326
sənətinin dili meydana gəlmiş və ekranlarda özünə yer ala bilmiş
dir. Televiziya sənətinin dilinin əhatə etdiyi bütün tamaşaçıların
– onların zövq və istəklərindən asılı olmayaraq, intellektual im
kanları çərçivəsində olması başlıca şərtdir. Tamaşaçı ekran qarşı
sında baxdığını anlamalı, görmək istədiyi şəkildə hadisələrin ekran
həllinin şahidi olmalıdır. Bu sadəlik, əslində, kütləvi mədəniyyət
qarşısında qoyulan vəzifə ilə eyniləşdirilməklə XX əsr incəsənət
və mədəniyyətinin yaradıcı təmayülləri ilə bağlı olan fəaliyyət
tələbləridir.
Mədəniyyət insandan onun verə biləcəyindən çox şey tələb
edirsə, “onda fərddə üsyan və ya nevroz yaradır, ya da onu
bədbəxt edir” (426, səh. 132) fikri televiziyanın tamaşaçıya rekrea
tiv məqsədlə yayımladığı proqramın audiovizual həlli qarşısında
qoyulan tələbin psixoloji, şüura təsiri baxımından açılışını vermiş
olur. Z. Freyd insan instinktlərinin blokadaya alınması hesabına
aqressivliyin aradan qaldırıldığını deyərək, bunun əvəzində, in
sanın səhhətinə mənfi təsir etdiyini – yəni insanın təbii meyilləri
ilə mədəni normaların, seksual istəkləri ilə sosial qaydaların, aq
ressiya ilə mənəvi qaydaların arasında daim vurnuxmasının insan
psixikasına ciddi zərbə vurduğunu göstərirdi. Mədəniyyətin ge
niş anlamında izah olunan bu prosesin adi bir rəsm əsərinin və
ya teatr tamaşasının tamaşaçıya təlqin etdiyi prinsiplərin təsiri
ilə yarandığını və incəsənətin XX əsr böhranı ilə bağlı olduğu
nu tamlıqla göstərmək olar. Məhz yeni tip sənətdə insanın təbii
ünstinktlərin və şüuraltı istəklərinin təcəssümünə yer ayrılması in
sanlar tərəfindən daha rahatlıqla qəbul olundu. Tədris funksiyasın
dan danışarkən zorakılıq, seks və aqressiyanın ekranda görünməsi
və onun təsirini, tamaşaçıda oyatdığı marağı izah etmişdik və bu
yerdə onun hansı zərurətdən meydana gəlməsini də anlamaq olar.
Çağdaş dönəm mədəniyyətini “duyğu mədəniyyəti” adlandıra
raq onun obyektiv gerçəklik və mənasının duyğulu olması prin
sipi üzərində kökləndiyini deyən məşhur kulturoloq və sosioloq
P. Sorokin, bu mədəniyyətin dindən, mənəviyyatdan və ideya
sional mədəniyyətin digər dəyərlərindən azad olmaq istədiyini,
onun dəyərlərinin real dünyanın gündəlik həyatı ilə bağlı oldu
ğunu, qəhrəmanlarının fermer, fəhlə, evdar qadınlar, hətta cani
və dəlilər olduğunu deyir (253, səh. 45). Mədəniyyətin rekreativ
funksiyasında insanın mənəvi qüvvəsini bərpa etmək, ilham po
tensialını yüksəltmək, daxili dünyasını tənzimləmək və bununla
da “təmizlənmək” anlayışlarının başlıca meyarlardan olduğunu
327
nəzərə alıb, mədəniyyətdə baş verən bu dəyişmənin məhz sosial
sifarişin – yəni tamaşaçı, dinləyici istəyinin tələbi olduğu qənaətinə
gəlirik. Hər bir kəs mənəvi ehtiyaclarını, ruhi durumunu ödəmək,
yeniləşdirmək üçün özü seçim edir. Bu baxımdan mədəniyyətdə
kütləviləşmə, həmçinin hər bir fərdə ünvanlı müraciətin yanlız
onun danışdığı, anladığı dildə, onu “alçaltmadan” aparılması mə
dəni əsərləri yayan və rekreativ məqsədlə tamaşaçı toplayaraq
kom mersiya maraqlarını ödəyən televiziya üçün başlıca fəaliyyət
prinsipini təşkil etmiş oldu.
XX əsrdə sosial darvinizmin pozitiv konsepsiyasından doğan
“dövlət optimizmi kultu” tendensiyası – ideal və uydurma həyat
modelinin yaradılaraq təbliği, yaxud bir hərəkat kimi incəsənət
aləmində özünə yer aldı, bununla da “Amerika arzusu” adı ilə
tanınan konsepsiyanın yayılmasına təkan vermiş oldu. Bu kon
sepsiyanın təməlində duran ideya Amerikanın həddən artıq in
kişaf etdiyi, hər bir amerikalının xoşbəxt, bərabər yaşadığı fikri
ni özündə cəmləşdirirdi və tezliklə yayılaraq yeni məzmunlarla
zənginləşdirilən forma kimi təbliğ olunmağa başladı.
Sovet İttifaqında bu konsepsiyanı “xoşbəxt həyat – kommunizm
ideyalarının təntənəsi” əvəz edərək, bədii yaradıcılığın başlıca
tematikasına çevrilmişdi və bütün yayıcı vasitələr, o cümlədən,
televiziya tərəfindən təbliğ olunurdu. Təməl prinsipində opti
mist ruh yaratmaq duran bu konsepsiya, bir çox hallarda həyat
gerçəkliyinin uydurulmuş, dövlət siyasətinə uyğun, rəngarəng ça
larlarla təqdimatına, sənayedə, iqtisadi həyatda, elmdə və həyatın
digər sahələrində böyük uğurların təşviqinə, həmçinin həyat
tər zinin diktə olunmasına hesablanmış rəyyaradıcı mexanizm
idi. İstər “Amerika arzusu”, istər “Parlaq Kommunizm” ideyası
qütbləşən siyasi düşərgə ölkələrində eyni qaydada təbliğ olunur
və rekreativ işin – insanın təmizlənməsinin, yeni qüvvələrinin
bərpasının əsas forması kimi hakim ideologiyanın şüurlara yerit
diyi əsas fikir olur. Yəni “insanlar qüvvələrinin bərpasını kino, te
atr, serial, musiqi nömrələri tərəfindən təbliğ olunan bu konsepsi
ya ilə apararaq siyasi itaətsizlik, aqressiyadan uzaq düşünsünlər”
fikri bu təbliğatın başlıca məqsədi idi. Həmçinin bu konsepsiya,
əslində təbii ünsürləri, şüuraltı istəkləri təcəssüm etdirən kon
sepsiyanın əleyhinə hesablansa da, o, həyat reallığından uzaqlığı
səbəbindən tam qələbəsini çala bilmədi və son olaraq kommunizm
ideyasının sıradan çıxması, “Amerika arzusu” ideyasının qismən
iflası ilə nəticələndi. Hazırda dünya ekranlarında Hollivud filmləri