2-Cİ NƏŞR Əlavə VƏ DÜZƏLİŞLƏR



Yüklə 3,76 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə226/238
tarix22.10.2018
ölçüsü3,76 Mb.
#75445
1   ...   222   223   224   225   226   227   228   229   ...   238

 

451 


Ona  bir  hüccət  göstərilincəyə  və  öyrədilincəyə  qədər  məzurdur.  İbn 

Teymiyyə 



  rahmətullahi  aleyhi  -  deyir  ki:  «Ümmətin  böyük  çoxluğuna 

görə  ictihad  caizdir,  təqlid  də  caizdir.  Onlar  ictihadı  hər  kəsə  vacib 

görmədikləri  kimi,  təqlidi  də  hər  kəsə  haram  görməzlər.  Eyni  şəkildə 

təqlidi  hər  kəsə  vacib,  ictihadı  da  hər  kəsə  haram  görməzlər.  İctihad, 

ictihada gücü çatan hər kəs üçün caizdir, təqlid isə ictihaddan aciz olanlar 

üçün  caizdir.  İctihada  gücü  çatan  bir  kimsə  üçün  təqlid  caizdir,  yoxsa 

yox?  Bu  mövzuda  ixtilaf  vardır.  Səhih  görüşə  görə  belə  bir  kimsənin 

ictihaddan  aciz  qaldığı  durumlarda  təqlidə  yönəlməsi  caizdir.  Bu  acizlik 

ya dəlilin eyniliyindən və ya ictihad üçün yetərli vaxtın olmamasından ya 

da  dəlilə  açıq  çatmamasından  ola  bilər…»

1595

.  «Onun  əmrinə  qarşı 



çıxanlar başlarına gələcək bir bəladan, yaxud düçar olacaqları şiddətli 

bir əzabdan həzər etsinlər». (ən-Nur 63). «Amma xeyr! (Ya Məhəmməd!) 

Sənin Allahına and osun ki, onlar öz aralarında baş verən ixtilaflarda 

səni  hakim  təyin  etməyincə  və  verdiyin  hökmlərə  görə  özlərində  bir 

sıxıntı duymadan sənə tam bir itaətlə boyun əyməyincə (həqiqi surətdə) 

iman gətirmiş olmazlar». (ən-Nisa 65). «Onlara: «Allahın nazil etdiyinə 

və  Onun  Peyğəmbərinə  tərəf  gəlin! 



  deyildiyi  zaman:  Atalarımızın 



getdiyi  yol  bizə  yetər 



  deyə  cavab  verirlər.  Bəs  ataları  heç  bir  şey 



bilməyib  doğru  yolda  deyildilərsə  necə?».  (əl-Maidə  14).  «Allahın 

göndərdiyinə tabe olun! 



 deyildiyi zaman onlar: Biz ancaq atalarımızın 



getdiyi yolla gedəcəyik 



  deyirlər.  Bəs  ataları  bir  şey  anlamayıb,  doğru 



yolda deyildilərsə necə?». (əl-Bəqərə 170). «Çünki onlar atalarını azmış 

gördülər. Bununla belə  yürüyə-yürüyə onların ardınca düşüb getdilər». 

(əs-Saffət  69-70).  «Allah  yanında  yer  üzündə  gəzən  canlıların  ən  pisi 

(haqqı)  dərk  etməyən  karlar  və  lallardır».  (əl-Ənfal  22).  «Üzləri  odda 

çevrildiyi gün onlar: Kaş Allaha müti olaydıq, Peyğəmbərə itaət edərdik! 



  deyəcəklər.  Pərvərdigara  biz  ağalarımıza,  böyüklərimizə  itaət  etdik, 



onlarsa  bizi  haqq  yoldan  azdırdılar».  (əl-Əhzab  66-67).  «Onlar  Allahı 

qoyub  alimlərini  və  rahiblərini,  Məryəm  oğlu  Məsihi  özlərinə  tanrı 

etdilər».  (ət-Tövbə  31).  Xuzeyfə  b.  Yəmən 



radiyallahu  anhu 



  bu  ayə 

haqqında soruşuldu o: «Rahibləri və alimləri onlar üçün haramı halal edir, 

onlar  da  halal  sayırlar.  Halalı  onlara  haram  edir,  onlar  da  bunu  haram 

sayırlar»

1596

.  «İbrahim  atasına  və  tayfasına:  Sizin  tapınıb  durduğunuz 



bu heykəllər nədir? 



 dediyi zaman onlar: Biz atalarımızı onlara ibadət 



edən  gördük! 



  deyə  cavab  vermişdilər».  (əl-Ənbiya  52-52).  «O  zaman 



tabe  olunmuşlar  tabe  olanlardan  uzaqlaşacaq,  (onların  hamısı 

                                                        

1595

 Məcmuu Fətava 10/203.  



1596

 Təbəri «Təfsir» 6/114, Təfsir İbn Əbi Hatim 6/1784.  




 

452 


Qiyamətdəki) əzabı görəcək və aralarındakı rabitə qırılacaqdır. O zaman 

(bütlərə)  tabe  olanlar:  Əgər  bir  də  dünyaya  qayıda  bilsəydik,  onlar 

bizdən uzaqlaşdıqları ki, biz də onlardan uzaqlaşardıq 



  deyərlər».  (əl-



Bəqərə 166-167). İbn Ömər – radıyallahu anhu 

 məsciddə oturduğu vaxt 



Şamlı  bir  nəfər  gələrək  ondan  Təməttu  həcci  barəsində  soruşdu.  İbn 

Ömər:  «Gözəldir,  xoşdur»  deyə  cavab  verdi.  Adam:  «Lakin  sənin  atan 

bunu  qadağan  etmişdir»  dedi.  İbn  Ömər:  «Vay  sənin  halına!  Atam  bunu 

qadağan  etmiş  ola bilir. Lakin Peyğəmbər  - sallallahu aleyhi və səlləm 

 

belə etmiş və bunu əmr etmişdir. Sən atamın sözünü götürəcəksən yoxsa 



Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm 

 in əmrinə tabe  olursan?»  dedi. 



Adam: «Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm 

 in əmrinə tabe oluram» 



dedi. İbn Ömər: «Qalx get!» dedi

1597


. İmam Təhavi 



 rahmətullahi aleyhi 

 deyir ki:  «Təqlidi ancaq başı çatışmayan  kimsələr  edər»



1598

. İbn Məsud 

–  radıyallahu  anhu 

  deyir  ki:  «Heç  kimsə  dinində  başqa  bir  kimsəni 



təqlid etməsin. Çünki əgər o iman edərsə o, da iman edər, küfrə girərsə o, 

da küfrə girər»

1599

. İbn Məsud – radıyallahu anhu 



 deyir ki: «Bu dünyada 

ya  müəllim  ol,  ya  da  tələbə.  Bu  ikisi  arasında  üçüncü  (təqlidçi)  olma 

yoxsa məhv olarsan»

1600

. Sufyan b. Uyeynə 





 rahmətullahi aleyhi 

 deyir 



ki, Rabia başı örtülü halda yanımda uzanaraq ağlayırdı. Ona: «Nəyə görə 

ağlayırsan?» deyə soruşduqda. O: «Məni ağladan açıq riya, gizli şəhvətdir. 

İnsanlar  alimlərin  yanında  analarının  qucağındakı  körpə  uşaqlar 

kimidirlər.  Onlar  nəyi  qadağan  edərlərsə  ondan  əl  çəkərlər,  nəyi  də  əmr 

edərlərsə  onu  da  yerinə  yetirərlər»

1601


.  Abdulah  b.  Muhəmməd  əl-Mutəz 

deyir  ki:  «Güdülən  heyvanla  təqlid  edilən  insan  arasında  heç  bir  fərq 

yoxdur»

1602


.  Mucahid  b.  Cəbr  deyir  ki:  «Allahın  qullarından  kim  olursa 

olsun sözü alınır da, tərk də  edilir. Yalnız Peyğəmbər  - sallallahu aleyhi 



və səlləm 

 müstəsna»



1603

.  


İmam  Əbu  Hənifə 



  rahmətullahi  aleyhi 



  deyir  ki:  «Hədis  səhih 

olduğu  zaman  mənim  görüşüm  odur»

1604

.  Əbu  Hənifə 





  rahmətullahi 

aleyhi 

  deyir  ki:  «Haradan  aldığımızı  bilmədikcə  heç  kimsəyə  bizim 



görüşümüz ilə əməl etmək olmaz»

1605


. Əbu Hənifə 



 rahmətullahi aleyhi 

                                                        



1597

 Tahavi «Şərhu Mənail Asar» 1/372, Əbu Yala «Musnəd» 3/1317, Əhməd 5700, Tirmizi 2/82.   

1598

 İbn Abidin «Rəsmul Muftu, Məcmuatur Rəsail» 1/32.  



1599

 Əbu Nuaym «Hilyətul Övliya» 1/136. 

1600

 İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/983.  



1601

 İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/984. 

1602

 İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/988.  



1603

 İbn Abdil Bərr «Camiul Bəyanul Elm və Fadluh» 2/989. 

1604

 İbn Abbidin «Haşiyə» 1/63, «Rəsmul Muftu, Məcmuatur Rəsail» 1/4. 



1605

  İbn  Abdil  Bərr  «İntiqa  fi  Fəzailil  Səlasətil  Əimmətil  Fuqaha»  səh.  145,  İbn  Qeyyim  «İlamul 

Muvakkin» 2/309, İbn Abidin «Haşiyə» 6/293, Rəsmul Muftu s. 29-32, Şarani «Mizən» 1/55.  



Yüklə 3,76 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   222   223   224   225   226   227   228   229   ...   238




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə