__________________Milli Kitabxana___________________
46
O d u n ç u--Kim? Mən?
O ğ l a n l a r ı--Bəli, sən!
O d u n ç u--Babam kimmiş?
O ğ l a n l a r ı--Odunçuymuş!
O d u n ç u--Atam kimmiş?
O ğ l a n l a r ı--Odunçuymuş!
O d u n ç u--Özüm kiməm?
O ğ l a n l a r ı--Odunçusan!
O d u n ç u v ə o ğ l a n l a r ı (bir yerdə)--Biz, siz!
O d u n ç u--Siz də odunçu oğlu odunçusunuz!
(M u s i q i: təsnif)
Ü ç ü b i r y e r d ə--
Gündə odun yığmaq oldu bizə sənət,
Özgə çəkir ləzzət, qaldı bizə möhnət.
Gərçi əzab çoxdur, evdə çörək yoxdur;
Evdə çörək yoxdur, əmma əzab çoxdur.
Musiqinin üsuluna (taktına) müvafiq odun yarırlar və balta endikcə "hey!" edirlər--
"hey!" altı kərədir, sonra yenə oxuyurlar.
Gündə odun yığmaq oldu bizə sənət (və ilaxır).
Ay, hay ... odunçuluq oldu bizə sənət!
Baltaları yerə qoyub, hərəsi bir yerə yıxılıb yatırlar. Musiqi çalır. Pərdə dalından X u
r ş i d oxuyur.
X u r ş i d (bayatı üstə)--
Yaz gəldi, gül açıldı,
Çəmən, çölə saçıldı;
Könlümdəki yaram da
Qızıl gül tək açıldı.
M u s i q i. X u r ş i d səhnəyə gəlir.
__________________Milli Kitabxana___________________
47
X u r ş i d
Bülbül oxur nəvasın,
Nəğməsini nəvasın;
Kimdən sorum, ay allah!
Mən dərdimin dəvasın.
Musiqi çalır. X u r ş i d oynayır. Bəədə o d u n ç u v ə o ğ l a n l a r ı oyanırlar.
O d u n ç u (şur üstə)--
Xurşid, nə xürrəmsən, guya ki, qəmin yoxdur.
B i r i n c i o ğ l u--
Xurşid nə bilsin ki, qəm-qüssə nədir?
İ k i n c i o ğ l u--
Toxdur. Ac olsa bilərdi ki, dərd və qəmimiz çoxdur.
X u r ş i d (səmayi-şams üstə)--
Qəm nədir, qüssə nədir, bil ki, xəbərdarəm mən,
Nəyə lazımdır olaq dərd-qəmin həmmali;
Halbuki xaliqi-sübhan yaradıbdırsa qəmi,
Onu rəf etməyə də həqq yaradıb bir hali;
İstiqaməqdir adı ol halın.
O d u n ç u v ə o ğ l a n l a r ı (təsnif üstə)--
Pəh, pəh, pəh!...
Günüz axşama qədər işliyirik heyvan tək, (2 dəfə)
Hər səhər hey, hər səhər hey, hər səhər hey!...
Çüçü-çüçü, tokkuşçu, çüçü-çüçü, tokkuşçu!
Çü, çüçü, çüçü, tokkuşçu!
Belədir dirliyimiz, belədir dirliyimiz!
(M u s i q i)
X u r ş i d (şur üstə)--Eşitməyibsinizmi ki, bir nəfər odunçu Hatəmi-Taiyə nə dedi?
(T ə s n i f)
__________________Milli Kitabxana___________________
48
Hər ke nan əz əməli-xiş xorəd,
(M u s i q i)
Hər ke nan əz əməli-xiş xorəd,
Minnət əz Hatəmi-Tai nəbərəd!
(M u s i q i)
Minnət əz Hatəmi-Tai nə bərəd!
H a m ı s ı b i r y e r d ə--
Hər ke nan əz əməli-xiş xorəd (2 dəfə)
Minnət əz Hatəmi-Tai nə bərəd! (2 dəfə)
(M u s i q i)
Şeypur səsi gəlir; bunlar qorxu ilə qulaq asırlar.
B i r i n c i o ğ l a n (qışqırır)--
Durun qaçaq, yəqin padşah ova çıxıbdır!
X u r ş i d--Qorxmayın, dayanın görək.
(Yenə şeypur.)
O ğ l a n l a r--Vallah, durun qaçaq, bizi öldürərlər!
X u r ş i d--Heç qorxmayın və dayanın!
Marş səsi gəlir, qoşun əhli cərgə ilə girib düzülür. Ş a h A b b a s daxil olur. Bu
əsnada qoşun və sair əyan oxuyurlar:
(M a r ş)
H a m ı--
Çox ömr etsin bu şahımız,
Dadına yetsin allahımız.
Qalib gələsən sən düşmənə,
Olmasın asi bir kimsənə.
__________________Milli Kitabxana___________________
49
Ey padşah, sən çox yaşa, (2 dəfə)
Sən çün ədalət padşahısan,
Bizlərə, ey şah, eylə mərhəmət!
(M u s i q i)
Ş a h A b b a s--
Əsgərlərim, çox razıyam, (vəzirə)
Məndən cəmi qoşun əhlinə razılıq et.
Hər bir nəfər bilsin bunu:
Padşahı onlara eylər mərhəmət;
Ta heç kəs heç bir kəsi
İncitməsin, ta zülm olmasın.
Zalimlərə zülm eylərəm,
Qoy cümlə bilsin bu əmrimi.
H a m ı--
Yaşasın padşah! (səkkiz dəfə)
M u s i q i. Qoşun çadır qurmağa məşğul olur.
Ş a h A b b a s (Xurşidə baxır. Rast üstə.)--
O qız kimdir?
V ə z i r--Odunçudur!
Ş a h--Ağıllıdır, yəqin o qız, özü də çox gözəl qızdır.
Nə dersən, bax: hərəmxanə eylər bunu qəbul, ya yox?
V ə z i r--Əgər iradəyi-şahanə iqtiza etsə,
Kimin sözü ola bilər.
Ş a h (təsnif üstə)--
Yəqin o şəxs atasıdır,
Çağır onu gəlsin!
M u s i q i. V ə z i r odunçuya tərəf gedir.
Dostları ilə paylaş: |