A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 2,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
277 qaldı. Sonra rayondan Aydın Cəlilovun anası gəldi və onda biz Əhmədə təklif elədik ki, getsin. O getdi, ancaq şeyləri bizdə qaldı. Bu, martın ortalarında olmuşdu. Amma axşam – martın 25-də Əhməd gəlib şeylərini götürüb. Aydına da deyib ki, Şəkiyə gedirəm. –Əhmədin familiyası nədir? –Bilmirəm. ...Aydın Cəlilov eyni ilə Sadığın dediklərini dedi. Bəli, təxminən axşam saat 8 olardı, Əhməd gəldi çamadanını, plaşını götürdü, dedi ki, Şəkiyə gedirəm. Aydın çıxıb onu ötürmək istədi amma Əhməd qəribə bir söz dedi: küçəyə çıxma, şübhələnərlər... Kim? Kimdən? Nəyə görə? Əhməd dəqiqləşdirmədi. Aydın alaqapıda dayandı. O, 412 markalı "Moskviç" maşınına diqqət elədi. Nömrəsinə fikir vermədi. Ancaq sürücünün qaraltısını gördü. Maşının arxa tərəfində yük yerinin yanında dayanmışdı, sonra Aydın camadanla maşına minəndə, sürücü də keçib sükan arxasında oturdu. Qabaqda da deyəsən kim isə oturmuşdu. Amma kim? Aydının yadında deyil. Sürücünü də yadında saxlamayıb. Aydın evə qayıtdı, bir azdan Əvəz gəldi, iki saatdan sonra da Sadıq. Gecə yarısına yaxın hamısı yıxılıb yatdı. Müstəntiq şərfi Aydına göstərdi: –Bu şərfi tanıyırsınız? Aydın:
–Bəli, – dedi, – Əhmədin şərfidir.
Qaz-9 nömrəli maşın köpüklü dağ çayını keçib Şəki rayonunun Kiş kəndinə çatdı. Üç nəfər maşından düşdü və bir evin həyət qapısını döydülər. Ev sahibi yaşlı kişi qapını açdı və gələnlərdən biri o birini təqdim etdi: –Yoldaş Abdullayev OBXS-dəndir, – dedi, – sizdən şikayət yazıblar. Həyətinizin sahəsi çoxdur. Gərək təzədən ölçək. 278 Ev sahibi Ağaməmməd Əbdülrəhimov Şəki ipək kombinatının fəhləsi idi. Bir neçə ay bundan qabaq böyük oğlu gül alveri üstündə Rostovda tutulmuş və məhkum olunmuşdu. –Bizə məlumat gəlib ki, həmin gülləri siz bu sahədə yetişdirirsiniz, Rostova da onları kiçik oğlunuz Əhməd aparıb. İndi də bu məqsədlə Əhməd Rostova gedib. Əbdülrəhimov təəccübləndi: –Siz nə danışırsınız? – dedi – Əhməd ömründə Rostovda olmayıb. Bakıda idi. Üç gün bundan qabaq qayıdıb. İndi də hardasa kənddədir, bir azdan gələr. Buna baxmayaraq gələnlər həyəti gəzib dolanır, ölçürdülər. Qonşu həyətlərdən də maraqlananlar yığışmağa başladı. Kənarda bir arvad dayanmışdı, qəlyan çəkirdi və diqqətlə gələnlərdən birinin üzünə baxırdı. Gözlərini zillədiyi adam Fazil Axundov idi. Fazil Axundov arvadın baxışlarından nə isə oxudu, məqam tapıb ona yanaşdı. Arvad ağzını açmadan, yalnız dodaqları ilə pıçıldadı: –İzə düz düşmüsünüz. Burdan əl çəkməyin. –Gecə yarısı Əhməd Əbdülrəhimov gəlib çıxdı. Üzündə yara yeri vardı. Fazil Axundov Əhmədə dedi ki, gərək bizimlə rayon mərkəzinə gedəsən və bu günlərdə Rostovda olmamağın barədə sənədə qol çəkəsən. Axundov qabaqda əyləşdi. Abdullayev və üçüncü yoldaş Əhməd Əbdülrəhimovla birlikdə arxada oturdular. Maşın dolama dağ yolları ilə gedirdi. Qəfilcə Axundov geri çevrildi və sözarası Əhməddən soruşdu: –Üzündən başqa hardan yaralanmısan? Əhməd ani olaraq: –Belimdən, – dedi və dərhal tutuldu. Bəlkə məhz bu dəqiqə o hər şeyi başa düşdü; başa düşdü ki, yanındakılar istintaq işçiləridir və rayon mərkəzinə onu heç də kağıza qol çəkmək üçün aparmırlar. Bir an içində hər şeyi dərk edərək o, maşından atılmaq üçün cəhd göstərdi. Ancaq starşina Əmralı
279 Abdullayevin tapançasının lüləsi Əhmədin qarnına dirəndi. Əməliyyatın birinci hissəsi uğurla başa çatdı. Əhməd qaça, gizlənə bilmədi. Və indi hər şeydən açıq danışmaq olardı. Milis baş leytenantı Fazil Axundov Əhməd Əbdülrəhimovdan 25 mart gecə yarısı Qazıməmmədli ilə Muğanlı qəsəbəsi arasında şose yolunda baş verən hadisələr haqqında danışmağı tələb etdi. Əhməd Əbdülrəhimov hər şeyi boynuna aldı və əlbir olduğu yoldaşının da adını dedi. Məmməd Əhmədov Şəki şəhərində Şəki fəhləsi küçəsində üç nömrəli evdə yaşayırdı. Bir neçə dəqiqədən sonra Əli Bayramlı rayonu operativ milis işçiləri F.Axundov və Ə.Abdullayev Əhmədovların evinə gəldilər və Məmmədi apardılar. (Bir gün sonra Məmmədin anası, gözü yaşlı Salatın milis idarəsinə gəldi, iki yüz manat verdi və dedi: – Bu gün evi süpürərkən bu pulları təsadüfən tapmışam. Bizim deyil bu pullar, özgəninki isə bizə lazım deyil. Bu, Mazanın pulları idi. Əbdülrəhimovun ifadə verdiyi kimi tən yarı bölünmüş pulların 80 manatını onlar Kürdəmirdən Şəkiyə gələrkən yolda xərcləmişdilər. Cinayətkarlar 25 mart gecə yarısında cinayət işlədikləri rayona, Əli Bayramlı rayonunun milis şöbəsinə gətirildilər. O gün o baş, bu başa F.Axundov və Ə. Abdullayev 20 saat yolda oldular və müvəffəqiyyət qazandılar. Bu dəqiq əməliyyata görə hər ikisi Azərbaycan SSR Daxili İşlər Nazirliyinin əlaçı nişanı ilə təltif olunmuşlar.
O gecə hadisələr isə belə cərəyan edirdi. Mazan Əliyevi şoseyə tulladıqdan sonra Məmməd (o adını Aydın demişdi) və Əhməd (adını Adil demişdi) yollarına davam etdilər. Məmməd az-çox maşın sürə bilirdi. Və bəlkə məhz bunu bilə-bilə Əhməd yetkinliyə çatmamış bu oğlanı əməlinə cəlb etmişdi. Əməli isə çox sadə idi. Hər hansı bir şəxsi maşına minmək, xəlvət yerdə sürücünü öldürmək, maşını sökmək və hissə-hissə satmaq. Yüklə 2,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|