Bu eser, Gönüller Sultanı Abdurrahim Reyhan (Erzincanî)

                         GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4   -  www.gonullersultani.net 
                
269 
Ballı  paça  isminde  bir  yemek  yaptırmış,  götürmüş.  O  yemeği 
götürdüğü  zaman  Azizan  hazretleri  misafirlere  ikram  edecek  bir 
şeyi  kalmamış.  Mübarek  için  çok  üzüntü  sıkıntı  olmuş,  kendini 
dışarı atmış.  
Dışarı atınca o gençle o yemek elinde karşılaşmış. Demiş ki; 
—Efendim tenezzül buyurun, kabul edin. Bunu validem gönderdi, 
annem gönderdi misafirlere ikram edesiniz. 
Böyle  edeple,  tevazuyla,  usulüyle  vermiş.  Bu  çok  hoşuna  gitmiş. 
Bu  yemeği  almış,  dönmüş  içeri  misafirlere  yedirmiş.  Misafirleri 
yolcu etmiş. Bu o kadar hoşuna gitmiş ki o genci sokaklarda aramış 
bulmuş.  
—Gel  oğlum,  demiş  buraya  almış  içeriye.  Senin  bu  hizmetin  tam 
yerinde  oldu,  beni  çok  mesut  etti  memnun  etti,  sıkıntıdan 
kurtuldum. Sen de benden ne istiyorsan iste.  
O da demiş ki; 
—Senin gibi olmak istiyorum, demiş. 
—Yok  oğlum  onu  sen  taşıyamazsın,  demiş,  başka  iste.  Başka 
dünyalığın, ahiretliğin ne istiyorsan iste, demiş.  
Genç düşünmüş, düşünmüş. 
—Hiçbir şey istemiyorum senin gibi olmak istiyorum, demiş.  
İkinci bir sefer bunu ikaz etmiş. Demiş; 
—Oğlum ölürsün bak.  
Düşünmüş; 
—Ölürsem öleyim efendim, demiş, senin gibi olmak istiyorum.  
Bunun elinden tutmuş halvet hanesine almış buna bir nazar etmiş. 
Yani bir bakmış.  
İşte bak demek ki Mevlana'nın sözü, mübareğin sözü hilaf değil. 
Yek nazar eylese arif-i billâh 

---

                         GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4   -  www.gonullersultani.net 
                
270 
Aslı kemhareyi mücevher eyler 
Arif-i billâh, Allah'tan ayık olanlar bir nazarlarıyla (nazar, bakıştır) 
kara taşı mücevher altın yapar.  
Bu  kara  taştan  mana  on  sekiz  yaşında  ameli  olmayan  deligöz 
sokaklarda hoplayıp zıplayan birisi.  
Neymiş onun kalbi? Kara taşmış.  
Ne yapmış orada? Mücevher altın yapmış.  
Üçüncü bir seferde; işte ölürsem öleyim efendim senin gibi olmak 
istiyorum,  demiş.  O  da  mecbur  ona  bir  nazar  etmiş,  Hak  gözüyle 
bakmış.  Cenabı  Hak  işte  “o  veli  kulumun  gören  gözü  benim 
gözüm
21
”,  buyuruyor.  Ama  bu  her  zaman  olmaz  tabii.  Ona  bir 
bakmış, bu bakışta o on sekiz yaşındaki gencin sinni (yaşı) doksan 
yaşındaki  Azizan  hazretlerinin  sinni  gibi  olmuş.  Zahir  ve  batın 
ilmi,  kemali,  vücudu,  şahsiyeti  hep  Azizan  hazretleri  gibi  olmuş. 
Ama kırk gün ne yemiş, ne içmiş, ne konuşmuş. Kırk günden sonra 
ölmüş. 
Demek  ki  buradan  anlayacağız  ki  her  şey  tedricen  küçükten 
büyüyorsa  insan  alışıyor.  İnsan  çok  korkulu  bir  şeyi,  çok  korkulu 
azametli  hayvanı  gördüğü  zaman  korkar.  Ama  onu  göre  göre, 
yavaş yavaş ona alışır, yanına da gider. Ta karşıdan gördüğü zaman 
korkarsa da, alışa alışa yanına da gider.  
Bir  de  hiç  görmediği  bir  şeyi,  çok  güzel  bir  şeyi  gördüğü  zaman 
onun  da  sevincinden  o  da  ne  yapar?  Çok  sevindiğinden, 
heyecandan  ne  olur?  O  da  kendisinde  bir  sarhoşluk  mestlik 
meydana gelir.  
Peygamber  (A.S)  efendimizde  de  olmuş  Cebrail'i  ilk  gördüğü 
zaman  bayılmış.  İkinci  bir  gelişinde  bayılmamış  ama  bayılır  gibi 
olmuş. Üçüncü gelişinde daha alışmış seninle benim gibi. Ama ilk 
gördüğü zaman bayılmış.  
                                    
