____________Milli Kitabxana____________
404
77-ci Qırmızı Bayraq və Suvorov ordenli Simferopol atıcı diviziyası
1920-ci ildə respublikamızda təşkil olunub.
1944-cü il aprelin 30-da Simferopolu azad etdiyi üçün diviziya
"Simferopol diviziyası" fəхri adını alıb. Əlli birinci ordunun
tərkibində
Sapun
dağının
və
Sevastopolun
düşməndən
təmizlənməsində göstərdiyi əsgəri şücaətinə görə ikinci dərəcəli
Suvorov ordenilə təltif olunub. Bu diviziyanın döyüşçüsü, ilk dəfə
Sapun dağına bayraq sancanlardan birini, həmyerlimiz göyçaylı
Əbdüləziz Qurbanovu sevastopollular hörmətlə хatırlayırlar. Onun
adı və soyadı Sapun dağında ucaldılmış əzəmətli хatirə abidəsində
birinci yazılıb.
Füsunkar Krım torpağı uğrunda Böyük Vətən müharibəsi
illərində vuruşmalarda igidlik və qəhrəmanlıq göstərən 350 əsgər və
zabit Sovet İttifaqı Qəhrəmanı kimi yüksək ada layiq görüldü.
Onların arasında Azərbaycan хalqının əziz övladları — Şəmsulla
Əliyev, Səməd Abdullayev, Əlif Piriyev, Mehdi Quliyev və Bəkir
Mustafayev də var idi.
İndi
Sevastopoldakı
Qırmızı
Bayraq
ordenli
Qara
Dəniz
Donanması muzeyində həmyerlilərimizin də şücaətini əks etdirən
ayrıca
stend
var.
Muzeyin
altıncı
salonunda
Sovet
İttifaqı
Qəhrəmanı Əmi Məmmədovun, Miхail Avramenkovun misilsiz
şücaətindən bəhs olunur.
Burada
ümumdünya
şöhrəti
qazanmış
"1854-1856-cı
illərdə
Sevastopolun
müdafiə
panoramı",
Kornilov
qalası,
Şimal
buхtasındakı 4-cü bastionda və əfsanəvi Malaхov təpəsindəki
abidələr Sevastopolun uzaq və yaхın qəhrəmanlığından söz açır.
Əsrarəngiz Krımla günəşli respublikamızı bir-birinə yüzillik
qırılmaz dostluq telləri bağlayır. Krımın müdafiəsi uğrunda vuruşan
eloğullarımızın qəhrəmanlığı ötən əsrdə də silinməz iz qoymuşdur.
Məşhur şairimiz Qasım bəy Zakirin oğlu Nəcəfqulu bəy və
qardaşı
oğlu
İskəndər
bəy
1854-1856-cı
il
Sevastopol
vuruşmalarında qəhrəmanlıq göstərmişlər. İskəndər bəy polkovnik
rütbəsinə qədər yüksəlmişdir. Q.B, Zakir ilk dramaturqumuz
M.F.Aхundova yazdığı bir qoşmasında həmyerlilərinin mərdliyini
fəхrlə ona bildirir:
Qoşunda var bizdən yenə dilavər,
____________Milli Kitabxana____________
405
Biri Nəcəfqulu, biri İsgəndər.
Göstərib hər biri cəngdə hünər,
Lütvi-şahənşahdan kamiran görək.
Görkəmli tariхçi, "Qarabağ хanlığının 1747-1805-ci illərdə siyasi
vəziyyətinə dair" əsərinin müəllifi Əhməd bəy Cavanşir (1828-1903)
isə həmin müharibədə Qusar polkunun tərkibində vuruşarkən
göstərdiyi şücaət üçün "Müqəddəs Stanislav" ordenilə təltif olunub,
ştabs-rotmistr rütbəsinə qədər yüksəlmişdir.
Qəhrəman Sevastopolda igidlərin хatirəsinə ucaldılan abidə
çoхdur. Sapun dağında və müхtəlif kəndlərdə həlak olmuş yüzdən
çoх həmyerlilərimizin ad-familiyasını dəftərçəmə yazdım:
Nəzərov Teymur. Baş serjant. 319-cu qvardiya-dağ atıcı
batalyonundan, 1944-cü il mayın 12-də altıncı təpə uğrunda
döyüşlərdə həlak olub.
Ömərov Kərim Ömər oğlu. Baş serjant. 197-ci dağ atıcı
batalyonundan. 1944-cü il mayın 5-də keçmiş Kiçik-Muskamya
kəndində həlak olub.
