211
-Nə əcəb indiyə qədər evlənməmisən?
-Azərbaycanda əngəlli insanların evlənməsi bir az
çətindir.
-Niyə ki, qanun yol vermir?
Samir sudan bir neçə qurtum içib dedi:
-Yox. Qanunun gözündə hər kəs bərabərdir. Problem
yazılmamış qanunlardadır.
-Başa düşmədim?
-Səbr elə, hər şeyi biləcəksən. Təsəvvür et ki, əlil bir
oğlan gözəl və sağlam bir qızı sevir. Qızın heç bir problemi
yoxdur. Şəhərdə yaşayır, valideynləri sağ və salamatdırlar,
maddi vəziyyətləri normaldır. Qızın yaşı da elə çox deyil
ki, nəyəsə məcbur qala. Təbii ki, belə bir qız heç vaxt əlil
oğlana ərə getməyə razı olmaz. O yalnız qüvvətli, imkanlı
və ən əsası sağlam bir oğlan arzusun dadır.
-Qızların ki, hamısı elə deyil? Həyata məntiqlə yana-
şan qızlar da var.
-Dedim axı səbr elə. Deməli belə. Oğlan yaxınlaşır qıza
və ona evlənmək təklif edir. Qız da xasiyyətindən asılı ola-
raq, ya ağır cavablarla oğlanı təhqir edir, ya da şirin dillə
başından edir. Deyək ki, qız sənin dediyin kimin məntiqli
və ağıllı bir qız olur və təklifə müsbət cavab verir.
-Sonda mən deyənə gəldin.
-Bizim tərəflərdə sənin kimisinə altıaylıq deyirlər.
-Altıaylıq nədir?
-Yəni o qədər səbirsizdir ki, dünyaya gəlmək üçün
doqquz ayı ana bətnində gözləməyə hövsələsi çatmayıb,
altıaylığında doğulur.
Pedro gülümsünərək:
-Yaxşı, davam elə. Qız razı, oğlan razı. Buradan belə
olan problemlər məni də marağa saldı.
212
-Demək belə. Qız bir gün bu haqda valideynlərinə da-
nışır. Onlar da çığır -bağır salırlar ki, o oğlan sənə layiq
deyil. Biz səni böyütmüşük ki, xoşbəxtliyini görək, elə bir
insana ərə getsən işin-gücün ona qulluq etmək olacaq. O
özü bu həyatda kimdənsə asılı vəziyyətdədir, səni necə do-
landıracaq və s. Bir sözlə, qızın beynini elə doldururlar ki,
öz qərarından rahatlıqla imtina edir.
-Bu artıq həqiqətən də problemdir.
-Bu hələ hamısı deyil. Deyək ki, valideynlər qızlarının
qərarına hörmətlə yanaşdılar və ona heç nə demədilər. Bax
əsl həngamə bundan sonra başlayır ki, bunun da adına qo-
hum-qonşu təzyiqi deyirlər.
-Qohum-qonşu?
-Bəli. Qohum, qonşu, dost, iş yoldaşı, özünü həmin
ailəyə yaxın hiss edən şəxslər. İlk reaksiya qızın rəfiqəsindən
gəlir: -Axtara–axtara bunumu tapdın? Mən 48 yaşıma
qədər evdə qalsaydım da, buna ərə getməzdim. Əgər məni
məcbur beləsinə versəydilər, utandığımdan evdən bayıra
çıxmazdım. Heyf deyil yol gedərkən yanımda hündürboy,
yaraşıqlı bir oğlan olsun?! Yoxsa beləsi? Hətta düşünəndə
belə tüklərim biz-biz olur! Sonra meydana qızın xalaları,
bibiləri çıxıb anasına deyirlər: -Az, sənin ağlın harada idi
ki, gül kimi qızını beləsinə ərə verirsən? Eşidəndə ətim
ürpəşdi və s. Daha nə uzadıme? Bir tərəfdən tikanlı sözlər,
bir tərəfdən lağlağı atmacalar, digər tərəfdən də təəccüb
dolu kinayəli baxışlar. Bir sözlə, hər tərəfdən o qədər
təzyiq gəlir ki, bu təzyiqin qabağında durmaq hər kəsə
nəsib olmur. Mənim «Ümid» mərkəzini yaratmaqda əsas
məqsədim budur: Əlil insanları digərlərinin beyninə elə
yeritmək lazımdır ki, onlar əlillərə qeyri-adi bir varlıq, baş-
qalarına möhtac, uğursuzluq simvolu kimi baxmasınlar.
Onların da özləri kimi adi bir insan oluğunu dərk etsinlər.
213
-Bu lap eşitdiyim əhvalata bənzəyir ki.
-O nə əhvalatdır elə?
-Olmuş hadisədir. Bir əngəlli insanla sağlam bir qız
bir-birilərini sevirlərmiş. Ancaq atası qızını ona vermək
istəmirmiş. Bir gün oğlan gəlir qızın atasının yanına ki,
onunla danışa. Ancaq atanı heç cür yola gətirməyin müm-
kün olmadığını görən oğlan deyir: -Yaxşı, mən sənin qızın-
dan uzaq duracağam və bir daha nə sənin, nə də qızının
gözünə görünməyəcəm. Ancaq əvəzində kiçik bir istəyim
var. Qızın atası soruşur ki, - O nə istəkdir elə? Oğlan deyir
ki, mənə bir saat vaxt ayır, gedək sənə iki şey göstərəcəyəm.
Ata soruşur: -Bundan sonra qızımdan uzaq duracaqsan?
Oğlan, əlbəttə deyir və hər ikisi taksiyə minərək yola
düşürlər. Yolboyu kişi fikirləşir ki, “görəsən, bu məni hara
aparır? Mənə nə göstərəcək?” Bir həbsxananın qarşısında
oğlan deyir ki, çatdıq. Oğlan həbsxana rəisi ilə əvvəlcədən
danışdığı üçün onları maneəsiz içəri buraxıb dustaqların
hava almaq üçün gəzdikləri əraziyə aparırlar. Oğlan hər
tərəfi tikanlı məftillərlə əhatə edilmiş ərazidə o tərəf-bu
tərəfə gəzişən dustaqları göstərib deyir: Bu həbsxanda 500-
dən çox dustaq var. Onlara yaxşı-yaxşı bax. Gör, bu beş yüz
nəfərdən neçəsi əngəllidir? Ən çox beş nəfəri. Sonra oğlan
kişini binası həbsxananın binasına bitişik olan narkoma-
niyadan və alkoqolizmdən əziyyət çəkənlər üçün tikilmiş
xəstəxanaya aparır və yenə deyir: Burada 150-dən çox in-
san müalicə alır. Səncə bunlardan neçəsi əngəlli insanlar-
dır? Cəmi iki nəfər cənab. Bəli mənim bir qolum yoxdur.
Ancaq əvəzində mən oğru deyiləm, narkotikdən istifadə
etmirəm, bu vaxta qədər heç kimin xətrinə dəymədən
vicdanlı və təmiz həyat sürmüşəm. İndi son söz sənindir.
Əgər qızının mənimlə evlənməsini istəmirsənsə, mən söz
verdiyim kimi sizin həyatınızdan birdəfəlik çıxacağam.
214
Kişi nəinki öz qızını həmin oğlana ərə verir, hətta oğluna
da əngəlli qız alır.
-Həqiqətən də ibrətamiz əhvalatdır. İnsanlar məsə lənin
yalnız bir tərəfinə baxırlar, o da gözlə görünən tərəfidir.
Əslində isə fiziki qüsuru olanlar öz işlərində sağlam insan-
lardan bir baş üstün olmağa çalışırlar ki, buna görə də öz
üzərlərində daha çox işləyirlər. Deyək ki, ailənin qızı bir
oğlanı sevir. Qızın valideynləri oğlanla tanış olduqda onun
hündürboy, sağlam və yaraşıqlı olduğunu görüb qızları-
nın doğru seçim etdiyini düşünürlər və oğlanı daha ya-
xından tanımağa çalışmırlar. Bəlkə bu oğlan narkomandır,
bəlkə fırıldaqçıdır, bəlkə hansısa cinayətkar qrupun üzvü-
dür. Ya da qumarbazdır. Bəlkə də hansısa daxili xəstəliyi
var. Valideynlər oğlanlarının seçdiyi qızın gözəlliyinə ba-
xıb övladlarının seçimini araşdırmırlar. Daha demirlər ki,
bəlkə bu qız fahişədir, indiyədək neçə dəfə evlənib boşa-
nıb, bəlkə fırıldaqçıdır. Bu saydığım problemlər əngəlli oğ-
lanlarda və qızlarda ən az 80 faiz az rast gəlinir. Bəs sənin
ölkəndə bu barədə ümumi vəziyyət necədir?
-Bizim tərəfdə bu məs...
-Bağışla, Pedro sözünü kəsirəm. Ancaq bir neçə
dəqiqədən sonra yağış yağacaq. Tez su üçün yer düzəldək,
onsuz da yağış on dəqiqəyə kəsir. Nə qədər mümkün oldu
yığarıq.
-Bəs bunu nə edəcəyik?
Samir: -Yağış yağarkən çətir kimi başımıza tutduğu-
muz selofanlardan birini mənə ver. İkimiz birinin altında
birtəhər yağışdan daldalanarıq. – deyib yeri qazmağa baş-
ladı. Pedro selofanı çantadan çıxardıb Samirə verdikdən
sonra yeri qazmaqda ona kömək etdi. İkisi bir yerdə ma-
şın təkəri dərinliyində bir çala qazaraq torpağı çalanın
kənarlarına yığdılar ki, su torpaqdan süzülüb çalaya dol-
Dostları ilə paylaş: |