Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 120
Ürəyimdə güldü niyyət, Hədiyyəmdə vardı qiymət. Xəbər göndər mənə hərdən, Boy qaldırır Günəş yerdən. Qoy nur alım al səhərdən, Salam versin Günəş bizə, Nur çiləyək eşqimizə. Yar yolunda çəkdim əzab, Hər ağrıya göstərdim tab. Andım oldu Quran–Kitab... Mən eşqimi sevdim belə, Düşdü ağıza, düşdü dilə». «Gözəl zaman gələcək» adli şeirində (24.02.1969), özü və sevgilisinin obrazlarinda zaman sərhədlərini aşaraq, gələcəyə səyahət etməklə, gələcək nəsillərin sonsuz səmalara, göylərə yol salacağina, digər planetlərə ayaq açacağina, göylərdə ülvi sevgi yaşanilacağina dair xəyali məhəbbət səhnələri yaradir, lakin real olaraq, özlərinin o zamanlarda olmayacaqlarindan təəssüfləndi- yini gözəl təşbehlərlə qələmə alir: «O vaxt da yaranaydıq, Sənə könül açaydım, Səni yerdən göylərə Mən götürüb, qaçaydım. Zurna gələydi dilə, dönəydik bir bülbülə. Fəqət… bizə olmadı qismət, Göydə sevmək, sevilmək». Xəyal cığırı – I cı̇ld 121
Şairin ayrica dəftərdə topladiği «Qəm dəftəri» adli geniş həcmli şeiri sevdiyi qiza olan ən mübhəm, ülvi, saf hisslərinin bəyani baximindan çox maraqli və təsirli bir sevgi hekayəsidir:
Şair «Öz məhəbbətim» adli şeirində (1968 fevral) məhəbbə- tin ehtişamli gücünü bu cür vəsf edir:
«Məhəbbət eşqi» adli şeirində (1968 fevral) sevginin hüdud- suz, sonsuz bir xəzinə olmasindan, bütün yazilanlarin ondan, hətta bir vərəq belə açmağa qadir olmadiğindan söz açir: «Nə qədər yazsa da böyük dahilər, Sevgidən bir varaq açılmamışdır. Yazılan – sevgisiz, boş əfsanələr Ürəyə inci tək saçılmamışdır». Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 122
«Mənali ömür» adli şeirində (1967 noyabr), qarşiliqli nis- bətdə gözəllik və çirkinliyin cəmiyyətdə insanlar tərəfindən qə- bul olunmasindan bəhs edir:
Şairin «Kiçik nəsihət» (Bir məsəl var) adli şeiri (02.07.1968) isə gözəllərin vəfasizliğindan şikayət motivləri üzərində pərvə- riş tapir: «Xalqın arasında belə misal var – Gözəllər əzəldən vəfasız olar. (Məni qınamasın dostlar, əzizlər,) Qınamayın məni. Nazlı gözəllər Qablardan-qablara su kimi dolar. Ətri xoş olsa da hər bir afətin, Bir bənövşə kimi açmamış solar. Getməz gül camalın çirkin əməli, Yüz illər üstündən axsa da sular. Qəmli, bu dərdlərə vermə çox fikir, Xəyallar, fikirlər saçını yolar». Şairin Anasina olan sonsuz ehtirami onun şeirlərində son dərəcə qüdrətlə nəzmə çəkilmişdir. «Hədiyyə» adli şeirində (1968 fevral) şair, Anasina olan sonsuz və əbədi sevgisindən söz açir, aldiği ilk əmək haqqindan ona elə bir hədiyyə almaği
Xəyal cığırı – I cı̇ld 123
düşünür ki, o müqəddəs varliğa layiq olsun, lakin düşündükcə dünyada ona layiq heç bir maddi nemət tapa bilmədiyindən ən qiymətli mənəvi hədiyyə kimi, elə həmin şeirini ona həsr etmək- lə təsəlli tapdiğini bildirir: «...Bəlkə, qızıl alım sənə hədiyyə?.. Yox...yox... qızılın da qiyməti vardır. ...Adına yaraşan nə alım, söylə?!. Tarixdən-tarixə qalsın yadigar. ...Mənə tez cavab ver, söylə, ay həyat, Niyə yaratmadın əbədi bir şey?.. ...Aha!.. Ürəyimə bir arzu gəldi, Ən yaxşı hədiyyə yaratdım özüm. Ruhum qanadlanıb, göyə yüksəldi, Gəldi köməyimə öz şerim, sözüm, Ən yaxşı hədiyyə yaratdım özüm». Şairin Baki şəhərində nəşr olnmuş «Gənc müəllim» qəze- tinin 03.06.1968-ci il tarixli sayinda «Anama» başliği ilə dərc olunmuş «Səni düşünüb, ana» adli şeiri (1968 aprel) də çox maraqlidir:
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 124
Ay ana, mənim ömrüm Qəlbində boy atıbdır. Ürəyində gəncliyim, Uşaqlığım yatıbdır. Ana, ay əziz ana, Saçını tez ağartdın... Ay qəlbi təmiz ana, Pis günü uda-uda, Məni azad dünyada, Ağ günlərə çıxartdın». Şairin 1967-ci ilin dekabr ayinda yazdiği «Yaratmaq eşqi» adli şeiri Ana ilə Təbiətin müqayisəsində mahiranə şəkildə, gözəl poetik üslübda, Allahin iradəsi ilə Təbiətin və Ananin nələr yaratmağa qadir olduğunun əsrarəngiz tablosudur:
Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|