MEMARLIQ
XX yüzilliyin 30-cu illərindən başlayaraq, Azərbaycan memarlığında yeni
mərhələ başlanır. Memarlıqda mütərəqqi yeniliklər bu vaxt xüsusilə Bakı şəhərinin
timsalında özünü büruzə verməyə başlayır.
Bakı şəhərinin yenidən qurulması, ictimai-inzibati binaların tikilişi bu dövrün
xarakterik xüsusiyyətlərindəndir.
1934-cü ildə Bakıda Azərbaycan Respublikasının Hökumət Evinin layihəsi
üçün müsabiqə keçirilir. Müsabiqə Azərbaycan memarları arasında yaradıcılıq
axtarışlarının güclənməsinə, sənətkarlığın yeni və daha yüksək səviyyəyə
qalxmasına səbəb olur. 1952-ci ildə dəniz sahilində tikilib başa çatan bu monumental,
böyük bina indiyə qədər Bakının memarlıq simasında həlledici yerlərdən birini
tutur.
Bakıda ansambl tələblərinə cavab verən gözəl memarlıq nümunələrindən
biri kimi Bülbül prospekti ilə 28 May küçəsinin kəsişdiyi yerdə tikilən Nizami kino-
teatrını və onunla üzbəüz duran inzibati binanı (memarlar S.Dadaşov və M.
Hüseynov) göstərmək olar. Memarlar həmin ərazidə olan köhnə binaların üslubunu
nəzərə almış, klassik ənənələrdən istifadə yolu ilə yeni tipli ictimai binalar
yaratmışlar. Şəhərin ən mühüm və gediş-gəlişli yerlərindən birində tikilən bu
binalar, bütün ətraf binaları özünə tabe etdirərək, hər iki küçənin memarlığında
gözəl ansambl yaratmışdır.
30-cu illərdə Azərbaycan memarları milli ənənələri böyük həvəslə
öyrənərək, yaradıcılıq təcrübələrində tətbiq edirdilər. Bədii irsdəki mütərəqqi cəhətləri
müasir memarlığın məzmunu ilə əlaqələndirmək sahəsində aparılan axtarışlar bir
sıra hallarda gözəl nəticələr vermişdir. Bu sahədə Sadıx Dadaşov və Mikayıl
Hüseynovun birgə yaratdıqları bir sıra binalarda klassik Azərbaycan memarlıq irsinə əsil
yaradıcı münasibət özünü göstərir. Buna iki görkəmli memarın layihəsi üzrə
Moskvada inşa edilən Kənd Təsərrüfat Sərgisinin Azərbaycan pavilyonu və Bakıda
Nizami Muzeyinin binası misal ola bilər.
Çağdaş memarlığımızın incilərindən sayılan Nizami muzeyinin binası
barədə ətraflı danışmağa dəyər.
Aparılmış elmi araşdırmalar göstərir ki, indiki Nizami muzeyinin yerində
vaxtilə, yəni 1860-cı illərdə memar Qasımbəy tərəfindən tikilmiş "Metropol"
mehmanxanası yerləşmişdir. Memar S.Dadaşov və M.Hüseynov demək olar ki, bu
binanı yenidən qurmuş və onun daxili-xarici görünüşünü tamam dəyişdirib, Nizami
dövrünün abidəsinə çevirmişlər. Sonralar muzey qarşısındakı meydan formalaşmış,
orada şairin heykəli qoyulmuş və bağ salınmışdır.
40-cı illərdə yaranmış Nizami meydanı ansamblı Bakının memarlıq
277
tarixində mühüm bir mərhələdir. O, bu gün də memarların və rəssamların diqqətini
özünə cəlb edir.
Binanın bədii tərtibatında zəmanəsinin ən görkəmli rəssamları, xalq
sənətkarları da fəal iştirak etmişlər. Burada heykəltəraşlardan Fuad Əbdürrəhmanov,
Cəlal Qaryağdı, dekorativ-tətbiqi sənətimizin görkəmli sənətkarları Lətif Kərimov,
Hüseyn Babayevin adlarını xüsusi qeyd etmək lazımdır.
Beləliklə, müəllif kollektivinin səmərəli yaradıcılıq axtarışları nəticəsində
binanın milli memarlıq baxımından çox düzgün həlli tapılmışdır.
Binaya daxil olarkən sanki Nizami dövrünün ədəbi irsi ilə görüşürsən.
Muzeyin divar rəsmləri - ümumi rəng çalarları ilə Şuşa, Şəki, Təbriz və s.
şəhərlərdəki qədim yaşayış evləri və sarayların divar rəsmləri ilə səsləşir.
1950-ci illərdən başlayaraq, Bakı, Gəncə, Sumqayıt, Əlibayramlı və s.
şəhərlərdə müasir memarlıq baxımından bir sıra əhəmiyyətli ictimai binalar
tikilməyə başlanır.
Bunlardan ilk növbədə Elmlər Akademiyası şəhərciyinin kompleksi,
M.F.Axundzadə adına Dövlət Kitabxanası (memar M.Hüseynov), Azərbaycan Dövlət
Akademik Dram Teatrının binası (memarlar Q.Əlizadə, M.Mədətov) və Gəncənin
Mərkəzi Meydanında yerləşən inzibati bina (memar Ə.İsmayılov) nəzəri xüsusilə
cəlb edir.
Memarlıq formaları və şəhərsalma nöqteyi-nəzərdən müxtəlif olan bu
binaları birləşdirən bir cəhət də vardır. Müəlliflər Azərbaycan klassik memarlığının
ənənələrindən istifadə edərək, binaların abidəvi olmasına çalışmışlar.
1960-1970-ci illərdə Bakıdakı layihələndirilən və həyata keçirilən ən
əhəmiyyətli şəhərsalma tədbirlərindən biri də Hökumət Evinin yerləşdiyi Azadlıq
meydanının yenidən qurulma layihəsinin tərtibi sahəsində görülən işlərdir.
Bu dövrün ictimai binaları içərisində diqqəti cəlb edən bir neçə
əhəmiyyətli tikinti vardır. Bunlardan ən başlıcası Azadlıq meydanında yüksələn
"Azərbaycan" mehmanxanasıdır. Meydan tərəfdən 16 və Neftçilər prospekti tərə-
findən 11 mərtəbəli olan bu mehmanxana eyvanların geniş tətbiqi nəticəsində cənub
iqliminə uyğun olan bir görkəm almışdır.
Memarlıq həllinin əsas ünsürü olan həmin eyvanlar eyni zamanda
mehmanxananın Azərbaycan xalq yaşayış binalarına uyğun şəkil almasına yardım
edir.
Bu dövrdə yaradılmış əhəmiyyətli tikintilərdən biri də Bakı sirkidir.
Şəhərin Səməd Vurğun küçəsində, hündür bir mövqedə yerləşən Dövlət sirki son
dərəcə gözəçarpan şəhərsalma mövqeyi ilə bərabər, eyni zamanda daxili təc-
hizatının müasir səviyyədə həll edilməsi və xarici fasadlarının düşünülmüş
memarlıq bölgüləri ilə diqqəti cəlb edir. 2500 tamaşaçı tutan Dövlət sirki adı sirk
manejindən əlavə, mexaniki vasitələrlə təchiz edilmiş daha iki manejə malikdir. Bu
manejlər sirkin daxilində buz üzərində və suda tamaşalar verilməsinə imkan
yaradır (memar Ənvər İsmayılov).
Respublika memarlarının son illərdəki yaradıcılıq müvəffəqiyyətlərindən
278
biri də Bakı metrosunun xarici vestibülləri və yeraltı perronlarının memarlıq
quruluşudur. İstər xarici pavilyonlarda, istərsə də metronun yeraltı qurğularında
memarlıq vasitələrindən və bu vasitələrin başqa sənət növləri ilə sintezindən
bacarıqla istifadə edilmişdir.
Bakı metropoliteninin stansiyaları milli Azərbaycan memarlığı
nümunələrindən bacarıqla istifadə olunması, tikintisinin yüksək keyfiyyəti və
zövqlüyü ilə seçilirlər.
"Nərimanov" metro stansiyasının (memar M.Hüseynov) yeraltı vestibülü
tirsiz-sütunlu tiplidir. Yönəldilmiş işıqlar və genişlik yeraltı zala xüsusi əzəmət verir.
Açılmış çiçəyə bənzər qəşəng biçimli sütunlar orta keçid yoluna "Ulduzlu" tavanı
saxlayır.
"Bakı Soveti" metro stansiyası (memarlar Ş.Zeynalova, H.Qədimov, T.
Xanlarov) İçərişəhərə yaxın tarixi hissədə tikilmişdir. Stansiyanın pavilyonu nazik
çərçivələrlə haşiyələnmiş şüşə vestibülü küçədən ayırır. Zərif portal və tava
stansiyaya girişi qeyd edir. Metro stansiyası qarşısındakı meydança Bakının ən qədim
ictimai bağı ilə həmsərhəddir. Tək-tək durmuş Eldar şamları və Vaşinqton palmaları
həm bağın davamı, həm də stansiyanın baxılmasına gözəllik və təkraredilməzlik
verir.
"Nizami" metro stansiyası (memar M.Hüseynov) şəhərin köhnə
hissəsində, üç-dörd mərtəbəli tikintilər əhatəsindədir. Yeraltı stansiyanın
memarlığında milli memarlıq ənənələrindən geniş istifadə olunmuşdur. Stan-
siyanın yeraltı vestibülü dərindədir, pilon tiplidir. Onun memarlığında sıravi tağlar
və sənətdə sintez üçün böyük imkan yaradan dekorativ tağlar, pilonlar aparıcı rol
oynayır.
Bakıda ilk dəfə olaraq, "Nizami" metro stansiyasında mozaikadan geniş
istifadə olunmuşdur.
Xalq rəssamı M.Abdullayev tərəfindən yaradılmış bu rəngarəng
mozaikalar metroya xüsusi gözəllik bəxş edir. Böyük ideya və bədii estetik
əhəmiyyət kəsb edən mozaik lövhələr stansiyanın geniş yeraltı vestibüllərini şəkil
qalereyasına bənzətmiş, buraya muzey ab-havası vermişdir. Bu əsərlərdəki
monumental divar boyakarlığı ilə memarlığın sintezi nəinki təkcə rəssamın,
həmçinin memarın da qarşısında bir sıra mühüm tələblər qoymuşdur. Çünki layihə
müəllifi binanın memarlıq tərtibatında rəssamlıq əsəri üçün hansı guşəni ayıracağı
haqqında aydın təsəvvürə malik olmaqla yanaşı, bu əsərlərin nə kimi məziyyət
daşıdığını da bilmişdir.
M.Abdullayevin "Xəmsə" süjetli bu mozaikalarının məhz tarixi zəmin üzərində
qurulduğu göz qabağındadır. Vestibülün baş divarında şairin portreti ətrafındakı
çatma taxçalarda isə poemalardan müxtəlif süjetlər təsvir edilmişdir.
Stansiyasının vestibülündəki süjetli mozaik lövhələrin üstün cəhətlərindən
biri də onların müəyyən qisminin, məsələn, "Nəqqaş Mani", "Kərpickəsən kişinin
dastanı", "Daranın ölümü", "Məcnun və atası" və s. kimi epizodların Azərbaycan
təsviri sənətində ilk dəfə fırçaya alınmasıdır.
279
Əsrin axırlarında respublikamızda bir neçə yüksək mahiyyət kəsb edən
xatirə abidələri də yaradılmışdır. Bunlardan Naxçıvandakı Hüseyn Cavid (memar
R.Əliyev), Şuşadakı Molla Pənah Vaqifin abidələrini (memarlar Ə.Salamzadə,
E.Xanıkov) göstərmək olar.
Bu xatirə abidələrinin hər ikisini də memarlarımızın yeni nailiyyəti kimi
qiymətləndirmək lazımdır. Onlar müasir memarlığın ən yaxşı nümunəsi olmaqla yanaşı,
həm də Azərbaycan milli memarlığının ənənəvi xüsusiyyətlərindən yaradıcılıqla
istifadə olunmasına parlaq misaldır.
Şəhərimizin estetik simasının formalaşmasında sənaye tikintiləri də
əhəmiyyətli rol oynamağa başlayıblar. Sənaye qurğularının yüksək texnologiya və
təmizlik səviyyəsi onların yaşayış rayonlarında yerləşdirilməsinə imkan vermişdir.
Bunlardan Bakı məişət kondisionerləri zavodunu, Şampan çaxırları zavodunu,
Mərkəzi Şəhər telefon stansiyasını, Azərbaycan nəşriyyatını, Azərbaycan Milli
Bankını, ən müasir tələblərə uyğun şəkildə qurulmuş Avropa zal kompleksini və s.
göstərmək olar.
Son illər memarlıq cəhətdən baxımlı yaşayış, ictimai binalar Naxçıvan,
Quba, Lənkəran, Astara, Şəmkir və s. şəhər və rayonlarda tikilmişdir.
Respublikamızda gedən mədəni quruculuq işləri ilə bərabər, tarix və
mədəniyyət abidələrinin mühafizəsi, bərpası, təbliği və onlardan istifadə edilməsi
də mühüm yerlərdən birini tutur. Abidələrin bərpasını yaxşılaşdırmaq məqsədilə
Naxçıvanda, Gəncədə, Şamaxıda, Şəkidə, Qazaxda və s. bərpa-istehsalat
emalatxanalarının təşkili buna əyani sübutdur.
|