Səməd Şıxı atilan bir daş

139 
 
Evə girib aldığlarını otağına ataraq uzanır. Telefonunu 
açanda RövĢəndən dörd mesaj gəldiyin görür.  
Cavablandıraraq, Mariya ilə görüĢdüyünü, telefona ona 
görə  fikir  vermədiyin  deyir.  Mariyaya  bir  neçə  dəfə 
RövĢənə  danıĢmıĢdı  deyə  onu  təzədən  təqdim  etməyi 
vacib bilmədi. 
RövĢənin internetdə olmadığın görüb mətbəxə keçərək 
yeməyə  nəyin  olduğuna  baxdı.  Soyuducudan  kalbasa 
çıxartaraq  çörək  arasına  qoyub  üzərinədə  ketçap  tökərək 
boĢqaba  qoyub  otağına  keçdi.  Anasını  ortalığda  görə 
bilməyirdi. yəqin otağında nəsə iĢlə məĢğul idi ya da dərgi 
vərəqləyir, kitab oxuyurdu.  
Çörəkdən  bir  tikə  qoparıb,  yanına  qoyub  yatağının 
yanına qoyduğu kitabı  götürüb oxumağa baĢladı. Ən çox 
oxuduğu  bədii  əsərlər  olsa  da  öznü  inkiaf  kitablarında 
sevirdi,  tanınmıĢ  bir  insan  haqqında  olan  bioqrafiya 
kitabların  oxumağıda.  Müdriklərin  dediklərində,  onların 
həyatlarında  olan  çətinliklər,  çətinliklərlə  necə  mübarizə 
aparması Dənizi həmiĢə maraqlandırmıĢdı.  
 
Iyirmi birinci hissə 
 
 
-Film necə idi?  
-Sevmədim  –  Dəniz  RövĢənin  qoluna  girib  kövrək 
səslə dilləndi.  
-Niyə? Nəyi pis idi ki? 
-Sonunu  sevmədim.  Bir  –  birlərini  necə  də  sevirdilər, 
sonda  nə  oldu?  Oğlan  öz  istədiyi  qızla  evləndi.  Amma 
onu sevən qız oğlanı həmən qızdan çox sevirdi.  
-Sevgi  bir  tərəfli  olmur  ki.  Həmən  qız  yaxĢı  birisi  ola 
bilərdi ancaq oğlan o birisini istəyirdi. 
-Onun  gözəlliyi  vardı  deyə  onu  seçdi.  Siz  hamınız 
eləsiniz.  Qız  gözəl  olan  kimi  yaxınlıq  edirsiz. 
QarĢınızdakının daxili gözəlliyinə əhəmiyyət vermirsiz.  

---

140 
 
-Mənim  niyə  baĢımda  partladı  ki?  –  RövĢən  gülməyə 
baĢladı. 
-Siz  oğlanların  tək  istədiyi  yanınızda  gözəl  qızın 
olmasıdı. Gözəl deyəndə də daxili  yox, xarici gözəllik. 
-Elə olsaydı səni sevməzdim. – RövĢən gülərək Dənizə 
baxıb baĢa düĢüb – düĢməyəcəyini gözlədi. 
-Bir  dəqiqə....  necə  yəni?  –  mən  çirkinəm?  –  baĢını 
qaldırıb ona baxıb gülən sevgilisinin üzünə ciddi  Ģəkildə 
baxdı. 
-Elə  deyirəm  acığlanırsan,  belə  deyirəm  tərsləyirsən. 
Səndə bir qərar verdə.  
Kino  teatrdan  çıxıb  birlikdə  küçə  ilə  irəlləməyə 
baĢladılar.  Küçədə  insan  izdihamı  var  idi.    əl  -  ələ  tutan 
sevgililər,  əllərində  siqaret  irəlləyən  oğlanlar  küçə 
boyunca onlara yoldaĢlıq eləyirdi. Yol kənarlarında bahalı 
dükanlar  və  balaca  dükanlar  öz  müĢtərilərinin  gəlməsini 
gözləyirdi.  ġəhərin  ən  məĢhur  küçələrindən  biri  olsa  da 
fərqləndirən  bir  Ģeyi  yox  idi.  Fərqliliyi  o,  ola  bilərdi  ki, 
buradan keçənin varlı ya kasıb olduğu ilk baĢda bilinmir.  
RövĢənlə  Dəniz  küçə  boyu  irəlləyib  avtobus 
dayanacağında  avtobusa  mindilər.  Dənizin  evinə  yaxın 
düĢüb  onunla  bərabər  evinəcən  getdikdən  sonra  qayıdıb 
təzədən  avtobusa  mindi.  Arxaya  keçərək  yaĢlı  iki  kiĢinin 
yanında əyləĢdi. Təxminin beĢ dayanacaq yol gedəcəkdi.  
Söhbətlərindən  onların  hardasa  dövlət  müəssisəsində 
iĢlədiyi  məlum  oldu.  Aralarında  ki,  söhbət  isə  aldığları 
maaĢın  onların  heç  bir  Ģeylərini  qarĢılamadığıdı.  Biri  on 
beĢ  il  dövlət  iĢində  iĢlədiyini  ancaq  hələ  də  rüĢvət 
almadığın deyirdi. Sözünü qürurla deyildə yazıqca deyirdi 
–  rüĢvət  almıram  deyə  indi  avtobusla  gedib  gəlirəm. 
Məndən  on  il  sonra  gələnlər  var,  altlarında  ən  son  model 
maĢın.  –  cibindən  köhnə  telefonu    çıxartaraq  bu  telefon 
mənimlə  bir  ömür  yaĢayıb.  Birlikdə  ac qalmıĢıq,  birlikdə 
soyuqda donmuĢuq – deyib yanındaki kiĢiyə baxırdı.  

