128
programını şiddetli bir şekilde eleştirir. Bu grubun önde gelen isimleri arasında Syed
Ali Shah Geelani, Mohammad Ashraf Sharie, Masrat Alam Bhat ve Gulam Nabi
Sumbji vardır. Bu anlamda her iki grup da ayrı yürütme konseyleri ve ofisleri ile ayrı
ayrı çalışma yürütmektedir. Bu iki hizibi bir araya getirmek için bir çok girişimde
bulunulmuştur ancak hiçbirisi başarıya ulaşamamıştır.
Hurriyat Partisi’nin ayrılmasından kısa süre sonra, Jamaat-i-İslami içerisinde
de Kaşmir meselesinden dolayı farklılıklar baş gösterdi. Bir grup Jamaat’ın Kaşmir
meselesinde ön saflarda yer alamayacağını ve dolayısıyla diğer örgütlerin ve
grupların sürdürdüğü biçimde mücadelesine devam etmesini savunuyordu. Syed Ali
Geelani’nin başında olduğu diğer grup ise Jamaat’ın özgürlük hareketinin öncüsü
olması gerektiğini savunuyordu. Gruplar arasındaki farklılıklar derinleşti ve sonunda
2004 yılında Tehreek-i-Hurriyat Jammu ve Kaşmir’in ortaya çıkmasıyla sonuçlandı.
Dolayısıyla, Tehreek-i-Hurriyat Jamaat’ın siyasi bir cephesi olmaktan çok bu
örgütün bir dalıdır. Hurriyat Partisi’ndeki derin ayrımların yanısıra,
bu partinin çeşitli
bileşenleri arasında ideolojik ve kitle seferberliğinin yöntemleri arasında da ayrımlar
vardır. Tehreek-i-Hurriyat Kaşmir’de İslami Devlet Sistemi (
Shar’iah) kurulmasını
ve Pakistan’a katılmayı isterken, Jammu ve Kaşmir Özgürlük Cephesi (JKLF) 1947
öncesi koşullara dayanarak bağımsız, seküler ve demokratik bir devlet peşinde koşar.
Bu Kaşmir’in siyasi geleceği açısından önemli bir farklılığa işaret eder.
Hurriyat Partisi kendisini birleşik cephe olarak devam ettiremedi, zira örgüt
iç çatışmalara ve kendi içerisindeki ayrılıklara şahitlik etti ve kritik bir dönemeçte bir
ayrım yaşadı. Dahası eyaletin diğer bölgelerine, Jammu ve Ladakh’a ulaşamadığı
için sorunu topluluklara indirgemeke durumunda kaldı. Eyaletin bu iki bölgesi
Hurriyat Partisi’nde temsil edilmemektedir. Parti büyük oranda Kaşmir Vadisi ile