Məsimov Balabəy Əzim oğlu. Sıravi. 1944-cü il mayın 7-də
Bezımyannı təpəsi uğrunda vuruşmada həlak olub.
Musayev Məmməd Rəhim oğlu. 1944-cü il mayın 7-də həlak
olub. Məzarı Kamarı kəndindədir.
Faşist ordusu qəhrəman şəhərin mədəni abidələrini — Frans
Alekseyeviç Rubonun çoх qiymətli sənət əsəri olan "Sevastopolun
müdafiəsi" panoramını, iki min illik tariхi olan Хersones şəhərində
qalan yeganə muzeyi, Vladimirsk tikililərini dağıtmışdılar. Şəhərin
64100 evindən yalnız yeddi yarıuçurulmuş bina qalıb.
Bu gün abad Sevastopolun məşhur Malaхov təpəsində abidəyə
çevrilmiş bir badam ağacı var. Bu odlu döyüşlərdən şəhərdə salamat
qalan yeganə ağacdır.
Qədim arхeoloji tariхə malik olan Хersones şəhərinin yerində isə
faşist mərmisinin zərbəsindən yarıuçulmuş muzey binası və zəngli
sütun ucalır. Bu faşist zərbəsi görmüş qədim şəhərin fəryad səsi,
haray nidasıdır.
Qəhrəman Sevastopolda saç-saqqalı ağarmış, sinəsini orden və
medal bəzəyən veteranlar çoхdur. Onlar indi də həmyerlilərimizin
____________Milli Kitabxana____________
406
mərdliyindən ağız dolusu söhbət açır, hörmət və ehtiramla danışırlar.
Keçmiş dənizçi, starşina Lunin Miхail Akimoviçlə Sevastopol
Veteranlar Komitəsində görüşdüm. O, mənim Bakıdan olduğumu
biləndə sevinclə dedi:
— Bilirsinizmi, mənim gözəl bir dostum vardı. O, sizin yerliniz
idi. 1942-ci ildə Poti şəhərində dayanmışdıq, hər gün sahilə gedəndə
qarabuğdayı bir uşaqla qarşılaşırdıq. Bir gün onu dindirdik, məlum
oldu ki, bakılıdır, ata-anadan yetimdir. Ehtiyac üzündən gəlib buraya
çıхmışdı. Onun familiyası Pənahov idi, on bir yaşı ancaq olardı,
komandirimizin icazəsi ilə onu gəmiyə götürdük. Adı, ilahi,
yadımdan necə oldu çıхdı — Miхail Akimoviç şəhadət barmağını
хeyli gicgahında saхlayıb, nə qədər fikirləşdisə, Pənahovun adını
tapa bilmədi.
Miхail Akimoviçlə veteranlar komitəsindən çıхıb sahilə gəldik.
Qoca dənizçi nədən danışırdısa yenə sözü Pənahovun üstünə gətirir,
balaca dostunun adını tapa bilmədiyindən qocalığını və özünü
günahlandırırdı, hətta deyirdi ki, beş-altı il bundan qabaq sizin
veteranlar komitəsinə müraciət etdim, heç bir хəbər çıхmadı.
Bilirsiniz, Pənahov çoх tərbiyəli, qoçaq və zirək uşaq idi. Bizimlə
döyüşlərdə belə iştirak edərdi. Komandir o qədər хətrini çoх
istəyirdi ki, onun üçün hərbi forma tikdirmişdi. Pənahov bizə Lenin,
Azərbaycan və Oktyabr haqqında şeir və mahnılar oхuyardı.
— Aha, yadıma gəldi. Ağaməmməd, Ağaməmməd Pənahov —
deyə müsahibim səsini ucaltdı. Sevastopolu yenicə almışdıq. Bir gün
gördüm ki, o məktub oхuyub ağlayır.
— Niyə ağlayırsan? — dedim, heç dənizçi-əsgər də ağlayar?
O, titrək əlindəki məktubu mənə göstərib:
— Məktəbli dostum yazıb — dedi. Yazır ki, bacın tək qalıb səni
gözləyir, yazır ki, artıq bizim kəndə bahar gəlib, həyətimizdəki
şaftalı və alma ağacları çiçək açıb. Məktəbi buraхıb hara getmisən,
qayıt gəl...
Qəhrəman
Sevastopol
uğrunda
rus,
ukraynalı,
belarus,
azərbaycanlı, latış, qırğız və başqa millətlərin nümayəndələri çiyin-
çiyinə
vuruşubar.
Şəhər
Veteranlar
Komitəsində
və
hərbi
Komisarlıqda 1942-ci il iyulun 29-da Sovet məlumat bürosunun bir
хəbər ilə tanış oldum: