Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin p r e z I d e n t k I t a b X a n a s I
Yüklə 5,01 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Sosializm quruculuğu dövrünə həsr edilmiş erməni müəlliflərinin tədqiqat işləri birtərəfli, obyektivlikdən kənar aparılmışdır. Məsələn, S. Avaqyanın 1962-ci ildə
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin PREZİDENT KİTABXANASI ────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────── 303 inkişafında da böyük uğurlar olmuşdur. Elm sahəsində nailiyyətlər respublikada iqtisadiyyatın, mədəniyyətin inkişafını və mənəvi həyatın bütün sahələrini əhatə edərək inkişafa takan vermişdir. Başdan-ayağadək silahlanmış erməni cəlladları sovet canişinləri ilə əlbir olaraq əliyalın dinc azəri-türklərinə qarşı soyqı- [səh. 58-59] rımı aktını reallaşdıraraq, qəsbkarlıq, işğalçılıq və vəhşilik aktlarmı XX əsrin qısa bir zaman kəsiyində həyata keçirdilər. Onlar növbəti dəfə Azərbaycan xalqına qarşı törətdikləri kütləvi zorakılıq və vəhşiliklərlə bizi dünyanın müasir inkişafından sapdırmağa, “böyük Ermənistan” yaratmağa çalışdılar. Artıq iki yüz ildir ki, ermənilər Qafqazda türk və digər müsəlman xalqlarını məhv etmək və bu qədim türk diyarında “Xristian böyük Ermənistan” yaratmaqla məşğuldurlar. Ermənilərin özləri haqqında dediklərini xatırlamaq, yerinə düşərdi. Akademik Manuk Avaqyan “Erməni xalqının ədəbiyyatı” (Yerevan, 1975) kitabında qeyd edir ki, “Erməni xalqının kökləri hardadır?.. Ermənistana necə, haradan, hansı yolla gəlib?.. Bizdə bunun dəqiq və aydın sübutları yoxdur”. Tanınmış erməni tarixçisi Samvel Lexasi “Yol qeydləri”ndə (Moskva, 1975) qeyd edir ki, “Moldaviyadan İstanbula, Romeliyadan Böyük Venesiyaya elə bir şəhər, kənd yoxdur ki, orada erməni olmasın. Biz-ermənilər toz kimi bütün dünya torpaqlarına səpələnmişik” (s.4). Əlbəttə, bu və ya digər tarixi faktlara müraciət edərək ermənilərin kimliyini dünya ictimaiyyatina çatdırmalıyıq. Azərbaycanın Qarabağ bölgəsinin Ermənistan tərəfindən işğalı, bölgənin erməni müəllifləri tərəfindən saxtalaşdırma obyektinə çevrilməsi, erməni terrorunun dünyada təhlükəli qüvvəyə çevrilməsi DQMV-nin tarixinin tarixşünaslığını tədqiq etməyi zəruriləşdirdi. Təəssüf hissi ilə qeyd etməliyik ki, DQMV-nin iqtisadi, siyasi və mədəni həyatına həsr olunmuş elmi-tədqiqat əsərlərini nəzərdən keçirərkən məlum olur ki, həmin tədqiqat əsərlərinin demək olar ki, əksəriyyəti erməni müəlliflərinə “qismət” olmuşdur. DQMV-nin sosializm quruculuğu dövrünü tədqiq edən erməni “alimləri” - Q.B. Abramyan, Q.A. İonesiyan, Q. Koçəryan, Q. Seyriyan, S. Avaqyan, Ş.M. Mkrtıçyan (3) və digərləri Azərbaycan SSR-in DQMV-nin tarixini tamamilə təhrif etmiş, öz əsərlərində “böyük Ermənistan” xülyasını əsaslandırmağa çalışmışlar. Yuxarıda adıçəkilən erməni müəlliflərinin əsərlərini nəzərdən keçirərkən məlum olur ki, həmin tədqiqat işlərindəki tədqiq olunan məsələlərə saxta erməni riyakarlığı mövqeyindən yanaşılmışdır. Erməni tədqiqatçı alimlarinin əsərlərində Dağlıq Qarabağda iqtisadi və mədəni inkişaf inkar edilmir, lakin bu inkişafda Azərbaycan hökumətinin, bölgədə yaşayan əli-qabarlı, zəhmətkeş azərbaycanlıların adi çəkilmir, əksinə inkişafın başlıca amili kimi Ermənistanın və ermənilərin rolu yüksəklərə qaldirılir. Sosializm quruculuğu dövrünə həsr edilmiş erməni müəlliflərinin tədqiqat işləri birtərəfli, obyektivlikdən kənar aparılmışdır. Məsələn, S. Avaqyanın 1962-ci ildə “Dağlıq Qarabağda mətbuat” mövzusunda yazdığı namizədlik elmi tədqiqat işində, vilayətin ayrı-ayrı rayonlarında nəşr olunan qəzetlər haqqında geniş məlumat verilir, lakin qədim tarixə malik Şuşada nəşr olunmuş qəzetlərin adı belə çəkilmir. Dağlıq Qarabağda sosializm quruculuğu dövrünün tadqiqatçılarından sayılan Q.A. İonesiyan isə bir daha hadisələrə riyakar mövqedən yanaşaraq öz dissertasiyasında qabaqcıl kolxoz və kolxozçuların sırasında heç bir azərbaycanlılar yaşayan kənd və azərbaycanlı adı çəkilməmişdir. Bəzi erməni tarixçiləri isə öz tədqiqat- [səh. 59-60] larında Dağlıq Qarabağın tarixinə dair yazdığı əsərlərində DQMV-nin tarixini Azərbaycan tarixi kimi yox, Ermənistan tarixinin bir hissəsi kimi yanaşmışlar. Belə tarixçilərə misal olaraq A. Akopyanı, İ. Aqayanı, Q. Qolayanı (4) və başqalarını göstərmək olar. Onlar faktları təhrif etmiş, Azərbaycanın tarixi həqiqətlərini saxtalaşdırmışlar. Bu tarixçilər Dağlıq Qarabağda və Azərbaycanın digər ərazilərində azərbaycanlılara qarşı qırğınlar törədən Dro, Njde və Andranikin çirkin əməllərini ört-basdır edir və ya admı belə çəkmir, Nuru Paşanın, S. Sultanovun adlarını isə cəfəng uydurmalarla vurğulamışlar. Ş. Mnatsakanyan 1969-cu ildə Yerevanda nəşr etdirdiyi 200 səhifəlik “Qafqaz Albaniyasının ədəbiyyatı haqqında” əsə- rində saxtakarlığın yüksək zirvəsinə çataraq “böyük Ermənistan”dan ağızdolusu danışır, Dağlıq Qarabağı da Ermənistanın bir hissəsi kimi qələmə verir və azərbaycanlıların “gəlmə” olması vurğulanır. Müəllif qeyd edir ki, “böyük Ermənistan” Sasani və Bizans arasında bölüşdürülmüşdür. Bütün bu uydurma fikirlər Yeremyanın “Ermənistan SSR” əsərində də öz əksini tapmışdır. S.P. Aqayanın 1978-ci ildə nəşr etdirdiyi “Erməni xalqının tarixi taleyində Rusiyanın rolu” kitabı sırf Azərbaycan əleyhinə yazılmış cəfəng bir uydurmadır. Əsərdə “böyük Ermənistan” təbliğ olunur və belə bir bədxah ideya vurğulanır ki, “1812-ci ildən Lori, Qafan, Qarabağ, Zəngəzur kimi erməni torpaqları Rusiyaya keçmişdir”. Bu, azğın düşmənin növbəti namərdliyindən başqa bir şey deyildir. Azərbaycan Respublikası Prezidentinin İşlər İdarəsinin PREZİDENT KİTABXANASI ────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────── 304 Ş.M. Mkrtıçyan 1960-cı ildə yazdığı “Dağlıq Qarabağın tarixi memarlıq abidələri” adlı əsərində Qarabağdakı bütün abidələri erməni abidələri kimi vermişdir. Təəccüb doğuran məsələ ondan ibarətdir ki, yazıçı S. Xanzadyan böhtanla dolu olan bu “əsərə” “dahiyanə” bir rəy də yazmışdır. “Rəy”də Mkrtıçyana məsləhət verilir ki, belə əsərlərinin həcmi və əhatə dairəsi genişləndirilsin. Ş.M. Mkrtıçyanın 1970-ci ildə yazdığı “DQMV-i” adlı monoqrafiya- sı da saxtalığına görə yuxarıda adıçəkilən əsərindən geri qalmır. Əsərdə DQMV-nin iqtisadi və mədəni inkişafı tədqiq edilir. Lakin müəllif çox böyük ustalıqla DQMV-nin iqtisadi və mədəni inkişafını Azərbaycandan ayırır. Bu sahədə Ermənistanın rolunu yüksəklərə qaldırır. Halbuki, qərəzsiz elmi araşdırmalar nəticəsində DQMV-i ilə Ermənistan arasında iqtisadi əlaqə 0,2 faiz olduğu aşkar edilmişdir. Lakin onu da etiraf edək ki, DQMV-nin təbii sərvətləri gizli yollarla Ermənistana daşınırdı. 1988-ci ildə Ermənistan EA-nın 19 akademik və professor-müəllim heyətinin iştirakı ilə yazılmış “Dağlıq Qarabağ tarixi arayış” kitabında Şuşanın əsasının ermənilər tərəfindən qoyulması bir ovuc “gəlmə” köçərilərin” isə (Pənahəli xan və İbrahim xan nəzərdə tutulur) həmin ermənilərə kömək etməsi” iddiaları “tarixçi” adını daşıyan erməni ziyalılarının ən böyük yalanlarından biridir. Tədqiqatlar isə Şuşanın Azərbaycanın qədim yaşayış məskəni olmasını, Pənahəli xan tərəfindən abadlaşdırılmasını sübut edir. S. Ayvazyan 1976-cı ildə yazdığı “Erməni taleyi” əsərində erməniləri Qarabağın qədim sakini kimi təqdim etməklə azərbaycanlıları “gəlmə” kimi göstərmişdir. Ayvazyan Ermənistanın sərhədlərini Bakı, Şamaxı ərazilərindən keçdiyini vurğulayır [səh. 60-61] və Azərbaycanın yer adlarını məqsədli şəkildə təhrif edir. Əsərdə müsəlmanlar ermənilərin “əbədi düşmənləri” kimi verilmişdir. Ayvazyanın təbirincə, “Xristianların sakit və azad yaşaması üçün bütün müsəlmanlar məhv edilməlidir”. 1988-ci illərdən sonra xalqımıza qarşı törədilən soyqırımı hadisələri bir daha Ayvazyanların təbliğatının nəticəsi idi. Təəssüflər olsun ki, Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ bölgəsinin tarixini təkcə erməni tarixçi və dilçiləri deyil, hətta şairləri, publisistləri, musiqiçiləri, artistləri - bir sözlə, bütün erməni millətçiləri Qarabağı Azərbaycandan qoparmaq məqsədilə tarixi faktları öz arzularına uyğun təhrif edərək Dağlıq Qarabağı ta qədimdən Ermənistan ərazisi kimi “təhlil” etmişlər. Akopyan, Q. Karkaryan, M. Şaginyan, V. Mirzoyan, S. Yeremyan, M. Barxudaryan, Arakelyan, A. Ter- Qvendyan, Q. Svazyan (5) və digərləri Azərbaycanın qədim tarixini saxtalaşdıraraq Kürdən cənubdakı ərazilərimızın tarixən Ermənistana məxsus olması konsepsiyasını irəli sürmüş və Ermənistan ərazisini üç böyük dəniz (Qara dəniz, Xəzər dənizi və Aralıq dənizi) arasında təsvir etmişlər. Təsadüfi deyil ki, erməni millətçiləri Azərbaycana qarşı əsassız ərazi iddiaları irəli sürərkən məhz yuxarıda adıçəkilən saxta konsepsiyadan “qidalanmışlar”. B. Ulubabayan məhz belə mahir alimlərdəndir. Onun 1989-cu ildə Yerevanda nəşr olunan “Dağlıq Qarabağ: tarixin səhifələri” əsəri fitnəkarlıqla yazılmışdı. B. Ulubabayan göstərir ki, Qaraqoyunlu, Ağqoyunlu və Səfəvılər dövründə “böyük Ermənıstan” adlı bır dövlət olmuş “Arsax” adlandırılan Dağlıq Qarabağ Ermənistanın şərq hissəsini əhatə etmişdir. “Yeni Amerika” kəşf edən B. Ulubabayan yəqin ki, M. Kalankaytuklunun, Yegişenin, Xorenatsinin, Y.T. Yeremyanın, A.Q. Sukiasyanın əsərlərindən bixəbərdir. Onlar öz tədqiqatlarında Arsaxın Azərbaycanın tərkib hissəsi olduğunu göstərmişlər. 1977-ci ildə P.M. Muradyanın “Ermənistanın gürcü epiqrafikası” kitabı nəşr olunmuşdur. Guya, sənədlərə obyektiv yanaşan Muradyan gürcü sənədlərinə “əsaslanıb” “böyük Ermənistan” xəritəsini çəkmiş və Dağlıq Qarabağı da həmin tarixdə mövcud olmayan əraziyə aid etmişdir. Ərköyün Muradyan çox böyük acgözlüklə Tiflisi də Ermənistan ərazisi kimi təqdim etmişdir. Bütöv Qafqazı ələ keçirmək niyyətində olan erməni tədqiqatçıları Qarabağı “böyük Ermənistan”ın tərkib hissəsi kimi göstərmişlər. Halbuki aparılan tədqiqatlar Qarabağın Azərbaycanın ayrılmaz tərkib hissəsi olması dönə-dönə təsdiqlənmişdir. Y. Barseqov, S. Bors, S. Avanesiyan, N. Şahnazaryan (6) və digərləri öz tədqiqatlarında Dağlıq Qarabağın iqtisadi və siyasi məsələlərinin “təhlili”nə can ataraq erməni millətçilərinə, erməni partiyalarına və onların vilayətdəki şovinist mövqeli hərəkətlərinə bəraət qazandırmaq mövqeyindən yanaşmışlar. Onların tədqiqatlarında Dağlıq Qarabağın iqtisadi, siyasi və mədəni həyatına dair tarixi faktların və hadisələrin saxtalaşdırılması aydın müşahidə edilmişdir. Beləliklə, keçən əsrin 80-ci illərinə qədər Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ tarixini tədqiq edən erməni tarixçiləri DQMV-i ərazisinin tarixən Ermənistan ərazisi olması və burada qədımdən yalnız ermənılərın yaşaması kımı saxta əsərlər yazmışlar kı, bütün bunlar ağ yalandır və heç bır elmı əsası yoxdur. [səh. 61-62] Yüklə 5,01 Mb. Dostları ilə paylaş:
|