Səməd Şıxı atilan bir daş

149 
 
kəs evinə getmiĢdi. Yalnız RövĢənlə Dəniz evdə qalmıĢdı. 
RövĢən  balkona  çıxıb  həyəti  seyr  eləyirdi.  Dəniz  yanına 
gəlib, bir Ģey deyəcəm. – dedi. 
Sevgilisinin  üzündəki  ciddiyəti  görüb  duruxsulanıb  – 
eĢidirəm, nəsə olub? 
-ġey, mən atamla danıĢmaq istəyirəm.  
-Atanla?  –  gözləmədiyi  anda  eĢitdiyi  sözdən  nə 
deyəcəyin bilməyərək donub qaldı. 
-Hə. Atama hər Ģeyi demək istəyirəm. Uzun  müddətdi 
ki, birlikdəyik. Bunu atamdan daha çox gizlədə bilmərəm. 
-Ya, atan qarĢı çıxsa, əsəbləĢib nəsə eləsə?  
-Atam  anında  qərar  verməz.  Uzun  müddət  bir 
olduğmuzu  bildikdən  sonra  biraz  durub  fikirləĢəcək. 
Anamda tərəfimi tutsa sakit qarĢılayacaq. 
-Desənə iĢin çətindi. – RövĢən gülməyə baĢladı. 
-Anam səni sevməsə idi, çoxdan nəsə edərdi.  
-Sağolsun. Sevgisin heç göstərməyir.  
-Bu  gündə,  -  sabahda  danıĢacam.  RazılaĢsa  gələn 
həftəyə görüĢəcəksiz. 
Dəniz  hər  söz  deyəndə  o,  anları  canlandırırdı. 
Həyəcanlanmağa baĢlamıĢdı. – belə tez? 
-Nədi?  Yoxsa  fikrin  yoxdu?  istəmirsənsə  de,  güclə 
nəsə edən deyiləm. – səs tonundan əsəbiliyi anlaĢılırdı. 
-Yox, onu demək istəmədim. Nəsə gözləmədiyim anda 
dedin. Həyəcanlandım.  
-Əslində bu gün deməyəcəkdim. Sonra  fikrim dəyiĢdi. 
Ġstədim ki, Səndə biləsən.  
-YaxĢı elədin. Özümü indidən hazırlaĢdırım.  
Dəniz  qolundaki  saatına  baxıb,  getsəm  yaxĢı  olar. 
Evdə  məni  gözləyərlər.  –  deyərək,  qapıya  doğru  gedir. 
RövĢəndə  onun  yanıyla  gəlib  yola  saldıqdan  sonra 
qayıdaraq  ortalığı  təmizləmək  istəyəndə  Dənizin  bütün 
iĢləri gördüyünü görür.  
Dəniz  binadan  çıxıb  saatına  baxaraq  anasına  söz 
verdiyi  saatda  çata  bilməyəcəyin  görüb  yol  kənarında 
dayanan taksiyə  mindi. Bəxtindən  yolda tıxac yox idi də, 

---

150 
 
dediyi  zamandan  on  dəqiqə  sonra  evə  çatdı.  Qapını 
açanda  anası  onu  qarĢılayaraq,  gülümsəyib  “on  dəqiqə” 
dedi. 
Ġçəri  keçəndə  atasının  həmiĢə  əyləĢdiyi  kreslosunda 
əyləĢib  öz  Ģəxsi  kitabxanaasından  seçdiyi  kitablardan 
birini götürüb oxuduğun gördü.  
-Salam ata, necəsən? – atasının yanağından öpdü.  
-YaxĢıyam. Sən hardasan bu saatacan? – Emin kitabın 
vərəqini qatlayıb qızına tərəf boylandı. 
-Dostumun  ad  günü  idi.  UĢaqlarla  oturmuĢuq,  saatdan 
xəbərim olmayıb. 
-Yemək yemisən? Hazırlayım? – Rona dedi. 
-Yox, ac deyiləm. Uzanacam.  
-YaxĢı. Get yat. – Emin qızını öpdü. 
Dəniz  dəhlizi  keçib  ikinci  mərtəbəyə  qalxmaq  üçün 
pilləkənlərlə  yuxarı  qalxdı.  Otağının  ağzına  çatanda 
qapını  açıb  içəri  keçdi.  Telefonun  çıxartıb  RövĢən  mesaj 
yazıbmı  deyə  nəzər  yetirdi.  GörüĢdüklərindən  sonra 
Dənizə  evə  çatıb  –  çatmadığını  öyrənmək  üçün  mesaj 
yazdığına öyrəĢmiĢdi. Telefonun ekranında RövĢəndən üç 
mesaj  gəldiyin  gördü.  Mesajların  biri  on  dəqiqə,  ikisi  isə 
üç  dəqiqə  əvvəl  yazılmıĢdı.  “ÇatmıĢam,  narahat  olma. 
Atamın yanında idim deyə yaza bilmirdm.” 
“SƏNĠ ÇOX SEVĠRƏM, NƏ YAXġI KĠ, VARSAN” 
Telefonu  bağlayıb,  yatağına  uzandı.  RövĢəni  sabah 
atasına desə yaxĢı idi. Sabah həm evdə olacaqdı. Günorta 
yeməyində deyərdi.  
Qapı açılır Rona içəri girir. – süprizini bəyəndi? 
-Hə, gözləmirdi. Məni qarĢısında görəndə  gözləri açıq 
qaldı.  
-YaxĢı, yat. Yorulmusan.  
-Söz deyəcəm, bir dəqiqə gözlə. 
Rona  Dənizin  yatağında  oturub  üzünə  baxaraq  – 
eĢidirəm. 
-Sabah ataya deyəcəm.  
-RövĢəni? 

