1 Ramiz Də
Yüklə 2,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
574 olmadığını müəyyən etmək olardı. Kürəyinə balta zərbəsi endiriləndən sonra onun sol qolu demək olar ki, iflic vəziyyətinə düşmüş və o, döyüşlərdə yalnız sağ əlindən istifadə edirdi. Lakin buna baxmayaraq, o, həmişə döyüşə gedəndə qılıncından başqa xəncər də götürürdü. Armando cəngavər idi və cəngavər kimi də silahlanmalı idi. Bu meşədə cığırların sayı çox idi. İspanlar hiss etdilər ki, yerli hindular bu cığırlardan çox istifadə edirlər. Buradakı cığırlar irili-xırdalığı ilə seçilirdi. Armando geniş cığırlardan birini seçib, məhz həmin cığırdan istifadə etməyi qərara alır. O, çox yaxşı bilirdi ki, həmin cığır dəstə- ni lazımi yerə aparıb çıxaracaq. Görünür, hindular həmin cığırdan müntəzəm istifadə edirdilər. Ona görə ki, həmin cığırın üstündəki bütün iri kolluqlar ya əl ilə sındırılmış, ya da ki, iti kəsici bir alətlə kəsilmişdi. Migelgil cığır ilə cərgəylə irəliləyirdilər. Keçid zamanı onların heç birisi dinib danışmırdı. Onlar elə hərəkət endirlər ki, ətrafa səs-küy yayılmasın. Beləliklə, onlar cənub - cənub-qərb istiqamətilə yarım liqdən artıq hərəkət edib yorğunluqlarını almaq üçün, yerdən cüzi hündürlüyü olan kiçicik bir təpənin üstündə oturub, beş-on dəqiqə istirahət etməyə başladılar. Keçid zamanı onlar gah hündürlüyə qalxır, gah da ki, aşağı enirdilər. Bir sözlə, bu meşə çoxlu dərə-təpələrdən ibarət
575 idi. Məhz buna görə də dəstə bu keçid zamanı tez yorulmuşdu. həm də bu keçidə başlamazdan əvvəl onlar altmış yeddi gün okeanın üstündə hərəkətsiz qalmışdılar. Enrike hamıdan yaşlı olduğu üçün dərhal ot örtüyü olan yerə uzandı. Qalanları isə Armandodan başqa dövrə vuraraq, yerdə oturdular. Heç kim buradakı sükutu pozub danışmaq istəmirdi, daha doğrusu, danışmaq üçün onlar söz tapa bilmirdilər. Lakin hamını bircə sual maraqlandırırdı: görəsən Odovaldo qardaşları və onların əsgərləri haradadır- lar? Necə olursa-olsun, onların axtarışı üçün düşərgədən iki dəstə göndərilmiş və bu dəstlələrdən heç olmasa biri onları tapıb düşərgəyə qayıtmalı idi. Bu missiyanı yerinə yetirmək heç də çətin deyildi. Təkcə ova gedənlərin hamısı sağ- salamat olsunlar. Buradakı cəngavərlərdən yalnız Enrike ilə Xose odlu silah götürməmişdilər. Bunun isə paradoksal səbəbi vardı. Enrikenun qırxa yaxın yaşı vardı və o, köhnə bir cəngavər kimi odlu silahdan boyun qaçırırdı. Xose ondan beş yaş kiçik idi, lakin elə əvvəldən odlu silahdan xoşu gəlmirdi. Onun yaxşı bir şüarı vardı: “Əsl cəngavərin silahı əzəldən qılınc olub, elə bundan sonra qılınc olmalıdır”. Xose Mendos həmin prinsiplə yaşayırdı. Daha bilmirdi ki, axır zamanlar zəmanə yaman dəyişibdir. Bütün ordu strukturu ason zamanlar odlu silahlarının demək olar ki, bütün
576 növlərilə silahlanırdı. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, onun odlu silahdan imtina edirdi. Xose ortaboylu, dolu bədənli, hərəkətində cəld, otuz üç yaşlı sərt bir adam idi. Onun da saçları Armandonun saçları kimi qısa, tünd qara qıvrım idi, sir-sifətini saqqal basmışdı. Sifəti yumru, gözləri, dodaqları iri, baxışları isə soyuq idi. O, da çox danışmağı xoşlayırdı. Cəngavərlərin əksəriyyəti kimi onun da döyüş yolları Niderland torpağından başlamışdır. O, 1578-ci ilin yanvarın 31-də, Niderlandın, hersoq Albadan sonra təyin olunmuş yeni vəliəhdi don Xuan Avstriyalının ordusunda xidmət edərək, Jamblu yaxınlığında Baş ştatların ordusunun darmadağın olunma- sında iştirak etmişdir. Xose cəngavərlər qvardiyasında, fransız hersoqu Fransisk Anjulunun (Fransız kralı III Henrixin qardaşı) ordusuna qarşı müvəffəqiyyətlə döyüş- müş və yaxşıca fərqlənmşidir. 1585-ci ildə Antverpenin tutulmasında fəal iştirak etmiş və döyüşün sonunda başın- dan ağır yaralanmışdır.
1588-ci ildə “Məğlubedilməz armada”nın tərkibində İngiltərə sahillərinə yollanmışdır. Bir sözlə, cəngavər Xose müharibəyə bağlı bir adam idi. Araukan hindularına qarşı döyüşməyi ona təklif edəndə o, tərəddüd etmədən öz razılığını bildirmişdi. Yola düşməyə az qalmış birdən qərb tərəfdən qışqırıq
577 səsləri eşidilməyə başladı. Lakin səs elə gəlirdi ki, onu hamı birdən eşidə bilmirdi. Hiss olunurdu ki, bu səslər uzaqdan gəlir. İspanların hamısı ayağa qalxıb diqqətlərini səs gələn tərəfə yönəltdilər. Uzaqda baş verən qışqırıq səsləri qırıq-qırıq gəlib bura çatırdı. Xose sağ əlini yuxarı qaldıraraq, həmin istiqamətdə hərəkət etdi və beş-altı addım irəliləyəndən sonra sağ əli ilə işarə etdi ki, dəstə onun arxasınca irəliləsin. Dəstə hərəkət edəndə ayaqlarının altında qalan yarpaqların xışıltısından qışqırıq səslərini eşitmək mümkün olmurdu. Xose həmin istiqamətə yönələn cığır ilə hərəkət edirdi. O, iri addımlarını tez-tez atırdı. Sanki qarşıda nə isə təhlükəli bir hadisənin baş verdiyini hiss edirdi. Həqiqətən də bu elə-belə qışqırıq səsləri deyildi. Migelgel, Odovaldo qardaşlarının əsgərlərinin yerli hindular ilə toqquşduqlarını zənn etdilər. Orada artıq silahlı münaqişə baş vermiş və Migelgilin köməyi onlara hava-su kimi lazım ola bilərdi. Bir sözlə, hadisə yerinə tez çatmaq lazım idi. Həmin istiqamətə doğru getdikcə, oradan gələn səslər yavaş-yavaş aydın eşidilməyə başlayırdı. Onlar beləliklə, yarım liqdən artıq yol qət gedərək, hündür təpənin üstündə ayaq saxladılar. Buradan hündürlüyü az olmayan, iti uçurum başlayırdı. Aşağıda geniş olmayan vadi görünürdü. Həmin vadidə çox sayda adamın toplaşdığını görmək
Yüklə 2,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|