165
yazıx bilə xaramğulatıpmen, ölər künümnü sağışlamıyırmen, da
Tenqrininq xorxulu yarğusun esimə keltirmiyirmen.
Vay manqa, vay manqa, vay men köpyazıxlığa ki, ne cuvap
bersərmen Tenqrininq xorxulu yarğusuna!
Da hali, umsanıp Tenqrigə da anınq yetövsüz şağavatına,
aytarmen men menim yaman yazıxlarımnı bu surp yıxövnünq içinə
Tenqrininq alnına, da surp Asduacacinninq, da barça arilərninq,
köktəgilərninq da yerdəgilərninq, da menim din atamnınq alnına
barça yazıxlarımnı, xaysı ki xılınıpmen canım da tenim bilə, da barça
sağışlarım bilə, sözlərim bilə, da etkənlərim bilə, erkli u erksiz,
bilgənim bilə da bilməgənim bilə, kündüz da kecə, egər övdə bolğan-
da, egər yolda yürügəndə, egər yuxlağanda, egər oyax bolğanda.
Yazıxlımen beş seziklikim bilə, altı türlü teprənişim bilə, on eki
gövdəm bilə, üç yüz altmış beş boğunlarım bilə, meğa Tenqrigə.
Yazıxlımen közlərim bilə: hamaşa baxıp özgələrninq sürətinə,
suxlanıpmen er kişigə, igitkə, özgəninq tirlikinə, közüm bilə körüp,
esim bilə suxlanıpmen, da ne ki köz yazıxı bar, barçanı xılınıpmen,
meğa Tenqrikə.
Yazıxlımen xulaxlarım bilə: Tenqrininq buyruxun işitmə erinip-
men, yoxesə xulax xoyupmen tiyişsiz sözlərgə, yaman ögütkə, pan-
pas etməxni, çıxara berməxni, yergəsiz gələcѕilərni, yaman sözlərni
xulax xoyupmen, da ne ki xulax yazıxı bar, barçanı xılınıpmen,
meğa Tenqrigə.
Yazıxlımen ağzım u tilim bilə: boş sözlərni sözləpmen, yalğannı
aytıpmen, panbas etipmen, sökünc beripmen, xarğapmen, erikləp-
men, küfür u yaman aytıpmen, artıxsı külüpmen, özgələrni küldü-
rüpmen, akah yepmen, akah içipmen, boş gələcilər bilə özgələrni
sağ fikirindən yaman sağışka keltiripmen, da ne ki ağız u til yazıxı
bar, barçanı xılınıpmen, meğa Tenqrigə.
Yazıxlımen yürəkim bilə: yaman sağış etipmen, Itlikkə, bor-
niglikkə, oğurluxka da damahlikkə, zırgel etməxkə, yürəkim bilə kek
saxlapmen urmağa, xanatmağa, öldürməgə, da Tenqrininq xorxulu
yarğusun esimə keltirmiyirmen, menim ulu yazıxların xoyup,
özgşninq kiçi yazıxların sağışlapmen, meğa Tenqrigə.
166
Xollarım bilə yazıxlımen: artıx alıp, eksik beripmen, alıp
yaşırıpmen, kişininqkinə xıyıpmen, sadağa bermiyirmen, aldapmen,
zırgel etipmen, urupmen, xanatıpmen, yazıx da uyat yergə xol
uzatıpmen, ne xadar bolupmen dinsizlik, cansızlıx etmə, etipmen, ol
xadar canıma xıyıpmen ki, bir boğunumnu sağ da yazıxsız Tenqrigə
saxlamıyırmen, meğa Tenqrigə.
Ayaxlarım bilə yazıxlımen: yıxövümə tügəl bolmıyırmen, sağ-
mosuma, ertəgi alğışka, tüş alğışına, tum haybatına da kecəgi
alğışka, xastalarnı sorma da zındandagilərni barmıyırmen baxma,
xariblərni övümə tındırmıyırmen, yalanaclarnı kiydirmiyirmen,
aclarnı, susamışlarnı yedirip içirmiyirmen, da barça Tenqrininq
yollarından yıraxlanıpmen, meğa Tenqrigə.
Vanağan vartabedninq aytkanı
Nedir manisi xıtım kecəsi ki, saruyağ yeyirbiz bolsun Bay-
ramnınq, alay Cnuntnunq? Yazıyır bunun üçün künü Gureğ Ağek-
santraçin Teotos padşahğa bayram xıtımu üçün da aytıyır ki, ne
üçün kecədən çeziliyirbiz: anınq üçün ki, Krisdos kecədən turdu...
167
GƏNCƏLİ VARDAPET KİRAKOSUN ANA DİLİNDƏ
ƏDƏBİ – TEOLOJİ İRSİNDƏN BİR NÜMUNƏ
Alban və Azərbaycan ədəbiyyatının ən görkəmli nümayəndələ-
rindən biri olan Kirakos Gəncəli 1201–ci ildə Gəncədə anadan
olub. Erməni mənbələrində bəzən “Kirakos Qandzakasi”, bəzən
alban olması səbəbindən “Şərqli” (Aravelsi), bəzən Nor – Getik
monastırında yaşamasından dolayı “Gedikli” (Qetesi), bəzən də
sadəcə “vardapet Kirakos” adlanırılan, türkdilli alban mənbələrində
isə adı yalnız vartabed Giraqos kimi çəkilən Kirakos Gəncəli 1272–
ci ildə vəfat etmişdir. Mxitar Qoşun şagirdi Vanağanın şagirdi olan
bu şəxs özündən sonra çox zəngin bir irs qoymuşdur. Fəqət onların
çoxu dövrümüzədək orijinalının dilində deyil, xarici dillərə
tərcümədə gəlib çatmışdır. Əldə olan yeganə tamhəcmli orijinal,
yəni anadilli əsəri özünün tərtib etdiyi dini məzmunlu “Xosdova-
nitiun” (Tövbə duası) əsəridir.
Kirakosun özünün yazdığına görə, o, müəllimi Vanağan və
Vanağanın digər şagirdləri ilə birlikdə tatarlara əsir düşmüş və əsir
olduğu dövrdə, əsirlikdən qaçana qədər tatar bəylərindən birinin
mirzəsi və katibi olmuşdur. Bu fakt albanların dilinin hansı dil
olduğunu göstərən ən gözəl faktlardan biridir. Görünür, albanların
öz dillərini həm də tatar dili adlandərmasının səbəblərindən biri də
eyni dildə danışmaları olub. Məlumat üçün bildirək ki, tatar dili də
qıpçaq dillərinə aid edilir. Hərçənd ki, onlar rəsmi dil kimi uyğur
türkcəsindən istifadə etmişlər. Çingiz xanın dövrümüzədək ulaşan
şeirləri də məhz uyğur türkcəsindədir. Tatar xanlarının əldə olan
məktub və fərmanları da həmin dildədir.
Fəridə Məmmədova alban ədəbiyyatının və tarixşünaslığının
bu görkəmli nümayəndsi haqqında yazır:
“Alban ədəbiyyatnın digər nümayəndəsi Kirakos Gəncəlidir...
Mxitar Qoşun şagirdi Vanakanın yanında təhsil almış, ömrünün
böyük hissəsini orada keçirmişdir”.
Kirakosun sevimli oxucularımıza tərcüməsiz təqdim etdiyimiz
“Tövbə duası” əsəri Polşadakı Milli Muzeyin kitabxanasının Kra-
Dostları ilə paylaş: |