Xix əsr azərbaycan şERİ antologiyasi



Yüklə 3,81 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə64/124
tarix18.06.2018
ölçüsü3,81 Mb.
#49521
1   ...   60   61   62   63   64   65   66   67   ...   124

____________________Milli Kitabxana______________________

 

 



Gördi ki, kəsər baĢuvi ol taifeyi-gəbr,

 

 



Mümkün degü bir kimsənə bu zülmə edə səbr,

 

 



Doldurdi baban gözlərini əĢk ilə çün əbr,

 

Səbr eylədi bir ġahi-Ģəhidan, Əli Əkbər.



 

 

Qurbani  görülmüb  kəsə  bir  kimsənə  ətĢan, 



Əmma  sənə  rəhm  etmədi  bu  ləĢkəri-üdvan, 

Axir  səni  meydanda  susuz  kəsdilə  qurban, 

Bu canimiz olsun sənə qurban, Əli Əkbər.

 

 



Sinən dəmi-ĢəmĢir ilə peykanə verübsən,

 

 



Canü dil ilə canuvi cananə verübsən,

 

BaĢun bu rahi-eĢqdə mərdanə verübsən,



 

 

Ey nuri-düçeĢmi-ġəhi-mərdan Əli Əkbər.



 

 

Ol gün ki, çıxub xeymədən əflakə fəğanlar,



 

 

Meydanda töküldi yerə nahəq yerə qanlar,



 

Hardeydi o gün, mən sənə qurban, bu cavanlar,

 

Məcmui oleydi sənə qurban, Əli Əkbər.



 

 

Bu zəxmi-dil oldı anova zəxmi-cəbinün,



 

 

Göylündə qalub həsrəti Leylayi-həzinün,



 

 

Səndən sora kül baĢinə dünyayi-dəninün,



 

Sənsiz necə dövr etdi bu dövran, Əli Əkbər?

 

 

ġümrin görüm aləmdə Ģədid olsun əzabi, 



Aya nolu peyğəmbərə məhĢərdə cəvabi? 

Ol gün ki, qurar ədl ilə divani-hesabi, 

Etsün bu barədə divan, Əli Əkbər.

 

 



ÇavuĢ s əda çəkdi, çıxub qafiləyi-qəm, 

Olmadi bu il Racinün övzai fərah əm, Qismət 

ola qəbrimdə deyə növbə dəmadəm, Hüzzar 

olallar çaki-giriban, Əli Əkbər.

 

 

 



 

 

 



 

 

 



221

 



____________________Milli Kitabxana______________________

 

 



XURŞİDBANU NATƏVAN

 

 



Azərbaycan  bədii  mədəniyyəti  tarixində  lirik  şair  kimi  məşhur  olan 

Xurşidbanu  Natəvan  1832-ci  il  avqust  ayının  15-də  Şuşada,  Qarabağın  son 

hakimi Mehdiqulu xan Cavanşirin ailəsində dünyaya gəlmişdir. Xalq arasında 

"Xan  qızı"  ləqəbi  ilə  çağırılan  Xurşidbanu  saray  tərbiyəsi  görmüş,  dövrün 

tanınmış  alim  və  sənətkarlarından  dərs  almışdır.  Lakin  onun  şəxsi  həyatı 

fərəhsiz keçmişdir.

 

 



On  üç  yaşında  olarkən  atası  ölmüş,  ailə  başsız  qalmışdır.  O,  dağıstanlı 

knyaz  Xasay  xan  Usmiyevlə  ailə  qurmuş,  ancaq  bu  ailənin  taleyi  uğursuz 

olmuşdur.  Natəvan  ikinci  dəfə  1869-cu  ildə  rəiyyə  t  içərisindən  çıxmış  Seyid 

Hüseyn  adlı  bir  şuşalıya

 

ərə  getmiş,  bu  hərəkəti  ilə  bəy  və  mülk

 

ədarları

 

qəzəbləndirmişdir. Onlar

 

Natəvan ın ailə üzvləri arasına təfriqə salaraq, oğlu 

Mehdiqulu xanın evdən baş götürüb getməsinə müvəffəq olmuşlar. Şairə ömru 

boyu qınaq və töhmətlərdən yaxa qurtara bilməmişdir.

