaszek swoich ofiar - rozważ tu przypadek geparda (po angielsku "Cheetah") którego maleńka czaszka jest nieproporcjonalna do jego ogromnego ciała, jednak doskonale imituje czaszkę niewielkiej gazeli (Thomson'a oraz impala) w prawie wyłącznym polowaniu której ten drapieżnik się specjalizuje, czy też przypadek węży które polują niemal wyłącznie na stworzenia posiadające identyczne do nich czaszki. (Oczywiście trudno w tym przypadku ustalić, co jest przyczyną co zaś skutkiem - np. być może iż gepard preferuje polowanie na tą gazelę ponieważ poprzez podobieństwo swej czaszki jest w stanie telepatycznie wyselekcjonować najłatwiejsze ofiary poprzez odbiór sygnału zmęczenia czy bólu wysyłanego przez ich mózgi.)

Bardzo interesującym jest, że fale telepatyczne odbierane są też z wysoką efektywnością przez owady, chociaż nie posiadają one czaszek w kształcie telepatycznej komory rezonansowej. Przykładowo zwykły komar bezbłędnie potrafi odebrać naszą zdecydowaną intencję jego zabicia i zawsze ucieka w popłochu tuż przed zrealizowaniem tej intencji.