Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
370 Bəzən insan nəyisə öyrənmək üçün çırpınır, həmin an mənim baĢıma gələn də elə bu idi. Mən kameranın önündə diz çökdüm və ayaqqabılarımdan birini çıxarmağa baĢladım.
7
Mən evə çatanda, yağıĢ artıq kəsmiĢdi və Ģimaldakı dağların təpəsindən Ayın hilalı görünməkdə idi. Buludlar ilə birlikdə, deyəsən, mənim yuxum da harasa çəkilib yox olmuĢdu. Daha yatmaq istəmirdim və üstümdən Delakruanın qoxusu gəldiyini hiss edirdim. DüĢündüm ki, yəqin hələ uzun müddət onun qoxusu mənim üstümdən gələcək – “Man-qal! Sən və Mən! Cızıldayır və qızarır, püf-püf-püf!” Cenis yatmayaraq məni gözləyirdi – edam olan gecələr o, hər zaman oyaq qalıb məni gözləyərdi. Mən bu gecə baĢ verənlər haqqında ona danıĢmaq fikrində deyildim, çünki baĢ verənləri danıĢıb onu qorxutmağın heç bir mənası yox idi. Lakin mən mətbəx qapısından içəri daxil olanda, o mənim üzümə baxaraq hər Ģeyi anlamıĢdı. Ona görə də mən masanın arxasında oturdum, onun isti əllərini öz soyuq əllərimin içinə aldım (mənim köhnə “ford”umda qızdırıcı, demək olar www.vivo-book.com
371 ki, iĢləmirdi və hava da fırtınadan sonra yüz səksən dərəcə dəyiĢmiĢdi) və bu gecə baĢ verənlər haqqında onun eĢitmək istədiyi hər Ģeyi ona danıĢdım. Haradasa, söhbətin ortalarında mən qəfildən özümü saxlaya bilməyib hönkür-hönkür ağladım, bunu özümdən gözləmirdim. Öz ağlamağımdan bir balaca utandım, amma bir o qədər də yox, çünki yanımdakı Cenis idi axı; bəzən özümü kiĢiyə yaraĢmadığını düĢündüyüm tərzdə aparmağıma görə... yəni özümü necə aparmalı olduğumu düĢündüyümdən fərqli davrananda, o, heç vaxt məni məzəmmət eləməzdi. Əgər bir kiĢinin yanında yaxĢı arvad varsa, deməli o, Allahın yaratdığı ən xoĢbəxt bəndədir, yanında belə bir arvad olmayan kəs isə ən miskin və bədbəxt məxluqlar arasında olmalıdır. Məncə, onların yeganə təsəllisi isə necə miskin bir həyat sürdüklərindən xəbərləri olmaması ola bilər. Mən ağlayırdım, o isə mənim baĢımı öz sinəsinə sıxaraq saçlarımı tumarlayırdı və mənim öz tufanım keçəndən sonra, mən də özümü bir azca rahatlamıĢ hiss etdim... az da olsa rahatlanmıĢdım. Və, məncə, məhz həmin an ilk dəfə olaraq fikirlərim durularaq təmizləndi. Ayaqqabımı demirəm; onu nəzərdə tutmuram, yox. Ayaqqabımın da bu fikirlə əlaqəsi vardı, amma tamam baĢqa mənada. Məhz həmin anda mən hər Ģeyi baĢa düĢdüm: Cinsləri, dərilərinin rəngi və bədən ölçüləri arasında nə qədər böyük fərq olsa da, Con Koffi ilə Melindanın gözlərindəki ifadə tamamilə eyni idi: bədbəxt, kədərli və laqeyd. Ölüm ayağında olan gözlər.
www.vivo-book.com
372 – Gəl gedək yataq, – deyə arvadım, nəhayət dilləndi. Gəl mənimlə birlikdə yatağa gedək, Pol. Biz yatağa birlikdə getdik, seviĢdik və bu iĢi bitirəndən sonra arvadım yuxuladı. Mən yerimdə uzanıb Ayın hilalına tamaĢa edir, divarların çartıltısına qulaq asırdım. Divarlar yavaĢ-yavaĢ soyuyaraq sıxılırdı, deməli yay mövsümü payız ilə əvəz olunurdu. Mən yatağımda uzanıb Con Koffi haqqında, onun – “Mən Delin siçanına kömək etdim. Mən Mister Cinqlza kömək etdim. O sirk siçanıdır” – deməsi haqqında düĢünürdüm. Əlbəttə. Və mən düĢündüm ki, bəlkə elə biz hamımız ora-bura Ģütüyən, Allah və onun səmadakı mələklərinin yuxarıdan bizim sintetik qatranlı evlərimizdə nə etdiyimizə jelatin pəncərələrdən tamaĢa etdikləri haqqında dumanlı təsəvvürü olan sirk siçanlarıyıq. GünəĢ qalxana yaxın mən bir balaca mürgülədim və deyəsən, indi Corciya Paynzda yatdığım kimi, o vaxtlar nadir hallarda baĢ verən kiçik fasilələrlə iki-üç saat yata bildim. Mən öz uĢaqlığımın kilsələri haqqında düĢünə-düĢünə yuxuya getmiĢdim. Kilsələrin adı mənim anamın və onun bacılarının həvəslərindən asılı olaraq dəyiĢirdi, lakin onların hamısı, əslində, eyni idi: Bekvudzdakı Ġlk Ġsaya AlqıĢ, Allah Hər ġeyə Qadirdir Kilsəsi. Onun küt və kvadratĢəkilli zəng qüllələrinin kölgəsində günahlardan arınma konsepsiyası, möminləri ibadətə çağıran zəngin cingiltisi kimi, daim orada idi. Yalnız Allah günahları bağıĢlaya bilərdi və öz çarmıxa çəkilmiĢ Oğlunun ölüm
www.vivo-book.com
373 ayağındakı qanı ilə bu günahları yuyaraq bağıĢlayırdı da, lakin bu heç də onun övladlarının hər düĢən fürsətdə öz günahlarını (hətta sadə səhv davranıĢ və yanlıĢ mühakimələrə qapılarkən qazanılmıĢ günahları da) yumaq məsuliyyətindən azad etmirdi. Günahlardan arınma ayini çox güclüydü, çünki o səni öz keçmiĢindən ayıran qapının kilidi idi. Mən günahlardan arınma, ildırımın belində çapan Delakrua və Melinda Mur və mənim daim gözüyaĢlı olan nəhəng dostum haqqındakı düĢüncələrim ilə yuxuya daldım. Hər necə olmuĢdusa, bu düĢüncələr mənim yuxuma da yol tapa bilmiĢdi. Mənim bu yuxumda Con Koffi bir çayın kənarında oturmuĢ və üzünü yay səmasına tutaraq öz anlaĢılmaz dilində nəsə hayqırırdı, çayın o biri sahilində isə bir yük qatarı bitib-tükənmək bilməyən bir zolaq kimi Trapinqusun paslanmıĢ dəmir körpüsünə tərəf Ģütüyürdü. Qaradərili bu nəhəng hər qolunda bir sarıĢın və çılpaq qız uĢağı tutmuĢdu. Onun nəhəng qəhvəyi rəngli daĢları xatırladan yumruqları sıxılmıĢdı. Onun ətrafında sisəklər cırıldaĢır və qara duman kimi mığmığalar uçuĢurdu; hər yan elə isti idi ki, qulağa uğultu dolurdu. Yuxumda mən ona yaxınlaĢaraq diz çökdüm və onun əlini öz əlimə aldım. Onun yumruqları dərhal boĢalaraq içindəki sirri faĢ elədi. Onun bir ovcunda yaĢıl, qırmızı və sarı rənglərə boyanmıĢ makara, o biri əlində isə həbsxana nəzarətçisinin ayaqqabısı vardı. – Mən heç nə eləyə bilmədim, – Con Koffi dedi. – Mən hər Ģeyi geriyə qaytarmağa çalıĢdım, lakin artıq çox gec idi.
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|