Xix əsr azərbaycan şERİ antologiyasi
Yüklə 3,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
____________________Milli Kitabxana______________________
Tükəndi səbri, oldu taqəti taq,
Bu vüsətlə ona təng oldu afaq.
Qaraldı gözləri, getdi qərari,
Acından getdi əldən ixtiyarı.
Oalıb evdə özü ac, külfəti ac,
Xədəngi-ibtilayə oldu amac.
Günü qarə, üzülmüĢ çarədən əl, Əli qoynunda qalmıĢdı məəttəl,
Gecə-gündüz edərdi ahü zari.
Töküldü cism, qaldı misli-say ə. Əqiqi rəngi döndü kəhrəbayə.
UĢaqlardan biri "acam" deyirdi.
Bu, yüz batman qəmü qüssə yeyirdi...
BĠÇARƏ TÜLKÜNÜN AVARA
QALMASI HEKAYƏTĠ
Xülasə, çün məəttəl qaldı Rubah,
Töküb göz yaĢı, çəkdi naləvü ah.
Qaçıb, səy eyləyib hər səmtgahə,
Tutub yüz, yollanıb hər Ģahrahə,
Edib çox hiyləvü əfsunü təzvir,
Qılıb salusü məkrü fikrü tədbir.
Gedib hər kuçəvü hər rəhgüzarə,
Girərdi hər evə, olmazdı çarə.
Məcaət dərdi aldı xəstə canin –
Ki, qoymub Ġsfəhanda girməmiĢ hin,
190
____________________Milli Kitabxana______________________
Xəyalında toyuq nəqĢi çəkərdi,
Baxıb ol nəqĢə göz yaĢı tökərdi.
Görəndə göydə bir quĢ göz yumardı;
Gözünü yummasaydı, çün umardı.
Xoruz adın eĢitsəydi birindən, Çəkərdi seyhə, qalxardı yerindən,
Xoruza bənzədib pərran qaçardı.
Xəyalinə düĢəndə göy fəriklər, Ətə guya ki, övrətlər yeriklər.
Yuxusuna əgər gəlsəydi cücə,
Oyanmazdı yuxudan ta ölüncə.
Keçərdi göylərə ahü füsusi,
EĢitsəydi əgər bani-xorusi.
Toyuq adın biri yerdə yazardı,
O ad altını min arĢın qazardı.
TÜLKÜNÜN XOġHAL OLMASI VƏ FAL AÇMASI
Xülasə, Tülkü çün hatif sözünü
EĢitcək çimçiĢib açdı gözünü.
MüĢəxxəs eyləyib lütfi-xudanı,
Sevindi, güldü, qıldı Ģadimani.
O dəm tapdı bir aĢıq, oldu falçı,
Dedi: Tapsam toyuq, üçdən bir alçı.
Sovuracaq aĢıbını alçı durdu,
Sevindi Tülkü Ģad oldu, qudurdu.
191
____________________Milli Kitabxana______________________
Verib təkyə yerə, durdu ayağə,
O yerdən sallanıb gəldi aĢağə.
Yetib bir dərəyə ol zarü əfkar,
Nə gördü, bir damaqlı kök toyuq var.
Yeyib əzbəs ki, danə har olubdur,
Sənin tək xeyli nahəmvar olubdur.
Olub sərməst, edib həqqi fəramuĢ,
Damağ ilə edər cami-səfa nuĢ.
Vurar cəh-cəh girəndə laləzarə,
Deyir bülbül nədir, kəklik nəkarə.
Nə Allah anlayır, nə məzhəbü din,
Zəlalətdən edibdir tərki-ain.
Qürurundan yeriĢin azdırıbdır,
Çəkib qəddin, deyərsən qaz durubdur.
TÜLKÜNÜN YUXU GÖRMƏSĠ
Xülasə, çün bu fikrə düĢdü Tülkü,
Qəmü qüssə odunda biĢdi Tülkü.
UĢaqların salardı hey xəyalə,
Tökərdi göz yaĢın, eylərdi nalə.
Əyalın fikr edib gəldi fəğanə, Ucaldı Ģölə ahi asimanə.
Ələrdi gözlərindən müttəsil yaĢ.
Müsibət riĢtəsinə bəstə oldu,
Zibəs döydü özünü, xəstə oldu.
192
____________________Milli Kitabxana______________________
Zəlalət mövcünə qərq oldu, batdı,
BaĢını qoydu bir daĢ üstə yatdı.
Yuxuda gördü bir Ģəxsi-mücəlləl,
Gəlib lütf ilə çəkdi baĢına əl.
Mücəlləl çün Kəlimi-adiyi-Tur,
DirəklənmiĢ üzündən göylərə nur.
Buyurdu dur, nədəndir, ey bəlakeĢ
Ki, olmuĢ böylə əhvalın müĢəvvəĢ.
Nə var baĢında, ey məhzuni-külbaĢ,
Tökər daim gözün peyvəstə qan-yaĢ:
Yaxan parə, gözün yaĢlı, pəriĢan,
Olub Ģüğlün dəmadəm ahü əfğan.
Nə dərdin var düĢübsən ruyi-xakə,
Səməkdən övc edib ahın səmakə.
EĢitcək bu sözü Rubahi -xəstə,
Ayağa durdu ol zarü Ģikəstə.
Səlam eylüb, buyurdu rəsmi-təslim, Əlin qoydu döĢünə, qıldı təzim.
Töküb göz yaĢını, çaldı ögürtmə.
Çəkib övzai-əhvalin bəyanə, Bu nəhv ilə deyərdi yanə-yanə:
"Tərəhhüm q ıl, ağa, didəm yaĢınə, Məni çöndər uĢaqların baĢinə.
Odur tüğyan edibdir əĢki-alim.
193 Yüklə 3,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|