Səməd Şıxı atilan bir daş
Yüklə 2,65 Kb. Pdf görüntüsü
|
142 istəyəcəkdi. Gəzmək, marka geyim istəyəcəkdi. Ya bunu qarĢılaya biləcəkdi? Bunları bir daha düĢünməli idi. Nə qıza boĢ yerə ümid vermək, nə də ki, özünü kiminsə yanında alçaltmaq istəyirdi. Fikirlər gecəni onunla bərabər yatdı və orda da qaldı. Səhər Ģən halda oyanıb evdə nə edəcəyi haqqında düĢünməyə baĢladı. Saat ikiyə iyirmi dəqiqə iĢləmiĢ Dənizə mesaj yazdı. Necə olduğunu, Nə elədiyini soruĢdu. Dəniz musiqi dərsinə gedəcəyin istəyirsə onunda gələ biləcəyin dedi. RövĢən biraz düĢünüb evdə də görüləsi iĢinin olmadığın görüb razılaĢdı. Ünvanı alıb hazırlaĢmağa baĢladı. Rayonlarındaki evdə ev iĢlərini anası Gülnaz görürdü. Atasının sağ olanda anasına sataĢması yadına düĢdü ki, bütün günü evdə oturursuz sonra da ağlaĢırsız ki, bütün günü iĢləyib yorulmuĢuq. Ġndi fikirləĢir ki, həqiqətəndə ev iĢləri heçdə asan deyilmiĢ. Yemək biĢirmək, evin tozunu almaq yeri təmizləmək görüldüyü kimi olmadığın iĢ görəndə anlaĢılırmıĢ. Masanın üzərindəki stəkanı mətbəxə aparıb yaxaladıqdan sonra yerinə qoyub əynini dəyiĢib Dənizin yanına getmək üçün evdən çıxdı. Metroya minərək Dənizin getdiyi musiqi məktəbinin olduğu dayanacaqda düĢüb beĢ dəqiqə piyada gedib çatdı. Məktəbin qapısına çatanda Dənizə zəng elədi. Bir dəqiqə keçmədiki gəlib onu özü ilə məktəbin içi ilə dərs otağına apardı. Ġçərisi sanki saray idi. Divarlar belə göz oxĢayırdı. Birlikdə bir otağa keçdilər. Ġçərdə biraz yaĢlı bir qadın, iki qız və birdə oğlan var idi. RövĢən salam verib, gülümsədi. Müəllim keç otur deyərək gülümsədi. RövĢən Dənizin arxasına düĢərək pianonun olduğu yerə gəldi. Dəniz əyləĢib yanında əyləĢdirib nəsə istədiyi bir parçanın olduğun soruĢdu. RövĢən seçimi Dənizə buraxdı. Barmaqlarını gərərək pianonun dillərinə basmağa baĢladı. Ətrafa gözəl musiqi yayılmağa baĢladı. Təxminən 143 bir dəqiqə ifa etdikdən sonra dayanıb, necə idi? bəyəndin? - deyib gözlərini ona həsrətlə baxan RövĢənə zillədi. -Gözəl idi. sənin kimi. -Öyrənmək istəyirsən? -Necə olacaq? – RövĢən üzünü büzərək Dənizə baxıb üzündə təbəssüm yaratdı. -Gəl, burda otur, mən sənə notları göstərəcəm səndə sıra ilə olara toxunacaqsan – ayağa duraraq kənara çəkildi. RövĢən əyləĢərək Dənizin göstərdiyi notaları ardıcıllığla piaona ifa etməyə baĢladı. GiriĢdə salamlaĢdığı orta yaĢlı müəllim onlara yaxınlaĢaraq - bizdə bir söz var ki, birinə piano çalmağı öyrətmək istəyirsənsə ilk öncə özün öyrənməlisən. – görəsən Dəniz xanımımız özü öyrənibmi ki, indi də sizi öyrədir. -Yox, öyrətmək deməyəkdə məĢq edirik. – Dəniz gülümsəyərək müəlliminə dedi. Dərs bitəndən sonra Dəniz çantasını götürüb, RövĢənlə birlikdə çölə çıxdı. ÇıxıĢda anasına zəng edərək dərsdən çıxdığını, RövĢənlə bərabər olduğunu Ģəhərdə gəzdikdən sonra evə gələcəyin dedi. Lakin? Rona evə gəlməsini, ailə dostlarıgilə gedəcəyin dedi. Dəniz istəməsədə Rona israrla atasının dediyin deyərək onu evə gətirməyə razı saldı. Dəniz RövĢənlə məcbur sağollaĢdı. Telefonun çıxartıb Fəridə zəng elədi. Uzun müddət idi ki, görüĢmürdülər. -Alo, gör mənə kim zəng edir. Nədi, olmaya sevgilindən ayrılmısan? - Fərid dəstəyi götürər – götürməz dedi. -Günah məndədi. Niyə zəng edirəm ki?! – Gülümsədi. -YaxĢı, günahsızkən günahkar olacam indi. Nəsə deyirdin? -ġəhərdəyəm. Bəlkə, gəzək? Arifədə deyəcəyəm. Ceyhun rayona gedib, yoxsa onuda çağırardıq. -Hmm, əslində iĢim yoxdu. Sən Arifə zəng elə, məndə hazırlaĢım. -YaxĢı. Qızlar kimi iki saata hazırlaĢma. Səni gözləyən deyiləm. – RövĢən güldü. 144 -Eləmədiyin Ģeydi elə bil. Gözləyərsən. RövĢən telefonu Fəridin üzünə bağlayıb Arifə zəng elədi. Ondan da razılıq alıb sonuncu dəfə görüĢdükləri kafeyə yollandı. Hava biraz sərt idi. Küləkin gücü hiss olunurdu. Binaların arası ilə hərəkət edərək insanların ruhuna iĢləyirdi. Küçənin tinlərində durub səyyar satıĢla məĢğul olan insanlar küləkdən özlərini qorumaq üçün özlərini divara qısmıĢdılar. Əllərini bir – birinə sürtərək qızıĢmağa çalıĢan bu insanlar yoldan keçən insanların onlara yaxınlaĢıb, satdığları malları almaları ümidi ilə gözləyirdilər. Arada biri yaxınlaĢar, satıcının yerə sərdiyi malları götürər, əlində fırladar, qiymətini soruĢub ağzını büzərəq yerinə qoyub uzaqlaĢırdılar. Əllərini bir – birinə sürtən bu kiĢinin əsl məqsədi nə idi görəsən? Varlı olmaq ya satdığlarının pulunu aparıb içkiyə yatırmaq? – yox, bu olsa idi beĢ manatlıq malın satar çıxıb gedərdi. Yan marketdən içki, yanında yeyə biləcəyi biraz atıĢdırmalıq bir Ģey alıb özü kimi sərxoĢluqla qürur duyan dostunu çağırmalı idi. Gecənidə hansısa tində, bir – birinə büzüĢüb yataraq keçirərdilər. Belə ola bilməzdi. Təsəvvür edək, baĢqa nə ola bilərdi? Hmm, evlidi və görüldüyü kimi iĢsiz. Bir, bəlkə də, iki uĢağı var. Birdə ərinin gətirdiyi üç – dörd manatla bütün günü nə biĢirəcəm deyə dərd edən bir qadın. Bu kiĢidə yəqin həmən o üç – dörd manat üçün əlləĢirdi. Evinə qayıdan da qabağına yarı ac, yarı tox qaçan uĢaqlarının qarĢısına əli boĢ getməməsi üçün. Atalarının olması onlar üçün bir qürur olmalıydı. Bəlkə də, uĢaqlarından biri oğlan idi. Atasının gətirdiyi manatla qürur duyar, özgə əlinə möhtac olmadığına görə sevinərdi, sevinməliydi. RövĢən Ģüursuz Ģəkildə hərəkət edərək fikrində canlandırmağa davam edirdi. – atasının var olması. Onun iki manatı, özgənin milyonundan artıq idi. Çünki, kimdən, necə gəldiyin bilirdi. Ġstəyəndə qısılmayırdı. Utanmayırdı. Bilirdi ki, qarĢısındaki onun atasıdı. Ona bahalı maĢın almaz, istədiyi qədər pul verə Yüklə 2,65 Kb. Dostları ilə paylaş:
|