125
böyük bazar tikdirmiĢdi. Həmin tikinti «Mirzə Sadıq bazarı» adlanırdı. Bu
bazarda bir çox dükan və bir neçə karvansara var idi [273]. Təbrizin at meydanı
bir növ ticarət mərkəzi idi. Bu meydanda iĢləyən sənətkarlar istehsal etdikləri
malları hadasa satırdılar. Təbrizdə çoxlu ixtisaslaĢdırılmıĢ bazar -misgərlər,
papaq tikənlər, yəhər qayıranlar, zərgər bazarları, cəvahirat satılan bazar, bıçaq
düzəldənlər, qalayçılar bazarları, öküz bazarı, saman satılan bazar, Ģalçı bazar,
boyaqçı bazarı, qumaĢ satılan bazar (bəzzazistan), odun satılan bazar və s. var
idi [274]. Ġri bazarlarla yanaĢı, hər bir məhəllənin öz kiçik bazarı var idi;
növbər bazarçası, Surxab bazarı və s. [275].
Təbrizdə timçələr [276] də var idi ki, burada iri tacirlər alver edirdilər.
ġəhərdə ən böyük timçənin dörd böyük qapısı var idi. Övliya Çələbi yazır ki,
«onun misli digər yerlərdə yox idi» [277]. Bazarlar əsasən Ģəhərin mərkəzində
yerləĢirdi. Təbrizdə 70-ə qədər tacir hücrəsi var idi [278]. Bunlar, adətən,
bazarlarda yerləĢirdi. ġardenə görə, Təbrizdə 15 min, Övliya Çələbiyə görə isə
7 min dükan mövcud idi [279]. Təbrizdə XVII əsrin ortalarında əhalinin
çoxluğunu, Ģəhərin geniĢliyini, ticarətin inkiĢafını nəzərə alaraq ġardenin
göstərdiyi rəqəmləri həqiqətə uyğun hesab etmək olar. Digər tərəfdən, XVII
əsrin ikinci yarısında Azərbaycan vəziri Mirzə Məhəmməd Ġbrahimin Qılınc
qayıranlar bazarında bir dükanı, Qalayçılar bazarında bir dükanı, Surxab
bazarında 44, Sahibabad meydanında 5, həmin meydanın arxasındakı timçədən
ibarət 6, Pirbudaq məhəlləsində 2-cəmi 59 dükanı, Azərbaycanın Müstofi əl-
məmaliki Mirzə Məhəmməd Sadığın isə 74 dükanı var idi [280]. Bir çox vəqf
dükanları var idi. Təbriz Osmanlı iĢğalı altında olduğu vaxtda orada tikilmiĢ
qalada uzun bir bazar tikilmiĢdi. Oradakı bütün dükanlar, qumaĢ satanlar
bazarında (Bəzzazistan) 51 dükan, Bəzzazistanın yanında yerləĢən və 32
hücrədən ibarət olap «xan», üç baĢqa dükan Cəfər paĢanın ixtiyarında idi. O,
bütün bunları özünün tikdirdiyi Cümə məscidinə vəqf etmiĢdi [281]. XVII əsrin
ortalarında Təbrizdə 100 xırda dükan ġeyx Səfi məqbərəsinin vəqfi idi [282].
Bazarlarda gözətçilər əsasən əsəslərdən ibarət idi. Hər axĢam günbatan
çağı kərənay, təbil və zurna səsi eĢidilirdi. Bu, dükanlarlara mağazaları
bağlamaq vaxtının çatdığını xəbər verirdi. Sonra gecə gözətçiləri - əsəslər
bazara daxil olurdular. Gecədən saat yarım keçmiĢ təbil çalan küçə və bazarda
gəzirdi. Həmin qadağan saatından sonra fanarsız və çıraqsız küçəyə bazarda
görünən adamı gözətçi tutub zindana saldırırdı. Səhərə yaxın təbil çalan təbilini
çalır və qadağan saatının ləğv olunduğunu edan edirdi. Həmin saatdan sonra
gecə gözətçiləri bazar və mağazaların qorunmasına məsuliyyət daĢımırdı [283].
Bu, hər gün eyni qaydada davam edirdi. Tavernye də axĢam hava qaralanda və
səhər tezdən Təbriz bazarlarında təbil və kərənaylardan boğunuq səslər
çıxarıldığını bildirir və yazır ki, onlar muzdla tutulmuĢ Ģəxslərdir [284].
Bazarda mallara qiymət qoymaq və onun üzərində nəzarət etmək iĢi
möhtəsibin vəzifəsinə daxil idi. Onun 3-4 müavini var idi. Hər həftənin birinci
126
günü (Ģənbə) carçı vasitəsilə malların qiymətləri elan edilirdi. Möhtəsib həftə
ərzində bu və ya digər malın qiymətini azaldıb-çoxaltmaq barədə öz adamları
ilə məĢvərət edirdi. QoyulmuĢ qiymətdən baha satanları cəzalandırılırdı [285].
Ticarətin inkiĢafı ilə əlaqədar olaraq Təbrizdə xeyli karvansara
tikilmiĢdi. Bu karvansaraların bir hissəsi xassə idi, yəni Ģah tərəfindən inĢa
edilmiĢdi. Karvansaralar əsasən Ģəhər darvazalarına yaxın yerdə, yaxud böyük
bazarlarda tikilirdi. Ġkimərtəbəli, dördkünc karvansaralarda çoxlu kiçik otaq -
hücrələr var idi. Karvansaralarda minik və yük heyvanları üçün tövlələr də
tikilirdi. Tacir karvansara sahibinə gecələmək pulu, malını orada satdıqda isə
hər bir yük hesabı ilə müəyyən məbləğ verməli idi. Həmin karvansarada eyni
vaxtda 100-300 nəfər gecələyə bilərdi. Təbrizdəki ġah Səfi karvansarasında
[286] bir gecədə 100 nəfər öz minik və yük heyvanı ilə gecələyə bilərdi [287].
Gecələr malları və heyvanları qorumaq üçün karvansaranın ətrafında bir dəstə
silahlı gözətçi dururdu [288].
1647-ci il məlumatına görə, Təbrizdə 200 iri və orta, 70 xırda
karvansara, 1670-ci ildə isə 300 karvansara olmuĢdur [289]. ġarden yazır ki, bu
karvansaraların hər biri o qədər böyükdür ki, eyni vaxtda orada 300 nəfər
gecələyə bilər [290]. Zübeydə, CahanĢah, AləmĢah, ġah Ġsmayıl, Pirbudaq, ġah
Abbas karvansaraları Təbrizdə ən məĢhur idi [291]. Ticarətin inkiĢafını
karvansaraların da sayı əks etdirir. Belə bir faktı göstərmək kifayətdir ki, 1598-
ci ildən Səfəvi dövlətinin paytaxtı olan Ġsfahanda XVII əsrin 30-cu illərində 24
karvansara olduğu halda, həmin əsrin 70-ci illərində Təbrizdə 300 karvansara
olmuĢdur [292]. Bu da Ġsfahana nisbətən Təbrizdə daxili və xarici ticarətin
daha geniĢ inkiĢaf etdiyini göstərir.
XVII əsrin ikinci yarısında Təbrizdə ayrı-ayrı Səfəvi hökmdarlarından
əlavə iri feodallar da bir neçə karvansara tikdirmiĢdilər. Azərbaycanın müstofi-
əl-məmaliki Mirzə Məhəmməd Ġbrahim Təbrizin Səncaran məhəlləsində bir kar
vansara, qardaĢı Mirzə Sadıq Təbrizdə bir neçə karvansara, Mirzə Ġbrahimin
oğlu Mirzə Tahir isə At meydanı yanında iki karvansara tikdirmiĢdi [293].
Təbrizin daxili ticarətində ətraf nahiyələrdən əldə edilən kənd
təsərrüfatı məhsulları da böyük rol oynayırdı. Təbriz ətrafında xeyli pambıq,
buğda, arpa, üzüm və s. yetiĢdirilirdi. Övliya Çələbi Təbriz ətrafında yeddi növ
buğda və müxtəlif növ pambıq əkildiyini bildirirdi [294]. Təbriz və ətrafında 47
min bağ və bağça var idi. Bu bağlarda hər cür meyvə və üzüm yetiĢdirilirdi.
Orada altmıĢ növ ən gözəl və Ģirin üzüm becərilirdi: məleki, xərdə, razeqi,
təbərzəd, kəsəki üzüm növləri məĢhur idi. Təbərzəd növ üzümü qıĢ fəslində də
saxlamaq olurdu. Təbriz bazarında ərik, üzüm, habelə üzümdən hazırlanmıĢ
yeddi növ Ģərab satılırdı [295]. Tavernye yazır ki, Təbrizdə Ģərab, araq, habelə
ərzaq malları baha deyildi [296]. ġəhər bazarlarında üzümdən hazırlanan
müxtəlif növ Ģərbət, doĢab, sirkə satılırdı. Təbrizin daxili və xarici ticarətində
Dostları ilə paylaş: |