487
Nə yatıbsan sağ–solunda,
Taqət yoxdu qıç–qolunda.
Dur gedək sənin yolunda
Sərф edərəm canı, inək.
Cavabında deyir:
Qarğa, quzğun görüb leşim,
Çox cəфalar çəkib başım,
Məni öldürdü qardaşın,
Yoxdu səndə beyin, aşıq.
Kişinin Adı Cəфər imiş. Indi onun oğlu, qızı qalır.
Deyir:
Durdu aşıq Cəфərin adı,
Hər yerdən gəlir baratı.
Yeyib qurtarmısan otu,
Onçün yandı yanın, inək.
Inək də alaymış. Aşıq inəyin dilincə deyir:
Ala inəyi bağladın tavlıyə,
Qızırqalandın tayıya.
Axırı saldırdın quyuya,
Bundan belə sevin, aşıq.
488
XXVII. DASTANLAR
Ziyad – Şövkət **
Ustadalar dastan deməzdən ustadnamə deyərlər, biz
də deyək ki, düz olsun, ustad ömrü yüz olsun.
Özündən kiçiyi işə buyurma,
Sözün yerə düşər, heç miqdar olmaz.
Hər nə ki, kar görsən, öz əlinlə gör,
Insan öz işində cəfakar olmaz.
Özündən böyüyün saxla yolunu,
Düşən yerdə soruş əhli – halını,
Amanat – amanat qonşu malını,
Qonşu yox istəyən özü var olmaz.
Soruşdun, qul Abbas, halın necədi?
Gündüzlərim ay qaranlıq gecədi.
Sərv ağacı hər ağacdan ucadı,
Əsli qıtdı, budağında bar olmaz.
Ustadlar ustadnaməni bir deməz, iki deyər. Biz də
deyək iki olsun, düşmənin dərdi yekə olsun.
Çoxu aşıqlığı iqdam eylədi,
Əlində çaldığı saz ola bilməz.
Istiyir ki, mətahını xırd edə
Hərifi dəhanda düz ola bilməz.
Qulluq eyləməyən ustad pirinə,
Nədən bilməm özün salar dərinə?!
Ala qarğa düşsə su kəmərinə,
Silkinər, çalxanar, qaz ola bilməz.
489
Göycə mahalımdı, Alıdı adım,
Ümidim, pənahım, mənim imdadım.
Atəşliyəm, səni yandırar odum,
Eşq əhlində atəş az ola bilməz.
Ustadlar ustadnaməni iki deməz, üç deyər, biz də
deyək üç olsun, düşmən gözü puç olsun.
Yaxşı olar ellik, günlük, obalıq,
Yalqız daşdan olmaz divar, deyərlər.
Bəzirgansan, göstərməsən mətahın,
Axtarıb yükündə nə var deyərlər.
Isgəndər atlandı, çıxdı zülmatdan,
Xızır gedib içdi abı – həyatdan.
Bəs düşdü qılıncdan, geyimdən, atdan,
Süfrəni onlardan suvar deyərlər.
Əsil səyyad saxlar alaca quşu,
Sərraf olan seçər qiymətli daşı.
Bir oğul atadan artırsa işi,
El içində ona tavar deyərlər.
Xoca Əziz quldu, buradan getməz,
Seyrağıb olanlar mətləbə yetməz.
Hər neyləsən ulu yolunda, itməz,
Yüz min qada başdan sovar, deyərlər.
Keçmiş zamanda Ərdəbil şəhərində Fətəli xan adında
bir xan yaşayırdı. Fətəli xanın Şövkət adında bir qızı, Izzət
xan adlı bir oğlu vardı. Izzət xan bığ yeri təzəcə tərləmiş
gözəşirin oğlan idi. On səkkiz yaşa keçmişdi. Şövkət xanı da
on beş yaşında, on beş gecəlik ay kimi. Aya deyirdi sən
490
çıxma, mən çıxacam, günə deyirdi sən çıxma, mən çıxacam.
Şəhərin cavanları bir könüldən min könülə ona aşiq
olmuşdular. Di gəl ki, Fətəli xanın qorxusundan bir elçi
gəlməmişdi qapısına. Görənlər pambux – qov kimi içəridən
yana – yana qalırdılar.
Indi eşit söhbətin o biri başından.
Bu Fətəli xanın naxırçısının, çobanının, nökərinin,
qulluqçusunun sayı – hesabı yox idi. Bunların içində Xəlil
adlı bir qoca naxırçı da vardı. Hamı onu Xəlil naxırçı
çağırırdı. Xəlil naxırçının gözünün ağı – qarası bir oğlu var
idi. Adı da Ziyad. Naxırçı oğlu Ziyadın nə qolunu qatlayan
olmuşdu, nə də kürəyini yerə vuran. Özü də on səkkiz
yaşına girmişdi. Boyuna – buxununa bir baxan deyirdi, bir
də baxım. Özünə o qədər dost tutmuşdu ki, bir gün onu
görməyəndə dalınca gəlirdilər. Fətəli xanın oğlu Izzət xan
da Ziyadın xətrini çox istəyirdi.
Ziyadla Izzət xanın dostluğu qalsın bir yana, sən
demə, xəlbəti Ziyad Şövkətlə görüşürmüş. Əhdi – peyman
qoyublar ki, mən səninəm, sən də mənim. Əyər Ziyad
dövlətli olsaydı, məsələni açardılar. Kasıblığın üzü qara
olsun. Fətəli xan naxırçı oğluna qız verər? Eşqin közü hər
ikisini yandıra – yandıra dolanlrdılar. Xəlvəti – xəlvəti
görüşürdülər.
Qəzanın beş barmağı var, deyərlər. Qəza insanı
tutanda ikisini gözünə qoyur, gözü görmür, ikisini qulağına
tıxır ki, danışa bilməsin, bu vaxt qəza insanı tutur. Indi eşit
Ziyadın başına gələn qəza – qədərdən.
Bir gün Izzətlə Ziyad həyətdə oynayırdı. Birdən
Ziyadın əlindən daş çıxıb Izzətin gicgahına dəydi. Ziyad
döndü ki, Izzət yerdə çabalayır. Ziyad bir az ayağına –
başına çırpdı. Gördü yox, Izzət nə gəzir, bayaqdan keçinib.
Şəhərdən çıxıb düşdü çöllü – biyabana. Bu burada qalsın,
görək Izzət xan nə təhər oldu.
Dostları ilə paylaş: |