Kığlamax (f.) - basdırmaq, gizlətmək, örtmək. - Y ayJada
elədiyi oğurruğu Ağəli elə kiğladı kin, heş kəs baş çıxarammadı.
Kilkə (is.) - ərinmiş kərə yağm çöküntüsü. - Y ayda ərinən
yağm kilkəsi az, qışda ərinən yağm kilkəsi çox olur.
K ım az (sif.) - xəsis və lovğa. - Bu təzə gələn zotexnix' çox
qımazdı.
Kısqırmax (f.) - iti kiməsə yönəltmək. - Getmişdim C ələf
kəndinə, köpəyuşağı erməni dığalan itdəri üstümüzə kısqırdılar.
Kısdırmaq (m) - qənaət etmək. - Lələm kısdırdı saxladı, axrı
noldu?
Kısdamax (f.) - sıxışdırmaq. - Tərifə arvat təzə gəlnini yam aıı
kısdıyır.
Kısnämax (m.) - ehtiyat etmək, qorumaq. - Hammı kısnam ax
olmur ha.
Kifləmə (is.) - an xəstəliyi. - A nnın kötüyü nəm yerdə olanda.
həm də an zəif olanda kifləmə xəstəliyinə tutulur.
Kilit (is.) - açar, - Qapıya vurduğxım kilit açılmadı, m ən də
qırdım, tökdüm. M.Kaşqarhnm “Divan”ında həmin söz kirit
formasında işlənmişdir (IV.303). Belə bayatı da var:
Getdim aya baxmağa,
Qapıya kilit taxmağa.
Oğlan xma göndərif,
Qız əlinə yaxmağa.
Kilitdəməx'//kitdəməx' (f.) - açarla bağlamaq. - Q apıyı
kitdəməyi unutmuşam.
Kin, kün, kın, ki (b.) - Bağlayıcı kimi üç variantda işlədilir. Baş
cümlədən sonra kin, kın, kün daha çox işlənir. - Bir də gördüm kün,
budu gəlir; Onda bildim kin, Yetim İdris qız qaçırdıf; Baxdım kin,
uzaxdan maşın gəlir.
Kinə (is.) - tabletka. - Hamasadakı əvdix'dən bir kutu tımo
kinəsi aldım.
Kir (is.) - çirk. - Şalvarı yaylaxda o qəddər geyif kin, k in də
çıxmır.
Kirşoy (sif.) - saçm və ya paltann təmiz yuyulmaması. -
Yaylada yuyulan paltar kirşoy olur həmməşə.
Kiriş (is.) - hasil olmuş mal gönündən nazik formada
hazırlanan cəhrə ipi. - Cəhrənin kirişi boşaldığmnan iyi firratmır.
Kiriməx' (f.) - susmaq. - Bu Yunus kiriməx' bilmir ha, kuş
kimi ötür.
Bəzi mənbələrdə kiri(mək) felini erməni dilindən ahnma hesab
edirlər. Ancaq bu əsassızdı. Çünki heç vaxt başqa dildən dilimizə fei
keçməyib.
Kirimiş (sif.) - sakit. - Haxartana desən kirimiş uşaxdı
Fatmamn qız nəvəsi.
Kirnaz//qımaz (sif.) - təkəbbürlü, lovğa. - Kımaz qızdı
Sənbərin qızı Ədilə.
Kirt (z.) - yan, tən. - Qapıdakı torpağı qardaşımnan kirt
böldüx'.
1. Kirtix' (n.,s.)- dənə, qəlib. - Ay gəlin, tükannan mana 4
kirtix' sabın alginən.
2. Kirtix' (is.) - işlədilmiş sabunun hissəsi. - Sabmnann laf
kirtiyi qalıf.
Kirtizdəməx'/ldrkitləməx (f.) - toxunan xalçamn ilməsini
düyüb bərkitmək. - Hanadakı xalçıyı oxartana kirtizdədim kin,
qollanm la f duruf'.
Kirtiz (is.) - ipı nazildən mıxça. - İnin yunnu kirtiznən
yolullar.
Kirmişcə (z.) - səssizcə, sakit. İsfəndiyann bum u nədənsə
əyilif, qapımızdan kirmişcə keşdi, salam vermədi.
Kirkit (is.) - kilim, xalça, həsir və digər toxunan şeyləri xanada
döyüb bərkitmək üçün taxtadan hazırlanmış ikidişli alət. - Kirkidi
bərt ağaşdan düzəldillər. Belə bir xana bayatısı da var:
Maralm izi hanı?
İzi var, gözü hanı?
Kirkit, sən buynuzusan,
Bəs maral özü hanı?
Kirkitdəm əx’ (f.) - xanada toxunan iləmələrin kirkitlə
döyülərək bərkidilməsi. - Toxunan xalçam kirkitdəməsən tez
sökülür, həm də seyrəx' olur.
Kikra//kirkirə (is.) - əl dəyirmam. - Kirkirə tişəx'dən
tüşdüyünə bulğuru çox iri çəx'ir. Kirkirəynən duz da çəx’irdilər.
Kobnx (is.) — çiçəkli qanqalın özəyi, şirintəhər dadı olan
yeməii bitki. - Göllünün seioyunda yekə kovuxlar biter.
Kox (is.) - əkin, biçin yerlərində, taya və xırmanda müvəqqəti
düzəldilən daxma. - Pçin vaxtı koxu Yalaxlımn üstündə qurordux
kin, hər tərəf əl içi kimi görünsün (B., Q.).
Koğuş (is.) - qayada olan boş yer. - Arpaçaym dərəsindəki
qayalıxda iri koğuşdar var. Orda quş yuvaları da çoxdu.
Kola (sif.) - buynuzsuz keçi. - Bir kola keçimiz vanydı, çox
sakit gəzirdi.
Kom (is.) - qış aylannda qoyun-quzunun saxlanıldığı tövlə. -
Komun kərməsini kəsmoyin vaxtıdır, çox qalınnıyıf sadnr.
1. Koma (n.s.) - top. -- Əvin yamndakı divəyin böyrünə bir
koma qanşqa yığılıf.
2. Korna (is.) - kiçik daxma. - Xırmanm vanında qaroyuldan
ötrüm bir koma düzəldiflər.
Komalaşmax (f.) - toplaşmax. - A niar bir yerə komalaşıflar,
deəsən təzə ana çıxır pətəx'dən.
Konullanmax (f.) - həvəslənmək, razılaşmax. -D əsəıı Miirsəlin
qızı konullanıf. Valehə ərə getməyə.
K or (sif.) - iti olmayan (bıçaq, balta, kərki, iskənə və s.). - Kor
pıçaxnan malı, qoyunu kəsməx' çox günahdır.
Kora (is.) - mismar. - Əvin kirəmidini vurmağa 3 kiloy
kirəmit korası aldım.
Koralamax (f.) - basdırmaq. - Əvin üstünü birtəhər koraladım.
Korafdhim (sif.) - bacanqsız, diqqətsiz. - Korafəhim uşağa nə
desən, nə.
Korumax (f.) - zəifləmək. - Bəyaxdan təndir koruyuf, deəsən
badı qızdırmıyacax.
Korxuşmax
(f.)
-
danxmaq,
bezmək.
-
Nəvəm
əsgəmydəydədi, anası yaman korxuşur.
Korşumax (f.) - koralmaq. - Dəhrə korşuyuf, əti çapbır.
Koruxşamax (f.) - kütləşmək, kəsərdən düşmək. - Kərkiyi
qonşumuz Xurşud aparmışdı, korası olan ağacı yonduğuna
koruxşuyuf.
Korruxdan çıxmax (f.) - çətinlikdən çıxmaq. - Uşax yaman
xəstəydi, şükür Allaha kom ıxdan çıxdı.
Korun-korun (z.) - yavaş-yavaş. - Seviyə ufax kömür
tökdüyümüzdən korun-korun yaner (X., B., E.).
Kotrnel (sif.) - sifətdən çirkin, bumuəyri. - Qasım kişi bir
kotmei adamıydı.
Kozar (is.) - döyülən taxılm içində qalan sünbüllər. - Taxılın
kozanm təmizdədix' (Ç.).
Köçəri (is.) - oyun havası. - Göllülü Zumaçı İsənin çaldığı
“Köçəri”yə göydə quşdar da oynuyurdu.
Köfşm//kəfşən (is.) - otlaq sahəsi. - Quraxlıx olduğuna
kəfşənm otu quruyuf tamarn, yağam x başdasaydı, göyərərdi.
Köhləməx (f.) - paltann əllə müvəqqəti tikilməsi. - Donu
köhlədim, bir əzdən maşnıya verəcəm.
Köhlü-köməşdi - yerli-dibli, hamısı. - Bayramda köhlü-
köməşdi babamgilə getmişdix’.
Kökə//koka (is.) - uşaqlar üçün təndiıdə bişinlən kiçik çörək. -
0 vədə uşaxlara koka pişirərdilər.
Kökələnməx' (f.) - kökəlmək, böyümək. - Niyann xırdası
yaman kökələnif.
Kölüx' (sif.) - buynuzsuz qoyun-quzu. - Kölüx qoun sakit olor,
həm də qorxusunnan süriinün. qvrağmda gəzer (Q., B., E.).
Kölgələnəcəx [//köigənəcax' (is.) - kölgəlik. - Çaxmağın altında
şəköi pazısı yığırdıx, uşaxlara kölgələnəcəx' qayırmışdıx (M.).
Kölgə iiəndə (z.) - günorta. - Kölgəitəndə hava çox qızdırdı.
Köləməx' (f.) - daşı yonmaq. Usda Nəbiyə əvi tikdirirəm, bir
gi'ın daşı kölüyür, o biri giin tufar qoyur (S.).
J.Köməşməx' (f.) - ruhdan düşmək. - Bu pis xavardan söra
köməşif qalmışam mətəl.
l.K öm əşm əx' (f.) - toplaşmaq. - Quzular nədənsə ülküf
köməşifıər.
Dostları ilə paylaş: |