S. Imanov-Hedefdeki insan indd

259
Samir telefonu cibinə qoyub Pedronun yanına getmək 
istəyirdi  ki,  qapı  açıldı.  Lusiya  əlində  buterbrod  və  kola 
içəri girdi.
-Oyanmısan?
-Artıq günorta olub, niyə məni oyatmırdın?
-Elə şirin yatmışdın ki
-On beş günün yorğunluğuydu.
Samirin yanında oturaraq əlindəkiləri ona uzatdı:
-Al, sənin üçün gətirmişəm.
Koladan bir qurtum içərək soruşdu:
-Almeyda maşın göndərməyib?
-Göndərib.  Sürücü  iki  saatdan  çoxdur  xəstəxananın 
həyətində sənin yuxudan oyanmağını gözləyir.
-Onda tələsmək lazımdır. Bir saatdan sonra görüşərik.
Samir əlindəkiləri çarpayının üstünə qoyub Lusiyanın 
üzündən öpərək palatadan çıxdı.
* * *
Samiri qərargahın dəhlizində qarşılayan Almeyda dedi:
-Siz məni kabinetimdə gözləyin, mən Silvanın qərər-
gahda keçirilən vida mərasimində iştirak etməliyəm.
-Mən də o mərasimdə iştirak etmək istəyirəm.
Almeyda əliylə yolu göstərərək dedi:
-Buyurun gedək.
Samirlə Almeyda Silvanın tabutu qoyulmuş otağa gi-
rəndə  artıq  hamı  öz  yerini  tutmuşdu. Almeyda  boş  yer-
lərdən birini göstərərək Samirə oturmaq təklif etdi:
-Siz  burada  əyləşin.  Mən  açılış  nitqindən  sonra  sizin 
yanınıza gələcəyəm.
Samir başıyla təşəkkürünü bildirib əyləşdi. Ardıcıl və 
xoş sözlərlə zəngin olan çıxışlarla davam edən mərasim iki 

---

260
saata yaxın davam etdi. Mərasim zalından çıxarkən Samir 
ayaqqabısının ipinin açıldığını görüb dəhlizdə qoyulmuş 
oturacaqda oturdu. İpi bağlayıb başını qaldıranda Almey-
danın yanında 6–7 yaşlarında qaradərili oğlan uşağının da-
yanaraq ona baxdığını gördü. 
-Silvanın  oğludur.  –  Almeyda  izah  elədi.  Samir  onu 
yanına çağırıb üzündən öpərək qıvrım saçlarını sığalladı. 
Sonra Silvanın telefonunu cibindən çıxardıb uşağa verdi:
-Atan mənə tapşırmışdı ki, bu telefonu sənə verim. Sən 
gərək bunu ömrünün sonunadək atandan xatirə saxlaya-
san. Həmişə onula fəxr edə bilərsən. Sənin atan əsl polis idi 
və səni çox sevirdi.
Silvanın arvadı yaxınlaşaraq oğlunu səslədi:
-David buradasan? Bayaqdan səni axtarıram.
Oğlan  Samirdən  aralanıb  anasına  tərəf  getdi.  Onun 
əlindən tutub dəhlizlə bir az getdikdən sonra əlindəki tele-
fonu anasına göstərib dedi:
-Ana bayaqkı əmi atamın telefonunu mənə verib dedi 
ki, mən hər zaman atamla fəxr edə bilərəm.
-Əmi düz deyib oğlum. (Qadın kövrək səslə dedi)
Lusiya Xosenin ayaqqabılarını geyindirə-geyindirə de-
yinirdi: 
-Onsuz da ərköyün idin, indi daha da dözülməz olmu-
san. Bir işi də özün gör!
-Yalnız sən ərə gedəndən sonra.
-Az danışın (Pedro dilləndi) onsuz da gecirik. Bir az 
cəld olun.
-Bizi  ləngidən  budur  ata!  Ərə  də  getmir  ki,  canımız 
qurtarsın.
-Az danış. 
Lusiya darağı əlinə götürüb Xoseni yaxına dartdı: 
-Başını bəri gətir.

