Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 7/3, Summer 2012, p. 759-780, ankara-turkey



Yüklə 260,18 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə5/9
tarix25.05.2018
ölçüsü260,18 Kb.
#45814
1   2   3   4   5   6   7   8   9

Eski Kimyada Kibrît-i Ahmer Teriminin Klasik Türk Şiirine Yansımaları 

 

        767 

 

Turkish Studies 



International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic 

Volume 7/3, Summer, 2012 

1. Din ve Tasavvuf: 

Tevhid:  

Tasavvufi düĢünceyi konu edinen bazı Ģairler, Allah‟ın birliğini ifade eden tevhidi, kibrît-

i ahmer olarak görmüĢler ve manzumelerinde kullanmıĢlardır. Cemalî bir beytinde, kibrît-i ahmere 

benzettiği tevhid kimyasının kendisinde olduğunu dile getirir: 

 

 

Göñli missi ikilikden eyleyen sâf zer gibi 



Tevhîd-i kibrît-i ahmer kîmyâsı bendedür 

 

 



 

 

(Karaman 2002, 155) 



(Gönlü bakır olanı ikilikten kurtararak saf altına çeviren ve bir kibrît-i ahmer olan tevhid 

kimyası bendedir.)  

Eski  kimyada,  bir  madenin  iksir  yardımıyla  baĢka  bir  madene  dönüĢtürüleceği 

düĢüncesinin var olduğunu daha önce zikretmiĢtik. Bu beyitte, kibrît-i ahmer gibi dönüĢtürücü güce 

sahip  olan  tevhidin,  masivadan  dolayı  gönlü  bakır  haline  gelmiĢ  (kararmıĢ)  insanı,  masivadan 

kurtaracağı  ifade  edilmiĢtir.  Böylece  insan,  gönlünde  sadece  Allah‟ın  birliğini  idrak  edecektir. 

Burada  kibrît-i  ahmer,  tevhid  düĢüncesidir.  “Ġkilik”  Ģirk  anlamına  da  gelir  ki  tevhid  ile  kiĢi  bu 

Ģirkten  kurtulur.  Beyitte  kiĢinin  adi  madenler  mesabesinde olan  nefs-i  emmaresini  tasfiye  ederek 

altın mesabesindeki kâmilliğe ulaĢması da anlatılmaktadır.    

XIX. yüzyıl mutasavvıf Ģairi Hasan Rıza, bir beytinde kibrît-i ahmer ateĢiyle yanıp yok 

olan kimsenin, tevhid mührü ile damgalandığı için ayara ihtiyaç duymadığını açıklar. Buradaki ateĢ 

unsuru ilahi aĢkı temsil etmektedir: 

ÂteĢ-i kibrît-i ahmerle yanup yeksân olan 

 

Mühr-i tevhîd ile damgalandı „ayâr istemez 



 

 

 



 

(Karaman 2009, 40) 

Kuyumcu, altını imal ettikten sonra ayarını, yani kalitesini göstermek için damgalar. ġair 

de,  aĢk ateĢiyle yanan gönlü ayar verilmeye muhtaç olmayan kıymetli saf altına benzetir.  

XVII.  yüzyıl  mutasavvıflarından  Üsküdarlı  Mustafa  Manevî,  tarikat  ehlinin  zikir  için 

kurduğu  tevhid  halkasını  iksîr-i  a‟zam,  kudsîler  makamı,  kibrît-i  ahmer  ve  kimya/altın  olarak 

değerlendirir. Beyite göre tevhid halkasına katılanların maneviyatı yükselir ve gönülleri saflaĢır: 

Aceb iksîr-i a'zamdur bu kudsîler makâmıdur 

Aceb kibrît-i ahmer kîmyâdur halka-i tevhîd   

(Tatcı 2003, 100) 

Beyitteki “kibrît-i ahmer” ve “kimya” ifadeleriyle “halka-i tevhîd” altına benzetilmiĢtir.  

Kimyanın bir anlamının da altın olduğunu hatırlatalım.  Altın, gezegenlerden güneĢin karĢılığıdır; 

altın ve güneĢin ortaçağda kullanılan simgesi, merkezinde nokta bulunan bir dairedir. DıĢtaki daire 

makrokozmosu,  içindeki  nokta  ise  mikrokozmosu  ifade  etmektedir  (Tez  2000,  60).  Bu  simge, 

tarikatlardaki zikir halkasını çağrıĢtırır. Ortadaki nokta, zikri yöneten Ģeyhi, dıĢtaki halka ise zikre 

katılan müritleri ifade eder. Bu temsil, tevhid halkasının altın değerinde oluĢuna pek uygun düĢer.  




