s. 172) bu dərginin səhifələrində folklorla bağlı materiallara yer
ayırılır, hətta öz siyasi baxışlarının daha aydın ifadəsi məqsədilə
xalq ədəbiyyatı örnəklərindən istifadə olunurdu. Məhz elə bu
səbəbdəndir ki, dərginin ilk, daha doğrusu, proqram məqaləsində
siyasi vəziyyətin şərhi zamanı qədim yunan əsatirinə müraciət
edilmiş və o, “Atəş çalan Prometey” (“Od oğurlayan Prometey”)
adlandırılmışdır.
Müəllif odu Allahlardan oğurlayaraq insanlara gətirən və
bunun müqabilində Zevs tərəfindən əzablara məhkum olunan
Prometeydən istifadə edərək, öz istiqlal savaşının elə dəqiq ifa
dəsini vermişdi ki, dərhal sovet Azərbaycanında ciddi müqavi
mətlə qarşılanmışdı. Bu barədə Mirzə Bala Məmmədzadə “Milli
Azərbaycan hərəkatı” əsərində yazır: “Yeni Qafqaziya” belə milli
bir imanla işə başlayaraq, Azərbaycan, Qafqaziya və əsir türklərin
milli istiqlal davasını tanıtmağa girişmiş və Türkiyə əfkari-
ümumiyyəsini hazırlamağa başlamışdı. “Yeni Qafqaziya”mn bu
sarih və açıq proqramı üzərinə müvəffəqiyyətlə davam edən
nəşriyyatı bolşevikləri çıldırtırdı (dəliyə döndərirdi - А.II.)
.. .Moskva buna təhəmmül edə bilmirdi” (133, s. 174-175).
Sovetlər Birliyi hətta xaricdə - qərib ölkələrdə də azadlıq
mücahidlərinə təzyiq etməkdən çəkinmirdi.
Ümumiyyətlə, mühacirətdə yaşayan və Azərbaycanın istiq
lalına qovuşması üçün çalışan ziyalıların əsas mübarizəsi yalnız
öz ana torpaqlarının azad edilməsi ilə məhdudlaşmırdı, həm də
bütün Qafqazın (hətta dünyadakı əsarətdə olan digər xalqların)
köləlik zəncirindən xilası, millətlərin hürriyyəti uğrunda hər
vasitə ilə davam etdirilirdi. Bunu “Yeni Qafqaziya”nın
ilk sa-
ymdaca görmək mümkündür. Belə ki, orada nəşr edilən “Atəş
çalan Prometey” məqaləsinin müəllifi məşhur yunan əsatirinə
söykənərək, ondan xalqının heç vaxt əsarətə razılaşmayacağmı
göstərmək və millətinin istiqlal arzularını, mübarizlik ruhunu,
azadlıq duyğularını alovlandırmaq üçün istifadə etmişdir.
M.Ə.Rəsulzadə məqaləsində əsatir haqqında qısa arayış vermişdir
“Məlum olduğu kimi, Prometey əsatiri bir Allahdır. Atəşi
18
səmalardan oğurlayaraq insanlara gətirdiyi üçün Zevs tərəfindən
Qafqaz dağlarında zəncirbənd olmuş və siyah bir qartal onu
didmək üçün müvəkkil olmuşdur. Bu qartal hər gün zavallının
köksünü dələrək ürəyini parçalayırsa da, Prometey təkrar özü
afiyət edir və təkrar parçalanır” (133, s. 173)
Nəzərə almaq lazımdır ki, mühacirətdəki folklorşünaslar
tədqiqat aparanda da, örnəklər verəndə də bu prinsipi həmişə diq
qətdə saxlamışlar. Doğrudan da, “Atəş çalan Prometey” məqa
ləsində müəllifin fikirləri buna aşkar sübut ola bilər: “Atəş oğrusu
bu üsyankar, ilahi atəş yurdu Azərbaycana nazir bulunan Qafqaz
dağlarında deyil, başqa bir yanda zəncirbənd edilmiş olsaydı,
əsatir onu tapıb təkrar buraya gətirməliydi. Çünki Qafqaz tarixini,
son əsrdəki əhvalını və bilxassə indiki vəziyyətini təsvir etmək
üçün bundan daha münasib bir rəmz (simvol) tapılmaz” (133,
s. 173).
Bu sözlərdən də aşkar görünür ki, M.Ə.Rəsulzadə öz siyasi
baxışlarını daha aydın ifadə etmək üçün bu qədim əsatirdən
yararlanmışdır. Müəllif Odlar yurdu adlanan gözəl vətəninin
başına gələn bəlaları, xalqının iztirablarının ifadəsi üçün mü
kəmməl bir vasitəyə əl atmışdır. Bu torpaqlardan bəşəriyyətə
müqəddəs atəşin bəxş olunduğunu bildirən Məhəmməd Omiıı bəy
bu nəcib əməlinin, cəsarətinin hələ də cəzasını çəkən Prometeyə
yalnız məşəqqət deyil, eyni zamanda əbədilik gətirdiyini xatır
latmaqla yanaşı, həm də neft diyarı məmləkətinin dünyaya bağış
ladığı işığa, atəşə görə hər zaman öz varlığını əzablar içərisində
qoruma məcburiyyətində qalmasına işarə etmişdir: “Bəhri Xəzər
sahilində başlayan ilk mənzərə qüvvətli bir aydınlıq təşkil edirdi.
Bu səmalara doğru yüksələn bir atəş idi. Azərbaycan isminin
müəmmasını təşkil edən atəş. O atəş ki, bəşər mədəniyyətinə ilk
əvvəl onun yandırdığı ocaq başında təəssüs edilmiş, o atəşi
müqəddəs ki, Prometey onu oğurlayıb yer üzünə gətirdiyi üçün
hələ də əzab çəkməkdə, cəsarət və üsyanın cəzasını görməkdədir”
(133, s. 172)
19
Məqalədə xalqının məğlubedilməz Prometeylə müqayisəsi
ilə yanaşı, azadlığını, istiqlalını əlindən alanlara, köksünü didib
parçalayanlara, yəni torpaqlarının sərvətini sümürənlərə müəllifin
dərin nifrəti aşkar sezilməkdədir, onun köləliyə etiraz səsi ucal
maqda davam edir və müəllifin hədəfi aydındır: “Prometeyi didən
xunxar quş qartal idi. Bir əsrdən bəri Qafqazın köksünü didən və
ciyərini parçalayan Rusiya imperializminin gerbi də bir qartal
deyildimi?!..Prometey təkrar parçalanır, təkrar afiyət kəsb edirdi.
Qafqaz qövmləri də zaman-zaman hərəkətə gəlir, müqavimət
göstərir, təkrar ikibaşlı rus qartalına zəbun olurdu” (133, s. 173).
Rusiyanı Prometeyin köksünü parçalamaqda olan qartala
bənzətməklə müəllif, bir tərəfdən, düşmənin çox çətin, güclü və
qaniçən olduğuna diqqəti yönəldirsə, digər tərəfdən, qəhrəmanı
nın dönməzliyini, qürurunu, əzablara, sözün həqiqi mənasında,
sinə gərməsini xatırlatmaqla xalqının da mütləq mübarizəyə qal
xacağına, istiqlalına yenidən qovuşacağına olan ümidlərinə işarə
etməkdədir.
Məqalədə yalançı “xeyirxahlıq”, “bərabərlik”, “humanizm”
pərdəsinə bürünən, əslində Azərbaycanda ağalıq edən isə öz adı
ilə çağırılırdı: “Bu günkü Qafqaz “Qartal” Rusiyasının deyilsə də,
“Oraq” Rusiyasmındır. Fəqət qafqazlıların deyildir. Azərbaycan,
Dağıstan, Gürcüstan millətlərinin vücudu qara imperializmi təm
sil edən qartal caynaqları ilə deyil, qızıl imperializminin əla
mətini təşkil edən çəkiclə əzilir və oraq ilə biçilirsə, bundan Yeni
Qafqaz adma nə hasil olur?!” (133, s. 173).
Beləliklə, müəllif sovet bayrağmdakı sözdə “fəhlə-kəndli
hökumətini” simvollaşdıran oraq-çəkicin əsl mahiyyətini açıb
göstərə bilmişdir və bu məqsədinə məhz məşhur folklor örnəyinin
- bir əsatirin köməyi ilə nail olmuşdur, onun yunan ədəbiyyatına
müraciət etməsi də düşündürücüdür. Məqsədinə çatmaq naminə
müəllifin dünya xalqları arasında geniş yayılmış, demək olar ki,
hər kəsə tanış olan bir əsatirə müraciəti təbiidir. Beləliklə, müəllif
az sözlə daha böyük məna ifadə edə bilmiş, oxucusuna necə
böyük təsir göstərmişdir ki, həmin məqalədən sonra sovet senzu
20
ra sistemi fəaliyyətə keçərək, müxtəlif yollarla “Yeni Qaf-
qaziya”nın bağladılmasına cəhd etməsi bunu aşkar göstər
məkdədir. Mirzə Bala Məmmədzadə “Milli Azərbaycan hərəkatı”
əsərində SSRİ Xarici İşlər naziri Çiçerinin bu dərgi ilə bağlı
dəfələrlə etiraz notaları verdiyini, müxtəlif üsullarla onun nəş
rinin dayandırılması üçün çalışdığım, onun əleyhinə “ifşaedici”
çıxışlar quraşdırdığını bildirməkdədir: “Moskva buna təhəmmül
edə bilmirdi. Bu “mənəvi təşkil mərkəzini” ortadan qaldırmaq,
milli nəşriyyatı qapatmaq lazımdı” (133, s. 173).
Mirzə Bala bu monoqrafiyasında “Yeni Qafqaziya” dərgisi
haqqında geniş məlumatla yanaşı, “Atəş çalan Prometey” məqa
ləsini ora əlavə etmiş və haqlı olaraq bunun səbəbini belə izah
etmişdir: “Xüsusən “Yeni Qafqaziya” ilə başlayan milli nəşriyyat,
milli istiqlal savaşımızın tarixi vəsiqələri olaraq qalacaq və
gələcək nəsillər, millətimizin qızıl istila altındakı iztirab və əzab
dövrünü bu vəsiqələrdən öyrənəcəkdir” (133, s.172).
Doğrudan da, Vətənin bu böyük oğlunun uzaqgörənliklə de
diyi sözlərin nə qədər həqiqət olduğunun şərhə ehtiyacı yoxdur,
çünki sosialist basqısından istiqlalına qovuşan millətimizin şərəf
tarixini, hürriyyət və azadlıq yolundan heç vaxt vaz keçməyən
mühacir ziyalılarımızın fəaliyyətini bu gün həmin sənədlərə əsa
sən bərpa etmək mümkündür.
Mühacirət mətbuatı içərisində Əhməd Cəfəroğlunun re
daktorluğu ilə 1932-1934-cü illərdə 36, 1954-cü ildə isə bir sayı
nəşr edilən “Azərbaycan yurd bilgisi” dərgisinin fəaliyyəti də
təqdirəlayiqdir. Redaktor dərginin hansı zərurətdən doğduğunu
şərh edərkən, onun məhz Azərbaycanı bütün yönləri ilə tanıtmaq,
xalqımızın elmi və mədəni irsinin təbliği məşədindən yarandığını
elə birinci sayında ciddi arqumentlərlə dilə gətirmişdir: “Elmi
münasibətin millətlər arasında gündən-günə sıxlaşması və yek-
digərini bu vəsilə ilə daha fazla tanıya bilməsi əvvəlcə böyük
millətlərin mövzusu daxilində qalan yurdumuzun artıq müstə-
qilən tədqiqinin bir zərurət olaraq tələb etməkdədir. Kəndi
kəndisini bizzat tədqiq etməyən millətlər başqa millətlərin et-
21