 

 



1885-ci ildə oğlu Mirabbasın xəstələnib ölməsi şairənin iztirablarını daha 

da artırmış, səhhəti tamam pozulmuşdur. Natəvan ömrünün axırına qədər ruhi 

sarsıntılar  və  üzüntülər  içərisində  yaşamiş  və  1891-ci  il  oktyabr  ayının  1-də 

Şuşada  dünyasını

 

dəyişmişdir.  Onu  böyük  təntənə  ilə  Ağdama  gətirib, 

"İmarət"

 

deyilən ailə qəbristanlığında dəfn etmişlər.

 

XX  əsrdə  şairənin  əsərləri  toplanaraq  bir  neçə  dəfə  çap  olunmuşdur.  Bu 



kitabda  verilən  nümunələr  onun  "Əsərləri  "ndən  (1984)  və  "Yazıçı" 

nəşriyyatında  n  əşr  edilmiş  "Dahilərin  göz  yaşı.  Mərsiyələr"  (1990) 

kitabından götürülmüşdür.

 

 



QƏZƏLLƏR

 

 



Yenə ya rəb, nə qəmgindir mənim bu Ģad olan könlüm,

 

 



Rümuzi-eĢqdən agah olub, ustad olan könlüm.

 

 



Görübdür yari əğyarə olubdur məhvi-nəzzarə,

 

 



Edibdir sinəsin parə, mənim abad olan könlüm.

 

 



Niyə peymanədən keçdin, niyə zəncirdən qaçdın?

 

 



Nədəndir çöllərə düĢdün, mənim bərbad olan könlüm?

 

 



 

 

 



 

 

 



222

 



____________________Milli Kitabxana______________________

 

 



Fəraqin ruzi-məhĢərdir, sərasər möhnətü-qəmdir.

 

 



O zülfün kimi dərhəmdir, mənim azad olan könlüm.

 

 



Baxın bu Natəvan zarə, günü bəxtim kimi qarə,

 

 



Gəzər Məcnun tək avarə, mənim naĢad olan könlüm.

 

 



* * *

 

 



Nə yaxĢı munis idi, heyf, nagəhan getdi,

 

 



Məni bu möhnət əra qoydu əlaman getdi.

 

 



O sərvi-nazdan ayrı baxarmı sərvə gözüm?

 

 



Hilal tək qədimi eylədi kəman, getdi.

 

 



Unutdu güllərini, qıldı xaniman tərkin,

 

 



Nə baxdı yarlərə, çəkdi olaman getdi.

 

 



Nə oldu ariz əya, bağiban, bu gülĢəndə,

 

 



Açılmadı bu bahar gülləri, xəzan getdi?

 

 



Nə tapdı ləzzəti-iĢrət, nə gördü gülzarı,

 

 



Bahar fəslində, yaran, bu novcavan getdi.

 

 



Məni bu möhnət əra qoydu didəsi giryan,

 

 



Bəlayi-hicrə salıb, qoydu bağrı qan, getdi.

 

 



Məzarın üstə gəlib əylənim dəmadəm, oğul,

 

 



Deyərmisən ki, nə növ ilə Natəvan getdi.

 

 



* * *

 

 



Zəmanə saldi əcəb möhnətü məlalə məni,

 

 



O mahrudən iraq verdi qəm zəvalə məni.

 

 



Tükəndi tabü təvan, ey xudayi-ləmyəzəli!

 

 



Ya tez bu canımı al, ya yetir vüsalə məni!

 

 



Sənə nə qədri dedim, rəhm qıl mənə, getmə!

 

 



Gəl indi gör ki, fəraqın salıb nə halə məni!

 

 



 

 

223



 


Yüklə 3,81 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   60   61   62   63   64   65   66   67   ...   124




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə