Qaradavan (sif.) - uğursuz, xeyir gətirməyən, - Orıun
qaradavannığını onda gördüm kin, quzulan eşiyə çıxartnıışdım, o
görənnən söra üçü xəstələndi.
Qaraboğaz (is.) — quş adı. - Uşaxlar kışda cələynən çoxlu
qaraboğaz tutullar. Əmə qaraboğazın yağlı əti olur.
1. Qarğın (is.) - Qar suyunun axdığı yer. - Odu, qounnar
qarğmm ətəyində otduyullar.
2. Qarğın (is.) - qar suyunun birdən axması. - Əvin
qabağuman bir qarğm getdi kin, yol-izi də tamara basdı.
Qara arxac (is.) - böyiik qoyun yatağı. - Qara arxaşdar dağm
daşdı yerində, günöydə olur müdam.
Burda qara “böyük:’ mənasmdadır. Ağbabada Qaraarxac
makro oronimi də vardır.
Əzizim Ağlağandı,
Qararxac Ağlağandı.
Gedək dırddi yanına,
Görəh kim ağlağandı.
Qaraçıx (is.) - yağışlıq olanda taxıla düşən xəstəlik. - Buyıl
yağam x taxıla qaracıx saldı.
^
Qaralamax (f.) - kimin haqqmdasa pis fıkir yaymaq. - Məsim
məllim harda olsa. direxturu qaralıyır.
Qarqara (is.) - ərimiş qarrn suyu. - Qarqara suyu əliııə
dəydimi, dəriyi çataadır.
Qarayel (is.) - dağ yeli, şimal küləyi. - Ağbavada avqustun
onunnan söra bir qara yel əşir, otu-ələfi tamam qurudur.
Qara yellə (is.) - çilik-ağac oyununda çiliyi vurmamn bir
növü. - Səməd yaman qara yellə vurur.
Qarasakqız olmaq (f.) - davakar olmaq, höcətlik etmək. - Bu
Kərəm də qarasakqız oiuf asıidı yaxamdan, əl çəx’mir kin, əl çəkmir.
Qara yaz (is.) - yazm ilk ayı (mart ayı). - Qara yazdan bərim
havalar heş düzəlmir kin düzəlmir..
Qarayer (is.) - məzar, qəbir. - Elə kin vaxtm gəldi qarayer
heş bir şeyə baxnıır, apanr. Belə bir qarğış da var: - Ayıbını qara yer
örtsün. Qarayerə girəsən səııi.
Qaratisəx' (is.) - çənli, dumanlı havada toz kimi yağan yağış. -
Dağ tərəfdən qaratisəx' gəlir.
Qaragünnüx' (is.) - dar gün üçün saxlanılan ərzaq məhsulu. -
“Hər kişinin qarayünnüx' üçün bir əz saxlancı olmahdı” - deyərdi
Yasin kişi.
Oaragünə (is.) - pis gün. - Qurban maşını ap an f b atm f çayıra,
qaragünə qoyuf.
Qaramat/Zqərəmət (is.) - fikirli, qəmli. - Oğlum şəhərə
getmişdi, çox gecix'diyinə məni qərəmət basdı.
Qaragünə qalmax (f.) - pis günə qalmaq. - Əri ölənnən söra
Sona 5 ıışağı ilə qaragiinə qaidı.
Qaradiş - 3 yaşmdan yuxan erkək qoyun. - Qaradişin
qavırması kışda yeməli olur.
Qarazırtıx (sif.) - eybəcər, çirkin, kifır. - İslamm xırda qızı
qarazırtığm biridi, onu kim bəyənəcəx' (Çax.).
Qara düşm əx' (f.) - yazbaşı əriyən qarm panltxsmdan gözün
ağnması. - Uşax çöldə o qədrə xizəx' m inif kin, gözünə qara tüşüf
(D.).
Qaradavan (sif.) - uğursuz, xeyirverməz. - Bu Xeyransa çox
qaradavan adamdı.
Qarayanıx (sif.) - gürıün qabağında işləməkdən yanıb qaralmış
adam. - Qarayamx adamın sifətinnən bilinir kin, hardasa işdiyir.
Q am ax (is.) - dağrn və dərərıin quzeyində yayda qar qalan yer.
- Yasdı adamlar xəstəliyəndə uşaxiar qamaxdan qar gətirillər ona.
(Qar.)
1. Qart (is.) - qoca, yaşlı (toyuq, xoruz və s.). - Noyruz
bayıamma kəsməyə iki qart xoruz saxlamışam, bir-birilə yola
getmillər, döyüşüllər.
2. Qart (is.) - gec evlənən oğlan (qız). - Osman qızmı bir qart
gədiyə vcrif, 35 yaşı var.
Qart (s if) - vaxtı keçmiş bitki. - Qart qımını yığmıllar ha.
Qartalmax (f.) - vaxtı keçmək... - Əminənin qızı qartahf qalıf,
düz qırx yaşı var, ta onu kim alajax (G., Q., B).
1. Qaraqayış (is.) - kctana qoşulan ikinci cüt öküz. - Əkındə
qaraqayışa çox güc tüşür.
2.
Qaraqayış (is.) - ağır işlərə tab gətirən, hər əziyyəti qatiaşan
adam. - Qaraqayış Xəlid çox işləh adamıydı, işdəməhdən
yorulmurdu.
Qarapərə (is.) - yalandan hay-havar tökmək. - Getmişdim
qardaşımdan borc pul istəməyə, yengəm bir qarapərə tökdü kin, kor-
peşman geri qayıtdım.
Qaroy (is.) - axşamtərəfi zəif görmə. - Gözüm andır da qaroy
oluf, şərqavışanda heç şeyi seçəmmirəm.
Qaroyul (is.) - gözətçi. - Qalxoz sədri xırmana ıki qaroyul
qoyufdu.
Qaroyolçu (is.) - peşə. - Gözümü açannan bu H əbif
qaroyolçudu.
1. Qardaşdıx (is.) - dostlux. - Əvvəllər çox döyiişürdülər
Nuruynan Azad, əmə indi qaradaşdıx oluflar der.
2. Qardaşdıx (f.) - öyə (ögey) qardaş. - Məsim Nurunun
doğma qardaşı döl, ata bir qardaşdığıdı.
Qarrahlanmax (f.) - kiməsə arxalanmax. - Bu sədir ki var,
kiməsə qarrahlamr, yoxsa bu nədi gündə bir hoqqa çıxardır.
Qarrax (is.) - tövlədə qan əridib suya çevirmək üçün
hazırlanmış xüsusi yer. - Qar çox olan kəntdərdə keçmişdə pəyədə
qarrax düzəldirdilər kin, içəridə mal-qoun su işsin.
Qarsalamax (f.) - yandırmaq. - Təndir oddu olduğuna ilkinə
yapılan çörəxlər qarsalandı.
Qarmax (is.) - tayadan otçəkən alət (buna çəngəl də deyilir). —
Qarmağı tayya soxanda qırdrnı (Ög.).
Qartdamax (f.) - - Boz düə yaman qartdanır, dəsən onun
gənəsi var.
Qarmnamax (f.) - ev divanmn uçma təhlükəsi. - Əvin tufan
yaman qannnıyıf, qorxuram uça, bizi yaman günə qoa. (Qar.)
Qarm-qarta (is.) - mal içalatı. - Qann-qartanı da təmizdəməx’
çətin olor.
Qarsımax (f.) — yandırmaq. - Eşix’də çox souxdu, ha eliyif
bulaxdan su gətirənə kimi ayaz əl-üzümü qarsıdı.
Qarmotaran (sif.) - boğazkar, hara oldu, orda yeyən. -
Qannotaran adamlar, toydan bir giin əw əl çörəx' yemillər.
Qarış (n.ş.) - ölçü vahidi. - Bir qanşm
20
santımdır.
Qarğaburnu (is.) - qapı cəftəsi. - Qadan alem, qarğabumunu
aşağı sal, qapı açılmasm (Q.B.E.).
Qarı (is.) — qoyunun qabaq qolunun ayaqdan yuxan hissəsi. -
Qızm yengəsi oğlan əvinə qan pişirif aparar.
Qanxdırmax/fkarıxdırtnax (f.) - çaşdırmaq. - Bu sağolmuş
məni elə qanxdırdı kin. üzümü də qırxammadım.
Qartanf/xərtən (n.s.)— qədər. - Bu qartan//bu xartan soux oldu,
ama sular hələ donmuyuf.
Qaralamax (f.) - gözdən salmaq. - İraykom xırmanda sədri
yaman qaraladı, deəsən çıxardajax.
Qannalamax (f.) - tez sahib olmaq (yeməx). - İttər acıydı, sür-
sümüyü göydə qarmaladılar.
Qarımış (z.) - ərlik vaxtı keçmiş qız. - Dilbann Süsənbəri
qanm ış qızdı, ta onu kim yaxın duracax.
Qartoy (sif.) - vaxü keçmiş. - Evlənmə vaxtı keçmiş qız və ya
oğlana kinayə ilə qartoy delərdi.
Qartdanmax (f.) - qaşınmaq. - İt yaman qartdanır, dəsən
gənəsi var, andınn.
Qartalmış (sif.) - köhnəlmiş, vaxtı keçmiş, qocalmış. -
Qartalmış qımının turşusu pis olur. Qartalmış qızı kim aiacax bunnan
söram.
Qartdaşmax (f.) - qazlann dimdiyi ilə bədənini qaşıması. -
Qazdar yaman qartdaşır, dəsən pitdəri var.
Qartdalanqaz/Zqartdanqaz (is.) - odlu təndirdə həddən çox
qurumuş çörək. - İlkinə yapılan çörəklər qartdalanqaz olur.
Qart-qart (z.) - lovğa-lovğa. - Bu Adışirinin oğlu əsgər gedif
gələnnən söram çox qari-qart damşır.
Qartounu qaldırmax (f.) - hoydu-hoyduya qoymaq. - Bu
qonşu’lar da bir şey eşitdıləmıi, o sahat onun qartounu qaldınllar
(M ).
1. Qasnax (is.)- ələk və ya xəlbirin əsas taxta hissəsi. -
Xəlbirin qasnağı q m lıf tökülüf.
2.
Qasnar. (ıs.) - araba təkərinin dairə şəklində olan dəmir şini.
-- Təkəri saxhyan qasnaxdı.
Dostları ilə paylaş: |