Yazi-yurnal indd
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
N1(6) mart 2013 42 Maşından düşən kimi də səsi çay boyunca dalğa- dalğa yayılır. - Kaz….yo…ollll!!! Geyinib gedirəm, çatan kimi də üstümə qışqırır, hardasan, mən burdan çıxan kimi sən də əkilirsən. Çimməyə vaxt tapıbsan? Mən də özümü hirslənmiş kimi göstərirəm, bəs neyləyim, sən burda olanda məni bir yerə buraxırsan? Nədi, çayda yuyunanda xətrinə dəyir? Qoy heç olmaya üst-başımın zəhərini yuyum. Daha bir söz demir. Deyəsən razı da qalıb, arva- dının yanında oturmamışam, yuyunmağa getmişəm. Qadın bizi səsləyir, gəlin, çay için. Gedirik, qadın stəkanlarımıza çay süzür, mənim gözlərimə baxmama- ğa çalışır, ani baxanda da yanaqları qızarır və onun bizi ələ verəcəyindən ehtiyatlanıram. Yaxşı ki, ayının başı nəlbəkidən çayı üfürərək içməyə qarışıb. Bu günlük bəsdir, ayı deyir, iki-üç gündən sonra ikinci yığıma başlarıq. Çıxıb gedirlər, çayın sahilində tək qalıram. Sarı cığırla çardağa gedib ocaq qalayır, qəhvədanı qaynadıram. Hələ də özümə inana bilmirəm. Qadının mənimlə kolların arasındakı talaya getməsi, təslim olması, mənə yuxu kimi gəlir. O anları təzədən xatır- layır, ixtiyarsız gülümsəyirəm, bədənimə həyəcandan uçunma düşür. *** Meşənin ortasından yol çəkirdik, ağacları qı- rır, qol-budaqlarını təmizləyib, ağır yük maşınlarına yükləyirdik. Mühəndisimiz institutu təzəcə bitirmiş ca- van qız idi, gözləri dəniz suyu kimi mavi, saçları qızılı rəngdəydi, zərif, incə qız idi. Bir dəfə dedim gedək meşəyə, bir söz demədən razılaşdı, birlikdə ağcaqayın ağaclarının arasıyla gedib, balaca bir təpənin arxasında ayaq saxladıq. Qızın koftasının düymələrini açmağa başladım, baxışlarında sonsuz heyrət ifadəsi var idi: - Neyləyirsən? – soruşdu. - Neylədiyimi görmürsən? - Görürəm, - başıyla təsdiqlədi. - Niyə belə elədi- yini bilmirəm. - Demək, bilmirsən, - hirslənmişdim, mənimlə təpənin arxasına gəlir, koftasının düymələrini yarıya kimi açıram, yalnız indi neylədiyimi soruşur. – Əvvəlcə koftanı çıxaracağam, sonra şalvarını, sonra da şortikini. - Niyə? - qız ciddiləşdi. - Necə yəni niyə? Sən belədə oğlanların neyləmək istədiklərini bilmirsən? Heç indiyə kimi səni soyundu- ran olmayıb? Niyə olmayıb, deyir, soyunmuşam da, soyundu- rublar da, amma sənin bu hərəkətin azından barbar- lıqdı. Bəs səncə mənim fikrimi soruşmaq lazım deyil? Bəlkə heç məni soyundurmağını, səninlə sevişməyi istəmirəm? Olmaya sən elə güman eləyirsən kim gəldi məni meşəyə aparıb soyundura, istədiyini eləyə bilər? Mən fahişəyəm, ya küçə qızı? Icazəsini də soruşdum, yalvardım da, yox deyib durdu, koftasını düymələyib məni təpənin arxasında qoyaraq iş yerinə qayıtdı. Dilxor oldum, utandığımdan iş yoldaşlarımın yanına qayıda bilmirdim. Daha qız mənə üz göstərmir, soruşduqlarıma belə qısa, könülsüz cavab verirdi. Hətta axşamçağı, işdən sonra çadırımızın həyətində araq içəndə belə qədəhini mənim qədəhimlə toqquşdurmurdu. Möhkəm incimiş- di, bir-iki dəfə barışmağa cəhd elədim, amma yaxın buraxmadı. Bizimlə orta yaşlı bir sürücü işləyirdi, həmişə qaşqabaqlı