21 Buhari Rikak 38 

---

                         GÜLDEN BÜLBÜLLERE 4   -  www.gonullersultani.net 
                
271 
Yani  bir  insan  da  tabii  velayete  yavaş  yavaş  giderse  eğer 
taşıyabilir. Birden veli olmak mümkün değil taşıyamaz.  
Bir  de  şöyle  bir  misal  verilirse.  Bir  insan  çok  fakir,  bir  de 
gönlünden  de  zenginlik  arzu  ediyor,  fakirlikten  çok  çekmiş,  iyice 
fakirlikten  usanmış,  bıkmış.  Zenginlik  istiyor  ama  o  birden  bire 
ona  bir  hazine  bulsa,  piyangodan  büyük  bir  para  vursa  aklını 
oynatır.  Ama  o  çok  fakirlik  içerisinde  kendi  kazancıyla  yavaş 
yavaş, küçük bir sermayeyi büyüte büyüte büyük bir zengin olursa 
ona  bir  şey  olmaz.  Bundan  birkaç  sene  evvel  Erzurum'da  çarık 
diken  bir  göncü  varmış.  Ona  piyangodan  büyük  bir  para  vurmuş, 
deli olmuş. 
Meşayih  de  manevi  bir  çobandır.  Zahirde  nasıl  ki  bir  koyunu 
çobana  katmazsan  o  ne  olur?  Çıktı,  vurdu  kapıyı  gitti,  bir  daha 
gelmedi.  Bir  daha  elde  edemezsin.  Ama  bir  çoban  olursa,  çoban 
onu dolandırır, sapasağlam getirir.  
Burada  çoban  ise  meşayihtir,  o  sürü  ise  müritleridir.  Allah  ona  o 
yetkiyi  vermiştir.  Her  bir  tehlikeden,  her  şeyden  kurtarır.  Zaten 
zahirde bir emir var; Cenabı Hak “öyle bir ağızla dua edin ki günah 
işlememiş olsun”, buyuruyor.  Bu kimin ağzı?  
Dua,  Allah'tan  dileyeceğiz.  Cenabı  Hak  “kulum  iste  vereyim”, 
buyuruyor. Ama bu isteğimizi biz bilemiyoruz. Bu isteğimizi bize 
bildirecek  meşayihtir.  O  olmasa  biz  isteğimizi  bilemeyiz. 
Apartman  isteriz,  araba  isteriz,  fabrika  isteriz.  Bunlar  aldatır  bizi, 
bunlar  ne  ki,  “ve  emvaliküm  ve  evladiküm  fitnetün”  buyurmuş. 
İsteğimizi  bilemeyiz,  ama  Evliyaullah  isteğini  sana  bildirir.  O 
zaman istersin ve onun duası da seni her şeyden muhafaza eder.  
Mademki Cenabı Hak “öyle bir ağızla dua edin ki günah işlememiş 
olsun”,  buyurmuş,  öyleyse  biz  Evliyaullah'ın  duasına    muhtacız. 
Onun  duası  bizi  muhafaza  eder.  Her  kötülükten,  her  şeyden, 
kazadan,  beladan  bilhassa  imansızlıktan,  amelsizlikten  bizi 
muhafaza edecektir.  

---