Milli Kitabxana
236
U s t a İ m a n. Çəkil, itin belindən gəlmiş. Yoxsa durub əlindəki deyənək ilə o
açıq baldırına o qədər döyərəm ki, çolaq olub bir də küçələrdə curavəy-curavəy
oxumazsan.
S ə k i n ə. Ata, pioneri döymək, söymək olmaz. Bir azadə şanlı proletariat
qoşunuyuq.
R ə h m ə t u l l a h. Siz əcinnə qoşunusunuz. Allah kökünüzü yer üzündən
götürsün.
S ə k i n ə. Molla, sən yerində farağat otur, çox mənim kimi balaca qızların
kəbinlərin qoca kişilərə kəsmisən.
U s t a İ m a n. Sus, mürtəd qızı mürtəd.
S ə l i m ə (daxil olur.) A kişi, nə qışqırırsan, nə olmuş?
U s t a İ m a n. Daha nə olacaqdır. Kim bu ərə getməli qızı belə döşü açıq,
baldırları açıq, əli dəyənəkli etmiş? Kim? Kim?
S ə 1 i m ə. Belə mən, mən.
U s t a İ m a n. Sən qələt etmisən. Atan Cəfərqulu ilə, baban Kosa Mehdi ilə. İt
qızı it. Bu saat səni boğub öldürəcəyəm. Bu evə də od vurub yandıracağam. Daha
mən təngə gəldim. (Onun üstə hücum edir.)
S ə k i n ə (ağac ilə qarşısını alaraq uca səslə). Yasaq.
U s t a İ m a n. Çəkil, itin qızı it.
M ə h ə m m ə d R i h i m. Usta əmi sakit olunuz uşaqdır. Qəbahətini anlamır.
R ə h m ə t u l l a h ilə Hacı İsmayıl (qalxıb gedərkən).Usta İman, xudahafiz.
İltimasi-dua.
U s t a İ m a n. Bağışlayınız, halımı görürsünüz...
Çıxırlar.
S ə l i m ə. A kişi məni boğub öldürəcəksən? Məhəmməd Rəhim. Səlimə bacı,
rahat olunuz.
Paroxod iki defə fit verir. Nazlı bir böyük bağlama ilə daxil olur.
N a z l ı. Dayı, sənə lazım olanların hamısını buraya qoymuşam.
U s t a İ m a n. Ədə, Məhəmməd Rəhim, paraxod iki dəfə fit verdi. Tez fayton
dalınca get.
M ə h ə m m ə d R ə h i m çıxır.
Milli Kitabxana
237
S ə l i m ə. İndi bu dava-şavadan sonra çıxart görüm evə nə qədər pul
verəcəksən?
U s t a İ m a n. Bir də görüm sənə pul nə lazımdır? Hər nə lazım olsa
Məhəmməd Rəhim alıb verəcəkdir.
S ə l i m ə. Mən Məhəmməd Rəhimin əlinə baxan deyiləm, çıxart öz əlimə ver.
S ə k i n ə. Ata, mənə çəkmə pulu ver.
U s t a İ m a n. Sənə çəkimə lazım deyil. Baldırını açan qız ayaqyalın da gəzər
bilər.
Allahqulu daxil olur.
S ə l i m ə. Oğlum, yaxşı vaxtda gəlmisən, atan gedir, evinə pul vermək istəmir.
A l l a h q u l u. Elə iş ola bilməz. Kişi kimi söz vermisən. Kişi kimi də əmələ
gətir. Yoxsa, səni buraxmaq yoxdur.
U s t a İ m a n (qoltuğundan kisəsini çıxardıb açıtr, bir qədər pul götürüb
Səliməyə verir.) Ala bu da sənin ev xarcın. Daha ürəyin sakit olsun.
S ə l i m ə (sanıyıb). Elə bu? Bir elə puldan evə bunu verirsən. Bu pul heç beş
günə də çatmaz.
U s t a İ m a n. Bu pulları tərpətmək olmaz. Bunlara İrandan mal alıb
gətirəcəyəm. Mənim də çalışıb vuruşduğum sizinçindir.
S ə l i m ə. A kişi, bizi ələ salmısan? Özünü lotuluğa qoymusan? (Pulu onun
döşünə çırpır.) Al, Xorasanda sənə siğə üçün lazım olar.
Yenə fit səsi gəlir.
U s t a İ m a n. A dinsiz balaları dinsiz, siz mənim başıma nə gətirirsiniz? İndi
ki, belə oldu heç qara köpük də vermirəm. A qız, Nazlı, şeyləri götür gedək.
Getmək istəyir. Səkinə qapının ağzını kəsib.
S ə k i n ə. Yasaq.
U s t a İ m a n. Çəkil, kafir balası kafir.
S ə k i n ə. Yasaq!
Milli Kitabxana
238
M ə h ə m m ə d R ə h i m ( daxil olur.) Usta əmi, paraxod sən fit verdiyinə
görə fayton tutmadım.
U s t a İ m a n. Vay sizin zatınıza lənət, məni ziyarətdən qoydunuz. A kafir
uşaqları kafir, cəmi vəbalım sizin boynunuza gəlsin.
Al l a h q u l u, S ə l i m ə, S ə k i n ə (üçü də). Gəlsin.
U s t a İ m a n. Axirətdə nameyi- əmalınız sol əlinizə verilsin.
Ü ç ü d ə. Qoy verilsin.
U s t a İ m a n.Ay müsəlmanlar, axı mən başı daşlı, mən gözü yaşlı nə edim?
Arvad - cinatdel, oğul - komsomol, qız - pənirkə.
Pərdə
Milli Kitabxana
239
HEKAYƏLƏR
Hekayələr
Milli Kitabxana
241
KÖVKƏBİ-HÜRRİYYƏT
1
Şahzadə nağıla başlayaraq deyir:
- Şahim, zamani-sabiqdə, Süleyman peyğəmbərin əsrində, tərəfi-şimalda bir
tayfeyi-əzim sakin idi. Bu tayfanın vətəni bir cənnət misal məkan idi ki, təbiət öz
gözəlliyini orada sübuta yetirmişdi. Lakin bu torpaq bir mərəzi-bidərmanə mübtəla
olub, o gözəl nemətlərdən məhrum qalmışdı. Bu mərəz pirlik mərəzi idi: belə ki, 18
yaşında cavanın saçı-saqqalı ağarıb, bəli ikiqat olurdu. Əlləri, ayaqları əsib
gözlərinin nuru gedirdi. Həştad yaşında bir qocaya dönürdü. Bu xalqdan iyirmi beş
yaşına çatan olmamışdız. Bir gün bu tayfa məclisi-kübra qurub mərəzlərinə çarə
tapmağa şüuru etdilər. Lakin aciz qalıb məyus oldular. O vaxt onlardan biri
kürsüyə qalxıb dedi:
- Qardaşlar, biz özümüz bu azara çarə tapa bilmədik. Mənim başıma bir fikir
düşmüş; söylərəm, bəyənsəniz, onu əmələ gətirərik. Tərəfi-cənubda, Asiya
torpağında bəni-İsrail tayfasının arasında alim bir şəxs var. Bu alim hər bir çətin işə
əlac və hər bir dərdə dərman bilir. Ağıllı adamlar seçib, onun hüzuruna göndərək
və dərdimizə çarə istəyək.
Hamı bu təklifə razı oldu. Elçilər seçib, hədiyyələrlə bərabər, o alimin yanına
göndərdilər. Elçilər o zaman gəlib çatdılar ki, alim həzrətləri əyləşib, işə məşğul
idi. Elçilər divanxanaya daxil olub təzim etdilər və dedilər:
Ey tilsimlər açan, heyvanların, quşların dilini bilən, ey əcinnəyə hökmü çatan.
Biz, əhli-şimalıq. Yerimiz cənnətmisal bir yerdir. Xuda hər nemətini bizə əta
etmişdir. Lakin biz bir mərəzi-bidərmana mübtəla olmuşuq. Hənuz cavan ikən piri-
faniyə dönürük. Ey sultani-hökmran, bizə bir nəzər et. Bax, qamətimiz bükülüb,
saç-saqqalımız ağarmış, lakin heç birimizin yaşı iyirmidən ziyadə deyildir. Bu nə
mərəzdir? Lütf elə, çarəsini söylə.
Alim dedi:
- Ey əhli-şimal, bu azarın dərmanı kövkəbi-hürriyyətin şəfaətidir. O, ulduz
torpağınızın şərq tərəfində bir dağ dalında pünhandır. O dağ
Azadlıq ulduzu
Dostları ilə paylaş: |