Yazi-yurnal indd
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
N1(6) mart 2013 40 Pamidorlar da yetişir. Vitaminlərdən ayı da yararlanmağı qərara alır, yenə də hansısa terapeya ilə məşğul olacağını deyir, iri bir boşqab, balaca taxta və ov bıçağı ilə bostana gəlir. Taxta- nı bostanın kənarındakı yastı daşın üstünə qoyur, deyir, kazyol iş var, mən arıqlamalıyam, yoxsa belə gedərsə ciddi problemlərim ola bilər. Yağ, ət, şəkər dilimə vurmamalı, əsasən meyvə-tərəvəzlə keçinməliyəm. Tərəvəzə varam! Özümüz üçün əkdiyimiz sahədən xeyli xiyar, pamidor, bibər, reyhan-şüyüd yığıb gəlir. Yaxınlıqdakı bulaqda tərəvəzləri yuyur, ov bıçağı ilə taxtanın üstündə xırda-xırda doğrayıb boşqaba yığır, boşqab dolandan sonra üzərinə duz səpib, çəngəllə yeməyə başlayır. Mənə dəxli yoxdu, necə yeyir, nə yeyir, amma bu zaman çıxartdığı əcaib səslər, ağzının marçıltısı, fısıltısı əsəblərimi cırmaqlayır. Bu əməliyyatı hər gün təkrarlayır, həm də gündə iki-üç dəfə, növbəti əməliyyata başlamamış onun yanı- na gəlirəm, o taydakı yamacda otlayan ağappaq qoyun- ları göstərirəm. - Görürsən? – soruşuram. - Hə, - kal cavab verir. - Onlar nə yeyirlər? - Ot. - Yağ yeyirlər, ət, şəkər yeyirlər? - Yo…ox, - başını yırğalayır. - Kazyol, sən nə demək istəyirsən? Məni qoyunlarla müqayisə eləyirsən? Yox, deyirəm, səni başa salmaq üçün göstərdim qoyunları, bütün günü çöldə ot-ələf yeyirlər, amma arıqlamaq əvəzinə kökəlir, ətə-qana gəlirlər. Səni də bu yediklərin arıqlatmayacaq, bir az da kökələcəksən. Mənə key-key baxır, kazyol, düz deyirsən, sənin ba- şın yaxşı işləyir, bilirsən nəyə görə? Çünki beynin arada dayanıb dincini alır, bizim beynimiz isə fasilə vermədən gecə-gündüz işləyir, daima gərginlikdədir, ona görə də bəzən çaş-baş vururuq. Hər axmaq sözə inanırıq. Ayağa qalxıb boşqaba bir təpik vurur, boşqab fı- rıldayıb sahənin qırağındakı daşa dəyərək sınır. Ayının birisi, boşqabı sındırıncan mənə verə bilərdi. Böyürtkənlər da qaralıb, çayın sahilindəki cır alça kollarının üzərində saralan, qızaran alçalar da ada- mı uzaqdan çağırır. Mən «s» vitamininin tədarükünə başlayıram. Bunu mənə Səid öyrədib, deyərdi, alça- lar yetişdimi, böyürtkənlər qaraldımı, səhər-axşam ye, bir də payızda itburnu yığıb qurudar, çayını dəmləyib içərsən. Ondan sonra buzlu suyun içində yat- san da, xəstələnməyəcəksən, qrip nədi, nə olan şeydi, bilməyəcəksən. Onun dediyi kimi eləyir, bekar vaxtım olan kimi çayın sahilinə gedir, böyürtikan, alça yeyirəm, böyürtkənlər dadlıdı, ləzzət eləyir, cır alçalar isə nə qədər yetişsələr də, bir damarları turşdu, yedikcə sir- sifətimi büzüşdürürəm. Payızda da mütləq itburnu yı- ğıb qurudacaq, çayını içəcəyəm. Ondan sonra Səidin dediyinin nə dərəcədə həqiqət olduğunu yoxlamaq üçün buzlu suyun içinə girib yatacağam, görüm soyuq- layacağam, ya yox? Qəsəbədən böyürtkən yığmağa qızlar gəlirlər, amma onlar mənimlə danışmağa həvəsli deyillər, su- allarıma könülsüz cavab verir, sonda isə başlarından eləyirlər, ay oğlan, sənin bir iş-gücün yoxmu? Get işinlə məşğul ol. Aralarında qaraşın, saçları qıvrım, gözləri daima gülən bir qız var, yalnız o mənimlə söhbət eləyir, so- ruşduqlarıma cavab verir. Mən də ona kömək eləyirəm. Amma münasibətlərimiz söhbətdən o yana keçmir, mən kolların arasındakı taladan söz salan kimi də, qız əliylə mənə getmək işarəsi verib, astadan zümzümə eləyir. “Yeri get, alə, nə gündəsən?” Ara-sıra narkomanlar da gəlirlər, sahildəki gənda- laş ların arasına girib orda nəsə yandırırlar. Gələn də qaş- qabaqları yer süpürür, yuxulu, əzgin görkəmləri olur, gəndalaşların arasından çıxanda isə gözləri axır, kefləri kökəlir, mənə “Brat” deyirlər. “Brat, bizə xiyar verə bilərsən?” Mən də xiyar yığıb verirəm, xiyarın pulunu da vermək istəyirlər, amma almıram. Narkomanlar da məni tərifləyir, canlara dəyən bratan olduğumu deyirlər. Bir dəfə də narkomanlar gələndə ayı bostanday- dı, ondan xiyar istədilər, ayı vermədi, analarını söydü. Onlar da ayını döydülər. Bu boyda cəmdəyi kiminsə döyə biləcəyini təsəvvür eləməzdim, arıq, sıs- qa narkomanlarikicə dəqiqənin içində ayını vurub yerə sərdilər, təpikləməyə başladılar. Sonra da pamidor kollarını təpiklədilər, istədikləri qədər xiyar yığıb yedilər, birini də yerdə uzanmış ayının ağzına verib, getdilər. Yalnız onlar uzaqlaşandan sonra ayı yerdən qalxdı, üst-başının tozunu çırpdı. Narko- manları söyür, onların analarını, bacılarını gözlərinin qabağında eləyəcəyini deyirdi. Ayıya yaxınlaşıram, deyirəm, nədi, narkomanlar lopunu dağıdıblar? - Nə…ə? – gözlərini bərəldir. - Lopunu deyirəm, dağıdıblar! - Nəyimi dağıdıblar? - Lopunu! – təkrar eləyirəm. - Oğraş kazyol! – bağırır. Ağzı köpüklənə- köpüklənə məni söyür, deyirəm, mənim üçün az kişilən, belə hünərin vardı, gücünü nar- Rüblük ädäbiyyat därgisi 41 komanlara göstərəydin. Nədi, boynuna almayacaqsan? Elə isə burda kimi yerə yıxıb lopunu dağıdırdılar? Fakt qarşısında qalıb. Dinmir. *** Gözlədiyimiz gün gəlib çatır, ayı maşınla xeyli yeşik gətirir. Bu gün xiyar-pamidor, badımcan, bibər yığmalıyıq, ayı satmağa aparmalıdı. Qəmzəni də gətirib və bu məni xeyli sevindirir. Qadı- nın gəlişi ilə günün istisində yarpaqları ölgünləşən ağaclar, pamidor kolları belə fərəhli rəng alır, üzə gülümsəyir. Qadın mənimlə başıyla salamlaşır, gətirdiyi pala- zı, samovarı fıstıq ağacının kölgəsinə aparmaqda ona kömək eləyirəm. Palazı sərir, samovarı yandırır. - Beynin necədi? – qadın soruşur. - Yaxşıdı, - deyirəm. - İşləyir? - Hə, - pərt halda deyirəm. Deyir, mən sənə görə dua eləyirdim, beynin da- yanmasın deyə, Allaha yalvarırdım. Qadının qayğıkeşliyi, halıma yanması məni gövrəldir, amma təkcə beynimlə maraqlanması necə olsa mənə toxunur. Hələ tam yetişməmiş, alakal pamidorları plastik vedrələrə yığır, aparıb sahənin kənarındakı yeşiklərə boşaldırıq. Pamidorun meyvəsindən başqa hər nəyi zəhərlidir, əlim yaşıla boyanır, pamidor kollarının acı qoxusu başımı hərləndirir. Qısa fasilə verib çay içir, sonra xiyar yığmağa başlayırıq. Günortaya yaxın yeşikləri doldurur, maşına yükləyirik. Ayı deyir, bunları aparım bazardakı qarda- şıma verim, uzağı bir saata gəlirəm. Maşın sahədən uzaqlaşandan sonra qadın paltar sabunu gətirir, əllərimizi yuyuruq, əllərimizdən yaşıl rəngə çalan su axır. Başımı qaldırıb qadını diqqətlə nəzərdən keçirirəm, gülümsəyir. Deyirəm, gedək ora, kolların arasındakı balaca talaya. - Ora niyə getməliyik? – soruşur. - Orda sənə bir söz deyəcəyəm. - Burda de. - Yox, orda desəm yaxşıdı, - təkid eləyirəm. - Başa düşmürəm, - gülür, - niyə o sözü burda deyə bilmirsən, gərək mütləq kolların arasında deyəsən? - Orda sənə bir şey göstərəcəyəm, - mövzunu dəyişirəm. - Nə göstərəcəyini bilirəm, - qadın yenə də gülür. - Bilirsən? - Hə. Əllərini yerə söykəyib, başını arxaya əyərək gülür, döşləri deyirsən indicə koftasını yarıb çıxacaq, ağlımı başımdan eləyən bu döşlərdən yenə də yapışıb sıxmaq istəyirəm, amma qadının hirslənəcəyindən və mənimlə ora getməyəcəyindən ehtiyatlanıram. Deyir, sən yax- şı oğlansan, amma ağlın yoxdu. Bax, evlənərsən, ar- vadına nə istəsən, deyərsən, nə istəsən, göstərərsən. Mənimsə ərim var, nə lazımsa deyir, xətri nə istəyirsə, göstərir. Qadının əlindən yapışıram və sanki məni ildırım vurur, bədənimdən cərəyan keçir, qadın əlində bu qədər istilik olduğunu təsəvvür eləməzdim. Dartıram, deyirəm, gedək, hər şey yaxşı olacaq. Gülür, amma ayağa qalx- mır, deyir, əlbəttə sənin üçün hər şey yaxşı olacaq. Mənə qalanda isə məni orda yaxşı heç nə gözləmir. Hər iki əlindən yapışıb dartıram, könülsüz halda ayağa qalxır, dərhal da qəlbimdə ümid duyğuları baş qaldırır, ayağa qalxdısa, yəqin gedəcəkdi. Yarı xoş, yarı zor, pöhrəliyə tərəf aparıram, kolları aralayıb özüm keçir, qadını da arxamca dartıram. Talaya keçən kimi də şalvarının düyməsini açmağa çalışıram, əlini düymənin üstünə qoyub, açmağa imkan vermir, əlini kənara verir, düyməni açır, şalvarını aşa- ğı çəkirəm. Könülsüz halda müqavimət göstərir, amma şortikini də aşağı çəkməyimə mane ola bilmir, şortiki- ni də aşağı çəkəndən sonra daha müqavimət göstərmir. Əllərini yerə söykəyib, dizlərini də yerə qoyur və ar- xadan qadını qucaqlayan kimi də əsim-əsim əsirəm. Lalə nərmənazik idi, bir balaca sıxan kimi, çox öpən kimi inciyirdi, amma bu qadın sağlamlıq, gümrahlıq rəmziydi, bədənindən od-alov yağırdı, sanki bir topa alovu qucaqlamışdım. Sonra isə yaşıl çayırların üzərində bədəninin əzilməsinə fikir vermədən arxası üstə yerə yıxıram, qa- dının ehtiras dolu dodaqlarından, enli alnından, titrəyən burun pərələrindən öpdükcə öpür, doymaq bilmirəm. Əvvəlcə dinməyən, etiraz eləməyən qadın vaxt uzan- dıqca təşvişə düşür, məni tələsdirir, tez ol, indicə ərim gəlib çıxar. Ara-sıra da başımı əllrinin arasına alıb sı- xır, beynimin dayanacağından ehtiyat eləyir. Qadın geyinir, daha məni yaxın buraxmır, deyir, yaman da yaxşı oldu, belimə azından iyirmi-otuz çöp batıb. Belə desə də, gülür, əslində incimədiyi hiss olu- nur, öz ürəyincə də olub. Deyir, sən get çaya, yuyun, üstündən iy gələr, ərim şübhəyə düşər. Mən də gedim, samovarı yandırım. Çardaqdan Lalənin gətirdiyi yaşıl sabunu götürüb çaya düşürəm, soyunub elə təzəcə yuyunmağa baş- lamışdım, maşın səsi eşidirəm və qorxudan bədənim əsir. Uzaqgörənliyinə görə qadına ürəyimdə təşəkkür eləyirəm. Taladan bir az da gec çıxsaydıq, ayı bizi birlikdə yaxalayacaqdı. Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|