A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
238 Əlbəttə, bacı məhəbbəti ən təmənnasız məhəbbətdir. Amma məşhur adamın bacısı olmağı kim istəməz. Fuad... Öz aramızdır, dost olsaq da, mən həmişə onu cəsarətsiz, hətta bir az ağciyər, qorxaq bilirdim. Axı, o, uşaqlıqda da, böyüklükdə də, heç bir vaxt heç kəslə, nəinki dalaşmaz, vuruşmaz, ümumiyyətlə, qızğın mübahisəyə də girişməzdi. O, həmişə kölgədə qalmağı, yan gəzməyi, az danışmağı sevir. Heç kəsə qarışmır, heç bir qalmaqallı, cəncəlli işdə iştirak etmir. həmişə sakit, həmişə dinc... Dünən Fuad şücaət göstərdi. Xilasedicilər gələnəcən cumdu dənizə. Doğrudan, görəsən Fuad dənizə baş vuranda onların qayığını gördümü? Yəqin yox. O uzağı pis görür. Dayan, dayan, axı, o, sahildə eynəkli idi. Hə, hə birinci dəfə cumanda tələsdiyindən eynəklə cummuşdu. Yadıma düşdü, sonra zarafatla deyirdi ki, aralıqda eynəyimi itirdim. Fuad cumanda qayığı görə bilərdi. Amma görmüşdümü? Bəlkə də görmüşdü. Adamı tanımaq olmur. Bəlkə Fuad elə bir hərəkət edəcək ki, mən yenə bu fikri təkrar etməli olacağam. Bəlkə bu hərəkət yaxşı yox, pis hərəkət olacaq. Bəlkə mən heyrət içində dərk edəcəyəm ki, iyirmi il tanıdığım dostum bağlı kitabmış. Elə isə yaxşı adam varmı? Axı, biz adamlara onların bildiyimiz, eşitdiyimiz hərəkətlərinə, sözlərinə, rəftarına görə yaxşı deyirik. Bəlkə bilmədiyimiz, eşitmədiyimiz, xəbərdar olmadığımız başqa hərəkətləri, sözləri, rəftarı da var. Bəlkə onları bilsək bu adamlara pis deyərik. Bəlkə Qəmər də, Sultan da mənim üçün yaxşı adamlardır, başqa birisi üçün, onları məndən yaxşı və yaxud məndən pis tanıyan adam üçün, lap qonşu Həsən kişi üçün dünyanın ən pis insanlarıdır. Bəlkə mərdimazar Həsən kişi özü də heç mərdimazar deyil, onun da öz məntiqi, öz əsasları, bəraəti, üzrü var? Bəlkə mən də beləyəm. Qəmər, Fuad, Sultan məni sadiq dost, yaxşı adam sayırlar. Bir həftə sonra elmi şurada Fuadın işinin əleyhinə çıxsam necə, onda da belə sayacaqlarmı? İyirmi illik dostunun işini, həm də ona həyatı qədər əziz, əhəmiyyətli downloaded from KitabYurdu.org 239 bir işini yerə vuran adam yaxşı adam sayıla bilərmi? Bəs bu işi müdafiə etsəm, onda necə? Doğru olub-olmadığına şübhə etdiyim bir iş haqqında dostluq xatirinə müsbət rəy verən adam necə, yaxşı adamdırmı? Daxilən bu təcrübələrin doğruluğuna, yanlışlığına inanmadan onlara qəhmər durmaq? Nəyə görə? İyirmi illik dostluq naminə? Bu doğru hərəkətdirmi? Bəs onda dostbazlıq nədir? Sabah Fuadın əleyhdarları məni dostbazlıqda, şəxsi əlaqələrə görə elmi obyektivliyə xilaf çıxmaqda təqsirləndirərkən, yalanmı deyəcəklər? Nə isə, çətin məsələdir. Bir yandan da Qəmər... Həmişə də belə cəncəl işlər gərək mənim boynuma düşə. Həmişə belə kələfləri mən açmalı oluram. Həmişə... həmişə... Kefim xarab olduqca yaddaş iblisi haradansa köhnə dərdlərimi, umu-küsümü, gileylərimi qulağıma pıçıldayır və mənim əhvalım daha da korlanırdı. Zarafat etmək iqtidarında olsaydım, "Qəribi burda ağlamaq tutur" ifadəsi lap yerinə düşərdi. Səbəb nə idi? Avtobusun Buzovnadan, heç bir şey haqqında düşünməyib dincəldiyim, dostlar arasında qayğısız günlər keçirdiyim Buzovnadan uzaqlaşıb Bakıya, ciddi və mühüm problemləri, çətin məsələləri həll etməli olduğum Bakıya yaxınlaşmasımı? Yoxsa, günəşli gündüzlərdən sonra bu yağışlı axşamın cansıxıcı, zəhlətökən tutqunluğumu? Ya da bəlkə iki abbasıdan ötrü camaatı ustalıqla aldadan ağbirçəyin hiyləsi? İnsana inam, etibar kimi məfhumların nisbiliyi? Başqasının hər bir həyəcanına, hər bir dərdinə, qəzasına şübhə ilə yanaşmaq zəruriyyəti? –Saxla, saxla, qadov alım, bir əylən... Bu səs yenə də məni diksindirdi. Avtobus tormozlarını xırçıldadıb dayandı. –Bir dəqiqə gözlə. Bayaqkı arvad maşından düşdü və tələsik küçəni keçdi. Maşının içi etiraz sədaları ilə doldu: –Bilet almır, hələ bir istədiyi yerdə maşını da saxladır. –Əşi, sür gedək. Daha qayıdan deyil. downloaded from KitabYurdu.org 240 –Arvadda bicliyə bax a! Qonşum irişdi: –Getdiyi yerə bezplatnı gəldi çıxdı, vəssalam. Daha səsi- sorağı tapılmaz. Doğrudan da arvad küçəni keçib bir dalana girmiş, gözdən itmişdi. –Şofer, sür gedək! –Di ləngimə, gedək! Şofer ayağını qaza basıb maşını hərəkətə gətirirdi ki, arvad hövlnak dalandan yüyürüb əl elədi. –Dayan, dayan, qadov alım, bir dəqiqə saxla! Onun yanında bir qız da var idi. Arvadla qız nə barədəsə danışırdılar. Səssiz filmlərdəki kimi biz onların danışdıqlarını görürdük, amma eşitmirdik. Sonra qız arvada nə isə verdi və arvad maşına tərəf gəldi. –Konduktor, ay konduktor. Al bu sənin iki abbasın. Di sağ olun, yaxşı yol. Konduktor gülümsündü və bileti cırdı. Maşın tərpəndi. İndi bütün sərnişinlər maşının arxa şüşəsindəki "filmə" baxırdılar. Bu film insanlıq, düzlük, adamlara, doğruya, yaxşıya inam- etibar haqqında idi. İnsanlarda olan böyük və əzəli bir ehtiyac haqqında – sevinci də, dərdi də, fərəhi də, həyəcanı da bölüşmək ehtiyacı haqqında. Kadrda filmin baş qəhrəmanı, camaatın əlaqəsini bayaqdan bəri üç dəfə dəyişdirən, sifəti təəssüf və eyni zamanda nə isə bir arxayınlıq ifadə edən arvad idi. O, get-gedə kiçilir, evlərin, ağacların, yeldəyirmanlarının arxasında qalıb gözdən itirdi. Amma o, konduktorun çantasındakı iki abbasıdan başqa avtobusda nə isə ayrı bir şey də qoyub getmişdi. Daha doğrusu, qoyub qalmışdı. Gedən biz idik. Şofer kabinəsindən boylanıb dedi: –Rəhmətliyin qızı. Nə vacib imiş. Qiyamət ha qopmur. O sağ, biz salamat. Canlı zərb-məsəllər almanaxı təsbehini çevirə-çevirə sözə downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|