Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
144
meydana çıxdığı üçün böylə “satılqanlıq” təmayülilə razılaşa
bilməyirdi. Səhnəyə də, aktyora da, müəllifə də etiraz edir,
hökmfərma ədəb-əxlaqi tənqid edir və sənət naminə bir əsər
istədiyi halda qarşısına çıxan “Şeyx Sənan”ın bütün göstərilən
məziyyətlərilə bərabər quruluşundakı vəhdət, üslubdakı sadəliyə
və narınlığa, şeriyyətdə musiqiyə, musiqidə şeriyyətə, hər ikisin-
dəki oynaqlığa bir sözlə ümumi ahəng nümunəsinə təsadüf edir.
Bütün bu cizgilər bir araya toplandıqda məzkur əsəri hər kəsə
məcburən sevdirəcəkdi. Ona görə idi ki, başda ərz edilən ümumi
vəziyyət içində bir tənafür (dissenans) kibi də olsa yenə də pyesi
bəyəniləcək bir yucalığa çıxarır idi.
ƏSƏRİN MƏNŞƏYİ VƏ DOĞMASINA
TƏSİR EDƏN SƏBƏBLƏR
“Şeyx Sənan”ın doğmasından əvvəl ona təsir edən şəraiti
aşağı-yuxarı qısa bir surətdə göstərdik. O cümlədən müstəsna
olmaq üzrə nə üçün Cavid ancaq Şeyx Sənan möczusunu seçmiş
olduğu da nəzərimizdən qaçmazdı. Burasını bir az aşağıda göstə-
rəcəyiz. İmdi isə əsərin doğmasına təsir edən səbəbləri araşdırmaq
lazımdır. Burada yenə də Hüseyn Cavidin öz mühitini bir tərəf-
dən, türk ədəbi həyatını digər tərəfdən, anlamamaq imkan
xaricindədir.
Hüseyn Cavidə təsir edə bilən ailəvi mühitindən nə ala bilə-
riz? Babası, ömrünün ilk yarısını əkinçi və ötə yarısını da həl-
laclıqla keçirən məzəli və ədəbi parçaları sevən bir şəxs, atasının
isə musiqi və muğamata bələd, gözəl səsli bir rövzəxan olduğu və
Cavidi dəxi molla etmək fikrinə düşdüyü məlumdur. Əvvəlcə
mollaxanada oxumuş Hüseyn Cavid bir az sonra Təbrizə gedib,
“böyük qardaşı Şeyx Məhəmməddən ərəb və fars ədəbiyyatı
oxumuşdur”. On dörd yaşında “Gülçin” təxəllüsilə yazmaqda
olduğu sinəzənlər o qədər məscid və təkyə xadimlərinə xoş gə-
libmiş ki, “Racini buraxaraq Hüseyn Cavidin mərsiyə və
sinəzənlərinin istərlərmiş”.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
145
İyirmi üç yaşlarında, yəni 1905-ci ildə Cavid, filosof Rza
Tofiqin yanında türk ədəbiyyatı ilə məşğul olur. Gərək Naxçı-
vanda, gərəksə İstambulda bulunarkən Hüseyn Cavid mənzum
şeir yazmaqdan vaz keçməyir və bir il
*
İstambul Darülfünun və
kitabxanalarında çalışdıqdan sonra Tiflisə dönür. Burada Şeyx
Kəbirin dililə Şeyx Sənanın tərcümyi-halını anlatmaq istəyən
Cavidin səbki bir az Şekspircəsinə olur. O da guya özünün gəzmiş
olduğu yerləri bəzi təğyir ilə Sənana isnad edir:
Səni annan doğurdu Turanda,
Yaşadın bir zaman da İranda.
Kəsbi-ürfan için, fəzilət için
Sonra İranı tərk edib getdin,
Ərəbistanı ixtiyar etdim.
Gənc ikən kəsbi-iştihar etdin.
Lakin ən son yerin, zəki Sənan!
Olacaq son nəfəsdə Gürcüstan...
Bu parçada yalnız Ərəbistan yerinə İstambul deyilsə idi tama-
milə Cavidin gəzmiş olduğu yerlər olacaqdı. “Gənc ikən kəsbi-
iştihar etdin” cümləsini alıb da yuxarıda göstərdiyimiz “Racini
7
buraxaraq Hüseyn Cavidin sənizənlərini istərlərmiş” qeydinə
yanaşdırdıqda bur parçada Cavidin tərcümeyi-halından bir nəbzə
görməmək qabil deyil.
Deməli, Cavid məsələn molla, rövzəxan oğlu, şeyxin kiçik
qardaşı, sufiyanə, xəlq ruhunda şeirlər söyləyən filosof Rza Tofiq
şagirdi və İstambul kimi o zamankı dindar bir darülfünün dəsti-
pərvərdəsi olaraq Tiflisə gəlir və 1910-cu ildə Gəncə məktəbi
ruhanisində dərs deməyə başlayır. Deməli, Cavidi bu dövrün, onu
büsbütün təzyiqi altına alan bir ruhani, dindar, sufiyanə mühit və
digər tərəfdən müvəqqəti də olsa belə ticarət mühiti Cavidi
gəzdirə-gəzdirə Qafqazın ən gözəl bir şəhərində Şeyx Sənan dağı
qarşısında saxlayır.
*
Dörd il – Tərtibçi.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
146
Bu zamanda Cavidin ruhani aləmində olan mübarizlərə tuş
gəlməmək, onları sezməmək, bəsirətsizlik deməkdir. On illər ilə
ruhani ailəsində yaşayan bir gənc göz xəstəliyi dolayisilə mühitin-
dən qoparılıb əvvəla ticarət aləminə, sonra Rza Tofiq kibi dinsiz
bir sufi şairin əfsununa düşən bir gənc içində nə mübarizələr ola
bilməz? Əslindən bir tanrıya inanmış, bütün mühitilə “lailahə
illəllah” deyə şəhadət etmiş, mərsiyə və sinəzən şairi olduqda bir
az şöhrət qazanaraq “imam Hüseyn nökəri” olanlar sırasına girmiş
və hətta aşura günü heyvərələnmiş dəstəbaşıların:
“Zülfini qardaş Əli! Üzdə pərişan etmisən,
Fəlməsəl bədri səhab pünhan etmisən
3
.
Dövri-rüxsarında qanlı tellərin halə salıb
Kim səni, söylə görüm, zülmilə bu halə salıb?
Qanlı zülfintək bənim də könlümü qan etmisən” –
deyə, sinə vurmaları hələ çocuq Gülçin Hüseyndə başqa-başqa
dini vəcdlər oyatmış olduğundan sonra birdən-birə axirət, cənnət,
cəhənnəm, huri, qılman hamısı tarmar olıur. Cavidin içində şüb-
hələr oyanmağa başlayır. Ona görə də “Bahar şəbnəmləri”ndə:
Ey mənliyimdə hakim olan ruhi-pürsükun!
Ey ruhi-münfəil! Səni gördükcə həp zəbun,
Gördükcə daima səni sərkəşteyi-zünun,
Həp varlığım həman oluyor sanki tarümar, –
bəndinə təsadüf edilir. Bu zamanda şairin içindəki şübhələr qaba
və yonulmamış bir şəkildə deyildir. Bu şübhələr bir filosof-şair
məntiqilə, bir yeni mütəliələr görgüsü ilə oyanmış və Sənan
məqamında olan Cavid üçün Rza Tofiq və yaxud Tofiq Fikrət-
lərin hər biri bir Şeyx Kəbir mövqeyində bulunacaqdır. Bunların
nüfuzuna düşən şair özü-özünə:
Şübhədir hər həqiqətin anası,
Şübhədir əhli-hikmətin babası.
Şübhə etməkdə haqlıdır insan, –
Dostları ilə paylaş: |