olur, sərxoşluq eləyirdi. Qızı meşəyə apar- mağımı görübmüş, məni bir tərəfə çəkdi, dedi, xətrini çox istəyirəm, ona görə də sənə bəzi şeyləri danışaca- ğam. Təsadüfi görüşlərdən qaç, birini sev, onunla da ailə qur, uşaqlarının kim olduğunu bil. Deyir, bir dəfə qışda Moskvada bir qızla tanış oldum, gecəni onunla ke çirtdim, səhər yuxudan oyananda gördüm divarlar - dan çərçivələrdə şəkillər asılıb. Diqqətlə fikir ver- dim, bunlar mənim cavanlıq şəkillərim idi, əskərilik şəkillərim! Yanımdakı qızı da tanıdım, Olqaydı. Sverdlovskidə əskərilikdə olurdum, orda tanış olmuşdum, bir qızımız da oldu. Amma əskərilikdən sonra Olqadan ayrılıb öz şəhərimizə qayıtdım. Başa düşmədim bu şəkillər qızın otağında neyləyirdi? Qızdan soruşdum, dedi, atamla-anamın şəkilləridi. Atam əskəriliyini bizim şəhərdə keçirib, orda anamla tanış olublar, mən anadan olmuşam. Sonra da atam anamı atıb gedib. Mən instituta girəndən sonra anam evimizi satdı, Moskva kənarından bu evi aldıq. Indi anamla ikimiz oluruq, anam bir həftəliyə anasının ya- nına gedib. Dünya başıma hərləndi, qalxıb geyindim, qız niyə belə tələsməyimin səbəbini başa düşmədi. Birdən mənə diqqətlə baxdı, sonra da şəkillərə: “Olmaya sən mənim atamsan?” – qorxu içində soruşdu. Cavab vermədən qapını çırpıb çıxdım. O gündən sonra da özümü insan hesab eləmirəm, özümə də, bü- tün qızlara-qadınlara da nifrət eləyirəm. Təskinliyi araqla tapıram. Başa düş, bu hər adamın başına gələ bilər. Danışdıqları məni möhkəm təsirləndirdi, amma elə də fikir vermədim. Qız məni yaxın qoymuşdu, hələ bir uşağımız da ola və sonra da mən onunla hansısa yolda rastlaşam. Rüblük ädäbiyyat därgisi 43 Yenə meşədə işləyirdik, yazın ortaları idi, selləmə yaz yağışından sonra yağışda çimmiş şam, küknar ağacları, yamyaşıl otlar, meşə çiçəkləri üzə gülümsəyirdi. Nahar fasiləsində ağcaqayın, şam budaqları yığıb ocaq qaladıq, hisli qəhvədanı ocağın üstündən asdıq. Bizim meşələrin ağacları yananda xəfif qoxuları olur, rus meşələrinin ağac- ları yananda isə qoxuları uzaqlara yayılır, tərkiblərində qətran, yağ çoxdu. Xüsusi ilə də şam, küknar ağacları ya- nanda qətran qoxusu adamın başını gicəlləndirir. Oturmuşam ocağın kənarındakı kötüyün üstündə, alovun dilləri hisli qəhvədanı yalayır, yuxarılara doğru can atır. Qarışqa sürüsü sarı torpağın üzəriylə yaxınlıq- dakı çürük kötüyə doğru tələsir. Ocaq qalamağı, qəhvədanı qaynadıb çay dəm- ləməyi, kabab bişirməyi, külə kartof basdırmağı hamı- dan yaxşı bacardığım üçün qız belə işləri mənə tapşırır. Hələ arada tərifləyir də, sən olmasan biz neylərdik. Başımı qucaqlamışam, gözlərimi ocaqdan və qa- rışqa sürüsündən çəkə bilmirəm, gözlərimi yumdum və birdən yenə də çöllərmizdə oxuyan balaca çobanın mahnısını eşitdim. Elə aydın eşidirdim, sanki yanımda oxuyurdu: İndi nədən, Qəlbi didən, Xatirəsən sən! - Bu nə mahnıdır belə? – qızın qəfil səsindən dik- sindim. - Mənim xalqımın mahnısıdı. - Kim oxuyur? - Balaca çoban. Başımı qaldırıb baxıram və birdən dəhşətə gəlirəm, bu qız nə danışırdı? Doğrudanmı o da eşitmişdi balaca çobanın mahnısını? - Sən də