451
Ona bir hüccət göstərilincəyə və öyrədilincəyə qədər məzurdur. İbn
Teymiyyə
–
rahmətullahi aleyhi - deyir ki: «Ümmətin böyük çoxluğuna
görə ictihad caizdir, təqlid də caizdir. Onlar ictihadı hər kəsə vacib
görmədikləri kimi, təqlidi də hər kəsə haram görməzlər. Eyni şəkildə
təqlidi hər kəsə vacib, ictihadı da hər kəsə haram görməzlər. İctihad,
ictihada gücü çatan hər kəs üçün caizdir, təqlid isə ictihaddan aciz olanlar
üçün caizdir. İctihada gücü çatan bir kimsə üçün təqlid caizdir, yoxsa
yox? Bu mövzuda ixtilaf vardır. Səhih görüşə görə belə bir kimsənin
ictihaddan aciz qaldığı durumlarda təqlidə yönəlməsi caizdir. Bu acizlik
ya dəlilin eyniliyindən və ya ictihad üçün yetərli vaxtın olmamasından ya
da dəlilə açıq çatmamasından ola bilər…»
1595
. «Onun əmrinə qarşı
çıxanlar başlarına gələcək bir bəladan, yaxud düçar olacaqları şiddətli
bir əzabdan həzər etsinlər». (ən-Nur 63). «Amma xeyr! (Ya Məhəmməd!)
Sənin Allahına and osun ki, onlar öz aralarında baş verən ixtilaflarda
səni hakim təyin etməyincə və verdiyin hökmlərə görə özlərində bir
sıxıntı duymadan sənə tam bir itaətlə boyun əyməyincə (həqiqi surətdə)
iman gətirmiş olmazlar». (ən-Nisa 65). «Onlara: «Allahın nazil etdiyinə
və Onun Peyğəmbərinə tərəf gəlin!
–
deyildiyi zaman: Atalarımızın
getdiyi yol bizə yetər
–
deyə cavab verirlər. Bəs ataları heç bir şey
bilməyib doğru yolda deyildilərsə necə?». (əl-Maidə 14). «Allahın
göndərdiyinə tabe olun!
–
deyildiyi zaman onlar: Biz ancaq atalarımızın
getdiyi yolla gedəcəyik
–
deyirlər. Bəs ataları bir şey anlamayıb, doğru
yolda deyildilərsə necə?». (əl-Bəqərə 170). «Çünki onlar atalarını azmış
gördülər. Bununla belə yürüyə-yürüyə onların ardınca düşüb getdilər».
(əs-Saffət 69-70). «Allah yanında yer üzündə gəzən canlıların ən pisi
(haqqı) dərk etməyən karlar və lallardır». (əl-Ənfal 22). «Üzləri odda
çevrildiyi gün onlar: Kaş Allaha müti olaydıq, Peyğəmbərə itaət edərdik!
–
deyəcəklər. Pərvərdigara biz ağalarımıza, böyüklərimizə itaət etdik,
onlarsa bizi haqq yoldan azdırdılar». (əl-Əhzab 66-67). «Onlar Allahı
qoyub alimlərini və rahiblərini, Məryəm oğlu Məsihi özlərinə tanrı
etdilər». (ət-Tövbə 31). Xuzeyfə b. Yəmən
–
radiyallahu anhu
–
bu ayə
haqqında soruşuldu o: «Rahibləri və alimləri onlar üçün haramı halal edir,
onlar da halal sayırlar. Halalı onlara haram edir, onlar da bunu haram
sayırlar»
1596
. «İbrahim atasına və tayfasına: Sizin tapınıb durduğunuz
bu heykəllər nədir?
–
dediyi zaman onlar: Biz atalarımızı onlara ibadət
edən gördük!
–
deyə cavab vermişdilər». (əl-Ənbiya 52-52). «O zaman
tabe olunmuşlar tabe olanlardan uzaqlaşacaq, (onların hamısı
1595
Məcmuu Fətava 10/203.
1596
Təbəri «Təfsir» 6/114, Təfsir İbn Əbi Hatim 6/1784.
