Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- NƏ QƏSD EYLƏDİN
- YAMAN GÖZƏLSƏN
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 136
YARIN DƏRDİ Harda qaldi canlar alan? Yandi bağrim, oldu talan. Məni məndən ayri salan Şux baxişli yar deyilmi?.. Ayriliğa yoxdu tabi, Mən olmuşam can kitabi. İndi çəkən hər əzabi Gözü yaşli yar deyilmi?.. 14.09.1968 Xəyal cığırı – II cı̇ld 137
NƏ QƏSD EYLƏDİN? And içib eşqimə sevdiyim gündən, Dedim, ağlar qalsin əhdindən dönən. Könlümü oynadib, aldadib, dünən, Sən mənə de, niyə çox qəsd eylədin? O vaxt ki, ömrümün titrədi simi, Laçina bənzətdim böyük eşqimi. Məhəbbət yolunda bir düşmən kimi Bu sağlam eşqimi şikəst eylədin. 17.09.1968 Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 138
BİR XATİRƏM Könlümə verdi ilham Bir uşaqliq xatirəm. Hələ birinci sinifdə, Keçməmiş bircə həftə... Bir otaqda gördüyüm Xətt ilə düyüm-düyüm, Topa oxşar, al-əlvan, Üstündə yazi, filan... Şeyə baxdim həsrətlə. Məni süzüb diqqətlə Dedi ki, müəllimim, – Nəyə baxirsan oğlum? Bir az geri çəkilib, Barmağimla göstərib Dedim ki, «Müəllimim, Axi, mən hardan bilim?.. Üstü yaziyla dolan, Torlu-torlu xətt olan Topdu, təkərdi, nədi?..» Müəllim gülümsədi. Dedi: «Tələsmə çox, sən, Böyüyəndə bilərsən Hər şeyi tamam-kamal. İndi isə yaxin gəl! Sən bildiyin bu təkər, Firlanan axşam-səhər, –
Xəyal cığırı – II cı̇ld 139
«Yer kürəsi» adlanir, Bu da yer tək firlanir. «Qlobus»dur – bunun adi. Nə vaxt bizim həyati Sarsitdi dava səsi, İnsanin gur nərəsi, Puç etdi neçə illər... Neçə böyük dahilər Fikirləşib, tapdilar. Dedilər, çarəsi var Hər sülhü yaratmağin! Üstündə bu torpağin, Min millət qardaş olsun, Bir-birinə sirdaş olsun! Deyib, bax bu kürənin Üstündən dərin-dərin Meridianlar çəkdilər, Paralellər çəkdilər. Bir alim də həmin gün, Sonra isə ən böyük Xətt çəkib ekvatora Dünyani saldi tora». Eşitsəydim o gündən «Müharibə» səsini, Deyərdim ki, qorxmayin! Bizim Yer kürəsini Bizim keçmiş babalar Davadan etmiş kənar. Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 140
Yer üstündə hamiya: «Bir qardaş olun!», – deyə Xətt çəkib ekvatora Dünyani salmiş tora. Müəllimin dediyi Adi yalan olsa da, Neçə illər keçərək, Xatirimdə qalsa da, Bu gün duyuram ki, mən, Müəllimin sözündə Bir həqiqət variymiş. Müəllimim nə gözəl, Sevimli, bəxtiyarmiş! Hər kəs hər bir övlada Belə dərs versə nə var?! Yer kürəsi üstündə Min millət qardaş olar! 17.09.1968 Xəyal cığırı – II cı̇ld 141
YAMAN GÖZƏLSƏN Təbiətmi belədir, Səni yaratmiş gözəl? Qələm alib bir ildir Şair kimi söz, qəzəl, Yazmaq olubdur peşəm. Dedim: niyə, nə üçün Od olmusan qəlbimə? Yaniram için-için, – Dedin: qəlbdə hər simə, Mən ki odam, atəşəm. Sənin kimi gözələ? Dedin: gizli deyildir, Təbiətin əlilə Nurlu Ayam, Günəşəm. 1968 sentyabr
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 142
GEDƏR Ellər bilir, bu dünyadan Bəşər gələr, bəşər gedər. Çox danişib, az qananlar Yarpaq kimi düşər, gedər. Həqiqətdir, deyil nağil, Bir zinətdir ömrə ağil, Dost-tanişa olan paxil, Qarni tamam şişər, gedər. Yaxşi olar, desəm bir də, Qanunsuzluq olan yerdə Ayna kimi həqiqətə Min şər gələr, min şər gedər. Dosta, yara olan yaği, Eşq-hörməti neylər, axi? Toyuq kimi toz-torpaği Küllüklərdə eşər, gedər. Vəzifəyə boyun əyən, Müftə alan, müftə yeyən, Min könülü deşər, gedər.
Xəyal cığırı – II cı̇ld 143
Qəmli, sözün deyər doğru; Aydan ari, sudan duru: O dünyaya əyri-oğru Bu dünyadan bişər, gedər. 09.10.1968
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 144
GÖZLƏMƏZ Deyirəm, ay ellər, bəlali dünya Can alar, bircə dəm zari gözləməz. Ağilli adamlar nə bu həyatdan, Nə də ki, söyüddən bari gözləməz. Dost var, uca tutar dostdan adini, Dost var ki, quyuda kəsir çatini. Dost tapsaq, öyrənək onun zatini, Zati düz olmayan, ari gözləməz. Əzəldən şirindir ömür və həyat, Hər şey keçib, gedir ötdükcə saat. İnsana qiymətdir namus, qeyrət, ad, Can sevən, qiymətdə vari gözləməz. Övladi pis olan, etmə gileyi, Qinama o yerdə «qara» taleyi, O kəs ki, dərindən bilir hər şeyi, Alma ağacinda nari gözləməz. Məhəbbət ömürə zərli bir bəzək, Ağilla durasan bu yolda gərək. Eşqin mənasini duyan hər ürək, Vəfasiz adlanan yari gözləməz. 10.10.1968 Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|