Uşaqlarda diqqət çatışmazlığı hiperaktivlik pozuqluğu DÇHS

DÇVHAS-nin təsnifatı
Müxtəlif yaşlarda olan uşaqlarda, o cümlədən yeniyetmələrdə və yeniyetmələrdə diqqət çatışmazlığı hiperaktivliyi pozğunluğunun diaqnozu çərçivəsində simptomların yayılmasından asılı olaraq, patologiyanın üç forması fərqləndirilir:
hiperaktiv və ya impulsiv tip, uşaq dərslərə və ya fəaliyyətlərə diqqətini cəmləşdirə və öyrənilən materialı tam mənimsəməyə qadir olduğu halda, daim hərəkət etmək üçün qeyri-iradi istək ilə xarakterizə olunur;
xüsusi bir hərəkətə (oxumaq, yazmaq, oynamaq) diqqəti cəmləyə bilməməkdə ifadə olunan diqqət çatışmazlığının üstünlük təşkil etdiyi tip; diqqət çatışmazlığı pozğunluğunun bu forması olan uşaqlar ən kiçik stimullardan dərhal yayındırılır, yeni məlumatları xatırlamaqda çətinlik çəkirlər, diqqətsizlikdən əziyyət çəkirlər, impulsivlik əlamətləri yoxdur və ya yalnız bir qədər ifadə olunur;
uşaqda eyni dərəcədə və ya cüzi üstünlük təşkil edən diqqət çatışmazlığı və hiperaktivlik əlamətlərinin olduğu birləşmiş və ya qarışıq tipli DÇVHAS.
Patologiyanın ən çox yayılmış forması baş verir, ən nadir variant impulsiv tipdir.
Simptomlar və diaqnoz
Uşaqlarda DÇVHAS diaqnozu
Narahatlıq, aşağı konsentrasiya səviyyəsi və digər simptomlar həmişə DÇVHAS-nin nəticəsi deyil, digər patologiyalar diqqət çatışmazlığı hiperaktivliyi pozğunluğu adı altında gizlənə bilər: epilepsiya, zehni gerilik, hipertiroidizm, eşitmə və görmə orqanlarının xəstəlikləri, psixi pozğunluqlar.
Bəzi ekspertlər idarə edir ki, uşaqda DÇVHAS-nin fərdi simptomları 3 yaşından əvvəl aşkar oluna bilər ki, bu da hiperaktiv hərəkətləri daha t ez müalicə etmək və vaxtında korrektə etməyə imkan verir. Bu əlamətlər bunlardır:
sakit oyunlar oynaya bilmək, uzun müddət hərəkət etmədən oturmaq;
oyandıqdan sonra yaranmışdır;
çox uzun yatmaq;
fotofobi, yüksək səslərdən titrəmə, yad insanlardan qorxma.
Bu xəstəliyin simptomları konsentrasiyada çətinlik, narahatlıq, dürtüsellik, həddindən artıq fiziki fəaliyyət, davranışları təşkil etmək və idarə etməkdə çətinlik çəkir. Bu, məktəbdə problemlərə, həmyaşıdları və valideynlərlə ünsiyyətə gətirib çıxarır. Vaxtında müalicə olmadıqda, hətta yetkin yaşda da açıq şəkildə sosial-psixoloji uyğunsuzluq müşahidə olunur.