www.vivo-book.com
62
butulkadan buraxdığı ildırımın üstündə necə bərk çapdığını görəcəkdi.
Əgər dövlətin icazə verdiyi qətl onun üçün zövq vericidirsə, qoy
istədiyi qədər öz iyrənc zövqünü təmin eləsin. Qoy, sonra da öz
kabineti və sərinləmək üçün ventilyatoru olacaq Briar Ricə getsin.
Əgər gələn seçkilərdə onun bibisinin ərini seçməsələr, onda o, günəĢin
yandırdığı dünyada iĢləməyin nə olduğunu və həbsxana
barmaqlıqlarının arxasına heç də həmiĢə pis oğlanların düĢmədiyini
dərk etməli olacaq. Qoy olsun, daha da yaxĢı.
– YaxĢı, – yerimdən qalxaraq dedim. – Delakruanın edamında
onu önə qoyaram. Hələlik, onunla vuruĢmaram da.
– DanıĢdıq, – deyə o da ayağa qalxdı. – Hə, yeri gəlmiĢkən,
səndə vəziyyət necədir? – Murs ədəblə mənim qasığıma iĢarə etdi.
– Deyəsən, indi daha yaxĢıyam.
– Bu əla xəbərdir, – deyə məni qapıya qədər ötürdü. – Hə, Koffi
ilə necə dolanırsınız? Sizə problem yaratmır ki?
– DüĢünmürəm problem yaratsın, – dedim. – Hələlik özünü quzu
kimi sakit aparır. Qəribə adamdır, qəribə, amma sakit gözləri var. Biz
ona göz qoyuruq. Ona görə narahat olmağa dəyməz.
– Sən, əlbəttə, onun nə törətdiyindən xəbərdarsan.
– Əlbəttə.
O, məni yaĢlı miss Hannanın, həmiĢə olduğu kimi, səs-küy
saldığı qəbul otağından keçirərək yola saldı. Mən buranı tərk etdiyimə
görə məmnun idim, çünki hiss edirdim ki, canımı yaxĢı qurtarmıĢdım.
www.vivo-book.com
63
Persini, nəhayət, buradan rədd edə biləcəyimə inanmaq da ovqatımı bir
xeyli yüksəltmiĢdi.
– Melindaya qucaq dolusu sevgilərimi çatdır, – ayrılarkən
dedim. – Özün üçün əlavə problemlər də yaratma. Ola bilsin ki, bu,
miqrendən – baĢın bir yarısında əmələ gələn əsəbi ağrıdan – baĢqa bir
Ģey deyil.
– Allah ağzından eĢitsin, – onun dodaqları xəstə gözlərinin
altında gülümsəyərək cavab verdi. Çox qorxunc bir kombinasiya idi.
Yeni bir günə baĢlamaq üçün yenə “E” blokuna qayıtdım.
Oxunacaq və yazılacaq kağızlar vardı, döĢəmə yuyulmalı, yemək
paylanmalı, gələn həftənin növbətçi cədvəli tutulmalı idi. Bundan
baĢqa, icrasını gözləyən yüzlərlə təfərrüatlar vardı. Ən əsası isə
gözləmək: həbsxanada bundan o qədərdir ki, onu bitirmək qeyri-
mümkündür; Delakruanın YaĢıl Mil ilə getməsini gözləmək, “Körpə
Billi” döyməsi ilə Uilyam Uortun gəliĢini gözləmək və bunlardan ən
əsası isə Persi Uetmorun həyatımdan nə vaxtsa rədd olub gedəcəyini
gözləmək...
7
www.vivo-book.com
64
Delakruanın siçanı Allahın sirlərindən biri idi. Həmin yaya qədər
mən “E” blokunda heç vaxt siçan görməmiĢdim və isti, zülmət
qaranlıq oktyabr axĢamında Delakruanın bizi tərk etdiyi – o bizi elə
tükürpərdici formada tərk etdi ki, həmin gecəni heç xatırlamaq belə
istəmirəm – payızdan sonra da görmədim. Delakrua iddia edirdi ki,
bizim həyatımıza – Paroxod Billi kimi daxil olan bu siçanı o özü
əhliləĢdirib, amma düĢünürəm ki, əslində, hər Ģey onun dediyinin tam
tərsi idi. Din Stanton və Brutus da mənim kimi düĢünürdülər. Siçan ilk
dəfə ortaya çıxdığı gecə onlar ikisi də növbədə idilər və Brutusun
dediyinə görə, siçan artıq demək olar ki, əhliləĢmiĢ idi və siçanın ona
məxsus olduğunu düĢünən o fransızdan iki dəfə ağıllı idi.
Dinlə mənim klabinetimdə keçən ilin sənədləri ilə iĢləyirdik;
əvvəlcə beĢ edamın Ģahidlərinə cavab məktubları yazmağı
planlaĢdırırdıq, sonra da daha altısının cavab məktublarına cavab
məktubları – ta ki 1929-cu ilədək. Əslində, biz sadəcə bir Ģeyi bilmək
istəyirdik: göstərdiyimiz xidmətdən məmnun qalıblarmı? Bunun
mənasız fikir kimi səsləndiyini baĢa düĢürəm, lakin onların rəyi bizim
üçün çox vacib idi. Hərçənd çox pis fikir olsa da, vergi ödəyiciləri
kimi onlar bizim müĢtərilərimizdirlər. Qadın və ya kiĢi, əgər gecəyarısı
bir insanın ölümünə Ģahidlik edirlərsə, deməli, onların orada olmaq
üçün ciddi və vacib səbəbləri, xüsusi bir ehtiyacları olmalıdır və əgər
edam ədalətli bir cəzadırsa, onda həmin ehtiyac təmin edilməlidir.
www.vivo-book.com
65
Onlar kabus yaĢayıblar. Edamın da məqsədi bu kabusun artıq bitdiyini
onlara göstərməkdir. Bəzən...
– Ey! – dəhlizin baĢındakı masanın arxasında oturmuĢ Brutus
qapının arxasında qıĢqırdı. – Ey siz ikiniz, cəld bura gəlin!
Din və mən eyni təlaĢla bir-birimizə baxdıq. Ġkimizə də elə gəldi
ki, ya Oklahomadan olan hindunun (onun adı Arlen Bitterbak idi,
amma biz onu “BaĢçı” deyə çağırırdıq, Harri Tervilliger isə ona “Keçi
Pendirli BaĢçı” deyirdi, çünki ona elə gəlirdi ki, BaĢçıdan məhz belə iy
gəlir), ya da “Prezident” ləqəbi verdiyimiz oğlanın baĢına nəsə bir iĢ
gəlib. Lakin Brutus gülməyə baĢlayanda, biz nə baĢ verdiyini görmək
üçün yerimizdən götürüldük. “E” blokunda gülmək kilsədə gülmək
kimi yersiz səslənirdi. Etibarlı məhbuslardan olan qoca Tut – həmin
günlərdə o, ərzaq arabası sürürdü – özünün ərzaqla dolu arabası ilə
yaxınlıqda idi, Brutus isə bütün gecə üçün əməlli-baĢlı tədarük
görmüĢdü – üç sendviç, iki ĢüĢə qazlı içki, iki tikə piroq və yarım
boĢqab kartof salatı – bu salatı Tut, heç Ģübhəsiz, həbsxana
mətbəxindən oğurlamıĢdı. Görünür, ora istədiyi vaxt girib-çıxa bilirdi.
Brutusun qarĢısındakı növbətçi jurnalı açıq olsa da, hələlik o, jurnala
ləkə salmamıĢdı – bizi təəccübləndirən də bu idi. Düzdü, o, hələ yeni
baĢlamıĢdı...
– Nə olub? – Din soruĢdu. – O nədi elə?
Dostları ilə paylaş: |