---

141 
 
Söhbətlərinin Ģirin – Ģirin dinləyən RövĢəni görüb ona 
tərəf  fırlandılar. – nədi oğul, deyəsən heç rüĢvət almayan 
adam görməmisən? 
-Bilmirəm.  RüĢvət  alanın  rüĢvət  aldığını  dediyində 
görməmiĢəm.  
-Orasın  düz  dedin.  Gedib  ofismizdə  soruĢsan  ki  ,  kim 
rüĢvət alır.  O  dəqiqə  məni  göstərəcəklər  ki,  budur  rüĢvət 
alan. Özünü yazıq dövlət iĢçisi kimi göstərir.  
-Sən  oxuyursan?    -  yanındaki  kiĢi  gülərüzlüklə 
RöĢəndən soruĢdu. 
-Hə,oxuyuram. Universitetdə.  
-Oxu,  oxumaq  yaxĢıdı.  Ən  azından  qız  evinə  gedəndə 
sənə  qız  verəcəklər  ki,  bunun  diplomu  var.  Yoxsa  onun 
baĢqa  iĢə  yaradığın  görməmiĢəm.  Mənim  bir  müdürüm 
var. Pis adam deyil, sıxıb eləməz. Lakin, hansısa vəzifəli 
adamın  qohumudu  deyə  gəlib  oturub  orda.  Bəlkə  heç 
təhsilidə yoxdu.  
RövĢən  düĢəcəyi  dayanacağda  sağollaĢaraq  düĢür. 
Pilləkənləri iki – iki qaldaraq evin qapısın açıb içəri girib, 
ayaqqabısını  çıxartdı.  Mətbəxə  keçərək  çayın  altını 
yandırıb  qonaq  otağında  komputerini  yandırıb  həzn 
musiqi seçdi. Kreslosunda uzanaraq pəncərədən çölü seyr 
elədi.  Ġki  dəqiqə  sonra  mətbəxə  keçib  çay  süzüb  yanında 
da  Ģirniyyat  qoyaraq  yerinə  qayıtdı.  Tək  qalmasına 
baxmayaraq  evi  təmiz  saxlayırdı.  Ən  azından  tələbənin 
edə biləcəyi qədər. 
Çayından  içərək  Ģirniyyatdan  diĢləməyə  baĢladı. 
Uzanıb avtobusda rastlaĢdığı kiĢinin sözlərini düĢünməyə 
baĢladı.  Sanki  qarĢısına  çıxan  bu  kiĢi  onu  sirkələyib 
ayıltmıĢdı. Özünü  içinə atdığı ortamın ona  aid olmadığın 
düĢündü.  Varlı  dostlar,  varlı  sevgili  –  bunlarla  bacara 
biləcəkdi? yaxĢı iĢə girib, maaĢı ilə istədiyin edə biləcəyin 
düĢünürdü. Ya həmən kiĢi kimi iki yüz manatlıq iĢə düĢsə 
necə  olacaq?  Dənizlə  evlənəndən  sonra  nə  edəcəkdi? 
Bəlkə,  iki  gün  onu  sevdiyi  üçün  dözərdi  lakin  üçüncü 
günü  qalxacaq  etiraz  edəcəkdi.  Evindəki  həyatı  -  nı 

---