Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

152

KÖNÜL VERMİŞƏM

Titrəyir sinəmdə bu axşam ürək,

Hansi gözəllikdən söz açir görək?

Dostlar, təbiətlə, sinə gərərək

Vuruşan insana könül vermişəm.

Ana – bir anadir, Vətən – bir ana,

Kim açiq gözünü qapamiş buna?..

Əli qələm tutub Vətən yurduna

Dastanlar yazana könül vermişəm.

Torpağa atilmiş hər taxil dəni

Namusla yaşatmiş doğma Vətəni.

Bu yerdə qurtarmaz gözəllik dəmi,

Belə gülüstana könül vermişəm.

Dedi: Günəş nədi, Ay nədi axi?..

O, uçdu, öyrəndi daha uzaği!

Əzəldən sevmişəm mən bu torpaği,

Bir də asimana könül vermişəm.

Bülbülün eşqinə əsən gül üçün,

Əyilib, qirilan bir sünbül üçün,

Hər ağir gününə oba, el üçün

Ürəkdən yanana könül vermişəm.

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

153

Mənim ilk andimdir – həqiqət, özü,

Mən onu sanmişam ömrümün gözü.

Hərdən yana-yana açanda sözü,

Dərdimi qanana könül vermişəm.

Kim qirsa bir ömrün eşq aynasini, 

Qoy ellər saxlasin onun yasini.

Duyub məhəbbətin ilk mənasini,

Gözəlim! Bir sana könül vermişəm.

24.10.1968

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

154

YAT, GÖZƏLİM

Gecədir...

Bax gör saat neçədir?

          Yat, 

                 şirin-şirin yat.

O saat

          Məni də al qoynuna,

                       etiraz varmi buna?..

Sən yat, 

        yuxuna şəkər qat,

                               mələyim.

Qaranliqlar içində

                    mən sənə keşik çəkim.

Hər gecə arzum,

                      quzum...

Bir ölçü, bir biçimdə,

              yat, gözəl yar!

                              xumar-xumar.

Bu zəngin yatişindan,

                 örtülü baxişindan,

                           dodağindan, qaşindan

                                           xoşlansin halim.

Təptəzə ilham alim,

               yazim yeni şeir

                         gözəlliyinə dair...

Yat, 

     məni gör yuxuda,

                    əlimdən tuta-tuta

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

155

Yenə, yenə,

           çək dəniz sahilinə.

                  Ay Günəşim, ay Ayim!

Qoymayim

           ləpələr 

                 ayağindan öpələr.

İnaniram,

           lakin səni yenə,

                    dönə-dönə

                           hər gülə-çiçəyə

                                   qisqaniram.

Ya da çəmənə gedək,

                gülləri, çiçəkləri

                               seyr edək.

A şeyda bülbül!

               Bir qirmizi gül

                            qoparim, 

Baxa-baxa,

         qorxa-qorxa

                     saçlarina aparim.

Sən qaç, 

İlhamimda qanad aç,

                 yenə də qorxa-qorxa

                              qaçim-qaçim

                                      səni tutmağa.

Taxanda çiçəkləri

                       naz elə,

İlhamimi, eşqimi

               yenə də gətir dilə,

Yenə, dönə-dönə

                     naz elə

                            bilə-bilə.

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

156

Yat... 

          Oyaq vaxti qorxmuşam,

                    sözüm çoxdu deməyə,

                               dodağindan öpməyə.

Bilmirəm harda, 

               hansi dastanlarda

                                   oxumuşam?

Gündüzlərin gülüşü,

                    gecələrin öpüşü 

                              min bir dünyadir,

                                         insan ruhuna daddir.

Yat...

       Mənim arzum, diləyim,

                    sevda mələyim, yat.

Sən ki mənim 

            ömrümə, günümə

                            olmusan ən şirin dad.

Yat,

     şirin-şirin

                     yat.

Axi sən, 

       yaxşi bilirsən...

                Gecələr...

                        eşqin ruhuma 

                                       nur çilər...

24.10.1968 

    

---

Xəyal cığırı – II cı̇ld

157

MAHALIM MƏNİM

Ay ellər, söyləyin niyə, nə üçün,

Yenə qara geydi, qara iqbalim?

Dedim ki, qizili dəmirdən seçin,

Bürüdü aləmi hey qalmaqalim.

Vətənə arxayam, həm də ki, oğul,

Həqiqət sözünə yaranmişam qul,

Qananlar eylədi sözümü qəbul,

Qanmaza xoş gəlməz mənim sualim.

Parlayib Günəş tək, yandisa şöhrət,

Əzəldən şöhrətə etmişəm nifrət.

Bu gün yaşayiriq, sabah yox, fəqət ...

Canimdir ən böyük cahim, cəlalim.

Neçə yapalaqlar uçdu çəmənə,

Neçə tərlan öldü sarin hökmünə. 

Dostlar, tərpətməyin, ox dəymiş mənə,

Haqsizliq görmüşəm, yamandir halim.

Aşiqlar çox dedi, siğmadi sözə,

Bir dastan yaraşir hər sadə qiza,

Hərdən siğal verib gəlsə də bizə,

Görürəm, yamanca çaşir xəyalim.

---

Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə

158

Satmadim yadlara elin namini,

Çürüdüb yerlərdə qoydum canimi.

Qəmliyəm, sorsaniz ilk məkanimi, 

Ələsgər eşqili Göyçə mahalim!

28.10.1968, (bazar günü)

---