---

261
Qəbiristanlığa çatanda Xoseylə Lusiyanın söz atışması 
hələ də davam edirdi:
-Niyə gec gəldiniz? – Qəbiristanlığın girişində onları 
gözləyən Samir Pedrodan soruşduş – Bayaqdan sizi göz-
ləyirəm.
-Bunlarla  harasa  vaxtında  çatmaq  mümkün  deyil!  – 
Pedro uşaqlarını göstərdi.
Xose ətrafda keşik çəkən çoxsaylı polisləri göstərərək, 
Samirdən soruşdu:
-Bu qədər polis səni qoruyur?
-Əslində,  bu  qədər  polis  tanrıya  dua  edirlər  ki,  mən 
tezliklə, bu ölkədən çıxım gedim.
-Nə vaxt yola düşürsən? – Lusiya soruşdu.
-Üç  saatdan  sonra.  Pedro,  istəyirəm  siz  də  mənimlə 
gələsiniz. Əgər razı olsan orada sizin üçün iş və qalmağa 
yer təşkil edərəm. Nə deyirsən?
-Ata,  razı  ol  (Lusiya  diləndi).  Argentinaya  qayıtsaq, 
yenə də eyni problemlərlə qarşılaşacağıq.
-Sənin ölkən Çinə yaxındır? – Xose soruşdu.
-Baxır xəritənin ölçüsünə.
-Yaxşı, fikirləşərəm. 
Pedro qəbiristanlığa tərəf addımladı:
Dördlük  sırayla  düzülmüş  məzar  daşlarına  baxa-ba-
xa  qəbiristanlığın  içi  ilə  ağır-ağır  irəliləyirdi.  Bələdçinin 
köməkliyi  ilə  Mariyanın  qəbrinə  yaxınlaşdılar.  Qəbrin 
yanına çatanda Pedro bayaqdan əlində gəzdirdiyi gülləri 
məzarın üstünə qoydu. Xoseylə Lusiya qəbrin yanında diz 
üstə oturaraq ağlamağa başladılar.
-Başınız sağ olsun. – Samir astadan dilləndi.
Pedro başını aşağı-yuxarı yelləməklə təşəkkürünü bil-
dirdi.

---

262
-Siz burada qalın. Mən gedib digər məzarları da ziyarət 
edəcəyəm. Çıxışda görüşərik.
Samir  onlardan  ayrılıb  məzarlığı  gəzməyə  başladı. 
Müx təlif  ölkələrdən  və  müxtəlif  yaşlarda  olan  minə  ya-
xın  insanın  bir  qəbiristanlıqda  dəfn  olunduğu  bu  əra-
zini gəzərkən o, öz-özünə düşünürdü: “Beynəlxalq qəbi-
ristanlıq”. Buranın adını məhz belə qoymaq lazımdır. 
Bir xeyli gəzdikdən sonra nəhayət, yorulub geri qayıt-
maq qərarına gəldi. Pedro uşaqlarla birgə onu maşının ya-
nında gözlyirdi. Samirin yaxınlaşdığını görüb dedi:
-Mən sənin təklifini qəbul edirəm.
-Bu ən doğru seçimdir.
-Ancaq həmişəlik yox. Bir az pul qazanıb yenidən və-
tənimə qayıdacağam.
-Sənin istənilən seçiminə hörmətlə yanaşıram.
Samirgili aeroportda Almeyda yola salırdı. Onlar bir – 
birinin əlini sıxdıqlarında Samir dedi:
-Bura gəldiyim gündən sizin işinizi artırmışam. Buna 
görə məni bağışlayın.
-İspaniyaya gəldiyin gündən çox əziyyət çəkdin. An-
caq  Lusiyayla  sən  olmasaydınız,  gələcəkdə  “xatirə”  qə-
biristanlığının ərazisi daha böyük olacaqdı.
-Bir daha hər şey üçün sizə və qərargahın bütün işçi-
lərinə dərin təşəkkürümü bildirirəm.
-Almeyda  cibindən  qatlanmış  kiçik  bir  kağız  parçası 
çıxardaraq Samirə verdi. İstəmirəm buradan yalnız mənfi 
xatirələrlə gedəsiniz. Bu kağızda yazılanları təyyarə hava-
ya qalxdıqdan sonra açıb oxuyarsan. Səni Bakı aeroportun-
da mənə verdiyin siyahıdakı insanlar qarşılayacaq:
-Belə  yaxşıdır.  Adam  çox  olanda  bilmirsən,  kiminlə 
görüşəsən.

---