eşitdin? – inamsızlıqla soruşuram. - Hə, - təsdiq eləyir. - Ola bilməz! - Aydın eşitdim, yad dildə oxuyurdu. Qıza deyirəm, sən əməlli düşün, axı o mahnını, səsi bu torpaqlarda təkcə mən eşidə bilirəm. Qız da çaşıb qalıb, ətrafa boylanır, bir şey başa düşə bilmir. Deyir, mənə elə gəldi, kimsə lap yanımızda oxuyur, sözlərini başa düşmürdüm. Amma olduqca qüssəli mahnıydı. Sonralar qızla bu haqda çox danışdıq, amma bir nəticəyə gələ bilmədik, belə düşündük yəqin bizi qara basıb, min kilometrlərlə uzaqda oxunan mahnını eyni vaxtda ikimiz də eşidə bilməzdik. Həm də o gündən sonra nə mən, nə də qız daha balaca çobanların mahnılarını eşitmədik. Rus meşəsində yanan ocağın kənarındakı kötüyün üstündə oturub qulaq asdığım mahnı, rus torpağında eşitdiyim sonuncu mahnı oldu. İyun ayının sonlarında, gün meşənin arxasına əyiləndə qız yanıma gəlib dedi, gedək meşəyə. Getdik. Iş yoldaşlarımızdan bir qədər uzaqlaşandan sonra kük- nar kollarının yanında ayaq saxladı, gözləri gülürdü. Dedi, səndən nəsə xoşum gəldi, xətrin nə istəsə eləyə bilərsən, istəyirsən koftamı çıxart, istəyirsən şortiki- mi. Koftasını da çıxartdım, şortikini də. Sonra tez-tez meşəyə çəkilirdik. Bəzən gecələr qız məni çadırına çağırırdı. Sonra da qız hamilə olduğunu dedi, onda mən arva- dımdan ayrılmışdım, dedim, bir halda belədi, evlənək. Qız isə başını yırğaladı, dedi, sən burda olsan da, ruhun öz çöllərinizdədir, o torpaqların həsrəti ilə yaşayır, o çöllərdə oxunan mahnılara qulaq asırsan. Gec-tez çıxıb gedəcəksən, elə isə niyə evlənək? Çox təkid eləsəm də, razılaşmadı və günlərin birində mənimlə vidalaşmadan, hara getdiyini demədən çıxıb getdi. Bu mənə çox toxundu, incidim, amma əlimdən nə gəlirdi? Bir anlığa sürücünün dedikləri səsləndi qulaqla- rımda, onda mən onun danışdıqlarını nağıl zənn elə- miş dim, amma indi mən də həyatın sərt, acı üzü ilə qarşı-qarşıyaydım. Hardasa, nə vaxtsa evladım olacaq- dı, oğlum ya qızım olacağını da bilmirdim. Bəlkə elə günlərin birində rastlaşacaqdıq? Bir-birimizi tanıyacaqdıqmı? Mən bu haqda düşünmək istəmirdim, amma özüm- dən asılı deyildi. *** Yağış yağır, amma tez də kəsir, göyün üzü açılır, şərqdə göy qurşağı görünür. Uşaqlıqda göy qurşağına qarı nənənin cəhrəsi deyərdik, taxtaları bozarmış, cır- cırıldayan cəhrə ilə rəngbərəng göy qurşağı arasında nə oxşarlıq olduğunu görə bilməzdim. Yalnız indi bu oxşarlığı görürəm, doğrudan da göy qurşağı nəhəng cəhrəyə oxşayır, rəngləri ilə göz oxşayan cəhrə! Gözlərimi göy qurşağından, qarı nənənin cəh rə- sin dən çəkə bilmirəm. Səsə geri dönürəm, ayı maşını bostanın kənarında saxlayır, kabinanın qapısı açılır və bacısı kabinadan yerə tullanır, əlindəki zənbilləri yelləyir. Qızı bir də görəcəyimə inamımı itirmişdim, qəlbimə sevinc dolur. Hələ uzaqdan mənə əl eləyir, bir az yaxınlaşandan son- ra ucadan salamlayır, salam, ətcəbala, necəsən? Demək artıqdır, ətcəbalası xətrimə möhkəm dəyir, bu nə sözdü qız tapmışdı? Nəyə görə mənə ətcəbala deyirdi. Yaxınlaşır, sifətindən işıq, gülüş yağır. De- Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|