A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər

 231 

günlərdə nələr olmamışdı? Bəlkə dost olmaq-həmxatirə olmaq 

deməkdir? 

...Fuadla mən bir-birimiz haqqında hər  şeyi bilirdik. Mən 

Fuadı bütün yoldaşlarımdan çox istəyirdim. O mənimçün açıq 

kitab idi. Mən bu kitabın hər səhifəsinə, hər cümləsinə, hər 

sözünə bələd idim Amma bilmirdim ki... 

Dünən az qala Tərlan batacaqdı. Guya mən yaxşı 

üzgüçüyəm. Özümü elə itirmişdim ki, elə karıxmışdım ki, heç 

soyunub suya atılmağa təşəbbüs də etmədim. Qızın atası 

Sultanın da matı-qutu qurumuşdu. Üzünü tutub, heykəl kimi 

donub qalmışdı. Fuad dinməz-söyləməz, haray-həşirsiz   özünü   

suya, burulqana vurdu, Tərlanı  çıxartdı. Bəlkə  də burada 

təəccüblü bir şey yoxdur. Təəccüb doğuran Fuadın halı idi. O 

sakit və təmkinli idi.  

Balaca Tərlan yamanca qorxmuşdu. Hələ yaxşı ki, bu 

işlərdən Qəmərin xəbəri olmadı, yoxsa bağrı yarılardı. 

Gözünün qorasını sıxmaq üçün Qəmərə ancaq bəhanə lazımdır. 

...Oğlan psixolojisi müxtəlif mərhələlərdən keçir. Müəyyən 

yaşa qədər qızlara marağını və yaxud onların sənə marağını ən 

böyük sirr kimi gizlədirsən, sonra, ikinci mərhələdə,  əksinə, 

hamıya danışırsan, hətta getdikcə daha artıq  şişirdə–şişirdə 

danışırsan. 

Vaxt vardı... Fuadla mən hələ birinci mərhələdəydik. Qızlar 

bizi maraqlandırmırdı. Hər halda belə deyirdik. Qəmər isə 

böyük qız idi. Onun oğlan yoldaşları var idi. Ona tez-tez zəng 

olunardı. Fuadla mən isə  həmişə ona sataşardıq. Telefona biz 

gedəndə heç vaxt Qəməri çağırmazdıq. Deyərdik evdə yoxdur. 

Mən hətta bir dəfə dedim ki, Qəmər təyyarə ilə Vladivostoka 

uçub. Qəmər cinlənib özündən çıxardı. Amma hirsi tez 

soyuyardı. "Neyləyəsən, hələ 

uşaqlıqları başlarından 

çıxmayıb!" 

Əlbəttə, biz böyüdükcə Qəmərin də yaşı artırdı. Amma get-

gedə yaş fərqimiz daha az duyulurdu. Yayı çox vaxt Fuadgilin 

bağında qonaq qalırdım. Mən Qəmərin yaxın sirdaşı 

downloaded from KitabYurdu.org

---

 232 

olmuşdum. O, Fuada demədiyi şeyləri belə mənə açırdı. 

Bağda hamı miçətkən altında yatırdı; gecələr ağcaqanad, 

səhər üzü çibinlər aman vermirdi. Amma mən miçətkən altında 

yata bilmirdim. Əziyyət çəksəm də  həmişə açıq çarpayıda 

yatırdım. Yerimdə uzanıb üfüqdən-üfüqə  sərilmiş aydın yay 

səmasının nəhayətsiz ulduzluğuna tamaşa edirdim. Xəyallara 

dalırdım. 

Məşhur futbolçuyam. Yaydır. Fuadgilin bağında qonağam. 

Qəmər radionu qurur. Futbol reportajı. 

Qəmər: "Bıy, bıy, Bəxtiyar, sizin komanda oynayır, bəs sən 

nə  əcəb oynamırsan?" Mən: "İstəmirəm, qoy mənsiz 

oynasınlar. Görək nə olar?" Radio: "hesab 4:0-dır. Məşhur 

futbolçu Bəxtiyarın olmaması onun komandasının qol-qanadını 

qırmışdır".  Qəmər (həyəcanla): "Ah! Nə  dəhşətli 

məğlubiyyətdir!" Radio: "Oyunun qurtarmasına iyirmi   beş 

dəqiqə qalır. Nəticə  məlumdur. Artıq heç   nə   komandanı 

məğlubiyyətdən xilas edə bilməz". Qəmər susur, lakin onun 

baxışlarında bir intizar var... Mən: "Yaxşı. Baxarıq". Ayağa 

dururam. Qəmərin gözlərində sevinc parlayır: "Hara, 

Bəxtiyar?" Mən: "İyirmi dörd dəqiqə qalıb, çataram". Qəmər 

(hədsiz sevinc, fərəh və həyəcanla): "Mən də səninlə gedirəm!" 

Maşını mən özüm sürürəm. Jurnalda gördüyüm ağ, uzun, açıq 

maşını. Saatda 120 km. Yol basırıqdır.  Əlimi siqnaldan 

çəkmirəm ki, bütün maşınlar bizə yol versin. Çatırıq. Oyunun 

axırına doqquz dəqiqə qalıb. Qəmər keçiddə dayanır. Mən 

soyunub meydançaya yüyürürəm.  Bu  an  qapımıza zərbə 

vururlar. Qapıçı yox, qapı boş... Mən atılıb başımla topu 

saxlayıram.  Onu ayağıma alıb hücuma keçirəm, müdafiəçiləri 

bir-bir aldadıb topu rəqibin qapısından keçirirəm. Sonra ikinci, 

üçüncü, dördüncü topu vururam. Tribunalardakı tamaşaçılar   

hamısı ayağa durur. Stadion dəniz tək gurlayır. 

Radiokomentatorun boğazı quruyub. Qəmərin rəngi qaçıb. 

Oyunun qurtarmasına on saniyə var. Heç-heçə bizə sərfə deyil. 

Mütləq udmalıyıq. Top yenə məndədir. Məni itələyib yıxırlar. 

downloaded from KitabYurdu.org

---

 233 

Yıxılı halda da topu rəqibə vermirəm. Sıçrayıb yenidən 

hücuma keçirəm.   Meydançanın ortasındayam. Rəqibin 

qapısına yaxınlaşmağa vaxt çatmayacaq. Elə buradanca qəfil 

güclü zərbə ilə topu vururam. Qapıçı karıxıb bu gözlənilməz 

topu buraxır. Hakimin fışdırığı  eşidilir. Oyun qurtarır: 5:4 biz 

udduq. Yoldaşlarım məni qucaqlayıb öpür. Futbol "bazları" 

meydançaya cumur, məni atıb tuturlar. Birtəhər qurtulub 

geyinirəm. Camaatı yarıb Qəmərin yanına gəlirəm. Maşına 

minirik, bağa qayıdırıq. Qəmər bütün yol boyu oyundan 

danışır. Mənim oyunumun ayrı–ayrı  təfərrüatını xatırlayır. 

Radio xəfif melodiyalar verir. Külək mənim nazik ipək 

köynəyimi yelləyir. Qəmər: "Tərlisən, deyir, – sənə soyuq 

dəyər". O yun jaketini çiynimə salır. Xoşbəxtəm, bəxtiyaram. 

Bircə  qıçım yaman qaşınır. Bu nədir? hə, ağcaqanad. 

Xəyallardan ayrılıram, ağı  qıçımın üstünə  çəkirəm. Eh, 

ağcaqanad, görüm səni andıra qalasan, ağcaqanad! 

...Fikirlər dağılır, ağcaqanad aman vermir, dəniz xışıldayır, 

ulduzlar sayrışır. Məni yuxu aparır. 

Yuxuda Fuadı görürəm. Anası Zivər xalanı. Bir də Qəməri. 

Yuxuda üşüyürəm. Qəmər yun jaketini çiynimə salır. Jaketi 

çiynimə salanda əli boynuma toxunur, saçları yanağımı 

sığallayır, bədənim gizildəyir... Yadımdadır, bir dəfə, yalnız 

bircə  dəfə  Qəmər yuxuda məni öpdü və neçə illər sonra mən 

yuxuda yox, real həyatda, Qəməri yox, başqasını ilk dəfə 

öpəndə  məndə belə bir duyğu vardı ki, bu, həyatımın birinci 

sevgi öpüşü deyildir, mən bu hissi, bu titrəyişi daha qabaq 

keçirmişəm. 

–Tənbəl, tənbəl, a tənbəl, yatsan olar iş  əngəl. – Qəmər 

silkələyib məni oyadır. – Dur, Bəxtiyar, bu qədər yatmaq 

olmaz. 

Dənizə çimməyə gedirik. 

–Sən say görək nə qədər suyun altında dayana bilirəm.  

–Bir, iki, üç, dörd, beş, altı...  

Qumlar ayağımızı yandırır. 

downloaded from KitabYurdu.org

---