Teori, Pratik ve Tartışmalar
TBMM Araştırma Hizmetleri Başkanlığı
16
17
başarısızlığa uğrayan ilk yarı-başkanlık örneğidir. Hükümetin hem devlet
başkanına hem de parlamentoya karşı sorumlu olması ve parçalı azınlık
hükümetleri çöküşü hızlandıran temel etkenler arasındaydı. Sonrasında
yarı-başkanlık modelini uygulayan pek çok ülke benzer bir akıbeti
paylaşmıştır.
55
Yazara göre, güçlü başkanlar, birlikte yaşama mecburiyeti
(kohabitasyon) ve bölünmüş azınlık hükümetleri başarısızlıkta pay sahibi
olan faktörlerdir. Başkan ve parlamento arasında dengeli veya başkan
lehine güç dağılımının bulunduğu ülkelerde, demokratik çöküş yaşanmış,
halkın önemli bir çoğunluğunun desteğini arkasına alan güçlü başkanlara
sahip
ülkelerde ise sistem, seçim otoriterizmine kaymıştır.
56
6. SONUÇ
İlk kez Duverger’in kavramlaştırdığı yarı-başkanlık modeli hakkındaki
tartışmalar halen devam etmektedir. Yarı-başkanlık modelinin hangi
özelliklere sahip olduğu ve dolayısıyla hangi ülkelerin yarı-başkanlık
modelini uyguladığı konusunda akademisyenler arasında görüş ayrılıkları
bulunmaktadır.
Duverger’e göre, devlet başkanının halk tarafından seçilmesi yarı-
başkanlık için gerekli ancak yeterli bir ölçüt değildir. Dolayısıyla bir
ülkenin yarı-başkanlık olarak tanımlanması için, başkanın görece güçlü bir
figür olması, yani “oldukça önemli yetkilere” sahip olması gerekmektedir.
Giovanni Sartori’ye göre de sabit süre için halk tarafından seçilen başkan
yürütme yetkilerini başbakanla paylaşmaktadır (iki başlı otorite yapısı).
Ona göre, iki başlı otorite yapısı, her birimin özerklik potansiyeli devam
etmek koşuluyla, yürütme içinde farklı dengelere ve güç ağırlıklarının
kaymasına imkân vermektedir.
Duverger ve Sartori’nin ortaya koyduğu tanımları, “oldukça önemli
yetkiler” ve “yetki paylaşımı gibi” sübjektif unsurlara referans verdikleri
için problemli bulan Robert Elgie, yarı-başkanlığı, “Anayasanın doğrudan
halk tarafından sabit bir dönem için seçilen devlet başkanı ve yasama
organına karşı sorumlu bir başbakan ve kabineyi birlikte öngördüğü
sistem” olarak tanımlamıştır. Stugart ve Carey de yarı başkanlık modelini,
iki alt kategoriye ayırarak incelemişlerdir. Başbakanlı-başkanlık
55
Tsai
Jung-hsiang, “Semi-Presidentialism and Democratic Breakdown”, 2009, http://paperroom.ipsa.
org/papers/paper_3452.pdf, Erişim:04.02.2013, s.3.
56
Tsai Jung-hsiang, “Semi-Presidentialism and Democratic Breakdown”, s.24.