XVIII əsrin ikinci yarısı
Çin Şərqi Tibeti işğal etdi.
XVIII əsrin sonları
Mancur qoşunları Hind-Çinə yürüşlər etdilər.
Yürüşlər nəticəində Çin orduları
həlledici qələbələr əldə etməsə də, Birma, Vyetnam, Butan və Nepal
mancurlardan asılılığı qəbul etməli oldu. Koreya Çinə tabe edildi. Mancurlar
Tayvanı tabe etməklə bütün Çində öz hakimiyyətlərini qurdular. Çinin vahid
dövlət halında birləşdirildi.
Yaponiya
XVI əsrin ortaları
Avropalılar ilk dəfə Yaponiyaya gəlməyə başladılar.
XVI əsrin sonları
Knyaz Oda Nobunaqa mərkəzləşdirmə siyasəti yeritməyə başladı.
1582-ci il
Knyaz Oda Nobunaqa vasalları tərəfindən öldürüldü. Xideyoşi Oda
Nobunaqanın mərkəzləşdirmə siyasətini davam etdirdi.
Lakin Xideyoşininin
Koreyanı ələ keçirmək təşəbbüsü uğursuz oldu.
1582-1603-cü illər
Yaponiyanı birləşdirmək uğrunda mübarizə baş verdi. Mübarizənə ticəsində
Tokuqava sülailəsi qalib gələrək hakimiyyətə gəldi,
Yaponiya siyasi cəhətdən
birləşdirildi.
1603-cü il
İmperator sərəncamı ilə Tokuqava İyeyasu özünü syoqun elan etdi. Bununla da
İyeyasunun Yaponiyanı siyasi cəhətdən birləşdirmək uğrunda 30 illik mübarizəsi
uğurla başa çatdı,
Yaponiyada üçüncü syoqun sülaləsinin - Tokuqava sülailəsinin
hakimiyyəti başladı.
Beləliklə, Nobuqanın başlatdığı və Xideyoşinin davam
etdirdiyi mərkəzləşdirmə siyasətini İyeyasu başa çatdırdı.
1603-1867-ci illər
Tokuqava sülailəsinin hakimiyyəti dövrü.
Tokuqava sülaləsinin hakimiyyəti
dövründə Avropanın bir sıra ölkələrindən fərqli olaraq, Yaponiyanın feodal
knyazlara bölgüsü ləğv edilmədi və yarımmüstəqil vəziyyətdə qalan knyazlıqlar
inzibati-siyasi quruluşun əsası kimi qorunub saxlanıldı, ölkədə feodal-
mütləqiyyət rejimi - diktaturası yaradıldı,
hökumət iri knyazları itaətdə saxlamaq
üçün aşağıdakı tədbirləri həyata keçirdi: s
amuraylara ticarətlə və sahibkarlıq
fəaliyyəti ilə məşğul olmaq qadağan edildi, girovluq sistemi tətbiq olundu.
Tokuqavanın yaratdığı siyasi sistem özünəməxsusluğu ilə fərqlənirdi. Ölkədə
nominal olaraq syoqun və imperatorun ikihakimiyyətliliyi mövcud idi. Bununla
belə, imperator hüquqi cəhətdən dövlətin başçısı sayılırdı. Lakin faktiki olaraq
ölkəni syoqun idarə edirdi.
1604-cü il
Tokuqava hökuməti tərəfindən ipək xammalının və hazır ipək məmulatlarının
xarici tacirlərdən satın alınmasına başlanıldı. Yapon-holland ticarət müqaviləsi
imzalandı. Xirado adasında holland faktoriyasının əsası qoyuldu.
1613-cü il
Xirado adasında ingilis faktoriyasının əsası qoyuldu və ingilis Ost-Hind
kompaniyasına Yaponiyada ticarət aparmaq imtiyazı verildi.
1614-cü il
Tokuqava hökuməti xristianlığı «imperiyanın düşməni» elan etdi.
1635-ci il
Yaponiyada girovluq sistemi tətbiq olundu.
Girovluq sisteminə
görə knyazlar il
ərzində dövri olaraq hökmən paytaxt Edoya baş çəkməli, paytaxtda olmadıqları
müddətdə isə ailələri girov kimi orada qalmalı idi.
1623-1624-cü illər
İngilislər, ispanlar və portuqaliyalılar Yaponiyadan tamamilə çıxarıldı.
Avropalılardan yalnız hollandlar ölkədən qovulmadılar. Onlar Yaponiyada
üsyanın yatırılmasına kömək etdikləri üçün Desima adasında öz faktoriyalarını
saxladılar. Yaponiyanın təcrid edildiyi bütün dövr ərzində Desima Avropaya
yeganə açıq «pəncərə» rolunu oynadı.
XVII əsrin birinci yarısı
Yaponiya özünütəcrid siyasəti yeritməyə başladı.
Tokuqava sülaləsi
özünütəcrid siyasətinin köməyi ilə Yaponiyanı siyasi cəhətdən birləşdirmək
niyyətində idi. Yaponiyanın təcridolma siyasəti feodal münasibətlərinin
sabitləşməsinə kömək etsə də, ölkənin iqtisadi inkişafını ləngitdi, Yaponiya
formalaşmaqda olan dünya bazarından kənarda saxlanıldı.
XVIII əsrin əvvəlləri
Yaponiyada qtisadi tənəzzül başladı.
İqtisadiyyatın tənəzzülünün səbəbi feodal
qaydaları və maliyyə sisteminin böhranı idi.
1680-1709-cu illər
Syoqun Sunayoşinin
hakimiyyəti. Syoqun Sunayoşi hakimiyyəti dövründə
maliyyə çətinliklərini aradan qaldırmaq məqsədi ilə islahat həyata keçirdi.
Sunayoşinin islahatlarına
əsasən yeni pullar kəsilməyə və onun tərkibindəki
qızılın miqdarı azaldılmağa başlandı. Lakin
Yoşimunenin islahatları nəticəsində
əhalinin vəziyyəti pisləşdi.
1716-1745-ci illər
Syoqun
Yoşimunenin
hakimiyyəti.
Syoqun Yoşimunenin hakimiyyəti dövründə
feodalizm quruluşunun tənəzzülünün qarşısını almaq və samurayların nüfuzunu
möhkəmləndirmək üçün tədbirlər həyata keçirildi: kəndlilərin torpaq paylarının
alqı-satqısı rəsmən qadağan edildi, syoqun sarayında və feodal knyazlar arasında
israfçılıq əleyhinə mübarizə aparıldı. Qəbul edilən qanunlar feodalizm
quruluşunun və mütləqiyyət rejiminin möhkəmləndirilməsini təmin etdi.
Osmanlı imperiyası
XVI əsrin sonların
Osmanlı imperiyasında durğunluq dövrü başladı.
XVII əsr
Osmanlı imperiyasında durğunluq dövrü geriləmə dövrü ilə əvəz olundu. Timar
və ziyamət sistemi pozuldu.
1615-ci il
Avstriya ilə Osmanlı dövlətləri arasında Vyana kapitulyasiya müqaviləsi
bağlandı. Müqavilənin şərtlərinə əsasən Avstriya təbəələrinə Osmanlı
mülklərində sərbəst ticarət hüququ verildi, gömrük haqqı endirildi, katoliklərə
kilsə tikməyə icazə verildi. Eyni ildə Venesiya da Osmanlıdan eyni imtiyazları
aldı.
XVII əsr
Fransa, İngiltərə, Hollandiya və Avstriya tacirləri Osmanlı imperiyasından
kapitulyasiya hüququ aldı.
XVII əsrin ikinci yarısı
Osmanlı imperiyasında ilk islahat cəhdləri həyata keçirildi. Bu dövrdə həyata
keçirilən islahatlar IV Mehmetin (1648-1687) baş vəziri Körpülü Mühmet
paşanın adı ilə bağlı idi. Körpülü Mehmet paşanın islahatlarının məqsədi
idarəçiliyi qaydaya salmaq və vergi sistemini tənzimləmək, ordu və donanmada
hərbi intizamı gücləndirmək idi. Körpülü Mehmet paşanın islahatları nəticəsində
idarəçilik və hərbi intizam möhkəmləndirildi, timar sistemi nizama salındı,
xəzinə gəlirləri artırıldı, ordu və donanma gücləndirildi. İslahatlar Osmanlı