Xəyal cığırı – I cı̇ld
261
SƏSLƏR HAVADA QALIR
Yer üzündə, dünyada
Gör neçə fəryad qalib!?
Milyon, milyardlarla da
Yarimçiq həyat qalib.
Yüz gözəlin sevgisi
Qalib belə, havada.
Müharibənin səsi,
Qanli dava-şava da.
Qişqiriq, bağirtilar,
Gülüşlər, qəhqəhələr,
Partlayiş, gurultular,
Eh, daha nələr, nələr...
İtib, batibmi bu səs,
Yoxa çixmaz heç, əlbət!
Haraya yazilib bəs?..
Harda gizlənir xəlvət?
Firlanir aram-aram,
Ay ilə Yer kürəsi.
Qeyd edir qram-qram,
Hər bir şeyi hərəsi.
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
262
Nə varsa kainatda –
Keçmiş, indi, gələcək,
Saxlayir yaddaşinda –
Böyük, xirda, zərrəcik.
Çixir nə var səmtinə,
Dinləyir o hər kəsi...
Maqnitofon lentinə
Yazir yerdəki səsi.
Yazir, hələ yazacaq
Ən uzaq gələcəyi,
Nə vaxtsa oxudacaq,
İnanin, bu gerçəyi.
09.05.1967
Xəyal cığırı – I cı̇ld
263
QOY ÜRƏYİM SAF OLSUN
Dayanmişam səkidə...
Gəlib, milyonlar keçir,
Gör neçə canlar keçir.
Tamaşaya durmuşam,
Bərk xəyala dalmişam.
Burdan keçənlər – hami
Geyinmiş məndən gözəl.
Könül duyub ilhami,
Deyir neçə söz, qəzəl.
Qəlbim bu dəm fikirdə...
Çoxu geyib seylonu,
Heç bəyənmir neylonu.
Şalvarinin balaği
İtaliyan sayaği.
(Söyləmirəm, çox gedər,
Bəsdir hələ bu qədər!)
Kim varsa – kişi, qadin,
Geyinmiş Aydan aydin.
Mənsə... hami bilir ki,
Ən ucuz əynimdəki.
Dayanmişam səkidə,
Qəlbim bu dəm fikirdə...
Zülməti yara-yara
Baxiram milyonlara.
Paltar ilə taninir
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
264
Görürəm ki, ürəklər.
Qəlbim odla qalanir,
Tamam yanir diləklər.
Bir onlara baxiram,
Bir baxiram özümə.
Qorxudanmi? Nədənmi?
Siğiniram sözümə.
Lakin... söz aləmimdə
Xoş xəyalla axiram.
Unuduram hər qəmi.
Qələm yazir əlimdə:
«Sahibim, unut qəmi,
Çatmiş hünərin dəmi.
Dünyamizda ən gözəl
Olmuşdur ki, söz, qəzəl.
Əsər yazmazdan qabaq
Gəl onlara qişqiraq:
«Ey, «bahali» nəslimiz,
Demirəm, zərim olsun.
Qoy ürəyim saf olsun,
Bir də, vicdanim təmiz!»
1967 may
Xəyal cığırı – I cı̇ld
265
SÖZ VƏ MƏN
Söz elin ən böyük bir vüqaridir,
Mən onun önündə kiçik bir əsir.
Söz insan hökmünün sirli yaridir,
Mənsə bu sözləri uyduran şair.
Mən duyduqca sözləri,
Gülür elin gözləri.
1967 may
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
266
GEDİRƏM...
Gedirəm... yolum uzun.
Lakin yenə deyirəm:
Heç ayrila bilmirəm.
Gedirəm... yolum uzun.
Məhəbbətin gözümdə,
Qədəmlərin izimdə.
Gedirəm... yolum uzun.
Xəyallarsa çox yaxin,
Dolanir axin-axin.
Gedirəm... yolum uzun.
Bir an qəlbindəsə də,
Düşəcəmmi mən yada?..
1967 may
Xəyal cığırı – I cı̇ld
267
GÖZƏLDƏN DEYƏK
Aşiq, meydana gir, dövran bizimdir,
Mən deyim yanaqdan, sən qoşa xaldan.
Şeriyyət qüdrəti sənətimizdir,
Mən deyim dodaqdan, sən xoş vüsaldan.
Gözünü süzdürüb, baxanda haman,
Sanki, məni boğur bir qati duman.
Bağrima qədəmlə dağ çəkən zaman,
Mən deyim işvədən, sən eşqi-haldan.
Qəmlinin ömrünə xaindir biri,
Atir alovlara hey diri-diri.
Burda tükənmişdir həsrətin yeri,
Mən deyim arzudan, sənsə xəyaldan.
1967 may
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə
268
İLLƏR, AY İLLƏR
Gəl qulaq as qəlbimin kinli səsinə,
Ürəyin ayriliq – hər naləsinə.
Köçdü bu dünyadan neçə nəsillər,
İllər, ay illər.
Gah oldun bir bahar, gah oldun bir qiş,
Gah da qarli gündə eylədin yağiş.
Yazdi dastanini, gör, neçə əllər,
İllər, ay illər.
Xatirə yaratdin hər an insana,
Bir yaş da bəxş etdin böyük zamana.
Bizim yaşimizi gödəltdin nələr,
İllər, ay illər.
Dedilər, qüdrətin yoxdur heç sənin,
Cin vurdu beyninə, hay saldi səsin.
Qoparaq dağlardan, oynadi sellər,
İllər, ay illər.
Ürəyin qəzəbi, nifrəti, kini
Dağlara od vurdu bir Allah kimi.
Sənə hücum çəkdi qorxmayan dillər,
İllər, ay illər.
Sən girdin qəsdimə, bilmirəm nədən?
Qorxmadim verdiyin hər işgəncədən.
Atdi pencəyimi bir yana yellər,
İllər, ay illər 1967 may
Xəyal cığırı – I cı̇ld
269
HARDASAN?
Gəzdim çölü, çəməni,
Tapmadim mən heç səni,
Söylə, tez ol, hardasan?
Ah, yenə xəyalim qovur bir hicran qəmi,
Yoxsa ki, qurtaracaq ömrümün hər bir dəmi?
İnanmiram doğrusu.
Ey məhəbbət oğrusu!
Söylə, tez ol, hardasan?
Yenə də düşünürəm, fikirdəyəm bu dəmlər,
Çürüdərmi bağrimi cansiz axan sitəmlər?
Yanir diləyim tamam,
İstəyirəm qişqiram:
Ey nazənin, hardasan?
Məni unutsan əgər, söyləyəydin, – «gedirəm,
Səni mənim qəlbimə tamam möhtac edirəm!» –
Desəydin bunu, bari,
Yada salib dildari,
Deməzdim ki….
Ey nazənin, hardasan?
Lakin indi səni mən, dönə-dönə gəzirəm,
Aciğimdan gülləri, çiçəkləri əzirəm.
Yaziğin gəlsin gülə,
Axir yaş gilə-gilə...
Söylə, tez ol, hardasan?
Dostları ilə paylaş: |