100
“islam birliyi” siyas tini
t tbiq etm
qalxmas na (xristian dövl tl ri) b lk d ba ar il , ng l
olurlar” dey
k islam siyas tinin t tbiq oluna bilm sinin çox übh li oldu unu aç qlay r.
“Türk birliyi” siyas tin g linc , bunun t tbiq edilm si mümkün oldu u t qdird yazar n
görü ün gör , bir çox faydalar ndan birisi “Osmanl ölk sind ki türkl rin h m dini, h m irqi birliyi
il çox s x, yaln z dini olmaqdan s
” birl
sin v
sas n türk olmad
halda mü yy n
türkl mi dig r müs lman ünsürl rin daha çox türklüy assimilyasiya olmas na
(b nz
sin ) v
tta “h
heç asimile olmam v ancaq milli vicdanlar olmayan ünsürl rin d
türkl diril bilm sin ” xidm t ed
yi keyfiyy tidir. Buna qar
q türkçülük siyas tinin “Osmanl
dövl tind ya ayanlardan müs lman olub da türk olmayan v türkl dirilm si mümkün olmayan
qövml rin Osmanl dövl tinin lind n ç xmas , islamiyy tin türk v türk olmayan qisml rin
ayr laraq art q Osmanl dövl tinin türk olmayan müs lmanlar il ciddi bir laq si qalmamas
narahatl
vard r.”
Yazar Bat
n t siri il türkl r aras na milli fikirl rin girm
ba lam oldu unu t sbit
etm kl b rab r, siyas t sah sind türkçülüyün “h
yeni do ulmu u aq” oldu unu söyl yir;
bununla b rab r “zaman
z tarixind görül n ümumi ax
n irql rd ” oldu unu söyl yir; v “türk
birliyi” leyhin xarici ng ll rin nisb
n az oldu unu v h tta b zi Avropa dövl tl rinin
“Rusiyan n
faydalar na z
ri oldu u üçün bu siyas ti d st
kl rini” lav edir.
“Osmanl milliyy ti” siyas tinin Osmanl dövl tin faydal olmad
na v t tbiq edilm sinin
mümkün olmamas na q tiyy tl hökm ed n Akçurao lu Yusuf, islam v türk siyas tl rini üstün
tutmaqda bu q tiyy ti göst
bilm diyind n “Üç t rzi-siyas t” m qal si “Türk” q zeti yazarlar na
yön ldilmi bu soru il bitir: “Müs lmanl q, türklük siyas tl rind n hans Osmanl dövl ti üçün
daha faydal v t tbiqi mümkündür?”
li, Akçurao lu bu m qal sind türklük ya da m qal
ks
n göst ril n ifad il , “Türk
birliyi” siyas tini müs lmanl q ya da “tövhide-islam” (islam birliyi) siyas tind n
üstün tutaraq fikri
kamülünü h
tamamlam deyildir; ancaq fikri t kamülünün hans yön do ru getdiyini bu
qal
n ç xarmaq mümkündür. M qal
türkçülük siyas tind n söz ed rk n “islam dini, türk
milliyy tinin formala mas nda ön mli bir ünsür ola bil r. slam, türklüyün birl
sind son
zamanlarda xristianl qla oldu u kimi içind milliyy tl rin do mas
q bul ed
k kild
yi
lidir. Bu d yi
is , vaxt keçirm
n m cburidir: zaman
z tarixind görül n ümumi
ax m irql rd dir. Dinl r, din olmaq bax
ndan getdikc siyasi ön ml rini, qüvv tl rini itirirl r.
Sosial olmaqdan çox, xsil irl r. Dolay
il dinl r, ancaq irql rl birl
k irql
yard mç v
xidm tçi olaraq siyasi v sosial ön ml rini qoruya bil rl r”- deyilm kd dir.
Bu günkü dü ünc
gör , bu m qal
ön mli bir t hlil ksikliyi vard r: “Türklük siyas ti”
il “türk birliyi”, “islam siyas ti” il “islam birliyi” bir-birl rin qar
lm
r. Osmanl
101
dövl tinin öz daxilind “türklük” v ya “islam”
siyas ti t qib etm si, xaricd “pantürkist” v ya
“panislamist” olmas
mütl q g
kdirm z. V bu t hlil d edilmi olsayd , 1908-ci ild n bu gün
r olan hadis
r daha aç q görülmü v ifad edilmi olard .
olursa olsun, olaylara dayan laraq ksi aç qlan ncaya, isbat edilinc
q
r iddia oluna
bil r ki, bu m qal
n önc Osmanl dövl tinin son dövrl rind ki siyas t t rzl rini sinifl ndir n v
r bir t rz mü yy n bir ad ver
k sas cizgil rini ortaya qoyan bir
r yaz lm deyildir; bundan
ba qa h
n bir yüzil yax n, dil,
biyyat v filologiya v h tta siyas t sah sind türkçülük fikri
fikri ax
mövcud oldu u halda, türk milliyy tçiliyinin siyas td sahib
ola bil
yi d
r v
ön
dair, “Üç t rzi-siyas t”d n önc bu d
aç q v q tiyy tl görü b yan ed n bir
r
yaz lm oldu unu da bilmir m.
“Üç t rzi-siyas t”in sl ön mi d , m hz bu t hlil v t sbitl rind dir. 1908 M rutiyy tind n
sonra, “osmanl q, islaml q v türklük” sinifl ndirm si v bu ifad
rin ifad etdiyi siyasi v sosial
qavramlar, Osmanl dövl tinin içind v d
nda xüsus n türkl r aras nda çox i
ndiyi kimi, siyasi
sosial h yat n t tbiq sah sind da h r üç siyas t t rzinin daha çox aç ql q v bilinc il meydana
tirilm sin çal
ld
bir h qiq tdir.
“Üç t rzi-siyas t” Bat yazarlar
n diqq tini ç km
gecikm mi dir. Yaln z Do u elmil
ul b zi öz l m cmu
rd v
rl rd deyil,
Do uya aid ümumi
rl rd bel osmanl q,
islamç q, türkçülük fikir v siyas tl rind n t birl r eynil i
dilm kl b hs edilm
ba lanm v
“Üç t rzi-siyas t” yazar , türkçülük h
kat
n önd r, qurucu v yay
lar ndan olaraq
göst rilmi dir.
1
Akçura o lu, “Üç t rzi-siyas t” m qal sini bir sualla bitirmi olmaqla b rab r, Rusiyadan
ldiyi zaman, bütün türk al mind kültür, siyas t sah
rind milliyy t fikrinin t tbiqinin mümkün
faydal oldu una q na t g tirmi di. V Rusiyada oldu u ill r bu fikrinin yay lmas na xeyli
lveri li idi: Yusuf rus-yapon müharib si v onu t qib ed n 1905-ci il inqilab , Rusiyada
rutiyy tin elan v t tbiqi zamanlar ndad r ki, Rusiyada oldu. sas n,
Quzey türklüyü mühiti,
yuxar da göst ril n
hab ddin M rcani, smay l b y Qasp ral kimi milliyy tçil rin v onlar n
öyr ncil rinin ill rd n b ri dil, kültür sah sind davam ed n uyar lar il siyasi sah
d
milliyy tçi, türkçü h tta bütün türkçü (pantürkist) fikirl rin yay lmas v a lanmas na xeyli lveri li
bir z min hal na g lmi di. Akçurao lu, bu durumdan d rhal faydaland v siyasi sah
türk
1
Bu yolda yaz lan
rl rd n gözüm ili nl ri a
da göst rir m: 1) P. Krisal “Les Tures a la recherche d’une ame
nationale”, “Mercure de France”, v. 47. No. 3640-14 Aqut 1912; 2) “X Les Courants politiques dans la Turgue
contemporaine”, “Revue du monde Musulman”, V: XXI Desembre 1912; 3) “X le Panislamisme et le Panturqisme”,
Revue du monde Musulman, V: XXII, Mars, 1913 Q rx s hif lik bu uzun m qal
“Üç t rzi-siyas t”
xeyli geni t hlil
edilmi , inc
nmi , t nqid edilmi , Akçurao lu Yusuf islam birliyi fikrinin qurucu v yay
lar ndan Seyid C mal ddin
fqani il müqayis edilmi dir. 4) Caston Gaillard, Les Turcs et L’ Europe, Paris, 1921, s. 298; 5) Lothrop Stoddard,
“Le nouveau monde de islam, traduit de l’anglais, Paris, Payot, 1923. Lothrop Stoddard, “Yeni al mi islam”
ingilisc
n türkc
çevir n: li R za Seyfi, stanbul, 1922, s. 229; 6) A. Sanhouri “Le Califat”, Lyon, 1926, s. 495; 7)
Commandant M. Larcher, “La guerre turque dans la guerre mondiale”, Paris, Chiron, 1926; Le probleme turc. s. 17-37.