See discussions, stats, and author profiles for this publication at
Yüklə 0,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Turkish Studies
nesli (Tapscott, 1999; Oblinger ve Oblinger, 2005), N nesli (N generation), siber çocuklar (cyber kids) gibi tanımlamalarda bulunulmuştur. OECD tarafından gerçekleştirilen eğitim amaçlı bir projede alanyazında söz edilen tüm bu kavramları birleştirmek için yeni binyılın öğrencileri kavramı kullanılmıştır. Yeni binyılın öğrencileri 1982 sonrasında doğmuş, çevresini saran dijital teknolojilerle büyüyen dolayısıyla bu dijital teknolojileri hayatının ayrılmaz bir parçası olarak kabul eden nesildir. Bu bağlamda yeni binyılın öğrencileri “dijital araçların dilini keşfederek, yaparak, yaşayarak öğrenen, aynı anda çoklu işlemler yapabilen, dikkat süreleri kısa, zihni sürekli konudan konuya atlayan, iletişimde ve ilişkilerde sabırsız, anında geri bildirim isteyen, oyun merkezli yaşayan ve oyun merkezli öğrenen, hayal dünyası gelişmiş, fiziksel olarak çoğunlukla yalnız ancak dijital olarak sosyal çevresi olan, grafik öğelerini metin öğelerine tercih eden, kağıda basılı araçlar yerine dijital araçları tercih eden, eğitimden beklentileri yüksek,” bireylerdir (Prensky, 2001; Cameron, 2005; Pedro, 2006). Bu öğrenme özelliklere sahip öğrencilerin doğal yaşamlarının gerektirdiği koşullar onların öğrenme tercihlerinde de değişikliklere yol açmaktadır. Eğitim sistemlerinin ihtiyaç duyulan değişikliği sağlayamaması birtakım sorunları da beraberinde getirmektedir. Nitekim bu tür öğrencilerin bilişsel özelliklerinin farklılaşması söz konusudur; örneğin basılı olmayan dijital kaynakları tercih etmeleri, düzyazıdan daha çok görsellere, animasyonlara, sese önem vermeleri, aynı anda eş zamanlı işlemleri rahatça yapabilmeleri ve doğrusal olmayan verilerden bilgi edinmeleri bu süreçte yaşanan sorunların bir kısmını oluşturmaktadır. Bunların yanı sıra öğretme-öğrenme süreçlerinde kullanılan mobil cihazların türleri, kullanım sıklıkları, bu araçların çoklu ortam ve etkileşimlilik açısından sağladıkları önemli birer faktör olmaktadır. Sağlanan etkinlik çeşitliliği ile işbirliği içinde birlikte çalışma ve sosyal ağ oluşturma fırsatları bu öğrencilerin öğretme-öğrenme süreci üzerine beklentilerinin değişmesine yol açmıştır. Tüm bunlar alanyazında yeni binyılın öğrencilerinin bilişsel özellikleri, kültürel ve sosyal değerleri ve öğretme-öğrenme süreci üzerine beklentileri olmak üzere üç temel sorun başlığı altında toplanmaktadır (OECD, 2008). Yeni binyılın öğrencilerinin taşıdığı özellikler eğitim sistemlerinde de gerekli değişikliklerin yapılması yolunda dolaylı bir etki oluşturmuştur (Şahin, 2009). Bu baskıya Milli Eğitim Bakanlığı da kayıtsız kalmayıp; teknoloji destekli eğitimin öneminin artmasının sonucu olarak teknolojik projeler uygulamıştır. Teknoloji destekli projeler kapsamında öğretmenler; bilgisayar, projeksiyon cihazı, özel kalem ve tahta olarak kullanılacak platform ve yazılımdan oluşan akıllı tahtada harita, grafik ve video gösterimleri yapabilecek diğer bir ifade ile doğrudan bilgisayara bağlı tahtalarla ders işleyecek öğrenciler ise işlenen konuları tahtadan kendi bilgisayarlarına aktarabileceklerdir. Bu nedenle eğitim fakültesi öğrencilerinin içerik ve pedagoji bilgisinin yanı sıra teknoloji bilgisiyle bütünleştirilmiş olarak yetişmeleri gerekmektedir. Aynı zamanda bu süreçte yeni binyıl öğrenci özellikleri de dikkate alınarak öğrencilerin salt bilgiyle donatılmaları yerine onların bu süreci bizzat yaparak yaşayarak öğrenmelerinin sağlanması için fırsatlar da yaratılmalıdır. Öğretim ortamlarına teknolojilerin dahil edilmesi eğilimini henüz bu kadar yaygın olmadan ve deneysel anlamda kullanımının talimatlar ve yardım amaçlı olarak gerçekleşen bilgisayar kullanımına Stanford üniversitesi ve IBM tarafından gerçekleştirildiğini 1950-1960’larda görebiliyoruz. O dönemlerde bu şekildeki bilgisayar kullanımına CAI “Computer Aided Instruction” (Bilgisayar Destekli Eğitim) denilmişti. Günümüze kadar bu harf kombinasyonları gelişen paradigmalar, teknolojiler, destek sistemleri ve standartlara bağlı olarak çoğalmaya devam etmiştir. Örneğin İşbirlikçi Desteklenen Öğrenme (CSCL), Web Tabanlı Öğrenme (WBL), Karma Öğrenim, Oyun Temelli Öğrenme (Edutainment Eğitim Eğlence), Öğrenme Yönetim Sistemi (LMS), Paylaşılabilir İçerik Nesne Referans Modeli (SCORM) ve Öğrenme Meta Nesnesi (IEEE LOM) gibi model ve yaklaşımlar akademik ve sanayi kuruluşlarında geliştirilmiş ve uygulanmıştır (Jin, 2011).
|