---

151 
 
-Hə.  
-Əminsən? 
-Niyə ki? 
-Atan qarĢıda çıxa bilər. Bilirsəndə. – Rona dedi.  
-Atam  əvvəl  –  axır  mənim  birini  sevəcəyimi,  onunla 
evlənməli olduğumu da bilir.  
-Özün bilərsən. Atanla aranıza girməyəcəm. Nə edirsiz 
edin. 
-Səndə tərəfimi tutarsan, yəqin.  
-Mən? - əli ilə özünü iĢarə edərək ayağa qalxıb qapıya 
doğru irəliləyib, məni öz iĢinə qatma. Nə iĢin varsa özün 
gör.  Sonra  nəsə  olsa  məndə  günahkar  olacam  ki,  səndə 
tərəfdar  idin.  Yox,  mən  heçnə  bilmirəm,  heçnə  də 
eĢitməmiĢəm.  Öz  iĢini  özün  gör  –  deyərək  qapıdan  çıxıb 
səssizliyə qərq oldu.  
Otağın iĢığı yanılı qalmıĢdı. Dəniz ayağa qalxaraq iĢığı 
söndürüb yatdı.  
Saat 09.30 
Rona  Dənizi  ayıldaraq  -  atan  bu  gün  evdədi.  Qalx 
səhər yeməyin birlikdə yeyək. – deyir. 
Dəniz  gözünü  açıb  yuxulu  vəziyyətdə  anasının  dediyi 
sözləri  baĢa  düĢməyə  çalıĢırdı.  Yerindən  qalxaraq 
paltarını  dəyiĢmədən  hamama  girdi.  On  dəqiqədən  sonra 
qurulanıb  otaqına  keçib  əynini  dəyiĢdi.  Pilləkənləri  iki  – 
iki  enərək  özünü  aĢağı  çatdırdı.  Pilləkənlərin  baĢında 
xüsusi  sifariĢlə  çəkilmiĢ  müxtəlif  rəsm  tabloları  asılı  idi. 
Evin  formasını  Emin  özü  iĢləmiĢdi.  Evin  bir  küncü 
müasirliyi  ilə  seçilirdiyi  halda  bir  tərəfi  də  qədimiliyi 
xatırladan  əĢyalarla  bəzədilmiĢdi.  DeyiliĢdə  zövqsüz 
görülən  bu  ortam  görənlərin  gözünü  qamaĢdırırdı.    Evin 
küncündə heykəllər var idi.  
Bir  dəfəsində  Emin  Dənizlə  söhbətində  ona  “bu 
gördüyün  ev,  sərvətim,  belə  güclü  olmağım  heçdə  asan 
baĢa  gəlməyib.  Mən  sənin  ananla  evlənəndə  təzə  -  təzə 
iĢləməyə baĢlamıĢdım və mənim zəngin atam yox idi. Öz, 
imkanında biri idi. Pis yaĢamırdım düzdü, lakin belə gözəl 

---

152 
 
evimiz  yox  idi.  Dörd  otaqlı  evimiz  birdə  o,  vaxtın  orta 
maĢınlarından  varımız  idi.  Universiteti    oxuya  –  oxuya 
iĢləməyə  baĢladım,  müxtəlif  dostlarla  tanıĢ  oldum. 
Onlarla  iĢləməyə  baĢladım.  Onlar  müdür  idi,  mən  isə 
onların iĢini görüb az miqdarda maaĢ alan bir iĢçi. Sonra 
iĢlədim,  daha  çox  iĢlədim,  risqlərə  girməyə  baĢladım  və 
qazandım.  Bəxtimdə  gətirmiĢ  ola  bilər,  amma,  mən 
özümdə  az  iĢləmədim.  Oğlum  olmadı  ki,  varisim  olsun. 
Bir  sən  oldun  və  həyatımızı  sənə  həsr  elədik.  Ananda, 
məndə  ömrümüzü  sənə  daha  yaxĢı  həyata  sahib  olasan 
deyə  hədər  verdik.  Azda  olsa,  bacardıq.  Sənin  istəyibdə 
sahib  ola  bilməyəcəyin  heçnə  yoxdu.  Lakin,  bu  o  demək 
deyil  ki,  sən  bu  sərvəti  istədiyin  kimi  dağıdasan.  Özünü 
göylə  aparan,  pulu  var  deyən  sadəcə  ətrafındakılar 
tərəfindən üzünə gülünüb, arxası ilədə pulu var deyə ĢiĢir 
deyirlər. Bizdən sonra bunların hamısı sənə qalacaq, sənə 
qoru,  biznesi  daha  da  böyüt  demirəm.  Hamısı  sənə 
qurbandı. Lakin nəyə xərclədiyini bil.” demiĢdi. 
Dəniz əyləĢərək – sabahın xeyir, dedi. 
-Sənində qızım. – Emin dedi.  
-Ayıltmasa  idim  yatacaqdı.  Nəsə  bu  gün  yormadı 
məni. –Rona dedi.  
-Hə,  məndə  fikir  verdim. – Emin çayından bir qurtum 
aldı. 
-O qədər tənbələm ki? – Dəniz üzünü büzdü.  
-Biz tənbəlsən dedik? – Emin dedi.  
-Bu gün harasa gedəcəksən? 
-Yox, bu gün evdə oturacam... Niyə ki?  
-Məndə evdə olacam, dedim evdə olsaydın biraz ata – 
qız  zaman  keçirdərdik.  Çoxdan  idi  ki,  Ģahmatda  məğlub 
eləməyirəm səni. 
-Axırıncı dəfə nə vaxt eləmiĢdin? Mən xatırlamıram. – 
Emin dedi.  
-Yeməkdən sonra oynayarıq. Xatırladaram.  

---