452
Qiyamətdəki) əzabı görəcək və aralarındakı rabitə qırılacaqdır. O zaman
(bütlərə) tabe olanlar: Əgər bir də dünyaya qayıda bilsəydik, onlar
bizdən uzaqlaşdıqları ki, biz də onlardan uzaqlaşardıq
–
deyərlər». (əl-
Bəqərə 166-167). İbn Ömər –
radıyallahu anhu
–
məsciddə oturduğu vaxt
Şamlı bir nəfər gələrək ondan Təməttu həcci barəsində soruşdu. İbn
Ömər: «Gözəldir, xoşdur» deyə cavab verdi. Adam: «Lakin sənin atan
bunu qadağan etmişdir» dedi. İbn Ömər: «Vay sənin halına! Atam bunu
qadağan etmiş ola bilir. Lakin Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm
–
belə etmiş və bunu əmr etmişdir. Sən atamın sözünü götürəcəksən yoxsa
Peyğəmbər
- sallallahu aleyhi və səlləm
–
in əmrinə tabe olursan?» dedi.
Adam: «Peyğəmbər
- sallallahu aleyhi və səlləm
–
in əmrinə tabe oluram»
dedi. İbn Ömər: «Qalx get!» dedi
1597
. İmam Təhavi
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Təqlidi ancaq başı çatışmayan kimsələr edər»
1598
. İbn Məsud
– radıyallahu anhu
–
deyir ki: «Heç kimsə dinində başqa bir kimsəni
təqlid etməsin. Çünki əgər o iman edərsə o, da iman edər, küfrə girərsə o,
da küfrə girər»
1599
. İbn Məsud – radıyallahu anhu
–
deyir ki: «Bu dünyada
ya müəllim ol, ya da tələbə. Bu ikisi arasında üçüncü (təqlidçi) olma
yoxsa məhv olarsan»
1600
. Sufyan b. Uyeynə
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir
ki, Rabia başı örtülü halda yanımda uzanaraq ağlayırdı. Ona: «Nəyə görə
ağlayırsan?» deyə soruşduqda. O: «Məni ağladan açıq riya, gizli şəhvətdir.
İnsanlar alimlərin yanında analarının qucağındakı körpə uşaqlar
kimidirlər. Onlar nəyi qadağan edərlərsə ondan əl çəkərlər, nəyi də əmr
edərlərsə onu da yerinə yetirərlər»
1601
. Abdulah b. Muhəmməd əl-Mutəz
deyir ki: «Güdülən heyvanla təqlid edilən insan arasında heç bir fərq
yoxdur»
1602
. Mucahid b. Cəbr deyir ki: «Allahın qullarından kim olursa
olsun sözü alınır da, tərk də edilir. Yalnız Peyğəmbər - sallallahu aleyhi
və səlləm
–
müstəsna»
1603
.
İmam Əbu Hənifə
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Hədis səhih
olduğu zaman mənim görüşüm odur»
1604
. Əbu Hənifə
–
rahmətullahi
aleyhi
–
deyir ki: «Haradan aldığımızı bilmədikcə heç kimsəyə bizim
görüşümüz ilə əməl etmək olmaz»
1605
. Əbu Hənifə
–
rahmətullahi aleyhi
–
1597
Tahavi «Şərhu Mənail Asar» 1/372, Əbu Yala «Musnəd» 3/1317, Əhməd 5700, Tirmizi 2/82.
1598
İbn Abidin «Rəsmul Muftu, Məcmuatur Rəsail» 1/32.
1599
Əbu Nuaym «Hilyətul Övliya» 1/136.
1600
İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/983.
1601
İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/984.
1602
İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/988.
1603
İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/989.
1604
İbn Abbidin «Haşiyə» 1/63, «Rəsmul Muftu, Məcmuatur Rəsail» 1/4.
1605
İbn Abdil Bərr «İntiqa fi Fəzailil Səlasətil Əimmətil Fuqaha» səh. 145, İbn Qeyyim «İlamul
Muvakkin» 2/309, İbn Abidin «Haşiyə» 6/293, Rəsmul Muftu s. 29-32, Şarani «Mizən» 1/55.