Yazi-yurnal indd
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
N1(6) mart 2013 44 yir, ətcəbala, biz qərara almışıq orqanik tərəvəzlərlə keçinək. - Orqanik nədi? – gözlərimi döyürəm. - Yəni kübrəsiz, zəhərsiz. - Kübrəsizdilər, amma zəhərləri dozadan artıq- dı. Ayı, hər gün buraları zəhərləyir. Görmürsən, ona görədi də, xiyarların yarpaqları saralır. Qızsa sanki məni eşitmir, yanıma çatanda, sən nə qəşəng ətcəbalasan, deyə alnımın ortasından çırtma ilə vurur. Lənətə gəlmiş beyin, himə bəndmiş, dayanır, hərəkət eləyə, danışa bilmirəm, eşitmirəm. Qız ağzı- nı açıb yumur, heyrətlə mənə baxır, sonra geri dönür, yəqin qardaşını səsləyir. Ayı maşının arxasından çıxır, mənə baxır, nəsə deyir, addımlarını iri-iri ataraq pami- dor kollarının arasıyla mənə doğru qaçır. Sanki səssiz filmə baxıram. Ayı çatan kimi də başımı əllərinin arası- na alıb sıxır, beynim işə düşür. - Sən buna neylədin? – ayı bacısından soruşur. - Alnından çırtma ilə vurdum, - qız çiyinlərini çəkərək etinasız halda deyir. - Çırtma ilə? - Hə. - Ay qız, sən bunun alnına niyə çırtma ilə vurma- lısan? - Elə belə. Xoşum gəldi. Niyə də vurmamalıymı- şam? Çırtma ilə vuranda gülü üzülür, ya zəri tökülür? Ayı ürəyini tutur, bir müddət danışmır, para- voz kimi fısıldayır, sonra isə hər sözü xüsusi tələffüz eləyərək bacısını məzəmmətləyir. Ay qız, sən bir soruş, öyrən, sonra çırtma vur da. Sən bura pamidor yığmağa gəlibsən, ya çırtma vurmağa? Gülü üzülsəydi, ya zəri tökülsəydi nə vardı, deyərdim axşama kimi çırtmala. Bunun beyni dayanır, alnına vurdunmu, beyni dayana- caq. Bir az özümü gec yetirsəydim, öləcəkdi, zibilinə düşəcəkdim. Qız inana bilmir, inamsızlıqla dodaqlarını büzür, ayı da əlavə izahat verməyib deyir, nə yığırsan yığ, doldur zənbillərini, amma bu adamın alnına çırtma- filan vurma. Kazyol, sən də kömək elə. Sözünü deyən kimi də maşının yanına gedir. Qəribə işdi, arvadını mənə hədsiz qıçqanırdı, danış- mağımız belə acığına gəlirdi, bacısını isə zərrəcə də qısqanmır. Yəqin mənim bu idmançı qıza nəsə eləyə biləcəyimi ağlına da gətirmir. Qızla birlikdə özümüz üçün əkdiyimiz sahəyə ge- dirik, qərara alırıq qız xiyar yığsın, mənsə pamidor. Mən pamidor yığıram, qız isə xiyar yığmaq fikrində deyil, xiyar dərib ləzzətlə yeyir, hələ bir sualları ilə məni də işləməyə qoymur. Sənin beynin nədi, mator- du, sən ona mator yağı tökürsən? Harasından tökürsən, olmaya burğu ilə bir yerlərini deşibsən? Mən tibb ins- titutunun tələbəsiyəm, insan beyni ilə tanışlığım var, mənim bildiyimə görə insanın beyni dayandımı, xo- sun vay olmalıdı. Ətcəbala, amma səndə dayanır, sonra da işə düşür. Qız ətcəbalası ilə məni yandırır. Deyirəm, eh, olmurdu ayı burda! Qız xiyara bir diş də vurub soruşur, neylərdin, mən neyləyəcəyimi deməmiş də özü əlavə eləyir. Bilirəm, yerə uzadar- dın, mələdərdin, amma uzada bilmirsən və yanırsan! “Elədi, - təsdiq eləyirəm, - yanıram”. Ayı məni çağırır, deyir, kazyol, benzin vurub gəlirəm, ona kimi zənbilləri doldurun. Ayı gedəndən sonra qız deyir, arzuna çatdın, ayı burda olmasaydı, nələrsə eləyəcəkdin. Elə görüm, nə eləyə bilərsən, göstər fərasətini. Baxışlarından davakarlıq yağır, bu qıza neyləyə bilərəm, qalmışam kəsilə-kəsilə, məni ikicə dəqiqənin içində şil-küt elər. Dedim də, ətcəbalasan, qız deyir və xiyar yığmağa başlayır. Hər aşağı əyiləndə koftasının açıq yaxasından döşləri, döşlərinin çuxuru görünür, bədənimə titrətmə düşür. Qız başını yuxarı qaldırır, gözlərində öcəşkən ifadə var. - Nəyə baxırsan? - Səncə nəyə baxa bilərəm? - Məncə? – əlini sinəsinə qoyur.- Nəyə baxdığını bilirəm, amma niyə baxdığını bilmirəm. - Gözümün qurdunu öldürmək istəyirəm. - Barı öldürə bilirsənmi? – gülür. - Yox, - deyirəm, - ölmür. - İstəyirsən öldürüm? - Nəyi? – təşviş içində soruşuram. - Gözünün qurdunu! - Nə cür öldürəcəksən? - İndicə nə cürünü görərsən. Qız belini düzəldir, mənə göz vurur, şalvarının düyməsini açır, şalvarını, sonra da şortikini aşağı çəkir və qarşımda çılpaq dayanır. Hə, deyir, indi öldür gözü- nün qurdunu. Mən bu mənzərənin qarşısında hansısa qurdun tab gətirəcəyinə inanmıram. Nə cür qurd olsa, ölməlidi. Bax doyunca! Gözümün qurdu ölür, ölmür, bilmirəm, amma özüm ayaq üstəcə donub qalır, qısası ölürəm. Heç vaxt qızın belə eləyəcəyini təsəvvür eləməzdim. Bir topa alov dırnaqlarımın ucundan girib başımdan çıxır. Qız mənə baxır, şalvarını yuxarı çəkib düyməsini bağlayır, yanıma qaçıb, başımı əllərinin arasına alıb sıxır. Yəqin beynimin dayandığını güman eləyir, beynimsə saat kimi işləyir. Çənəm qızın daş kimi bərk döşlərinə to- xunur, qızın bədənindən adamı bihuş eləyən xoş qoxu gəlir. Rüblük ädäbiyyat därgisi 45 Qızın belindən yapışıb özümə tərəf sıxmaq is- təyirəm, ancaq əlimi geri itələyir. Nə oldu, beynin işə düşən kimi əllərin də işə düşdü. Deyirəm, mən aşağıda bir yer bilirəm, kolların arasında, gedək ora. - Ora niyə getməliyik? – dəcəlcəsinə gülümsəyir. - Orda sənə bir şey göstərəcəyəm. - Burda göstər, - başını yırğalayır, yaşıl rəngli uzun sırğaları titrəşir. - Burda olmaz. - Elə bilirsən məni ora niyə aparmaq istədiyini bilmirəm? - Bilirsən? - Bilirəm. Sənə dedim axı, məni çox oğlanlar elə yerlərə aparmaq istəyiblər, amma apara bilməyiblər və ciyərləri yanıb. Sənin də ciyərin yanacaq. - Yalan deyirsən, - etiraz eləyirəm, - amma hər hal- da biri aparır. Istədiyini də eləyir. - Aparır da, eləyir də, - qız təsdiq eləyir, - çünki o mənim həyatımdı! Qız xiyar ləklərinin kənarındakı çayırla örtül- müş təpəcyin üzərində oturur. Aşağıdan yuxarı mənə heyrətlə baxır. Deyir, düzünü de, heç mənim kimi qız görübsənmi? Məni sınayıcı baxışlarla süzür, mənimsə bayaqkı mənzərə yadıma düşdüyündən bir müddət da- nışa bilmirəm, dilim söz tutmur. Əllərindən yapışıb dartıram, Qəmzənin də əllərindən yapışıb beləcə dart- mışdım və qadın mənimlə ora getmişdi, bəlkə elə bu da gedəcəkdi. - Neyleyirsən? – heyrətlə soruşur. - Gedək ora. - Əllərimi burax, - məni eşitmirmiş kimi deyir. - Gedək, hər şey yaxşı olacaq. - Burax! – hirslə deyir. Amma mən buraxmır, dartıram, idmançı bədənli, qollarının əzələləri oynayan qızı yerindən tərpətməkmi olar? Mənsə ümid eləyir, qızı yerindən qaldıracağı- mı düşünürəm, məndə belə əminlik var ki, qız ayağa qalxsa, mənimlə ora gedəcək. Qız isə ayağa qalxmır, birdən soruşur, sənin harandan vuranda beynin daya- nır? Deyirəm, əslində məni vuranda beynim dayanmır, uşaqlıqda çox döyülmüşəm, bircə dəfə də dayandığı olmayıb, yalnız son günlər kimsə alnımdan çırtma ilə vurursa, dayanır. Onda qorxusu yoxdu, qız gülür, sən ayaqlarını balaca arala. Dediyi kimi eləyir, ayaqlarımı aralayıram və qız altdan yuxarı qıçlarımın arasından təpiklə necə vurursa, sancıdan ikiqat bükülüb çayırlığa yumala- nıram. Alnımı tər basır, yerdə qıvrılıram, sancı içimi doğrayır. Qız yanıma qaçır, günah özündə oldu, deyir, yox- sa mən səni incitmək istəmirdim. Nədi, məni zorla ora aparmaq istəyirsən? Ətcəbala, bu işdə zor olmur. Sancı az da olsa sakitləşir, tamam həvəsdən düşmüşəm, hələ bir özümü qınayıram da. Ağılsız adam, sən kimi talaya aparmaq istəyirsən? Vurub öldürmədi, Allahına şükür elə. Özümə gəldiyimi görən qız da se- vinir, deyir, sən məni bağışla, bir də sənə əl qaldırma- ram, amma sən də gərək özünü adam kimi aparasan. Ətcəbala, mənə də bax, özünə də bax, lap elə məni ora apardın, qoşuldum sənə, getdik ora, neyləyəcəksən? Danışa, dinə bilmirəm, ürəyimdə isə deyirəm, gedəirdik ora, onda sənə neyləyəcəyimi göstərərdim. Daha qıza baş qoşmamağı qərara alıram, hətta atmacalarına, soruşduqlarına da cavab vermirəm, qız da məndən əl çəkib işini görür. Tezliklə zənbilləri dol- durur, sahənin kənarındakı çayırlığa aparırıq. Burdakı fıstıq ağacının kölgəsində otururuq. Qız məni sınayıcı baxışlarla süzüb soruşur: - Sən ora kimisə aparıbsan? - Hara? - Kolların arasına. - Hə, - deyirəm. - Kimi? - Demərəm. - De, de! – təkid eləyir. Mənsə başımı yırğalayıram, qız nə qədər təkid eləyirsə, demirəm. Qız da nəhayət əl çəkir, altdan yu- xarı mənə baxır. Deyirəm, məni nahaq vurdun, səni ora aparmaqda özgə fikrim yox idi, sadəcə orda sənə bül- bül yuvası göstərəcəkdim. - Bülbü…ül? – inamsızlıqla səslənir. - Hə, - təsdiq eləyirəm. - Bəs niyə dərhal demədin? Bülbül göstərəcəkdinsə, niyə qıvırırdın? Gedək, bir şey göstərəcəyəm. Mənim də ağlıma sarsaq şeylər gəldi. Gedək, göstər. Bülbül yuvasını görməyi elə istəyirəm! - Yox, - boyun qaçırdıram. - Gedək, gedək! – qız təkid eləyir. Deyirəm, bekara özünü yorma, gedən deyiləm, aparım, göstərim, sən də altdan yuxarı təpik at, az qala şikəst eləmişdin. Qız and-aman eləyir, bir çırtma da vur- mayacağına söz verir, amma ona inanmıram. Deyirəm, heç yerə gedən deyiləm, heç nə də göstərməyəcəyəm. Qız ayağa qalxıb əlimdən yapışır, dartır, başa düşürəm, getməsəm də zorla aparacaq. Qıza qoşulub gedirəm. Fıstıq pöhrəliyinin yanında ayaq saxlayır, qıza talaya necə keçməyi başa salıram. Yaşıl, zərif yar- paqlı budaqları aralayaraq talaya keçirik. Heyrətdən qızın gözləri geniş açılır, nə gözəl yermiş, doğrudan Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|