Almaz həSƏnqizi aşiq yaradiciliği mühaciRƏt folklorşÜnasliğinda



Yüklə 4,07 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə9/36
tarix22.07.2018
ölçüsü4,07 Mb.
#57780
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   36

qeyd  edilməlidir.  Onun  redaktorluğu  ilə  istanbulda  nəşr  edilən 

“Xəzər”  dərgisində Azərbaycan  xalq  ədəbiyyatı  ayrıca bir rubrika 

kimi  nəzərdə  tutulmuş,  hər  nömrədə  aşıqların  yaradıcılığından 

örnəklər verilmişdir.

Bundan  başqa,  Xavər  xanım  dərgınin  müxtəlif  saylannda 

“Azərbaycan  aşıq  ədəbiyyatı”  (81),  “Güney  Azərbaycan  ədəbiy­

yatı  üzərinə  araşdırmalar”(83),  “Əbədi  yaşayanlar”(84)  və  s.  mə­

qalələrində  Azərbaycan  aşıqlarının  yaradıcılığından  bəhs  etmiş, 

аупса  olaraq  Aşıq  Ələsgərin  sənətkarlığını  araşdırmış,  əsərlərini 

toplayaraq bir kitab  (85) şəklində nəşr etdirmişdir.

Qeyd  etmək  lazımdır  ki,  professor  Azad  Nəbiyev  aşıq 

sənətinin  inkişaf yolundan  bəhs  edərkən  sovet  siyasi  sisteminin 

bu  zəngin  sərvətə  münasibətini  belə  xarakterizə  etmişdir:  “Ötən 

əsrin  30-cu  illərinin  ikinci  yarısından  milli  düşüncədə  aşığın 

deformasiya  prosesi  başladı.  Onun  bütün  yaradıcılıq  intellekti 

milli  mənin  təhrifinə  istiqamətləndirildi.  Aşıq  sənətinə 

milli 

düşüncədə  yad  meyllər,  ölçülər,  qəliblər  daxil  edildi,  onun  baxış 



və  təsir  trayektoriyası  təhrif olundu.  Məqsəd  aşıq  yaradıcılığının 

formal 


zahiri  əlamətlərini 

saxlamaqla,  onun  məzmununu 

qondarma  sosialist  həyatının  təbliğinə  istiqamətləndirmək  idi” 

(63,  II c.,  s.39).

Sovet  siyasi  rejimindən  fərqli  olaraq,  mühacirətdəki 

araşdırmalara  heç  bir  təzyiqdən  söhbət  gedə  bilməz  ki,  bu  da 

həmin  tədqiqatların  daha  çox  həqiqətləri  əks  etdirdiyini  göstər­

məkdədir.

Aşıq  yaradıcılığı  ilə  bağlı  mühacirətdə  nəşr  olunan  ilk  təd­

qiqatlardan  biri  Məmməd  Sadıq  Sənanın  “Azərbaycan  yurd 

bilgisi”nin  ikinci  sayında  verilən  “Azərbaycan  saz  şairləri” 

məqaləsi  hesab  edilə  bilər.  Elə  buna  görə  müəllif  əvvəlcə  xalq 

ədəbiyyatı,  onun  toplanması  və  nəşri  ilə bağlı  problemlərdən bəhs 

etməyi  özünə  borc  bilmişdir.  “ Klassik  ədəbiyyat  dövründə  türk 

millətinin  mənliyini  qoruyan,  bədii  zövqünü  ruhlarda  hərarətlə 

yaşadan  iştə  bu  ədəbiyyatdır”  (148,  s.55)  yazaraq,  aşıq  sənətinin 

tədqiqinin böyük əhəmiyyətinə diqqət yetirmişdir.

34

M.S.Sənan  aşıqların  xalqa  istər  əxlaqi,  istərsə  də  ictimai- 



siyasi  təsiretmə  qüdrətinə  malik  böyük  nüfuz  sahibi  olduqlarını 

nəzərə  alaraq,  onların  şəxsiyyətlərinin  və  yaradıcılıqlarının  araş­

dırılmasının  vacibliyini  göstərmişdir.  Müəllifin  aşıqlar  və  dər­

vişlər  barəsindəki  mülahizələri  də  diqqətçəkicidir.  Aşıqların  xal­

qa daha yaxın,  onlara bağlı  olduğunu,  nəsillər  dəyişsə də,  onların 

yaratdıqlarının  ağızdan-ağıza  keçərək  yaşadığını  qeyd  edən 

müəllif yazır:  “Müxtəlif dövrlərdə  yaşayan,  türk  millətinin  müx­

təlif şöbələrinə mənsub bulunan bu fitri şairlər xalqın sürur və  kə­

dərini  tərənnüm  etdikləri  kimi  əxlaqi,  ictimai  həyatına  da  təsir 

icra  etməkdən  hali  qalmamışdırlar.  Əskidən  bəri  türk  ölkələrini 

köy,  qəsəbə,  şəhər,  köçəbə  ellər  və  uluslarında  qapı-qapı  gəzib 

dolaşan,  qəhvəxana,  ictimagah,  düyün  yerləri,  təziyə  məclis­

lərində,  bayram  günlərində  xalqı  əyləndirən  biri  digərinə  zidd  iki 

sinif  vardı:  dərvişlər  və  saz  şairləri  (aşıqlar).  Bunlardan  aşıqlar 

(saz  şairləri)  xalqın  içindən  doğmuş  və  fitrən  zəki  olduqlarından 

daha  hazırcavab,  cəsur,  daima  ruha  zövq  verici  nüktəli  cümlə­

lərilə  xalqın  ruhunu oxşarlardı.  Vəfat  edənlərin  xatirələri,  şeirləri, 

zərif  sözləri  əsrlərcə  nəsildən  nəslə  intiqal  edərək  xalqın  içində 

yaşayırdı.  Dərvişlərin saxta ciddiyyətlərinə tariz  üçün  məclislərdə 

ilk  söylədikləri:  “Aşıq  deyir dəm olsun,  dərviş  deyir,  qəm  olsun”, 

-  cümləsi  olur” (148, s.  55).

Ozan-aşıq  sənətinin  təşəkkülü,  inkişafı  və  dünya  mədəniy­

yətinə  təsirilə  bağlı  mühacirətdə  tədqiqat  aparanlar  arasında  Oh- 

məd  Cəfəroğlunun  fəaliyyəti  xüsusilə  təqdirəlayiqdir.  Alim  həm 

qopuzun yaranma tarixi,  yayılma arealı,  həm də  ayrı-ayrı  aşıqların 

həyatı  və  yaradıcılığı  ilə  bağlı  tədqiqatlar  aparmış,  onların  əsər­

lərini  toplayaraq  tərtib  etmiş,  nəşrinə  və  təbliğinə  nail  olmuşdur. 

Belə  ki,  Ə.Cəfəroğlunun 

Ankarada  nəşr  edilən  “Ülgü”  məc­

muəsində  1936-cı  və  1937-ci  illərdə  yayınlanmış  olan  “Cahan 

ədəbiyyatında  türk  qopuzu”  məqaləsi  sərlövhədən  də  göründüyü 

kimi  təkcə  türklərin  deyil,  bir  sıra  dünya  xalqlarının  musiqi 

alətləri,  onların  yaranma  tarixi  və  istifadə  məqamlarının  araş­

dırılması  baxımından  mühüm  əhəmiyyətə  malikdir.

35



Bu  tədqiqatında  Əhməd  Cəfəroğlu  ilk  növbədə  “qopuz” 

kəlməsinin  etimologiyası  və  müxtəlif  türkdilli  etnoslarda  onun 

tələffüz  fərqlərini  araşdırmış,  eyni  zamanda  bu  alətin  yaranma 

tarixini  müəyyənləşdirməyə  çalışmışdır.  “Tukiyu  türklərinin  mu­

siqiyə  fövqəladə  düşkünlük  göstərdiklərini,  böyük  bir  həvəslə 

kişilərin  “Hyupi”  adlı  bir  musiqi  alətini  çaldıqlarını,  qadınların 

isə  ’’Çəlik  çomaq”  oynamağı  sevdiklərini  Çin  mənbələrindən  öy­

rənirik”  (97,  s.204), -   yazan  m üəllif əslində  həmin alətin  qopuz 

olduğunu  və  Çin  tələffüzündə  belə  səsləndiyini  ehtimal  etmişdir. 

Qopuzu  ərəblərin  uduna  bənzədən  Mahmud  Kaşğarlının  onunla 

eyni  kökdən  yaranan  “kobzamak,  kobzalmak,  kobzatmak,  ko- 

buzluk,  qopsalmaq”  sözlərini  də  “Divanü-lüğat-it  türk”  əsərində 

verməsinə,  eyni  zamanda bu kəlmənin Pozdneyevin nəşr etdirdiyi 

“Çin-monqol  lüğəti”ndə  “Hou-kou-eul  -   hou-po-tseu”  kimi  şərh 

olunmasına  və  s.  istinadən  tədqiqatçı  mülahizələrini  dəqiqləşdir­

mişdir.


Mühacir  alim  Pelliotun  nəşr  etdirdiyi  və  “ ...  şahzadənin 

fövqəladə  gözəl  qopuz  çalıb  şərqi  söylədiyi  nəql  edilməkdə”  (97, 

s.207)  olan  qədim mətnlərə əsasən  qopuzun  ilk  olaraq  uyğurlarda 

yarandığını  müəyyənləşdirmişdir.

Qopuzun  çox  sadə  bir  formada  yaradıldığını,  sonradan 

təkmilləşmiş  başqa  şəkillərinin  meydana  gəldiyini  bildirən  Əh­

məd  Cəfəroğlu  onların  bir  neçəsinin  təsvirini  vermiş,  bu  musiqi 

alətinin  müşayiətinin  şaman  türklərinin  ayinlərinin  icrasında 

əvəzedilməz  bir  rolu  olduğunu  qeyd  etmişdir:  “Şaman  baksılar 

ruhi  həyəcanlara  qapılaraq,  ayinlərinə  daim  musiqi  müşayiətilə 

qısa  şərqilərlə başlardılar...  Nəhayət,  sanki  bir institut  şəklini  alan 

bu  şaman  ayinləri  baksıları  şair  səviyyəsinə  yüksəltdiyi  kimi 

musiqişünas  dərəcəsinə  də  çıxara  bilirdi.  Bundan  dolayıdır  ki, 

türk  qəbilələrində  şaman  həm  şair,  həm  musiqişünas,  həm  də 

şamandır” (97,  s.  206).

Məqaləsində  müəllif qopuzun  türk  milli-mənəvi  dirçəlişin- 

dəki  rolunu  yüksək  qiymətləndirmiş,  bu  alətin  davuldan  əvvəl 

şaman  duaları  zamanı  əsrarəngiz,  magik  bir  təsirindən  bəhs

36

etmişdir:  “...ibtidai  türk  ictimai  həyatında  şairlik,  musiqişünaslıq 



və  kahinlik  kimi  üç  mühüm  sənətin  icraatının  həp  baksılar  üzə­

rində  olduğu  nəzər-diqqətə  alınarsa,  bu  sənətin  o  çağlarda  davul­

dan  çox  qopuzla  qabili  icra  olacağına  şübhə  yoxdur.  Zira  şair  və 

şərqi  kimi  yüksək bir sənət  ancaq  qopuz  ahəngi  ilə yerinə  yetirilə 

bilər” (97, s.206).

Bundan  əlavə,  qopuzun  insanlara  ruh  yüksəkliyi,  cəsarət 

əzmi,  mübarizlik  aşıladığını,  hərb  sənətilə  çox  bağlı  olduğunu, 

hətta  “...  bir  çox  qopuzçular  sırf ordunu  hərbə  və  zəfərə  təşvik 

etdikləri  üçün  düşmən  ordusu  tərəfindən  rəsmən  edam  edilmiş­

dirlər” (97,  s.214), -  yazan müəllif bu alətin  dünya mədəniyyətinə 

ciddi təsir göstərdiyini bildirməkdədir

Tədqiqatçı  uyğur,  qıpçaq,  Anadolu,  Türküstan,  qırğız  və 

başqa  türkdilli  xalqlarla  yanaşı,  onların  dünyanın  müxtəlif guşə­

lərinə  səpələnərək məskunlaşdığı  Moldaviya,  Macarıstan,  Rumın- 

ya, Misir,  Suriya, Almaniya,  Çexiya,  Rusiya,  Ukrayna,  Litva,  Bal­

kan,  Polşa  (Lehistan),  hətta  Afrikada  qopuz,  həmçinin  onun 

təsirilə  yaranan  musiqi  alətləri  və  xalq  ədəbiyyatı  örnəkləri  haq­

qında  məlumat  vermiş,  bu  qədim  alətin  yayıldığı  coğrafi  arealı 

müəyyənləşdirmiş,  onların  hər  birini  müəyyən  qədər  təhlilə  cəlb 

etmiş,  müqayisələr  aparmışdır.  Beləliklə,  türk  milli  kültüriinün 

dünya coğrafiyasındakı  ölçüləri  bu tədqiqatda aşkarlanmışdır.

Maraqlıdır  ki,  Əhməd  Cəfəroğlu  müxtəlif Osmanlı  mənbə­

lərində,  türk  şairlərinin  əsərlərində  adı  dəfələrlə  keçən  qopuzun 

Azərbaycan  sahəsindəki  mövqeyilə  bağlı  əlində  tutarlı  bir  dəlil 

olmadığını  bildirməkdədir:  “Anadolu  üçün  pək  təbii  olan  qopuza 

azəri  sahəsində  təsadüf  edə  bilmirik.  Yalnız  “Dədə  Qorqud”un 

azəri  türk  şivəsində  yazıldığı  nəzər-diqqətə  almarsa,  bu  alətin  bu 

türk  mühiti  üçün  də  yabançı  olmaması  lazım  gəlməkdədir.  Nə 

yazıq  ki,  hələləik  bu  xüsusda  yeni  bir  şey  söyləməkdən  uzağıq” 

(97,  s.  215).

Xatırladaq  ki,  dosent  Nizami  Xəlilov  “Aşıq  sənətinin 

təşəkkülü”  adlı  əsərində  qopuzla bağlı  araşdırma  apararkən,  Əh­

məd  Cəfəroğlunun  “Cahan  ədəbyyatında türk  qopuzu”  adlı  tədqi-

37



Yüklə 4,07 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   36




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə