Az?Rbaycan
Yüklə 6,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Aşıq Fətullah **
- Istər könlüm
472 tökdülər, olmadı ki, olmadı. Aşığı yola gətirə bilmədilər. Yığılıb, qayınlı, qardaşlı Şıxmahmud kəndinə gəldi. Yəni 1927 – ci ildə. Xatın da böyümüşdü, elə bu kətdə getdi məhtəbə. Aşıq Cəfər burada da qardaşı – qaynı ilə birlikdə işlədilər. Özü də Tərlan xanımı götürüb çıxdılar dağa. Naxçıvan rayonunda olan Keçəl dağa. Yenə dəvələr yükləndi, farmaşlar qablandı, çatıldı dəvələrə. Aşıq Cəfər dağda özünə bir qırmızı at aldı. Xurcunu atdı atın tərkinə. Xatım da aldı qucağına, karvana baş çəkə – çəkə, mənzil düşə – düşə Qızılboğaza, Şahbuza, Arınca, Küküyə baş çəkdilər. Gördülər ki, yoldan iki nəfər yenib gəlir, dedilər: – Aşıq Cəfər, çiyinlərində saz da var. Aşıq Cəfər dedi: – Gözüm üstə yerləri var. Gəlhagəl gəlib çatdılar məclisə, aşıq Cəfər aşıqla görüşdü. Adını dedi, aşıq dedi eşitmişəm. Mən də Çullu aşıq Haşımam, yanımdakı da balamançıdı, adı da Aydındı. Cəbrayıl rayonundandı. Aşıqla
balamançı oturdular məclisdə. – Aşıq Haşım, məclis mənimdi, verirəm sana. Bir az oxu, qulax asağ. Aşıq Haşım nə qədər dil tökdü, gördü ki, yox, Cəfər əl çəkmir, başladı oxumağa, bir az oxuyannan sonra sazını qoydu köynəyinə, dedi: – Aşıq Cəfər, indi məclis sənindi. Aşıq Cəfər sazı köynəkdən çıxardı, "Dilqəmi" kökü verib sazı dilləndirdi. Haşımla balamançının ağzı açıq qalmşdı. Aşıq Haşım ayağa qalxdı, getmək üçün hazırlaşdı. Aşıq Cəfər aşıqla balamançını evə təklif elədi. Onlar süfrə başında oturdular, yedilər, içdilər. Getmək vaxtı çatanda aşıq Haşım dedi: – Cəfər, Aydını sənin yanında qoyub gedirəm, özü də qalmax istiyir. Aşıq Haşım getdi. Balamançı qaldı aşıq Cəfərin yanında. Bu tərəfin camahatı çox qonaxpərəst, hörmətcil olur. Aşıq Cəfərgilin obası Niyazqulular obası ilə yaxın idi. Cəfərin Xatınnan başqa övladı yox idi. Xatın da
473 nə xatın. Aşıq qızı oynamağa düşəndə on iki hava dəyişərdi, yorulmax bilməzdi. Yenə də axşamüstü obada məclis başlanmışdı. Məclis də qonaqsız olmurdu. Niyazqulullar obasında Cahan xanım adlı bir gəlin var idi. Bir də gördülər ki, Cahan xanım ağ geyinib, ağ ipəkdən tuman, qarabaşı paltarı yaşıl ipəkdən, başında qara kəlağayı, ayağında qara qondara, çiynində mis səhəng, yaşı çox olmasına baxmıyarax, deyərdin təzə gəlindi. Obabaşı aşığa işarə elədi. Aşıq çönüb nə görsə yaxşıdı Cahan xanım az qalır yeridiyi yolu partlada. Aşıq obabaşıya baxıb üçtelli sazı sinəsinə basdı, aldı görək nə dedi:
Əzəl ilqar verəsiydi ilqarından döndü gəlin Əlində məzə şərbəti, məclisi dolandı gəlin Cismimi pərvayiş etdi, atəş tutub yandı gəlin, Afərin, səd afərin, gör nə gözəl candı gəlin.
Yeriyəndə min naz ilə yerişin qaza bənzətdim, Uca boylu, mina gərdən, boyun şahbaza bənzətdim, Bilmirəm yaşın neçədi, baxdıqca qıza bənzətdim, Bir cüt busə eyləsən elə bil ehsandı, gəlin.
Qüdrətindən çəkilibdi qaşlarının tağı da var. Irəngi lalə, göz piyalə, buxağının ağı da var. Könüldən aşiq olmuşam, uzaqdan sorağı da var. Aşiqini gözdən salma, ölürəm, amandı, gəlin. Səni sevən kimsənələr necə qəlbindən yanmasın, Adı gözəl, özü gözəl doğan ana utanmasın. Danışıban, vədələşib gərək sözündən dönməsin, Aşıq Cəfər otağında bir gecə mehmandı gəlin.
474 Cəfər qonaqları ilə evə qayıdanda Tərlan xanımı kefsiz görüb soruşdu ki, nə olub, niyə elə eliyirsən. Tərlan xanım dedi: – Aşıq, qıçım sızıldayır. Nə isə aşığın da kefi pisləşdi. Səhər üzünüzə xeyirliklə açılsın, qaldı səhərə. Yatdılar, səhəri açdılar, səhər aşıq Cəfər obabaşının yanına gəlib dedi: – Tərlan xanımın qıçları ağrayır. Istiyirəm isti suya aparam. Obabaşı ilxıdan bir at gətirib, yəhərlədi, göndərdi aşığın qapısına. Xatını qonşulara tapşırıb getdilər, bir neçə saatdan sonra çatdılar isti suya. Bir millət var idi ki, gəl görəsən, hamı düzülmüşdü növbüyə. Aşıq Cəfər atdan düşüb, atın qıçını çıdarladı, irəli yeridi, salam verib, salamın aldılar, görüşdülər. Aşığa olmazın hörmət elədilər. Aşıq dedi: – Camaat, dağlara 3 – 4 kəlmə sözüm var. Telli sazı bağrına basdı, görək nə dedi:
Hacılı, mərdanlı bir də ki, Qışlax Aşıq hər il sizə mehman olacaq. Tərifin eylərəm sənin "Keçəl dağı" Dərdlərə dərmandı şəfa bulağı.
Qanlı göldü obaların bəzəyi Ömr uzadır dağın suyu, çiçəyi Salvartıdı yaylaqların ürəyi Gələn olur çəmənliklər qonağı.
Batabata gedən istəmir gəlsin, Istirahət edib orda dincəlsin. Saz səsi, mey səsi göyə yüksəlsin, Məclislər başlansın hər axşamçağı.
475 Hörmət eylədiniz aşıq Cəfərə, Ayrılmaq istəmir sizdən bir kərə. Ildə saz götürüb çıxa səfərə, Necə səfalıdı dağlar qucağı.
Aşıq Cəfərin şagirdləri də çox idi. Onnardan Hidayət Qocayev, Abdulla Abasov, Bəmullah Allahverdiyev, Qulu Vəliyev. Onnardan 3 – ü getdi müharibəyə gəlmədi. O, 1890 – cı ildə anadan olmuşdu.1943 – cü ilin mart ayında gecələrin birində qızı Xatına vəsiyyətini elədi:
Ala göz canan qaldı. Od tutub yanan qaldı. Çox çalışdım dünyada, Kimləri salım yada.
Tərsə saldı işimi, Bir can borcluyam sana. Ölürəm yana – yana, Bir qız nişanam qaldı.
1920 – ci ildə Babək rayonunun Şıxmahmud kəndində doğulmuş, 1942 – ci ildə Böyük Vətən müharibəsində həlak olmuşdur. Aşıq Cəfər Cəfərova şəyirdlik etmişdir. Istedadlı aşıq kimi tanınmışdır. Istər könlüm Baharın xoş fəsli güllər açanda Nərgiz, bənövşəli yaz istər könlüm. Tovuz tamaşalı, tərlan duruşlu Yüklə 6,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|