Ağayar Şükürov
Yüklə 2,95 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 34 deyildi. Maddi dünyanın dərk edilməsi ruhi qaydada aydın və canlı xarakter daşıyırdı. Qədim keçmişin müdrik adamları ölümün fikrin oyanması üçün necə vacib olduğunu başa düşürdülər və ona görə də onlar dərk edirdilər ki, tarixi proseslərdə bu qüvvələr necə də bir yerdə toxunulmuşlar. Bu gün biz bilirik ki, uzaqdakı ulduza baxanda, bundan nə qədərsə əvvəl baş vermiş nəyisə görürük, çünki aradakı vaxt, ulduzdan çıxan işığın yer üzərinə gəlib çatması üçün lazım idi. Qədim insanlar digər bir həqiqəti bilirdilər ki, onlar öz iradələrini seyr edəndə, həmçinin hələ özləri doğulmamışdan xeyli əvvəl formalaşmış nəyəsə baxırdılar. Onlar bilirdilər ki, məhəbbəti yaşadıqda həmçinin gələcək minillik üçün kosmosa təsir göstərəcəklər. Biz məhəbbəti yaşadıqda böyük kosmik qüvvələrlə qarşılıqlı fəaliyyətlərdə oluruq. Şair Rilke bu həyati hadisəni təsvir edərkən yazırdı ki, “iki adam gecə vaxtı bir yerə gələndə gələcəyi haraylayırlar”. Xristian mifologiyasında eyni şəxsiyyət, eyni ruhi impuls Mariya Maqdalinanın obrazında yenidən meydana çıxır. Biz ilkin Günaha batma tarixinin arxasınca yollanırıq. Görünür ki, Günaha batma insan ruhunun maddi dünyadan əvvəl mövcudluğa düşməsi www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 35 deyildir, Günaha batmaqda insan bədənləri də maddi dünya bərkidikcə bərkə çevrilir. Biz Günaha batma dünyasında yaşayırıq. Xristian ənənəsində bəzən “Sofiya” adlanan müdrikliyə biz, yalnız qaranlıqdan və yerin şeytan zonalarından keçməklə və həmçinin özümüzə səyahət etdikdə nail oluruq. Qədim dövrlərdə İsida yunan müdriklik ilahəsi Afina kimi tanınırdı. Afinanın isə Pallada adlı tutqun dərili ögey bacısı vardı və onu hamıdan artıq sevirdi. Bir dəfə onlar Anatoliya düzənliklərində oynayanda Afinanın diqqəti yayındı, bacısından uzaqlaşdıqda çox qorxdu. Həmin vaxtdan o, özünü Afina- Pallada adlandırdı, bacısının xatirəsini əbədiləşdirmək üçün qara ağacdan heykəlini yondu. Bu heykəl Palladium adlanır, Anatoliya xalqı ilahənin öz əli ilə yonulmuş bu heykəli öz paytaxtlarında saxlayırdı. Troya isə dünyanın ən böyük şəhəri idi. Yunanlar troyalıların bildiklərini bilmək istəyirdilər. Onlar troyalılara qalib gəldikdə, dünya sivilizasiyasında rəhbərlik rolu onlara keçdi. Sonralar bu, bütün şərəfi ilə Romadan aşağıda dəfn edildi, o vaxta qədər ki, onda imperator Konstantın paytaxtı Konstantinopola keçirdi. Bu şəhər dünyanın spiritualizminin mərkəzinə çevrildi. Böyük qüvvələr, frimasonlar da bu regiona nəzarət imkanını axtardılar. www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 36 İnsanların digər varlıqlarla tam ölçüdə müharibəsi gedirdi. Bu varlıqlar əvvəlki epoxlardan olan mübarizlər idi. Neolit dövründəki çaxmaq daşı oğurlayanlar tayfası olan lapiflər və kentavrlar (qədim yunan mifologiyasında yarı adam-yarı at) arasındakı müharibə Parfeonun frizlərində təsvir olunmuşdur. Kentavrlar lapiflərin başçısının toyuna dəvət edilmişdi, lakin burada lapif qadınların ağ, tüksüz bədənini görəndə cuşa gəlməyə başladılar. Onlar gəlini yerlə sürüyüb, özünü, həmçinin rəfiqələrini və paj oğlan uşaqlarını zorladılar. Bunun arxasınca gedən döyüşdə Lapif çarı öldürüldü və bundan nəsillər boy davam edən düşmənçilik başlandı. Sümüklər yoğunlaşdıqca, heyvan dünyası öz çəkisini hiss etməyə başladı. Heyvanlar yaşamaq üçün mübarizə aparmalı idilər. Bəşəriyyət tənəzzülə uğramaqda davam edirdi, bunu da təbiət edirdi. Heyvanların dişləri və caynaqları qırmızı rəng alırdı. Şirlər və canavarlar insanlara hücum edirdilər. Bitkilər tikan böyüdürdülər ki, adamların bədənlərini cızsın, ona görə də meyvə yığmaq çətinləşirdi və zəhərli bitkilər çoxalırdı. Tarix göstərir ki, insanlar digər şüur formalarına malik olan adamları xoşlamırdılar, buna görə də onlar tolerantlığa çətinliklə öyrəşirdilər. Biz bunu müqayisə etdikdə, yalnız avropalıların attseklərə münasibəti, Avstraliyadakı aborigenlərin az qala www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 37 genosidə məruz qalması və ya naytsistlərin qaraçıları yer üzündən bütünlüklə silmək cəhdi barədə düşünməyə ehtiyac duyuruq. Yəhudilərin hələ Moisey zamanından çox hallarda şüurun yeni formaya salınması ilə üz-üzə dayandığını görə bilərik. İnsanlar bu vaxt səhv etməkdən, nəyisə seçməkdən və onunla əylənməkdən xali deyildilər. Bu artıq belə bir hadisə deyildi ki, insanlar öz bütün ruhi qidalanmasını Ana Yerin südlü, şirə ilə dolu olan döşlərindən alsın. Təbii hüquq və əxlaqi hüquq artıq heç də eyni şey deyildi. Adamlar yaşamaq üçün mübarizə aparırdılar və özlərini çox vaxt dözümlüyünün hədlərində uzanan kimi görürdülər. Onlar kəşf etdilər ki, irəli aparan yol daim ölüm təhlükəsi törədə bilərdi, lakin əgər bu yolu tutmasalar da, istənilən halda onlar öləcəkdilər. Bu vaxtdan onlar riskə getməli oldular. Bu risk nəyisə qiymətləndirməkdən ibarət idi. Uzaqda müəyyən nöqtə var idi, heç bir geri dönmə imkanı yox idi. Onlar kəşf etdilər ki, bu nöqtəyə çatmalıdırlar. Dünya qaranlığa büründü, paradoks məkanına çevrildi, burada əksliklər görüşürdü və bu insan üçün ağrılı idi, dünya isə qəhrəmanlığa çağırırdı. Yüklə 2,95 Kb. Dostları ilə paylaş:
|