768                                                                              

Mehmet Korkut ÇEÇEN

 

Turkish Studies

 

International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic 

Volume 7/3, Summer, 2012 

Aşk şarabı: 

XVII.  yüzyılın meĢhur Ģairlerinden Sabrî, Bostanzâde Mehmed Efendi vasfında yazdığı 

kasidesinde, kendisini ilahî feyz ile mest eden Ģarabın her bir damlasının kibrît-i ahmer olduğunu 

anlatır: 

Ne bâde Ģem„-i tâb-ı tâli„-i iksîr-i cûy-ı feyz 

Ki her bir katresi bir cevher-i kibrît-i ahmerdür   

 

 

 



 

(Çeçen 2010, 249) 



Hz. Muhammed: 

XVII. yüzyıl mutasavvıf Ģairlerinden BeĢiktaĢlı Neccârzâde Rıza, kibrît-i ahmer terimini 

Hz. Muhammed övgüsünde Ģu Ģekilde kullanır: 

ġifâ-yâb oldı Kânûn u ġifâ dârû-yı na‟tuñda 

Muhakkakdur budur kibrît-i ahmer yâ Rasûla‟llâh 

 

 



 

 

(Özdemir 1999, 166)   



ġair,  Allah  Resulü  övgüsünü,  hastalıkları  iyileĢtiren  ilaca  benzetir.  Bu  övgü  ile  Ġbn 

Sina‟nın  Kânûn  ve  Şifâ  adlı  eserlerinin  peygamberin  övgüsü  ile  Ģifa  bulduğunu  söyler.  Kânûn

tıbba dair, Şifâ ise hikmet ve felsefeye dairdir (Onay 2000, 254). Burada Hz. Muhammed‟in övgüsü 

nedeniyle sözü edilen eserlerin insanlara faydalı hale geldiği anlatılıyor.   

Kimya  XVIII.  yüzyıla  dek  tıp  ve  ilaç  bilimi  ile  bağlantılı  kalmıĢtır  ve  büyük  hekimler 

aynı zamanda büyük kimyacılar olmuĢlardır (Tez 2000, 44). Böylece kimyaya ait unsurlar tıp ve 

sağlık  alanında  da  kullanılmıĢtır.  Nitekim  eski  kimyaya  göre,  madenleri  altına  çevirme  yetisine 

sahip olan iksir/kibrît-i ahmerin, hastalıkları tedavi etme ve ölümsüzlüğü elde etme gibi özellikleri 

olduğu  düĢünülür  (Ruska  1968,  949;  Crosland  2000,  3).  Kibrît-i  ahmerin  ilaç  ya  da  deva  olarak 

düĢünülmesinde  insan  hayatı  ile  benzeĢim  kurulmuĢtur;  ilaç  yardımıyla  hastalıklardan  Ģifa  bulan 

insan gibi, hastalıklı ya da bazı eksiklikleri olan metal de kibrît-i ahmer ile iyi ve mükemmel hâle 

gelir (Ruska 1968, 949; Crosland 2000, 12). Kimyaya iliĢkin Arapça yazma eserlerde geçen bu ilaç 

benzetmesi daha çok Câbir‟e atfedilir. Câbir, en mükemmel metal olan altında dört unsurun (hava, 

su, toprak, ateĢ) dengeli bir oranda bulunduğunu düĢünür. Bu bağlamda insan, bedeninde özel bir 

denge  elde  edebilirse,  hastalıktan  korkmasına  gerek  kalmayacak;  cüzzam  gibi  hastalıklara 

bağıĢıklık  kazanacak  ve  ömrü  sonsuza  dek  uzayabilecektir.  Böylece altın,  mükemmel  bir  sağlığa 

sahip  olan  insanla  karĢılaĢtırılmaktadır  (Crosland  2000,  12).  Câbir  ve  Ġbn  Sina  tarafından  sıkça 

kullanılan ve bu kanalla Latin yazarlara geçen iksir (el-iksîr) sözcüğü, Albertus Magnus ve Roger 

Bacon‟a atfedilen eserlerde ilaç sözcüğü ile eĢanlamlı olarak kullanılır (Crosland 2000, 13).           

Neccârzâde Rıza, Hz. Muhammed övgüsündeki bir Ģiirinde, onun ayak toprağının, gönül 

gözüne sürme ve dergâhının tozunun ise kibrît-i ahmer olduğunu vurgular: 

Muhakkak hâk-i pâyüñ tûtiyâdur dîde-i dilde 

Gubâr-ı dergehüñ kibrît-i ahmer yâ Rasûla‟llâh 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

(Özdemir 1999, 381) 



Şeyh, Mürşid, Veli: 

Eski kimyaya göre, yer altındaki madenler altın haline gelebilir; ancak bu çok uzun bir 

süre  gerektirir.  Kimyasal  iĢlemler  sayesinde  ise  söz  konusu  süreç  hızlandırılabilir.  XIV.  yüzyıl 

kimya  eserlerinden  Summa  Perfectionis‟te,  “Doğanın  çok  büyük  bir  zaman  diliminde 

oluĢturamadığını, sanatımız sayesinde biz çok kısa sürede tamamlayabiliriz.” (Eliade 2009b, 284) 

denilmektedir.  Mükemmel  ve  olgun  hale  gelme  düĢüncesinde  eski  kimya  ve  tasavvuf  tam  bir 




Yüklə 260,18 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə